1. Ślubowanie - rycerz miał w obowiązku wybrać sobie damę bliską sercu i ślubować jej wierną służbę. Wybranka nie zawsze zostawała w przyszłości żoną rycerza. Czasem ślubowano wierność kobietom innych ważnych rycerzy lub małżonkom swych władców.
2. Pojedynki- były przeprowadzane w czasach pokoju. Rycerz mógł wykazać się walecznością i swymi umiejętnościami. Dzięki pojedynkom rycerze mogli się wzbogacić, gdyż istniał zwyczaj, aby zwycięzca przejmował od swego pokonanego rywala jego konia, zbroje lub wojenne łupy.
3. Ułaskawienie skazanego - skazany został ułaskawiony w chwili, gdy niewiasta zarzucała biała chustę zwaną nałęczką na głowę mężczyzny. Oznaczało to, że kobieta chce zostać jego żoną i ręczy za ukochanego swą niewinnością.
4. W niepisanym kodeksie rycerskim istniał nakaz pozostawania na miejscu pojedynku po skończonej walce. Nie wolno było opuścić pola walki bezpośrednio po pojedynku.
5. Najistotniejszym obowiązkiem rycerzy była służba w interesie ojczyny, króla oraz swej wiary. Rycerze musieli także unikać niesłusznej wojny. Miał obowiązek być zawsze uczciwym i prawym mężczyzną.
6. Kodeks rycerski mówi także o ochronie sierot. Istniał zakaz atakowania sierot. Rycerze mieli za zadanie chronić dzieci pozbawione opieki a także ochronę ich mienia. Prawy rycerz nie uważał za wroga kobiet, osób starszych ani dzieci.
7. W średniowieczu panował obyczaj,aby rycerz wjeżdżał do miasta w pełnym uzbrojeniu. Świadczyło to o gotowości do walki a z ilości i jakości rycerskiego ekwipunku można było stwierdzić dobrobyt rycerza.
8. Rycerz nie miał prawa odmówić walce. Powinien być zawsze do niej przygotowany a służba narodowi stanowiła podstawę jego życia. Rycerz był wzorem patriotyzmu. Męskość i odwaga wyróżniały go spośród innych poddanych. Pełnił on główną rolę na dworze i niejednokrotnie żywiono w nim ostatnie nadzieje.