Przykładami ciekłych mieszanin, które poddaje się recyklingowi są:

- oleje silnikowe i przekładniowe, płyny chłodnicze i hamulcowe,oleje hydrauliczne, przekładniowe, maszynowe, sprężarkowe, transformatorowe oraz grzewcze,

smarne środki chłodzące.

Ciekłe mieszaniny niejednorodne możemy rozdzielać poprzez:

1.      filtrację – oddzielanie ciał stałych od cieczy po przepuszczeniu mieszaniny przez przegrodę porowatą (filtr),2.      wirowanie – rozdzielanie z wykorzystaniem różnicy gęstości faz i siły odśrodkowej,3.      sedymentację – opadanie cząstek ciała stałego w cieczy pod wpływem sił ciężkości i różnicy gęstości faz,4.      dekantację – zlewanie cieczy znad osadu który pod wpływem sił grawitacji opadł na dno, 5.      desaturację – wydzielanie gazu z cieczy pod wpływem zmian temperatury.

Wirowanie jest procesem rozdzielania emulsji i zawiesin w wyniku działania sił odśrodkowych, który prowadzi się w urządzeniach zwanych wirówkami. Działanie wszystkich typów wirówek oparte jest na wykorzystaniu różnicy gęstości między fazą rozproszoną a fazą ciągłą. Wirówki dzieli się na filtracyjne i sedymentacyjne.

W wirówkach filtracyjnych rozdzielanie odbywa się na przegrodzie filtracyjnej. Charakterystyczną cechą budowy tych wirówek jest perforowany bęben pokryty od wewnątrz przegrodą filtracyjną w postaci siatki metalowej i tkaniny filtracyjnej.

W wirówkach sedymentacyjnych rozdzielanie odbywa się na zasadzie sedymentacji,   w polu działania sił odśrodkowych. W odróżnieniu od wirówki filtracyjnej, w rozpatrywanej konstrukcji powierzchnia bębna nie jest perforowana.

W budowie wirówek można wyodrębnić trzy podstawowe podzespoły:

- element roboczy zwany bębnem lub bąkiem wprawiony w ruch obrotowy dookoła swojej osi, w którym zachodzi proces rozdziału;

- układ doprowadzający emulsję lub zawiesinę i odprowadzający rozdzielane frakcje,

- układ napędowy.

Zdolność wirówek do rozdzielania określa się tzw. współczynnikiem rozdziału (uwielokrotnienia przyspieszenia), zdefiniowanego jako stosunek siły odśrodkowej do siły ciężkości:

R - promień wirowania (bębna) [m],

g - przyspieszenie ziemskie [m/s²];

ω - prędkość kątowa bębna, [rad/s];

D - średnica bębna;

n - liczba obrotów bębna, [obr/min].

Wirówki talerzowe należą do grupy wirówek sedymentacyjnych. Mają bęben wypełniony stosem stożkowych talerzy, pomiędzy którymi tworzą się wąskie kanały przepływowe. Emulsja bądź zawiesina doprowadzane do przestrzeni między talerzowej pod wpływem siły odśrodkowej, powstającej w wirującym bąku, rozdziela się. Lżejszy składnik mieszaniny gromadzi się wokół osi obrotu bąka, skąd jest odprowadzany na zewnątrz przez odpowiedni kanał, zaś cięższy przepływa z przestrzeni między talerzowej do przestrzeni szlamowej, skąd po osadzeniu zanieczyszczeń mechanicznych odprowadzane jest na zewnątrz. Zanieczyszczenia mechaniczne w wyniku stosunkowo dużej ich gęstości odkładają się w przestrzeni szlamowej w postaci osadu. Wirówki talerzowe znajdują największe zastosowanie przy rozdzielaniu emulsji. Mają one wtedy talerze z wykonanymi otworami. Zazwyczaj 3 na obwodzie rozmieszczone co 120°.

Hydrocyklon to aparat, w którym wykorzystuje się działanie sił odśrodkowych do wydzielenia cząstek stałych z cieczy. Dzięki dużym przyspieszeniom odśrodkowym w hydrocyklonach możliwe jest wydzielanie cząstek w zakresie 3 ÷ 250 µm. Hydrocyklon składa się z cylindrycznej części górnej i stożkowej dolnej oraz tzw. dysz: wlotowej, wylotowej (przelotowej) i wylewowej. Zawiesinę wprowadza się styczne do części cylindrycznej dyszą wlotową pod ciśnieniem 0,1-0,5 MPa. Powoduje to wytworzenie wewnątrz hydrocyklonu wiru, tzw. pierwotnego, który przesuwa się do wierzchołka części stożkowej, z którego z kolei następuje zasadnicze wydzielanie cząstek ciała stałego. Cząstki większych rozmiarów, o większej bezwładności, pod działaniem siły odśrodkowej skierowane zostają ku ścianie i jednocześnie poruszając się w dół opuszczają hydrocyklon dyszą wylewową jako zatężona zawiesina. Na skutek dławienia wypływu z dyszy wylewowej wir pierwotny, zmienia kierunek i w postaci wiru wtórnego przepływa ku górze do dyszy wylotowej. Drobne cząstki odrzucone z wiru wtórnego porywane są przez wir pierwotny i skierowane z powrotem do wylewu, co zwiększa efekt rozdzielania. Konstrukcja hydrocyklonu, a szczególnie wymiary zasadnicze i materiał konstrukcyjny, zależne są od jego przeznaczenia i właściwości fizykochemicznych rozdzielanej zawiesiny.

W wirówkach sedymentacyjnych rozdzielanie odbywa się na zasadzie sedymentacji,   w polu działania sił odśrodkowych. W odróżnieniu od wirówki filtracyjnej, w rozpatrywanej konstrukcji powierzchnia bębna nie jest perforowana.