WYBRANE TESTY I SKALE DO OCENY ROZWOJU DZIECI.

1.Testy Bühler-Hetzer dla małych dzieci

(analizują one: recepcję zmysłową (pobudliwość zmysłów), ruch ciała (spontaniczna ruchliwość, opanowanie ciała), aspekt społeczny (kontakt wzrokowy, werbalny z innym człowiekiem), uczenie się, opanowanie materiału, “twórczość duchową”). Ich wadą jest brak standaryzacji oraz mało danych o ich trafności.

2.Skale rozwojowe Gesella

(uwzględniają one zachowania: motoryczne, adaptacyjne,  językowe, społeczne). Uważane za przestarzałe i mało rzetelne.

3.Bayley-Scales of Infant Development

(dotyczą pierwszych 3 lat życia dziecka, składają się z trzech części: skala oceny umysłowej (Mental Scale) diagnozuje możliwości intelektualne: rozwój mowy, uczenia się, pamięci, komunikacji słownej, umiejętności rozwiązywania problemów; skala rozwoju fizycznego (Motor Scale) ocenia aktywność i koordynację ruchową; skala oceny społecznej (Infant Behavior Record) ocenia zachowania społeczne i stan emocjonalny dziecka). Są dobrze wystandaryzowane, ale stanowią niejako tylko wskazówkę, w czym dziecko odbiega od normy nie dają możliwości zaplanowania terapii.

4.Test Denver

(pozwala określić, czy rozwój dziecka jest opóźniony i bada: motorykę ogólną, motorykę precyzyjną i adaptacyjną, mowę, kontakty społeczne).

5.Skala rozwoju psychomotorycznego dziecka od urodzenia do 3 roku życia według Brunet-Lézine

(ocenia wiek rozwojowy w zakresie: postaw i lokomocji, koordynacji wzrokowo-ruchowej, mowy,  kontaktów społecznych).

6.Monachijska Funkcjonalna Diagnostyka Rozwojowa

(służy do wykrywania opóźnień i deficytów rozwojowych. Każdemu miesiącowi życia przyporządkowano takie zachowania, jakie pojawiają się u 90% badanych dzieci).

7.Neurokinezjologiczna diagnostyka i terapia metodą V.Vojty

Diagnostyka metodą Vojty umożliwia stwierdzenie bardzo wczesnych stadiów zaburzeń funkcji ośrodkowego układu nerwowego, predstadiów mózgowego porażenia dziecięcego. Diagnostykę spontanicznego i odruchowego zachowania niemowlęcia odnosi się do prawidłowego wzorca ruchu, należnego dla wieku i stanu dojrzałości ośrodkowego układu nerwowego. Diagnostyka polega na badaniu motoryki spontanicznej, odruchów pierwotnych oraz zachowania się dziecka podczas siedmiu reakcji ułożeniowych ciała w przestrzeni)

8.Neurorozwojowa terapia NDT B. K. Bobath

Podstawą badań Bobathów była ocena zachowań ruchowych dorosłych pacjentów z uszkodzeniem ośrodkowego układu nerwowego oraz analiza zachowań ruchowych prawidłowych u noworodka, niemowlęcia i dziecka zdrowego, oraz z uszkodzonym ośrodkowym układem nerwowym. Współczesna nazwa tego sposobu usprawniania brzmi NDT-Bobath. Skrót ten oznacza: N Neuro (nerwowo) stosowane w zaburzeniach ruchowych pochodzenia ośrodkowego i dotyczące będącego w rozwoju mózgu, D – Developmental (rozwojowe), czyli oparte o szczegółową analizę rozwoju psychomotorycznego, T – Treatment (usprawnianie), czyli terapia. Tak więc polska nazwa powyższej koncepcji mogłaby brzmieć usprawnianie nerwowo-rozwojowe. Państwo Bobath uznali, iż istotną rzeczą jest znajomość prawidłowego rozwoju dziecka (tzw. studium zachowań ruchowych), dzięki której można zrozumieć występujące zaburzenia oraz nieprawidłowości rozwojowe. Studium zachowań ruchowych służy ocenie: stopnia dojrzałości ośrodkowego układu nerwowego, jego funkcjonowania, umożliwia wczesne wykrycie zaburzeń rozwoju ruchowego pochodzenia centralnego, umożliwia planowanie programu wczesnej interwencji.

9. Skala do oceny funkcjonalnej GMFM

(Gross Motor Function Measure), składa się z badania kilku poziomów aktywności dziecka:

• pozycja leżąca i obroty - 17 funkcji ruchowych w pozycji leżącej na plecach, brzuchu oraz ruchów obrotowych

• siedzenie - ocena 20 funkcji wykonywanych w pozycji siedzącej

• czworakowanie i chodzenie na kolanach - ocena 14 funkcji wykonywanych w pozycji czworaczej

• pozycja stojąca - ocena 13 funkcji wykonywanych w pozycji klęku prostego i stojącej

• chodzenie, bieganie i skakanie - ocena 24 funkcji wykonywanych podczas chodzenia, wchodzenia po schodach, biegu i skoków

GMFM jest skalą obiektywną, umożliwia ocenę zmian w funkcji dziecka oraz pozwala określić poziom rozwoju motorycznego dziecka . Bardziej przydatną klinicznie skalą jest Gross Motor Function Clasification System for Cerebral Palsy - subiektywna ocena możliwości funkcjonalnych dziecka

Ocenia 5 poziomów lokomocyjnych:

• chodzenie bez ograniczeń funkcjonalnych

• chodzenie bez pomocy sprzętu ortopedycznego, ograniczenie poruszania się poza domem

• chodzenie przy pomocy sprzętu ortopedycznego

• samodzielność lokomocyjna przy użyciu sprzętu ortopedycznego

• ograniczona lokomocja nawet przy użyciu sprzętu ortopedycznego