Środki dydaktyczne

Wykorzystanie techniki w procesach kształcenia i wychowania dzieci i młodzieży jest problemem aktualnym i ciągle rozwijającym się. Czyni się starania, aby przekazywanie wiadomości, lepsze przygotowanie do życia w społeczeństwie wychowanków oraz zwiększenie efektywności edukacji dzieci i młodzieży były aktualnym i ciągle realizującym się procesem poprzez współpracę pedagogów, wychowawców z instytucjami wprowadzającymi nowości techniczne.

Na podłożu poszukiwań dydaktycznych znajduje się dyscyplina zajmująca się podstawami teoretycznym i praktycznym zastosowaniem środków dydaktycznych tzw. technologia kształcenia. Duży wpływ na rozwój tej dziedziny miało zastosowanie informatyki w szkołach, placówkach i ośrodkach wychowawczych. Komputer jako środek pośredniczący między jednym człowiekiem a drugim, magazynujący i przetwarzający informacje jest bardzo dobrym udoskonaleniem we współpracy ludzi na całym świecie.

Istnieje wiele typologii środków dydaktycznych. Wśród nich znacznie wyróżnia się podział, który został dokonany przez Edwarda Fleminga i Jana Jacoby’ego. Przedstawia się on następująco:

- po pierwsze środki naturalne przedstawiające w sposób bezpośredni rzeczywistość

- następnie wyodrębnione zostały środki techniczne obrazujące rzeczywistość pośrednio (można tu zaliczyć takie środki jak: wzrokowe, słuchowe, połączone czyli wzrokowo-słuchowe, manipulacyjne, modelowe oraz automatyczne)

- ostatnie środki z tego podziału to symboliczne, przedstawiające rzeczywistość przy wykorzystaniu symboli (symbolami mogą być: słowa drukowane i mówione, znaki plastyczne, rysunki, itp.)

Istnieje także inny podział środków dydaktycznych. Są one najczęściej wykorzystywane w każdym typie szkół.

Kategorie środków dydaktycznych wytypowane przez Wincentego Okonia:

Pierwszą z nich są środki proste, do których należą:

środki słowne (podręczniki, teksty drukowane)

proste środki wzrokowe (modele, autentyczne wzory przedmiotów, reprodukcje obrazów, mapy)

Drugą z kategorii są środki złożone wykorzystujące rozwój techniki, nowinek, urządzeń i sprzętu przekazującego informacje. Można tu zaliczyć:

· mechaniczne środki wzrokowe (aparaty fotograficzne, mikroskopy, oscyloskopy, teleskopy czyli urządzenia przekazujące obrazy)

środki słuchowe (gramofony, radia np. CB – kontakt ze światem, nauczanie na odległość, magnetofon)

oraz środki wynikające z połączenia wzroku ze słuchem (są to urządzenia takie jak telewizor, video lub dobrze wyposażony komputer)

Ostatnią pozycją w tym podziale są środki automatyzujące uczenie się (tutaj wymienić można laboratoria z wyszczególnionych dziedzin nauki, maszyny dydaktyczne, oraz komputery)

Podział dokonany przez W. Okonia jest ułożony jakby hierarchicznie. Od środków prostych takich jak podręczniki do złożonych (komputery, laboratoria). Poprzez zastosowanie środków złożonych zmniejsza się nakład pracy nauczyciela i ucznia. Wiele rzeczy można zobrazować, przy czym porusza się wyobraźnią wychowanka np.: możemy na komputerze pokazać uczniowi powstawanie cząsteczki DNA, co poprzez zwykłe mówienie było by wręcz niemożliwe.

Charakterystyka środków prostych.

Środki te nie wymagają zbyt dokładnego opisu jednak są one niezbędne i trudno byłoby wyobrazić sobie proces uczenia bez ich pomocy.

Przedstawię teraz środki słowne, które są najbardziej rozpowszechnione. Ilość podręczników oraz zawarta w nich wiedza czasem przerasta możliwości ucznia. Są w nich zbyteczne wiadomości, które uczniowie powinni opanować, a które są zbędne w procesie wychowania i kształcenia. Wychowankowie, aby dobrze przygotować się do zmieniającej się sytuacji społecznej czy nawet stosunków panujących na świecie powinni sami wytwarzać tą wiedzę, przez co samorealizując się.

Kolejną grupą są proste środki wzrokowe tzw. pomoce naukowe. Pomoce te pobudzają wyobraźnię ucznia, łączą umysł z rzeczywistością. Realny obraz świata przedstawiany na zajęciach lekcyjnych w postaci środków wzrokowych może występować jako bezpośredni, pośredni oraz uogólniony. Postać bezpośrednia może występować jako: rzeczywiste, naturalne okazy w środowisku (są to drzewa, zwierzęta, żywa przyroda, pomniki natury). Uczeń poznając dane zwierzę czy okaz żyjący w odpowiednim dla siebie otoczeniu wyobraża sobie relacje panujące w danym środowisku. Służą temu obserwacje, wycieczki, rajdy. Następnie wyróżnia się naturalne okazy lecz żyjące w otoczeniu sztucznym np.: na wystawie, czy w muzeum. Postać bezpośrednią mają także okazy spreparowane. Mogą to być wypchane zwierzęta, zasuszone owady i rośliny, jak również rośliny i zwierzęta zakonserwowane w odpowiednich roztworach.

Środki wzrokowe będą pod postacią pośrednią gdy obrazują otaczający nas świat pod postaciami np.: modeli wiernie przedstawiającymi przedmioty realne. Modele stosuje nauczyciel także wtedy, gdy chce przedstawić obiekt zainteresowań w postaci zmniejszonej jak np.: plac zabaw, lotnisko lub w postaci powiększonej np.: sztuczna mucha, wirus jakiejś choroby czy cząsteczka związku chemicznego.

Można przedstawić rzeczywistość przy pomocy obrazów, które pobudzają wzrok.

W zależności od poziomu uczniów, charakteru przedmiotu nauczania stosuje się środki wzrokowe uogólniające. W skład tych pomocy wchodzą: mapy, schematy, wykresy, znaki symbolizujące treści umowne (cyfry, litery, symbole fizyczne, matematyczne, chemiczne, czy nawet znaki drogowe).

W podziale środków dydaktycznych kolejno następują środki wykorzystujące osiągnięcia techniki, czyli złożone.

Zaliczamy tu mechaniczne środki złożone, które mają długą historię powstania.

Nowoczesne osiągnięcia techniczne znacznie udoskonaliły pracę nauczyciela. Bardzo trudno byłoby wyobrazić sobie życie zwierząt na głębokości kilkudziesięciu metrów pod wodą bez zobaczenia filmu, czy np. obserwacje planet, gwiazd w planetarium. Sucha teoria na niewiele by się przydała gdyby nie była poparta, uzupełniona wrażeniami wzrokowymi.

Kolejne są środki słuchowe, czyli radio, magnetofon, gramofon. Radio jest masowym środkiem przekazywania informacji. Zasługuje ono na szczególne zainteresowanie uczącej się młodzieży ze względu na dużą funkcję, jaką pełni w społeczeństwie. Szkoła, aby dobrze przygotować młodzież do wejścia w życie dorosłych powinna wdrożyć środki masowe do procesu nauczania i kształcenia.

Z połączenia środków wzrokowych i słuchowych powstał film oraz telewizja.

Bardzo ważne jest przedstawienie odpowiednich przedmiotów, momentów, przyśpieszanie i zwalnianie obrazów. Służy temu film dydaktyczny.

Mająca ogromne znaczenie jako środek techniczny dostarczający rozrywki, informacji i niezbędna w wielu dziedzinach nauki jest telewizja. Dzięki połączeniu obrazu ze słuchem uczeń może jednocześnie zobaczyć np. wybitną osobistość i jednocześnie ocenić ją na podstawie wypowiedzi. Nieustannie w wielu państwach obserwujemy rozwój telewizji kształcącej. Może ona występować jako: telewizja otwarta oraz w obwodzie zamkniętym.

W pierwszym przypadku telewizja otwarta to zwykle stacje nadawcze, które mają wyznaczony czas i podczas niego transmitują programy edukacyjne, rozrywkowe i oświatowe. Natomiast telewizja w obwodzie zamkniętym różni się od otwartej tym, że jest to zwykle transmisja przewodowa i nadaje zwykle dla szkół zawodowych, także w uczelniach. Jest całkiem zależna od szkoły, co odciąża pracowników instytucji od nadmiaru zajęć lub dostosowaniem tematu zajęć do czasu transmisji.

Środkami nowatorskimi, wchodzącymi do procesu nauczania są środki automatyzujące uczenie się. Należą tu maszyny dydaktyczne, które działają tak, aby mogły kierować etapami uczenia się bez pomocy nauczyciela. Występują one w różnych postaciach. Zazwyczaj wyróżnia się tutaj: maszyny uczące, egzaminujące (kontrola wyników), oraz ćwiczące (opanowanie umiejętności i nawyków).

Stosunkowo niedawno, bo dopiero po drugiej wojnie światowej stosuje się gabinety językowe. Wyposażenie takiego gabinetu jest inwestycją bardzo kosztowną i dlatego stosowaną w dobrze sytuowanych szkołach.

Duże znaczenie w procesie kształcenia znalazł komputer służący jako środek analizowania, przetwarzania, sprawdzania osiągnięć. Aktualnie duży nacisk wywiera się na edukację informatyczną dzieci i młodzieży. Podstawowa wiedza o budowie, zastosowaniu i użytkowaniu komputera powinna być przekazywana w każdej szkole. Oczywiście powinna być poparta praktyką.

W procesie kształcenia znajdują również zastosowanie lokalne i rozległe sieci informatyczne udostępniające m.in. wideokonferencje (mała sala seminaryjna na uczelni połączona poprzez internet z dziesiątkami salek szkoleniowych w szkołach i przedsiębiorstwach lub z pojedynczymi uczestnikami szkolenia w ich domach pozwoli w sposób aktywny przekazywać nową lub udoskonaloną wiedzę jednocześnie setkom osób).

Nadchodząca era informacyjna, dzięki rozpowszechnieniu za pośrednictwem sieci informatycznych dostępu do wiedzy, spowoduje znacznie większe, niż w przeszłości, wyrównywanie szans osiągania karier indywidualnych (genialnie zdolne dziecko z biednej rodziny w Indiach dzięki dostępowi do internetu może zdobyć wiedzę i umiejętności większe niż dzieci z bogatych rodzin uczące się w bardzo ekskluzywnych szkołach i uczelniach).

Funkcje środków dydaktycznych.

Do ważnych funkcji w procesie kształcenia jest umożliwienie wychowankom poznania otaczającej ich rzeczywistości, ukształtowania ich postaw, uczuć wobec otaczającego świata. W nawiązaniu do tej roli przypisuje się środkom dydaktycznym cztery funkcje, które mają za zadanie poznawanie rzeczywistości i wiedzy o niej, kształtowanie pojęć i emocjonalnego nastawienia do świata realnego oraz rozwijanie działalności przekształcającej rzeczywistość.

Poznawanie rzeczywistości najlepiej odbywa się przez nią samą. Pomocne mogą tu być lupy, mikroskopy, aparaty fotograficzne, kamery telewizyjne. Pośredni kontakt z rzeczywistością odbywa się przez obserwację nagrań i ilustracji.

Postać uogólniona w tej funkcji to środki takie jak: mapy, globusy, diagramy.

Podręczniki szkolne są środkiem dydaktycznym w procesie zdobywania wiedzy o rzeczywistości. Obok podstawowych podręczników w miarę rozwoju technicznego pojawiły się takie udoskonalenia jak np. kserokopiarki. Umożliwia to udostępnienie jednego egzemplarza tekstu większej ilości uczniów.

Bardzo dobrym udoskonaleniem jest zastosowanie w procesie kształcenia maszyn dydaktycznych, czytników lub komputerów. Uczniowie mogą wybrać to co najważniejsze w danym tekście.

Funkcjami środków dydaktycznych, o których warto wspomnieć jest: kształtowanie emocjonalnego stosunku do rzeczywistości oraz działanie przetwarzające świat realny.

W pierwszym przypadku mamy do czynienia z czynnikami pobudzającymi młodzież do wzruszeń, emocji, przemyśleń osobistych. Są to takie środki jak: płyty przeźrocza, taśmy z nagraniami. Nauczyciel wykorzystujący w pracy dydaktycznej takie elementy staje się jakby promotorem uczuć, postaw, także motywacji wychowanków.

Najbardziej rozpowszechnionymi środkami są komputery, które nie tylko sterują procesem uczenia się, ale wspomagają proces doboru materiału do kształcenia się. Opracowują treści programowe. Są bardzo pomocne w systemie zarządzania oświatą.

Środki dydaktyczne techniczne znalazły największe zastosowanie w szkołach zawodowych przygotowujących młodzież do przyszłej pracy o danej specjalności. Duży zasób narzędzi pracy, środków technicznych służy wykwalifikowaniu przyszłego społeczeństwa.

Literatura:

Wincenty Okoń „Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej”.Strona znajduje się na serwerze www.republika.pl

Podobne strony

1 uploadsite.republika.pl

2 clancccp.republika.pl

3 kod_codcenter.republik...

4 dcteam.republika.pl

5 clansdcod.republika.pl

Środki dydaktyczne, funkcje środków dydaktycznych

Środki dydaktyczne są nieodzownym i jednym z podstawowych składników racjonalnie zorganizowanego i zrealizowanego procesu nauczania – uczenia się

Zdaniem W.Okonia, środki dydaktyczne decydują wyłącznie o końcowych wynikach pracy dydaktyczno – wychowawczej, niemniej jednak, wzbogacając stosowane metody nauczania, przyczyniają się do wzrostu ich efektywności. Dzięki temu usprawniają one nie tylko bezpośrednie poznawanie rzeczywistości przez uczniów, lecz dostarczają także tworzywa- w postaci wrażeń i spostrzeżeń – na którym opiera się poznanie pośrednie, czynności umysłowe, a ponadto różnego rodzaju czynności praktyczne.

Według Fleminga środkami dydaktycznymi nazywa się przedmioty materialne i znaki symboliczne, ułatwiające poznawanie obiektywnej rzeczywistości i nabywania umiejętności jej przekształcania.

Zdaniem Cz. Kupisiewicza środki dydaktyczne są to „przedmioty, które dostarczając uczniom określonych bodźców sensorycznych oddziałujących na ich wzrok, słuch, dotyk itd., ułatwiają im bezpośrednie i pośrednie poznawanie rzeczywistości.

Według W. Okonia środki dydaktyczne służą w procesie nauczania-uczenia się:

- poznawaniu rzeczywistości

- poznawaniu wiedzy o rzeczywistości

- kształtowaniu emocjonalnego stosunku do rzeczywistości

- kształceniu umiejętności działania przetwarzającego rzeczywistość

Podział środków dydaktycznych wg. Cz. Kupisiewicza

- wzrokowe – przedmioty naturalne, wykresy, diagnozy, symbole

- słuchowe –płyty, taśmy, instrumenty muzyczne, radia

- wzrokowo – słuchowe – projektory filmowe, aparaty telewizyjne

- częściowo automatyzujące proces uczenia i nauczania – komputer, maszyny dydaktyczne

Podział środki dydaktycznych Wincentego Okonia:

- środki proste, do których należą:

- środki słowne (podręczniki, teksty drukowane)

- proste środki wzrokowe (modele, autentyczne wzory przedmiotów, reprodukcje obrazów, mapy)

- środki złożone wykorzystujące rozwój techniki, nowinek, urządzeń i sprzętu przekazującego informacje. Można tu zaliczyć:

- mechaniczne środki wzrokowe (aparaty fotograficzne, mikroskopy, oscyloskopy, teleskopy czyli urządzenia przekazujące obrazy)

- środki słuchowe (gramofony, radia np. CB – kontakt ze światem, nauczanie na odległość, magnetofon)

- oraz środki wynikające z połączenia wzroku ze słuchem (są to urządzenia takie jak telewizor, video lub dobrze wyposażony komputer)

Funkcje środków dydaktycznych wg. Cz. Kupisiewicza:

- poznawcza

- kształcąca

- dydaktyczne

FUNKCJE ŚRODKÓW DYDAKTYCZNYCH wg. Sadury

- ilustratywna – przybliżanie do rzeczywistości, aktywizacja poznania

- kształcąca – orientowanie, organizowanie, ukierunkowanie

- wychowawcza

- kontrolująca – weryfikowanie i integrowanie wiedzy

- sterująca – wytyczanie cząstkowych celów nauczania

Regulamin | Kontakt | Subskrypcja | Dodaj pracę

Sciaga.pl

Jesteś niezalogowany

Zaloguj się lub zarejestruj nowe konto.

Prace | Słowniki | Uczelnie | Kalkulator | Ludzie

Szukaj

Start

Prace

Słowniki

Korepetycje

Studia i kursy

Klasa

Forum

Ludzie

Dodaj nowy materiał

Gimnazjum

Liceum

Studia

Nauczyciel

Sciaga.mini

POLECAMY: Zdobądź dyplom licencjata w bankowej!

Student / Humanistyczne / Dydaktyka / Ćwiczenia

Zaloguj się aby zobaczyć więcej opcji Drukuj

4.0

Środki dydaktyczne w kształceniu ogólnym-dydaktyka ogólna

Autor: kasa116 Dodano: 2008-04-06

Co 4 lekcja angielskiego gratis – sprawdź >>

A A A A

Studia w WSB, promocja 0 zł do 1.06

Środki dydaktyczne w kształceniu ogólnym (F. Bereźnicki)

1.Środki dydaktyczne- są to przedmioty, które dostarczają uczniom określonych bodźców sensorycznych oddziaływujących na ich wzrok, słuch, dotyk itp. (ławki, ksiązki, mapy, TV) ułatwiają im bezpośrednie i pośrednie poznawanie rzeczywistości. Najogólniej ujmując, można przyjąć, że środkami dydaktycznymi nazywamy zarówno przedmioty dostarczające bodźców zmysłowych, jak i urządzenia techniczne. Środki dydaktyczne służą wzbogaceniu czynności nauczyciela ale i ucznia. Środki dydaktyczne pełnią ważną rolę w rozwoju wyobrażani, myślenia, spostrzegania, wpływają na lepsze i szybsze opanowanie wiadomości i umiejętności.

2. Funkcje środków dydaktycznych

a) funkcja motywacyjna- (I ogniwo) polega na wywołaniu pozytywnego nastawienia do uczenia się poprzez budzenie zaciekawienia i zainteresowania dla przedmiotu poznania. Środki dydaktyczne, szczególnie audiowizualne oddziaływają na strefę emocjonalna, wyzwalają i wzmacniają motywy ucznia się.

b) funkcja poznawcza-(II ogniwo) polega na tym ,że dzięki środkom uczący się poznaje bezpośrednio określoną rzeczywistość.

c) funkcja kształcąca-(VI ogniwo) sprowadza się do rozwijania zdolności poznawczych (wyobrażani, myślenia, pamięci) oraz kształtowania odp. umiejętności i sprawności.

d) funkcja dydaktyczna- (V ogniwo)środki dydaktyczne są jedynym źródłem wiadomości dla uczniów, ułatwiają ich zrozumienie, utrwalenie i sprawdzenie stopnia opanowania, środki dyd. Służą ilustracji wybranego zagadnienia ,pomagają uczniowi w tworzeniu uogólnień.

e) funkcja wychowawcza- polega na pobudzeniu strefy emocjonalnej, na wywołaniu przeżyć i kształtowaniu postaw uczniów. Uczymy się przez przezywanie teatr, multimedia, muzyka, wycieczka itp. Są to środki i metody.

3.Stosowanie środków procesie kształcenia.

- środki dydaktyczn

- nie można przesadzać, nadużywać środków dydaktycznych, jeśli widzimy ,że dane środki nie pomagają ,nie stosujemy ich.

- stosujemy odpowiednie środki dydaktyczne do odpowiednich przedmiotów, wieku, celów, miejsca wiedzy i umiejętności uczniów

- środki powinny być wyraziste, po to aby pobudzały (f. wych.)przez zmysły, powinny być estetyczne, poprzez środki dydaktyczne mamy uwrażliwić dzieci.

-środki nie powinny być stosowane tam gdzie jest możliwość bezpośredniego poznania rzeczywistości.

4. Klasyfikacja środków dydaktycznych. Cz. Kupisiewicz) *kryterium-sposób eksponowania bodźców.

Wyróżnia on następujące rodzaje środków:

1) wzrokowe- przedmioty naturalne, modele, obrazy, schematy, symbole itp.)

2) słuchowe- płyty Cd, taśmy magnetofonowe, instrumenty muzyczne itp.)

3) wzrokowo-słuchowe- film dźwiękowy, telewizja)

4) częściowo automatyzujące proces nauczania-uczenia się- laboratoria językowe, komputery, maszyny dydaktyczne)

*kryterium złożoności środków oceny szkolnej.

Środki proste

1) środki słowne- podręczniki, teksty drukowane

2) proste środki wzrokowe- mapy, modele, obrazy, wykresy

Środki złożone

3) mechaniczne środki wzrokowe-przekazywanie obrazów za pomocą urządzeń technicznych, aparat fotograficzny, mikroskop, teleskop

4) środki słuchowe- magnetofon, radio

5)środki słuchowo-wzrokowe- audiowizualne, film, telewizja

6) środki automatyzujące proces uczenia się, maszyny dyd., laboratoria językowe, kompy.

*klasyfikacja środków dydaktycznych:

- środki wzrokowe: proste, złożone

- środki słuchowe

- środki wzrokowo- słuchowe (audiowizualne)

- środki automatyzujące proces kształcenia.

5. Środki wzrokowe

a) proste środki wzrokowe- spełniają w procesie nauczania-uczenia się doniosła rolę, gdyż umożliwiają uczniom bezpośrednie poznawanie rzeczywistości. Tzn. konkretnych rzeczy, zjawisk i procesów oraz poznawania za pomocą ich poglądowych przedstawień.

b) złożone środki wzrokowe- środki wizualne rozbudzają zainteresowania, wyzwalają motywy uczenia się i wywołują pozytywne nastawienie do nauki. Np. przeźrocza, filmy,TV. 6.Śrdoki słuchowe

Środki słuchowe są nie niedzewne w szkolnictwie średnim i stanowią nieocenioną pomoć w nauczaniu przedmiotów humanistycznych i muzyki. Najbardziej rozległe zastosowanie spośród środków dydaktycznych ma taśma magnetofonowa i magnetofon. Magnetofon można stosować na: zajęciach muzyki (słuchanie pieśni itp.), języka polskiego (nagrane utwory literackie), języka obcego (kształcenie wymowy) itd?

7.Środki wzrokowo-słuchowe (audiowizualne)

Środki te łączą obraz z dźwiękiem, czyli ddziaływują na wzrok i słuch, co przeważnie zwiększa ich atrakcyjność, gdyż za ich pomocą rzeczywistość nabiera większego autentyzmu i obiektywizmu. (filmy, telewizja)

Załączniki

srodki_dydaktyczne_w_kszt ... (33 KB)

Sprawdź podobne prace w Student / Humanistyczne / Dydaktyka / Ćwiczenia

Hej. Otrzymałaś darmowy kupon. Sprawdź.

Etymologia geneza i znaczenie nazwy „dydaktyka”, Dydaktyka ogólna, a dydaktyki szczegółowe. Przedmiot a zadania dydaktyki, Pojęcia dydaktyczne, Podział dydaktyki specjalnej, Cele kształcenia niepełnosprawnych i zasady rewalidacji, Cele nauczan

Dydaktyka ogólna

U nas nie musisz miec matury

Sprawdź nas

Sciaga.mini

Nowy wymiar ściągi:)

Dyplom licencjata, promocja 0zł!

Brak komentarzy

Serwis Sciaga.pl nie odpowiada za treści umieszczanych tekstów oraz komentarzy pochodzących od zarejestrowanych użytkowników.

Tej pracy nie byłoby tutaj bez pomocy osób takich jak Ty!

Dodaj nowy materiał

Inne prace

Humanistyczne

Dydaktyka

Prace

Wykłady

Ściągi

Zagadnienia

Ćwiczenia

Zgłoś naruszenie zasad (plagiat)

Vademeca Polski | Historia| Wiedza o społeczeństwie| Angielski

Nauka Matura | Korepetycje| Studia i Kursy | Kalkulator

Ludzie Forum | Klasa | Ludzie

Środki dydaktyczne w kształceniu ogólnym (F. Bereźnicki)

1.Środki dydaktyczne- są to przedmioty, które dostarczają uczniom określonych bodźców sensorycznych oddziaływujących na ich wzrok, słuch, dotyk itp. (ławki, ksiązki, mapy, TV) ułatwiają im bezpośrednie i pośrednie poznawanie rzeczywistości. Najogólniej ujmując, można przyjąć, że środkami dydaktycznymi nazywamy zarówno przedmioty dostarczające bodźców zmysłowych, jak i urządzenia techniczne. Środki dydaktyczne służą wzbogaceniu czynności nauczyciela ale i ucznia. Środki dydaktyczne pełnią ważną rolę w rozwoju wyobrażani, myślenia, spostrzegania, wpływają na lepsze i szybsze opanowanie wiadomości i umiejętności.

2. Funkcje środków dydaktycznych

a) funkcja motywacyjna- (I ogniwo) polega na wywołaniu pozytywnego nastawienia do uczenia się poprzez budzenie zaciekawienia i zainteresowania dla przedmiotu poznania. Środki dydaktyczne, szczególnie audiowizualne oddziaływają na strefę emocjonalna, wyzwalają i wzmacniają motywy ucznia się.

b) funkcja poznawcza-(II ogniwo) polega na tym ,że dzięki środkom uczący się poznaje bezpośrednio określoną rzeczywistość.

c) funkcja kształcąca-(VI ogniwo) sprowadza się do rozwijania zdolności poznawczych (wyobrażani, myślenia, pamięci) oraz kształtowania odp. umiejętności i sprawności.

d) funkcja dydaktyczna- (V ogniwo)środki dydaktyczne są jedynym źródłem wiadomości dla uczniów, ułatwiają ich zrozumienie, utrwalenie i sprawdzenie stopnia opanowania, środki dyd. Służą ilustracji wybranego zagadnienia ,pomagają uczniowi w tworzeniu uogólnień.

e) funkcja wychowawcza- polega na pobudzeniu strefy emocjonalnej, na wywołaniu przeżyć i kształtowaniu postaw uczniów. Uczymy się przez przezywanie teatr, multimedia, muzyka, wycieczka itp. Są to środki i metody.

3.Stosowanie środków procesie kształcenia.