WŁASNOŚCI CHEMICZNE PROSZKÓW – OMÓWIENIE.
Proszki metali:
-Proszki np. aluminium, miedzi, żelaza.
-Ze względu na ich wysoką aktywność chemiczną ulegają korozji – -głównie utlenianiu.
-Skład chemiczny zależy od metalu podstawowego.
Proszki ceramiczne:
-Są związkami metali z niemetalami.
-Charakteryzują się dużą odpornością korozyjną.
-Posiadają dość regularną strukturę sieci krystalicznej.
PROSZKI CERAMICZNE
1. Są to naturalne bądź uzyskiwane syntetycznie proszki substancji nieorganicznych (np. glinokrzemianów, tlenków, węglików, azotków, borków).
2. Stosowane są głównie do otrzymywania ceramiki.
3. Cechują się
- wysoką temperaturą topnienia,
- dużą stabilnością chemiczną,
- dużą odpornością korozyjną.
PROSZKI METALI
1. Zawierają oprócz pierwiastków stopowych domieszki metaliczne, tlenki metali i zanieczyszczenia niemetaliczne.
2. Zanieczyszczenia metali dostają się do proszku z surowca oraz zostają wprowadzone w trakcie procesu wytwarzania.
3. Do częstych zanieczyszczeń należą związki pochodzące z rudy tj. SiO2, Al2O3 i inne, smary przenikające do proszku z instalacji do jego otrzymywania metodami mechanicznymi oraz gazy.
4. Wilgotność proszku, adsorpcja par i gazów.
Proszek o silnie rozwiniętej powierzchni może zaadsorbować znaczne ilości gazów i pary wodnej. Tlen, tak jak i inne gazy występuje w proszku metalu zarówno w postaci związków chemicznych, jak i w warstwie zaabsorbowanej. W przypadku proszku o dużej powierzchni właściwej udział tlenu zawartego w zaabsorbowanej warstwie może wynosić od 0.05% do 0.1%.
Zawartość wilgoci w proszku jest związana z adsorpcją pary wodnej z otaczającej go atmosfery. Przyjmuje się, że wilgotność proszku nie powinna przekraczać 0.2%.
WŁASNOŚCI CHEMICZNE PROSZKÓW METALI – OMÓWIENIE.
Piroforyczność.
Pirofory – to substancje, które w postaci litej są trudnopalne, natomiast sproszkowane łatwo ulegają samozapłonowi.
Piroforyczność charakteryzuje skłonność proszku do samozapłonu lub szybkiego utleniania połączonego z wydzieleniem znacznych ilości ciepła.
Toksyczność proszku:
Toksyczność oznacza, że proszek wprowadzony do organizmu człowieka w niewielkich ilościach może przyczynić się do zachwiania procesów życiowych, prowadząc do krótkotrwałych lub długotrwałych zmian patologicznych.
Toksyczność proszku określa się według klas:
0 - nietoksyczny
1 – słabo toksyczny
2 – średnio toksyczny
3 – silnie toksyczny
Proszek przedostaje się do organizmu głównie poprzez drogi oddechowe:
cząstki proszku o wielkości 10-12 µm osadzają się w jamie nosowej,
cząstki proszku o wielkości poniżej 5 µm osadzają się w oskrzelach,
cząstki proszku o wielkości poniżej 1,6 µm osadzają się w pęcherzykach płucnych.
Zapalność proszku:
Pozwala na określenie temperatury samozapłonu oraz energii zapłonu.
Zależy od:
-własności metalu, z którego został wytworzony;
-powinowactwa do tlenu i przewodnictwa cieplnego;
-powierzchni właściwej i stopnia utleniania cząstek.
AEROZOLE.
Aerozol jest zawiesiną proszku w powietrzu, charakteryzującą się tym, że zawiera wystarczająco dużo tlenu do ich zupełnego spalania. W konsekwencji oznacza to, że do podtrzymania procesu nie jest konieczne doprowadzenie tlenu z zewnątrz. Spalanie aerozolu może przechodzić w wybuch lub detonację.