Angielscy poeci jezior, zwani Lakistami (ang. lake - jezioro)

- grupa poetów angielskich urodzonych na początku lat 70. XVIII wieku, związana z Krainą Jezior i będąca pionierami romantyzmu w Anglii.
-do grupy tzw. poetów jezior zwykło się zaliczać: Williama Wordswortha (1770-1850), Samuela Taylora Coleridge'a (1772-1834) i czasem Roberta Southeya (1774-1843). Poeci urodzeni na początku lat 70. XVIII wieku, związani z położoną na północy Anglii malowniczą Krainą Jezior (Lake District), to pierwsze pokolenie romantyków w literaturze angielskiej. Co ciekawe, jest to jedna z niewielu generacji literackich w historii literatury, która ukształtowana została przez dokładnie takie same wydarzenia. W biografiach ich przedstawicieli można dostrzec identyczne punkty zwrotne.
-Program romantyzmu angielskiego znalazł się w Przedmowie do drugiego wydania Ballad lirycznych (1801-02), napisanych przez Wordswortha i Coleridge'a. Autorem przedmowy był William Wordsworth.
-Głównym postulatem poetów jezior było uwolnienie poezji z XVIII-wiecznej sztuczności, która powstała wskutek nadmiernego i ortodoksyjnego przestrzegania klasycystycznych poetyk. Nawoływali o wprowadzenie do poezji zdarzeń i sytuacji z życia codziennego, o sprowadzenie literatury z elitarnego parnasu z powrotem do zwykłego czytelnika. Również temu miał służyć nowy język - codzienny, prosty, zaczerpnięty z mowy potocznej (ale nie wulgarny), który jednocześnie miał ożywiać nieznane dotychczas metafory i obrazy.
-Również w opozycji do klasycystów narodziła się idea antyurbanizmu. Wyjście z wielkich ośrodków miejskich na łono natury i uwydatnienie roli wsi i prostoty w procesie inspiracji twórczej było postulatem prowadzącym wprost do podkreślenia wyjątkowej roli Przyrody, która miała stanowić inspirację dla poetów i ich najbliższą sojuszniczkę. Poezja miała zdaniem Wordswortha wyrażać ścisłe zespolenie namiętności ludzkich z życiem przyrody.
-Wydane po raz pierwszy w 1798 roku Ballady liryczne autorstwa Wordswortha (23 ballady) i Coleridge'a (4 ballady) uważane są za pierwsze romantyczne dzieło w literaturze angielskiej.
-W poezjach poetów jezior niebagatelne miejsce zajmuje przyroda. Opisy malowniczych krajobrazów Lake District stanowią nie tylko fascynującą podnietę estetyczną, ale poprzez kontekst osiągają wymiar metaforyczny, daleko przekraczający wizualną cudowność widoków. W ich utworach dostrzec można również wpływy filozofii (Kant) i literatury niemieckiej (tzw. powieści zbójeckich, szczególnie u Coleridge'a) oraz wydanych w 1765 roku ballad staroangielskich Thomasa Percy'ego, które w dużej mierze ukształtowały świadomość narodową i kulturową poetów.
-Poeci jezior pisywali poematy, sonety, ody, nie gardzili innymi gatunkami klasycystycznymi. Rzadziej w ich twórczości pojawiały się utwory humorystyczne (fraszki pisał tylko Coleridge).
ANGIELSCY POECI JEZIOR - wydanie BN zawiera utwory W. WORDSWORTH, S. T. COLERIDGE, R. SOUTHEY 430str.
-obaj twórcy noszą miano Poetów Jezior, od nazwy Lake District w północnej Anglii, którą to krainę obaj ukochali. Pozostaje tajemnicą w jaki sposób te dwie tak różne osobowości doszły do porozumienia, co zaowocowało wieloletnią przyjaźnią, a w końcu wspólnie wydanym zbiorem poematów „Ballady liryczne”. Wordsworth - stonowany i zrównoważony, lubiący otwarte przestrzenie, rozmiłowany w spokoju natury, w prostocie wiejskiego stylu życia. Coleridge - niespokojny duch, który nigdy nie umiał usiedzieć na jednym miejscu, mól książkowy i erudyta, wciąż poszukujący filozof, krytyk i moralista, ale o słabym charakterze, który nie pozwolił mu wyzwolić się z opiumowego nałogu. Połączyła ich fascynacja naturą, obaj wrażliwi na jej piękno uczynili ją lirycznym bohaterem swych utworów. Charaktery obu twórców, znalazły także odzwierciedlenie w ich poezji. ---Poematy Wordswortha bliskie naturze i tematom codzienności, utrzymane są w spokojnej, łagodnej tonacji. Przebija z nich spokojna mądrość i pogodna zgoda na życie. Są te wiersze nieustanną afirmacją piękna i siły przyrody, ale też nierozerwalnie wiążą się z osobowością poety, której kształtowanie się i drogę ku dojrzałości można zaobserwować w strofach „Opactwa w Tintern” czy jednym z najlepszych poematów angielskiego romantyzmu „Preludium”. Trudno szukać u Wordswortha tematyki fantastycznej, wyraźnie poskramia on wyobraźnię, pozwalając jej tworzyć wersy związane z realnym krajobrazem wiejskim. Obrazki zwyczajnego życia, choć urzekające urodą lirycznego opisu. Ale i rozsądny Wordsworth pozwalał swej imaginacji na mały dryf w nieznane czego przykładem urzekająca ballada „Nas jest siedmioro”, w pełen prostoty sposób ukazująca zjawiska nadnaturalne.
- Coleridge tworzy w innym stylu. Jego wiersze pełne są pasji, poszukiwań, przyroda w jego utworach również jest piękna, ale to piękno dzikie, nieposkromione, piękno żywiołu, tętniącego pomiędzy strofami, kipiącego życiem. Uderza niejednokrotnie drobiazgowość opisu i tendencja do zatrzymywania się nad detalami. A dziełem prawdziwie mistrzowskim, w sposób niezwykle sugestywny oddziałującym na wyobraźnię są „Rymy o sędziwym marynarzu”. Zakochałam się w tym poemacie. Pasja, barwa, dzikość. Podczas czytania widziałam przenikliwe spojrzenie starego żeglarza, zasłuchanego u jego stóp młodzieńca, gdzieś w dali sunący korowód weselny i dźwięk kościelnych dzwonów. Niesamowita opowieść o zbrodni wobec natury i odkupieniu, stworzona siłą nieposkromionej wyobraźni, ale paradoksalnie, cechująca się konkretem i realizmem.
- Liryka Coleridge’a i Wordswortha, to urzekające piękno, zaklęte w strofy i wersy.

Inni pisarze

W tym samym okresie co Wordsworth i Coleridge tworzyli pisarze tacy jak William Hazlitt (1778-1830) i Thomas De Quincey (1785-1859), którzy wiele zawdzięczali Poetom Jezior. W eseju My First Acquaintance with Poets Hazlitt wspomina o swojej rozmowie z Coleridge'em, która wywarła na nim ogromne wrażenie. O podobnym doświadczeniu pisze De Quincey w swojej pracy Recollections ofthe Lake Poets. Podobnie jak Coleridge, De Quincey był nałogowym opiumistą, a sławę przyniósł mu utwór zatytułowany Wyznania angielskiego opiumisty, w którym opisuje on cierpienia związane ze skutkami zażywania tego narkotyku.
-Wordsworth przeżył wszystkich swoich przyjaciół. W późniejszych latach jego młodzieńczy radykalizm polityczny ustąpił miejsca konserwatyzmowi. Jego odmowa wspierania jakichkolwiek radykalnych działań społecznych wywoływała wściekłość młodszych poetów, takich na przykład jak Shelley. Po śmierci Roberta Southeya w 1843 r. Wordsworth odziedziczył po nim dworski tytuł „poeta laureatus", chociaż w okresie tym całkowicie zaprzestał już twórczości poetyckiej. Zmarł w 1850 roku.

DOŁĄCZAM PREZENTACJĘ W POWER POINTCIE