AFRODYTA

Była jedną z najpiękniejszych istot na ziemi. Władała sercami, nikt nie mógł oprzeć się jej urokowi. Pod jej stopami zakwitały kwiaty, we włosach błyszczała rosa, ptaki śpiewały nad jej głową.

Kwestia jej pochodzenia jest różnie przedstawiana w mitach. Według jednego z nich Afrodyta nie miała rodziców i pewnego dnia wyłoniła się z piany morskiej w pobliżu Cypru. Nieco inaczej przedstawiał to Hezjod, który pisał, że kiedy krople krwi zranionego Uranosa (pokonany przez Kronosa) wpadły do morza w pobliżu Cypru, woda otoczyła je białą pianą, z której następnie wyłoniła się przepiękna Afrodyta. Pływała ona po morzu w muszli, delfiny pływały wokół niej a białe gołębie fruwały nad jej głową. Wtedy zatrzymała się u brzegów Kytery, a potem popłynęła na Cypr. Druga z tych wysp stała się jej ulubionym miejscem. Na jej brzegu oczekiwały już na nią Charyty (boginie wdzięku - Eufrosyne, Aglaja i Talia), które odtąd zawsze towarzyszyły jej i służyły. Na widok Afrodyty wszyscy byli zachwyceni, tylko boginie przyjmowały ją chłodno , zazdroszcząc jej urody. Szybko zawładnęła Olimpem podarowując i sama ulegając miłości. W małżeństwie nie była szczęśliwa. Jej mężem był brzydki , kulawy syn Dzeusa – Hefajstos. Afrodyta lubiła zabawy ale nudziła się w towarzystwie nudnego i zapracowanego męża, który wolał pracę w kuźni niż przyjęcia z nią. Z czasem Afrodyta podbiła serce wojowniczego Aresa z którym miała córkę, Harmonię (później została żoną Kadma, władcy Teb). W czasie wojny trojańskiej Afrodyta pokochała śmiertelnika Anchizesa, z którym miała syna Eneasza, który po zburzeniu Troi zawędrował do Italii i stał się przodkiem Rzymian. Jednak największą miłością Afrodyta darzyła Adonisa, najpiękniejszego i najlepszego łowcę w całym kraju. O narodzinach Adonisa mówiono że wyskoczył z pnia drzewa matczynego, a opiekowały się nim nimfy z gajów. I tam ujrzała go kiedyś Afrodyta i nie mogła już o nim zapomnieć. O jego narodzinach opowiadano też, że to Afrodyta przemieniła jego matkę w drzewo i zrodzone w taki cudowny sposób niemowlę ukryła w skrzyni cedrowej i powierzyła opiece Persefony. Ta wychowała go w swoim pałacu, a że padła jego urokowi postanowiła nie wypuszczać go z Hadesu na świat. Wtedy Afrodyta poszła na skargę do Dzeusa, a ten godząc ich postanowił że część roku Adonis będzie spędzał w państwie Persefony a drugą część z Afrodytą, a pozostały czas według własnej woli. Jednak młodzieniec wolał spędzać czas z boginią miłości. Wówczas zawistna Persefona z zemsty poszła do Aresa i opowiedziała mu o nowej miłość Afrodyty. Ten który kochał wciąż Afrodytę rozgniewał się że ta porzuciła go dla istoty tak marnej jak człowiek. Przemieniwszy się w ogromnego dzika rzucił się na Adonisa, który padł ciężko ranny. Gdy Afrodyta dowiedziała się o tym pędziła przez góry i lasy boso, poraniła stopy, postrzępiła szaty ale niestety przybyła za późno, ponieważ ten martwy leżał na mchu. Z łez bogini zmieszanych z krwią kochanka wsiąkającej w ziemię wyrosły kwietne kielichy anemonów. Gdy Afrodyta w bólu wróciła na Olimp nic ją nie cieszyło, tęsknota za Adonisem zgasiła jej blask, ziemia zszarzała, ucichł śpiew ptaków,a świat pogrążył się w smutku. Dzeus widząc rozpacz Afrodyty ulitował się nad nią. Z jego rozkazu Adonis jesień i zimę spędzać miał w podziemnym państwie Persefony a wiosną i latem przebywać miał u boku bogini miłości. Od tej pory co roku na wiosnę, gdy nadchodzi czas powrotu ukochanego cała przyroda i Afrodyta raduję się na przyjęcie zmartwychwstałego Adonisa. A gdy mija lato i zbliża się rozstanie smutek tych dwojga mrozi całą naturę i ponury cień pada na świat. Ludzie czcili tę parę boskich kochanków świętem Adoniów. Kobiety biły się w piersi i modliły o jego powrót. Jego posągi stawiano na mogiłach i siano wokół nich różne szybko rosnące rośliny.

Afrodytę, boginię powstałą z morza czcili najgłębiej mieszkańcy z wysp i wybrzeży, jej świątynie wznosiły się na Rodos, na Cyprze i na wielu innych wyspach. Jej chwałę głoszono w Koryncie i Atenach i na dalekiej Sycylii. Jednakże największą cześć oddawali jej w mieście Pafos w którym znajdowała się świątynia Afrodyty.