Sprawozdanie z praktyki

W dniach 28.02.2011 do 16.03.2011 odbyłam trzytygodniowe praktyki w Przedszkolu „MIŚ w Pniewach. Opiekę nade mną sprawowała Pani mgr Iwona Nawrot , która od wielu lat jest nauczycielką w tej placówce.

STRUKTURA ORGANIZACYJNA PRZEDSZKOLA

Podczas tych trzech tygodni zarówno Pani mgr Iwona Nawrot jak i inni pracownicy przedszkola pomogli mi zapoznać się ze strukturą organizacyjną placówki oraz programem wychowawczym. Umożliwili mi dostęp do wszelkiej dokumentacji dotyczącej pracy placówki.

(w tym miejscu krótka charakterystyka przedszkola)

Ponadto podczas praktyk zapoznałam się z prowadzonymi w przedszkolu projektami unijnymi. W czasie mojej praktyki wdrażane były dwa projekty:

I ,,Naucz czytać swego misia – nowoczesne strategie edukacyjne dla dzieci czteroletnich” – naturalna nauka czytania przez zabawę dla dzieci 3-4 letnich.

Program podzielony jest na 9 książeczek, które dziecko uczy się czytać. Każda książeczka porusza jakieś ciekawe zagadnienia (zjawisko), dotyczące otaczającego świata. Zanim dziecko dostanie książeczkę, zapoznaje się najpierw z wyrazami z których zbudowana jest treść książeczki a później eksperymentuje z nimi. W programie dla dzieci młodszych pojawia się postać tajemniczego ,,Zaczarowanego zajączka”. Zajączek pisząc listy do dzieci, inspiruje maluchy do przeprowadzania eksperymentów i badań. Niektóre z nich obrazują celowość codziennych, drobnych działań – obserwacja napięcia powierzchniowego wody, eksperyment z olejem i wodą mydlaną, ukazuje maluchom zasady higieny osobistej i konieczność mycia rączek. Eksperyment ze śliną i chlebem pokazuje, że warto myć zęby po posiłku. Demonstracja przemiany energii elektrycznej i kinestetycznej w energię cieplną  i uświadomienie dzieciom ciepła ich ciała, obrazuje konieczność ochrony tego ciepła i sensowność ubierania się. Podczas zajęć jest dużo ruchu. Dzieci utrwalają wyrazy, nosząc je zawieszone na szyi, skacząc po nich  jak po kamieniach np. przechodząc przez rwący strumień, bawiąc się w ciepło/zimno czy w chowanego. Maluchy poznają literki, ale tylko w wyrazach, z którymi są związane emocjonalnie, np. pierwsza litera swojego imienia, imienia mamy i taty. Podczas nauki czytania książeczek występują elementy dramy, gdyż to nie dzieci uczą się czytać … a misie. Dzieci ucząc swojego misia czytania same mimowolnie się uczą.

II    ,,Odkrywcy na bezludnej wyspie – nowoczesne strategie edukacyjne dla dzieci pięcioletnich”– naturalna nauka czytania przez zabawę dla dzieci 5-6 letnich.

Również ten program podzielony jest na 9 książeczek. Program ten, jest logicznie skonstruowaną grą przygodową, w której dzieci uczestniczą przez cały rok. Dzieci stają się podróżnikami, którzy znaleźli się na bezludnej wyspie. Na wyspie znajdują klucz, który przenosi ich w czasie i przestrzeni. Dzieci odbywają podróż, podczas, której poznają różne kontynenty, kulturę żyjących tam ludzi i obyczaje. Dzieci mają możliwość w różny sposób wyrazić siebie i głębiej uświadomić sobie swoje własne ,,ja”. Malują swój herb, będąc rycerzami, tworzą swój talizman w Afryce czy przybierają indiańskie imię, które najlepiej określa jakąś cechę ich charakteru. Również i tutaj jest dużo ruchu, zabaw literkami i wyrazami. Dzieci mają wprawki do pisania , np. piszą listy do rodziców, rozwijają spostrzegawczość, twórczość i kreatywność. Dzięki wiedzy, którą nabywają , podróżnicy pomagają tubylczej ludności, która w zamian wskazuję im drogę w dalszej podróży. Dlatego podczas zajęć wykonywanych jest dużo eksperymentów, które wyjaśniają różne zjawiska chemiczne i fizyczne, z którymi stykamy się na co dzień.

ZADANIA STUDENTA PODCZAS ODBYWANIA PRAKTYKI

W czasie odbywania praktyk zostałam zapoznana z formami i metodami pracy z dziećmi, do jakich miałam się dostosować i ich przestrzegać. Zgodnie z harmonogramem odbywania praktyki, byłam zobowiązana przychodzić w ustalone dni, o umówionej godzinie do danych grupy. Pracowałam z grupom starszaków, czyli dzieci pięcioletnich.

Moimi głównymi zadaniami było dbanie o bezpieczeństwo w grupie (zarówno w sali jak i na placu zabaw), włączanie się w zajęcia, zabawy oraz gry z dziećmi. Pomagałam przy ubieraniu i rozbieraniu dzieci, kiedy były organizowane wyjścia na plac zabaw bądź w inne miejsce. Podczas wykonywania prac, czy zabaw z dziećmi miałam okazję konwersować z nimi, zwracać im uwagę oraz starać się zażegnać powstałe między nimi konflikty i nieporozumienia. Do moich obowiązków należała także pomoc dzieciom podczas wykonywania zadań oraz późniejsze wsparcie przy sprzątaniu miejsca pracy.

Kilkakrotnie miałam okazję sama poprowadzić gry i zabawy dla pięciolatków, które chętnie włączały się do zaproponowanej aktywności. Wraz z nauczycielkami wykonywałam prace plastyczno-techniczne, które były wykorzystywane do ozdoby sali, bądź jako pomoce do przedstawienia. W czasie odbywania całej praktyki ściśle stosowałam się do poleceń nauczycielek.

FORMY I METODY PRACY WYKORZYSTYWANE W PRZEDSZKOLU

Praca w przedszkolu prowadzona jest w formie zajęć dydaktycznych, prowadzonych w różnym czasie dla każdej grupy wiekowej. Metody i formy pracy są dobierane do możliwości psychofizycznych dzieci. Praca z dzieckiem przebiega w oparciu o zasadę podmiotową.

Metody jakimi posługują się nauczycielki w przedszkolu:

Metoda opowieści ruchowej – stworzył ją J.C. Thulin. Istotą tej metody jest obrazowe opowiadanie przez nauczyciela bajki, opowieści, jakiegoś wydarzenia, które skłania dziecko do ruchowego interpretowania usłyszanych treści, a także uaktywnia wyobraźnię dziecka. Metoda A . i  M . Kniessów – jest to rodzaj gimnastyki rytmicznej, twórczej, polegającej na nieustannym poszukiwaniu nowych form i rodzajów ruchu.

Metoda twórczego ruchu Carla Orfa – polega na twórczym obcowaniu z muzyką realizującym się w różnych formach ruchu, tańcu, śpiewie, mowie, grze na instrumentach, pantomimie. Tworzenie, odtwarzanie i słuchanie stanowią integralną całość, a rozumiana w ten sposób aktywność muzyczna jest instrumentem twórczego rozwoju.

Metoda aktywnego słuchania muzyki Bati Strauss - istotą jest chęć przybliżenia dzieciom muzyki klasycznej. Poprzez "aktywne słuchanie" dzieci nieświadomie poznają strukturę utworu muzycznego np. formę pieśni, ronda, poprzez rozpoznawanie ciałem zmian w muzyce i różnicowanie poszczególnych części.

Kinezjologia Edukacyjna Paula Dennisona – ta metoda poprawia sprawności umysłowe dzieci. Ćwiczenia opracował dr Dennison na podstawie doświadczeń, które zdobył w walce z własną dysleksją i wadą wzroku. Są to proste ruchy, które przynoszą korzyść każdemu uczącemu się. Gimnastyka mózgu z jej naprzemiennymi, precyzyjnymi ruchami aktywuje zrównoważone mięśnie z obu stron ciała.

Metoda Nauki Czytania Ireny Majchrzak –  metoda ma na celu wprowadzanie dziecka w świat słów, które powinno odbywać się na zasadzie zabaw i gier, przynoszących dziecku radość i satysfakcję. Dziecko na początku otrzymuje określony, skończony zbiór liter - alfabet; wie, że wszystkie wyrazy można stworzyć wykorzystując znane mu już litery. Metoda Edyty Gruszczyk – Kolczyńskiej – Zadaniem metody jest kształtowanie pojęć matematycznych jest procesem ciągłym i w głównej mierze dokonuje się w naturalnych sytuacjach życia codziennego, podczas nadarzających się okazji. Głównym sposobem uczenia się matematyki jest rozwiązywanie zadań.

Twórcze Metody Montessori – Montessori kładzie nacisk na umożliwienie dziecku swobodnej aktywności oraz kształcenie jego zmysłów. Każde dziecko jest inne, a więc każde ma prawo do indywidualnego rozwoju. Maria Montessori krytycznie odnosiła się do tradycyjnego szkolnictwa a ławka szkolna była dla niej symbolem wyrażającym bezruch i tłumienie aktywności dziecka.

Metoda R. Labana – metoda gimnastyki ekspresyjnej (twórczej), która nie narzuca  nauczycielowi schematu zajęć. Obowiązują jedynie trzy zasady konstrukcji zajęć: zasada wszechstronności; zasada naprzemienności wysiłku i rozluźniania; zasada stopniowania trudności.

Stosowanie metod twórczych ma znaczący wpływ na rozwój dziecka w wieku przedszkolnym. Za pomocą tych metod kształtuje się zdrową, sprawną fizycznie i umysłowo jednostkę.

WNIOSKI

Praca w przedszkolu jest formą rozwijającą i pobudzającą kreatywność człowieka, a dzieję się tak dzięki dzieciom, które przez swoją pomysłowość, oryginalność i zaangażowanie w organizowane ćwiczenia, sprawiają, że nauczyciel stara się bardziej urozmaicić swoje zajęcia. Dzieci bardzo chętnie przystają na każdą formę zajęć i szybko chłoną wiedzę im przekazywaną, a ponad to zadają bardzo dużo pytań, aby rozwiać swoje wątpliwości dotyczące jakiegoś problemu lub też porównują jakąś sytuację poruszaną na zajęciach do sytuacji rodzinnej.

Praca z dziećmi w tym wieku jest poważnym wyzwaniem dla każdego pedagoga, ponieważ jest on odpowiedzialny za ukształtowanie i ugruntowanie w dziecku pozytywnych cech, oraz przygotowanie go do wkroczenia w życie szkolne. Ze względu na to, iż każde dziecko jest inne (jedno jest bardzo grzeczne i wykonuje wszystkie polecenia, inne jest wygadane i stara się uniknąć części kłopotliwych dla niego zadań), nauczyciel ma utrudnione zadanie, żeby wszystkie dzieci zyskały taką samą wiedzę i umiejętności.

Uważam, że nauczyciele pracujący w przedszkolu powinni być szczególnie wykształceni, ponieważ to w dużej mierze od nich zależy początkowy rozwój psycho-umysłowy dzieci. Pedagodzy przedszkolni ukierunkowują dzieci; pokazują im dobre i złe aspekty życia społecznego.

Podsumowując, organizacja i praca wykonywana przez różne organy, w przedszkolu, jest przeprowadzona w odpowiedni sposób. Atmosfera w tym miejscu pracy jest przyjazna nie tylko dla dzieci, ale również dla rodziców i nauczycieli prowadzących. Nauczyciele mają ścisły kontakt z rodzicami swoich podopiecznych, co ułatwia nauczanie, jak również sprzyja relacją nauczyciel – rodzic, nauczyciel – uczeń.

Praktyka odbyta w tej placówce przyniosła mi wiele dodatkowych informacji o pracy pedagoga oraz była zarazem przyjemnym doświadczeniem, które mogłabym powtórzyć w przyszłości.