Majątek przedsiębiorstwa to ogół należących do niego dóbr. Wyróżniamy w nim:
majątek trwały, na który składa się rzeczowy majątek trwały, czyli środki trwałe (np. maszyny, urządzenia, hale fabryczne, grunty), zużywające się w procesie produkcji w okresie dłuższym niż jeden rok i stopniowo tracące wartość użytkową (ulegają amortyzacji); przedstawiają one określoną wartość pieniężną, którą powoli przenoszą na wytwarzane za ich pomocą produkty, i finansowy majątek trwały (m.in. należności długoterminowe oraz wartości niematerialne i prawne, np. prawa autorskie),
majątek obrotowy, czyli środki obrotowe (np. zapasy materiałów i wyrobów gotowych, środki pieniężne, należności krótkoterminowe, papiery wartościowe przeznaczone do obrotu), które w procesie produkcji w okresie dłuższym niż jeden rok zużywają się całkowicie lub ulegają przeobrażeniom (np. węgiel, z którego jest uzyskiwany koks lub mąka do wypieku chleba).
Cały majątek przedsiębiorstwa – trwały i obrotowy – jest określany jako aktywa.
Fundusze własne i obce, finansujące majątek przedsiębiorstwa, nazywamy pasywami. Suma aktywów musi się równać sumie pasywów.
Zestawienie wszystkich elementów majątku i źródeł ich finansowania jest nazywane bilansem przedsiębiorstwa.
Jeśli działalność gospodarcza nie przynosi przedsiębiorcy spodziewanych zysków lub staje się on niewypłacalny, zachodzi konieczność likwidacji działalności gospodarczej. W przypadku osób prawnych prowadzi ona do utraty osobowości prawnej. Likwidacja może nastąpić przez ogłoszenie upadłości (na wniosek dłużnika lub wierzyciela) albo przez zakończenie działalności gospodarczej.
Podstawą ogłoszenia upadłości na wniosek dłużnika jest niewypłacalność, czyli niewykonywanie wymaganych zobowiązań, a w przypadku osoby prawnej – istnienie zobowiązań przekraczających wartość majątku, nawet jeśli są spłacane na bieżąco. Postępowanie upadłościowe powinno być prowadzone w taki sposób, aby roszczenia wierzycieli mogły zostać zaspokojone w jak największym stopniu, a także – jeśli racjonalne względy na to pozwolą – aby dotychczasowe przedsiębiorstwo dłużnika zostało zachowane.
Oprócz dłużnika wniosek o ogłoszenie upadłości może zgłosić również wierzyciel. Powinien on uprawdopodobnić swoją wierzytelność (np. przedstawić kopie niezapłaconych faktur), ponieważ w przeciwnym wypadku traktuje się taki wniosek jako złożony w złej wierze (np. w celu podważenia wiarygodności firmy), co naraża wierzyciela na poważne konsekwencje wynikające z kodeksu karnego.
Sytuacja na rynku powoduje niejednokrotnie, że firma przynosi straty i jej działalność nie rokuje poprawy. Często połączone jest to z utratą zdolności kredytowej. W takiej sytuacji należy zastanowić się nad likwidacją firmy i zakończeniem działalności gospodarczej. Przedsiębiorca podejmujący decyzję o zakończeniu działalności gospodarczej musi udać się do:
urzędu gminy lub sądu rejonowego, by pisemnie powiadomić o tym organ ewidencyjny w terminie 14 dni od zaprzestania działalności,
urzędu skarbowego w celu zgłoszenia aktualizacyjnego,
Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w celu wyrejestrowania się z obowiązku płacenia składek na ubezpieczenia społeczne oraz zdrowotne,
urzędu statystycznego, by otrzymać zaświadczenie o numerze REGON zawierające datę wykreślenia z rejestru.