1. Wydajność studni o napiętym i swobodnym zwierciadle wody. Obliczenie zasięgu i leja depresji.

2. . Właściwości ośrodka porowatego.

3. 3. Dobór długości filtra w studni + obliczenia wydatku studni ( krótkotrwałe ( tu jest jakieś nazwisko na "T", ale nie mogłam się doczytać; i długotrwałe - Kusakina )

4. 4. Ilość wody dopływającej do rowu (drenu).

5. 5. Równanie Darcy - rysunek i "wszystko" - cokolwiek to znaczy ;p

6. 6. Schemat założenia i zależności wynikające z twierdzenia Einsteina-Bash..

7. 7. Równanie energii przepływającej wody w korycie ( zależności i charakterystyka)

8. 8. Charakterystyka ruchu wolnozmiennego ( schemat i charakterystyka).

9. 9. Stosowalność równania Chezy-Manninga w ruchu wolnozmiennym.

10. 10. Równanie odskoku hydraulicznego ( schemat i równanie)

11. Różnice i podobieństwa w ruchu nadkrytycznym i podkrytycznym i zasady określenia układu zwierciadła wody w korycie.

12. Równanie zachowania masy.

13. Przepusty.

14. Zastępczy współczynnik szorstkości.

15. Obliczanie współczynnika szorstkości i oporów w ruchu ustalonym i wolnozmiennym - podobieństwa i różnice.

2. Ośrodek porowaty jest to ośrodek składający się ze szkieletu (cząstek w fazie stałej) i przestrzeni porowych (porów), które mogą być wypełnione gazem i cieczą.

Jest to zatem ośrodek wielofazowy (dwu- lub trójfazowy). Ruch płynów
w ośrodku porowatym może odbywać się tylko wtedy, gdy pory są ze sobą połączone i przelotowe (nie ślepe). Istnieją wtedy ciągi kanalików przewodzących, tzw. kapilary. Można zatem wyróżnić porowatość ogólną i porowatość efektywną. Znaczenie hydrauliczne ma tylko ta ostatnia. Porowatość ośrodka jest opisywana przez współczynnik porowatości:

n= Vp / V ,

gdzie V i Vp  to objętości odpowiednio całej próbki i zawartych w niej porów.
Z definicji wynika zależność n < 1. W gruntach sypkich będących najczęściej spotykanym ośrodkiem porowatym porowatość efektywna waha się od n = 0.15 dla gliniastych pospółek do n = 0.90 dla torfów i świeżych namułów.

Rozmiary porów są na ogół niewielkie, średnice nie przekraczają 1 [mm].
W takich warunkach dominuje przepływ laminarny, choć w grubych żwirach
i w szczelinach skalnych można się lokalnie spotkać z ruchem turbulentnym.

Filtracja (filtracja liniowa) jest to laminarny przepływ płynu przez ośrodek porowaty.

Fluacja (filtracja nieliniowa) jest to turbulentny przepływ płynu przez ośrodek porowaty.

• 7.1.3.       Ciągłość ośrodka

Opis przepływu w ośrodku wielofazowym za pomocą funkcji ciągłych wymaga zastosowania pewnego uproszczenia. W hydraulice zakłada się, że ośrodek porowaty ma charakter ciągły. Oznacza to, że własności mechaniczne wybranego elementu ośrodka nie zależą od wielkości tego elementu (rozdział 3.1.1). Pozwala to mówić np. o porowatości w danym punkcie, choć
w rzeczywistości punkt musi znajdować się albo w obrębie szkieletu, albo we wnętrzu porów (n = 1 lub 0).

• 7.1.4.       Prędkość filtracji

Z pojęcia ciągłości ośrodka porowatego wynika pojęcie prędkości średniej lub prędkości filtracji definiowanej podobnie jak w rozdziale 3.1.4:

V= Q/A

,gdzie A oznacza pole przekroju próbki porowatej prostopadle do kierunku przepływu. Prędkość filtracji jest to zatem fikcyjna prędkość średnia, jaka panowałaby w przestrzeni całkowicie wypełnionej płynem. Rzeczywista prędkość średnia w porach jest kilkakrotnie większa i wynosi:

.

• 7.2.             Prawo Darcy'ego

• 7.2.1.       Opory ruchu

Ruch cieczy w ośrodku porowatym jest możliwy dzięki stratom energii mechanicznej wydatkowanej na pokonanie oporów tarcia. Miarą tych strat jest spadek hydrauliczny (rozdział 4.2.4 i 5.1.2):

S= DH / l

,

określający stratę wysokości energii (DH) cieczy na jednostkę pokonanej drogi (l , rys. 44). Opory tarcia w ruchu filtracyjnym, a więc laminarnym są proporcjonalne do prędkości ruchu. Dla przepływu w ośrodku w pełni nasyconym wodą zależność taką wyraża prawo Darcy'ego:

v = k S .

Parametr k nosi nazwę współczynnika filtracji.

13. Przepust - budowla stanowiąca element korpusu drogowego lub nasypu budowlanego o zamkniętym kształcie przekroju poprzecznego konstrukcji i następujących wymiarach minimalnych:

• średnicy wewnętrznej nie mniejszej niż 0,6 m dla przepustów rurowych,

• świetle (poziomym lub pionowym) nie mniejszym niż 0,6 m,

• lub most o rozpiętości w świetle nie większej niż 3,00 m.

Przepust pod zjazdem z drogi publicznej stanowi element tego zjazdu. Przepust pod drogą publiczną o świetle mniejszym niż 150 cm stanowi element tej drogi, a o świetle większym lub równym 150 cm stanowi samodzielny obiekt inżynierski.

Przepust przeznaczony jest do przeprowadzenia cieków, szlaków wędrówek zwierząt dziko żyjących lub urządzeń technicznych przez korpus (nasyp) drogi.

14. Ponieważ w korycie regulacyjnym można wydzielić odcinki o różnym współczynniku szorstkości , to dla podobnych co do wielkości wartości n dla skarp i dna posługujemy się zastępczym współczynnikiem szorstkości obliczonym według formuły;

 gdzie:

li  - długość odcinka o danej szerokości ni,

ni - szorstkość na odcinku li

---