Tmim w1 tarcie

Współczynnik tarcia (oznaczany go jako μ [mi]), jest wielkością charakteryzującą siłę tarcia. W zależności od rodzaju tarcia, wyróżnia się odpowiednie współczynniki tarcia.

W tarciu suwnym, czyli ślizgowym (powstającym podczas ruchu postępowego jednego ciała po powierzchni drugiego), współczynnik tarcia jest równy stosunkowi siły tarcia T do sił nacisku Fn ciała na podłoże (drugie ciało).


$$\mathbf{\mu = \ }\frac{\mathbf{T}}{\mathbf{F}_{\mathbf{n}}}$$

Dla tarcia tocznego (powstającego wtedy, gdy jedno ciało toczy się po powierzchni drugiego) współczynnik tarcia jest równy stosunkowi momentu tarcia tocznego Mt do siły nacisku N. Współczynnik ten ma wymiar wyrażany w jednostkach długości (np. mm).

$\mathbf{f}\mathbf{= \ }\frac{\mathbf{M}_{\mathbf{t}}}{\mathbf{N}}$

Tarcie zewnętrzne - tarcie występujące na styku dwóch ciał stałych będących w ruchu lub w spoczynku gdy występuje siła ale jest zbyt mała by pokonać siły tarcia.

Tarcie zewnętrzne dzieli się na:

Wielkość siły tarcia zależy od siły nacisku ciał, rodzaju materiału, ich gładkości (chropowatości) i wielu innych czynników.

Tarcie wewnętrzne – opór powstający między elementami jednego ośrodka. Tarcie wewnętrzne definiuje się przede wszystkim dla płynów i jest ono wówczas utożsamiane z lepkością. W ciele stałym tarcie nie jest możliwy ruch postępowy, dlatego tarcie wewnętrzne jest zjawiskiem związanym z tłumieniem drgań. Opory tarcia wewnętrznego wynikają z istnienia sił kohezji i zależą od swobody przemieszczania się cząsteczek.

Tarcie spoczynkowe (statyczne) – tarcie ślizgowe, występujące między dwoma ciałami, gdy nie przemieszczają się względem siebie.

Siła tarcia równoważy siłę działającą na ciało. Maksymalna siła tarcia jest proporcjonalna do siły, z jaką ciało naciska na podłoże:


T=Nμ

gdzie:

T - maksymalna siła tarcia,

N - nacisk,

µ - współczynnik tarcia statycznego zależny od materiałów, z jakich są wykonane ciała.

Aby wprawić ciało w ruch siła działająca na to ciało musi przekroczyć siłę tarcia

Tarciem ruchowym (tarcie kinetyczne) - nazywa się tarcie zewnętrzne, gdy dwa ciała ślizgają się lub toczą po sobie. Siła tarcia przeciwstawia się wówczas ruchowi.

Tarcie graniczne występuje, gdy powierzchnie trące są pokryte środkami smarnymi zawierającymi substancje powierzchniowo czynne, które tworzą na powierzchniach elementów warstwy graniczne wyjątkowo odporne na duże naciski i trwale z nimi połączone. Zapobiega to powstawaniu tarcia suchego nawet przy nieciągłym dopływie środka smarnego.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Farmakologia pokazy, Podstawy Farmakologii Ogólnej (W1)
W1 wprow
Przygotowanie PRODUKCJI 2009 w1
w1 czym jest psychologia
PD W1 Wprowadzenie do PD(2010 10 02) 1 1
wde w1
korozja i tarcie
Finanse W1
W1 ZLO
AM1 2005 W1
w1
SP dzienni w1

więcej podobnych podstron