„Ten dziwny – tajemniczy świat.”
TEMAT: „Fantastyczna podróż na ekoplanetę”.
DZIECKO POTRAFI:
nazwać planety,
posługiwać się znakami umownymi,
myśleć logicznie,
wie jak troszczyć się o obecną i przyszłą jakość życia na ziemi,
szanuje najbliższe otoczenie przyrodnicze,
zna symbole narodowe,
dokonać analizy i syntezy wzrokowo słuchowej,
METODY: Ćwiczeniowo – badawcze
FORMA: organizacyjna z całą grupą, indywidualna
ŚRODKI DYDAKTYCZNE: pacynka „kosmoludka”, krzyżówka z hasłami, papierowe liście podwójnie złożone (jak skrzydła motyla) oznaczone z jednej strony imieniem dziecka, a z drugiej obrazkiem zwierzątka, kartoniki z napisami: START, LOT, META, SATURN, MARS, VENUS, ZIEMIA,(przy nazwach planet obrazek danej planety), makieta EKOPLANETY z dobrze zachowanym środowiskiem naturalnym, plansza Ziemi z konturami kontynentów i zaznaczonymi granicami Polski i stolicą naszego kraju, list od kosmoludka z prośbami poszanowania przyrody oraz kaseta magnetofonowa (podarunek od kosmoludka).
ORGANIZACJA ZAJĘĆ: W sali zajęć nauczycielka umieszcza makietę Ekoplanety przedstawiającą piękne krajobrazy: lasy, łąki, jeziora, rzeki, zwierzęta, domy, zadowolonych mieszkańców itp. Na tablicy umieszcza krzyżówkę i zasłania jej hasła. Do wiklinowego kosza wkłada kartonowe, podwójnie złożone zielone listki (z imionami dzieci i obrazkami zwierząt).
PRZEBIEG ZAJĘĆ:
Dzieci siadają na dywanie. W tle smutna muzyka, a panujący nastrój pobudza do zadumy i refleksji o tym jak szybko można zniszczyć środowisko – rozmowa na ten temat.
Przedstawienie dzieciom przez nauczycielkę tajemniczego gościa, który zawitał do ich sali . Dzieci odczytują nazwę wypisaną na szarfie opasującej jego zielony kombinezon. To KOSMOLUDEK.
Witajcie moi kochani!
Na waszej planecie przebywam od kilku miesięcy. Wiele mnie tu zadziwia (wielkie miasta, szybka komunikacja, wygodne życie, osiągnięcia naukowe), ale i wiele rzeczy smuci (giną rośliny i zwierzęta, gdyż zabiera się im miejsce, w którym żyją, brakuje wody, przybywa pustyń i obszarów bardzo zniszczonych, coraz więcej ludzi głoduje, padają kwaśne deszcze, powiększa się dziura ozonowa, wzrasta ilość śmieci, pojawiają się groźne choroby, ludzie tracą radość życia).
Chciałbym wam pomóc mili Ziemianie. Zapraszam więc na moją planetę , której nazwę poznacie po rozwiązaniu krzyżówki.
Dzieci odgadują 10 następujących haseł:
A co to za pękata pani, sukienki szeleszczą na niej, kto ją z sukienki rozdziewa ten łzy wylewa?
Ma ostrogi, ale nimi nie bodzie, ma grzebień ale tylko od szyku na podwórku rej wodzi.
Ma okrągłe oczy, świetnie widzi w nocy, i widzi, i słyszy, poluje na myszy.
Fruwają w powietrzu.
Niezbędny do oddychania.
Żyje w wodzie.
Pora roku po zimie.
Zawierają dużo witamin.
Pora roku po wiośnie.
Rosną w nim różne drzewa.
Po wpisaniu ich w odpowiednie miejsca dzieci odczytują rozwiązanie:
C |
E |
B |
U |
L |
A |
|
|---|---|---|---|---|---|---|
K |
O |
G |
U |
T |
||
S |
O |
W |
A |
|||
P |
T |
A |
K |
I |
||
T |
L |
E |
N |
|||
R |
Y |
B |
A |
|||
|
I | O | S | N | A | |
|
W | O | C | E | ||
| L | A | T | O | |||
| L | A | S |
Kosmoludek chwali dzieci za prawidłowe rozwiązanie .
Kosmoludek mówi:
Skoro już wiecie jak się nazywa moja planeta, weźcie ze sobą zwierzęta by mogły ją z wami odwiedzić.
Nauczycielka wysypuje listki z koszyka i pomaga odnaleźć właściwy dla każdego dziecka.
Kosmoludek mówi dalej:
Na moją planetę polecimy rakietą napędzaną energią słoneczną. Zakładamy więc skafandry, buty i tlenowe butle.
Dzieci naśladują gesty Kosmoludka i słuchają dalszych poleceń:
Lot jest ściśle zaprogramowany, proszę więc uważnie słuchać i zwracać uwagę na znaki.
Zaczyna się zabawa pantomimiczna pt. „Podróż na Ekoplanetę”, w które dzieci odczytują znaki graficzne i napisy oraz naśladują różne czynności: START – dzieci wydają dźwięki przypominające warkot rakiety;
LOT – biegają w różnych kierunkach;
SATURN – (napis i obrazek planety) – naśladują chód kosmonauty, oglądają planetę;
Ale na tej planecie dużo pyłu, kurzu , nie ma czym oddychać. Wracamy! – mówi Kosmoludek.
START – warkot rakiety;
LOT – dzieci biegają w różnych kierunkach;
MARS – (napis i rysunek planety)
Jak na tej planecie zimno, jakie rozległe pustynie. Tu nie ma czym oddychać Nie zostajemy tu dłużej – mówi Kosmoludek.
START, LOT – powtarzanie czynności:
VENUS – (napis i obrazek planety) ;
Ale tu gorąco i tak pusto. Lecimy dalej – mówi Kosmoludek.
START, LOT – powtarzanie czynności.
META – dzieci wysiadają z rakiety, słuchają nagrania z taśmy magnetofonowej (np. miłe odgłosy wydawane przez zwierzęta, ptaki).
Kosmoludek zdejmuje butle tlenowe i skafander i rozgląda się w około.
Nauczycielka charakteryzuje wygląd Ekoplanety: jakie tu kwiaty, ile tu ptaków, słyszycie jak pięknie śpiewają? A jaka czysta woda w strumieniu .czyste powietrze (dzieci wykonują ćwiczenia oddechowe).Ile tu drzew, jak pięknie pachną
Kosmoludek prowadzi dzieci do planszy Ekoplanety. Popatrzcie jak piękna jest moja planeta. Spójrzcie na jej lasy, pola, łąki i wody, jak szczęśliwi są jej mieszkańcy. Znajdzie się tu odpowiednie miejsce dla waszych ziemskich zwierząt. Sprawdźcie, jakie zwierzęta przyleciały razem z wami?
Dzieci nazywają swoje zwierzęta, oddzielają właściwą część listka (ze zwierzątkiem) i przypinają na planszy w miejscu zgodnym z warunkami bytowania danego zwierzątka, np. żaba – łąka, ryba – woda, itp.
W tym czasie Kosmoludek dziękuje Ziemianom za wspaniałą, ciekawą wspólną podróż wyrażając nadzieję, że jego goście to mali strażnicy przyrody, gotowi wiele dobrego uczynić w swoim środowisku.
Kapitan załogi wydaje kolejne polecenia. START, LOT, ZIEMIA.
Dzieci zatrzymują się przy planszy ziemia z zaznaczonymi kontynentami i konturem POLSKI. Obok godła, flagi i napisu WARSZAWA wisi koperta. Jest w niej zapisana kartka papieru.
Nauczycielka odczytuje pozostawiony przez Kosmoludka list, w którym prosi on, aby Ziemianie szanowali przyrodę kochali się nawzajem i lubili zwierzeta.
Czy nasza grupa może mu to obiecać?
Złożymy więc następującą obietnicę:
Nie będę łapał motyli, koników polnych, biedronek ani innych zwierzątek.
W lesie będę zachowywał spokój i ciszę.
Będę pamiętał o dokarmianiu ptaków.
Nie będę niszczył drzew, kwiatów, aby cieszyły innych swoim pięknem.
Nie będę śmiecił.
PRZYRZEKAMY!
Po skończonym przyrzeczeniu dzieci wieszają listki podpisane swoimi imionami na planszy Ziemia i recytują wiersz:
Dziś ekologia modne słowo.
Przyrodę wszyscy chcemy mieć zdrową.
Jej strażnikami się ogłaszamy.
Od dziś przyrodzie my pomagamy.
Gdy ktoś bezmyślnie papierek rzuci.
Musisz takiemu uwagę zwrócić.
Nie można przecież bezkarnie śmiecić.
To wiedza nawet przedszkolne dzieci.
Literatura:
„Ten piękny, tajemniczy świat” – praca zbiorowa pod red. T.Gałczyńskiej.
Arndt M i in: Przyroda przeżywana i obserwowana z dziećmi przedszkolnymi. WsiP, Warszawa 1988.
Bałazy S.,Strzelczyk U.: Nasze środowisko – Jak w nim żyć!
Klasa 0. Instytut Ekologii Terenów Uprzemysłowionych, Katowice 1994.