OBRÓBKA PLASTYCZNA
Nazwisko i imię: Łukasz Cackowski
Temat ćwiczenia: Walcowanie.
Data wykonania ćwiczenia: 24.10.2007.

1. WALCOWANIE:

Walcowanie zaliczamy do obróbki plastycznej objętościowej. W procesie walcowania żądany kształt otrzymuje się za pomocą odkształcenia plastycznego metalu między dwoma obracającymi się twardymi walcami. Następuje wówczas zmniejszenie się grubości walcowanego materiału oraz wzrost jego długości, a ponadto w niektórych przypadkach jego poszerzenie.

1. PODZIAŁ WALCOWANIA (WALCAREK) ZE WZGLĘDU NA:

1. Sposób walcowania

   • Walcowanie wzdłużne (ruch materiału walcowanego między równolegle obracającymi się walcami jest prostopadły do ich osi) np. kątowniki, blachy.

   • Walcowanie poprzeczne (ruch materiału jest równoległy do osi równolegle obracających się walców) np. rury, pręty.

   • Walcowanie skośne (materiał porusza się ruchem śrubowym między skośnie ustawionymi, obracającymi się walcami) np. przy wytwarzaniu wierteł i świdrów.

2. Temperaturę walcowania

   • Walcowanie na zimno, czyli w temperaturze niższej od temp. rekrystalizacji (podczas walcowania zmianie ulega kształt ziaren materiału – ulegają one spłaszczeniu).

   • Walcowanie na gorąco, czyli w temperaturze wyższej od temp. rekrystalizacji (w czasie walcowania ziarna przemieszczają się między sobą nie zmieniając swojego kształtu. Również sam proces obróbki wymaga mniejszego nakładu energii).

3. Liczbę walców w walcarce

   • Duo – dwa walce

   • Trio – trzy walce

   • Quatro – cztery walce itd.

Przykład budowy walcarki Quatro:

III. WALCOWANIE GWINTÓW:

Rozróżniamy następujące metody walcowania gwintów zewnętrznych na walcarkach:

1. Walcowanie za pomocą walców:

   • dwoma i trzema walcami (wgłębne i przelotowe),

   • ze stycznym posuwem półwyrobu,

   • wielokrotne.

2. Walcowanie za pomocą szczęk płaskich,

3. Walcowanie za pomocą walców segmentowych,

4. Walcowanie planetarne (pomiędzy narzędziami segmentowymi: wklęsłym i wypukłym).

Walcowanie wgłębne:

Walce obracają się w tym samym kierunku. Przedmiot obrabiany spoczywa na podtrzymce i pod działaniem sił tarcia wykonuje ruch obrotowy. Jeden z walców wykonuje ruch w kierunku promieniowym (posuw wgłębny). Na walcach wykonany jest gwint wielokrotny, o takim samym skoku i zarysie jak gwint który chcemy uzyskać. Osie walców są do siebie i do materiału gwintowanego równoległe. Jednak oś materiału gwintowanego jest przesunięta w dół względem osi walców.

Walcowanie wgłębne stosuje się do kształtowania dokładnych gwintów o dużych skokach i głębokich zarysach. Długość części gwintowanej jest ograniczona, nie można gwintować śrub z łbem.

1 - walce, 2 - podtrzymka, 3 – przedmiot gwintowany, e – przesunięcie osi przedmiotu, p – posuw wgłębny.

Walcowanie przelotowe

Podczas walcowania przelotowego walce nadają przedmiotowi ruch śrubowy. Średnica podziałowa gwintu walca jest nieco inna niż średnica przy walcowaniu wgłębnym. Różnica kątów wzniosu powoduje wystąpienie osiowej składowej siły walcowania i przesuw przedmiotu obrabianego. Walec posiada część wejściową o stopniowo wzrastającej średnicy, co umożliwia uchwycenie przedmiotu. Na jego powierzchni nacięte są pierścienie o takim samym skoku i zarysie jak gwint który chcemy uzyskać.

Walcowanie przelotowe stosuje się do walcowania gwintów średnio dokładnych o dużych długościach, można w tej metodzie gwintować śruby z łbem w odróżnieniu do metody wgłębnej.

1 – walce, 2 – podtrzymka, 3 – przedmiot gwintowany, e – przesunięcie osi przedmiotu, p – posuw osiowy