ANALIZA RYNKU ABONENTÓW TELEFONII KOMÓRKOWEJ W LATACH 1999 – 2009 NA ŚWIECIE ORAZ ESTONII.

Microsoft Office Word 2007

Rysunek 1 Położenie geograficzne Estonii

Charakterystyka państwa

Estonia to państwo w Europie Północnej, nad Morzem Bałtyckim, powstałe po I wojnie światowej. Członek Unii Europejskiej i NATO. Graniczy z Łotwą od południa i z Rosją od wschodu oraz z Finlandią przez Zatokę Fińską. Stolicą Estonii jest Tallinn, natomiast głową państwa jest Toomas Hendrik IIves. Całkowita długość granicy lądowej Estonii wynosi 633 km., długość wybrzeża - 374 km, długość granic z sąsiadującymi państwami: Łotwa - 339 km, Rosja - 294 km. Najwyższy punkt: Suur Munamägi 318 m n.p.m.

Rysunek 2 Flaga Estonii

Estonia jest republiką wielopartyjną. Ustrój polityczny kraju ukształtowała konstytucja z 1992 roku. Kładzie ona szczególny nacisk na dominację jednoizbowego parlamentu, który nazywa się Riigikogu. Jest on ciałem legislacyjnym, wybieranym w 5-przymiotnikowych wyborach (proporcjonalnych) na 4 lata z 5% progiem wyborczym dla partii. W parlamencie zasiada 101 deputowanych. Najważniejszymi zadaniami parlamentu, oprócz stanowienia prawa, są:

zatwierdzanie rządu
wybór prezydenta na 5-letnią kadencję

Mimo że prezydent posiada prawo weta wobec ustaw parlamentu, jego kompetencje ograniczają się do reprezentowania państwa i wskazania premiera po wyborach, których termin także on wyznacza. Głównym organem wykonawczym polityki państwa jest rząd, odpowiedzialny przed parlamentem. Parlament kontroluje go nie tylko przez votum zaufania/nieufności, ale także przez interpelacje i zapytania (tzw. godzina pytań do premiera w każdą środę).

Rysunek 3 Herb Estonii

Estonia jest krajem przemysłowo-rolniczym. Do 1991 wchodziła w skład nadbałtyckiego regionu ekonomicznego ZSRR, silnie uzależniona od importu surowców i paliw. Reforma systemu gospodarczego została zapoczątkowana przed uzyskaniem niepodległości. Estonia jako pierwsze z państw powstałych po rozpadzie ZSRR opuściła w 1992 strefę rublową. Obecnie dynamicznie rozwijający się kraj (średniorocznie 9-12%, gospodarka oparta o usługi (69%). Przemysł to 28% PKB, a rolnictwo zaledwie 4%.

Duża komputeryzacja państwa. Znaczne pozyskiwanie torfu. Silnie rozwinięty przemysł maszynowy, elektroniczny, drzewny i meblarski, chemiczny i spożywczy. Głównym ośrodkiem jest stolica Tallinn. Produkcja energii 8.8 TWh, piwa 95mln litrów. Uprawa głównie jęczmienia, pszenicy, ziemniaków i żyta. W hodowli większe znaczenie ma trzoda i bydło mięsne. Pomyślnie rozwija się rybołówstwo - 104 tys. ton ryb.

Telefonia komórkowa

Telefonia komórkowa to infrastruktura telekomunikacyjna (oraz procesy związane z jej budową i eksploatacją), umożliwiająca abonentom bezprzewodowe połączenia na obszarze złożonym z tzw. komórek (ang. cells), obszarów kontrolowanych przez poszczególne anteny stacji bazowych. Charakterystyczną cechą tego typu telefonii jest zapewnienie użytkownikowi mobilności, może on zestawiać połączenia (oraz połączenia mogą być zostawione do niego) na terenie pokrytym zasięgiem radiowym związanym ze wszystkimi stacjami bazowymi w danej sieci. Najpopularniejszym obecnie systemem telefonii komórkowej na świecie jest GSM (około 80% rynku telefonii mobilnej[1]). Należy on do tzw. telefonii komórkowej drugiej generacji, która zaczyna być zastępowana przez telefonię 3G. Wśród wdrażanych obecnie systemów 3G najwięcej sieci (73%) zbudowanych jest na bazie standardu Universal Mobile Telecommunications System[2].

Informacje ogólne

Pierwsze próby stworzenia telefonów komórkowych sięgają lat 40-tych i 50-tych XX wieku. Przełom nastąpił w roku 1956, gdy szwedzka firma Ericsson zaprezentowałą pierwszy prototyp telefonu komórkowego w kształcie walizki i masie 40 kilogramów.

Rysunek 4 Pierwszy prototyp telefonu komórkowego

Początki komunikacji opierały się na systemie analogowym NMT (Nordic Mobile Telephone) pracującym w paśmie 450MHz. Z biegiem czasu liczba kanałów (180) dostępnych w tym paśmie okazała się za mała i została stworzona unowocześniona wersja działąca na częstotliwości 900MHz i umożliwiająca komunikację 2000 kanałów. W 1982 roku powołany został instytut Groupe Spécial Mobile (GSM), który miał za zadanie opracowanie standardu cyfrowej telefonii mobilnej działającej w paśmie 900 MHz. Dokładna specyfikacja systemu została opublikowana w 1988 roku i wtedy znaczenie akronimu GSM zmieniono na Global System for Mobile Communications. Obecnie istnieje pięć głównych standardów GSM, różniących się przede wszystkim używanym pasmem radiowym i rozmiarami komórek: GSM 400, GSM 850, GSM 900, GSM-1800 (nazywany także DCS), i GSM 1900 (nazywany także PCS). W wielu krajach ciągle działają jeszcze systemy analogowe, które nie są uważane za bezpieczne ze względu na łatwość podsłuchu.

Komunikacja GSM jest możliwa dzięki pokryciu danego obszaru na którym znajdują się abonenci siecią anten naziemnych. Każda z nich tworzy komórkę, czyli zasięg pojedynczej stacji bazowej (BTS – Base Transceiver Station), który teoretycznie wynosi około 35km w otwartym terenie. Zasięg jest zależny od rodzaju sieci, ukształtowania terenu oraz ilości abonentów korzystających z danej stacji. Dla systemów GSM 1800/1900, które są wykorzystywane w obszarach dużego natężenia ruchu telekomunikacyjnego (centra miast) zasięg BTS-u wacha się w granicach 8km. Komórki muszą częściowo się pokrywać, tak aby każde miejsce w którym przemieszcza się abonent było w zasięgu. Telefony komórkowe łączą się poprzez fale radiowe ze stacją bazową o najsilniejszym sygnale i negocjuje moc z BTS’em, tak aby połączenie było skuteczne przy jak najmniejszym zużyciu energii.

Generacje telefonii komórkowej:

Telefonia komórkowa pierwszej generacji
Telefonia komórkowa drugiej generacji
Telefonia komórkowa trzeciej generacji
Telefonia komórkowa czwartej generacji

Informacje szczegółowe dla Estonii

Głównymi operatorami telefonii komórkowej w Estonii są:

EMT
TELE2
ELISA

Rysunek 5 Mapa zasięgu sieci EMT

Rysunek 6 Mapa zasięgu sieci TELE2

Analiza rynku telefonów komórkowych na przestrzeni lat 1999-2009

Tabela 1 Liczba abonentów telefonii komórkowej w Estonii w okresie 1999-2009

Rok	Liczba abonentów w tys.
1999	387
2000	557
2001	651,2
2002	881
2003	1005
2004	1255
2005	1443
2006	1658
2007	1682
2008	1625
2009	1570

Tabela 2 Liczba abonentów telefonii komórkowej na świecie w okresie 1999-2009

Rok	Liczba abonentów w mln.
1999	491
2000	738
2001	961
2002	1157
2003	1415
2004	1761
2005	2200
2006	2800
2007	3300
2008	4031
2009	4624

Analiza i wnioski

W okresie od 1999 roku do 2009 roku rynek telekomunikacyjny uległ większym zmianom, niż w całej swojej historii. W 1999 roku jedynie 15% populacji na świecie miało dostęp do telefonu, natomiast do 2009 roku prawie 70% było abonentami sieci telefonów komórkowych. Od 1999 liczba ta wzrosła dwukrotnie. Estonia jest szybko rozwijającym się krajem

.Telefonia komórkowa zawdzięcz to firmom takim jak:# Dania TDC, Dania Telenor, Dania 3.Dania TeliaSONOFON, TeleDanmark