3. Podczas procesu miareczkowania powinny zostać spełnione cztery podstawowe warunki:

• po dodaniu każdej porcji odczynnika reakcja powinna przebiegać z dużą szybkością;

• reakcja powinna przebiegać stechiometrycznie, zgodnie z równaniem reakcji;

• poza substancją oznaczaną, żadna inna znajdująca się w roztworze nie powinna reagować z odczynnikiem miareczkującym;

• należy dobrać odpowiedni wskaźnik lub metodę instrumentalną, by koniec miareczkowania był wyraźnie widoczny.

Zalety miareczkowania konduktometrycznego:

• metoda bezpośrednia

• duża czułość można oznacza ć niewielkie ilości substancji, trudne do oznaczenia innymi technikami

• generowanie odczynnika – nie ma konieczności nastawiania miana, mniejsze błędy (bardziej dokładny pomiar ładunku ni ż objętości), czy zmiany miana w czasie (ważne dla rozcieńczonych roztworów zasad) możliwość stosowania nietrwałych odczynników

• łatwa automatyzacja

• Punkt końcowy miareczkowania wyznaczamy na podstawie krzywych (nie trzeba znać charakterystyki elektrody, bądź też stałej naczyńka)

Wady:

• Brak selektywności.

• niska dokładność w układach zawierających duże ilości innych elektrolitów