Karolina Gaca EEiJA

Eksperyment Piageta

Dziecko 4-letnie, Kasia

Eksperyment 1: badanie stałości liczby

Układamy dwa rzędy monet. Liczymy je wspólnie. Kasia zgadza się, że jest tyle samo. Jeden rząd monet rozsuwam. Pytam „Kasiu, a teraz jest tyle samo?”. „Nie”- odpowiedziała. „A dlaczego?” zapytałam. „Tutaj jest więcej [pokazuje na dłuższy rząd]”. „Dlaczego tak myślisz?”.”Bo jest większy”.

Eksperyment 2: badanie stałości ilości płynu

Kasia potwierdziła, że wody w obu szklankach jest tyle samo. Kiedy przelałam zawartość z jednej szklanki do innej, wyższej, zapytałam „Czy teraz jest tyle samo w obu szklankach? Czy więcej jest w tej czy tej?”. „W tej” [wyższej] powiedziała od razu dziewczynka. „Dlaczego tak myślisz?” zapytałam. Także nie potrafiła mi odpowiedzieć.

Eksperyment 3: badanie stałości ilości masy

Daję Kasi plastelinę, dzielimy ją na dwa równe kawałki. „Czy są równe Kasiu?” pytam. Po chwili odpowiada „Tak, są”. Z jednego kawałka lepimy ludzika. Pytam, „Co jest większe? Ludzik czy kawałek plasteliny? A może takie same?”. „Ludzik jest duży” odpowiedziała. „A na początku było tyle samo plasteliny tu i tu, zmieniłyśmy ten kształt. Myślisz, że ludzik ma więcej plasteliny niż kawałek?”. „Nie, są takie same” odpowiada Kasia. Niestety na pytanie „Jak się o tym dowiedziałaś?” Nie potrafiła udzielić odpowiedzi.

Wnioski:
Kasia znajduje się w pierwszym stadium operacyjności myślenia, poziomie przedoperacyjnym. Jeśli nawet udziela odpowiedzi poprawnych robi to niezbyt pewnie i nie umie wyjaśnić, jak do tego doszła, istnieje, więc przypuszczenie, że po prostu zgadła. W eksperymencie z plasteliną ulega złudzeniu wzrokowemu, że ludzik jest większy, odpowiada poprawnie dopiero naprowadzona przeze mnie, ale w jego głosie dalej nie słychać pewności.