BADANIE STATYSTYCZNEGO CHARAKTERU ROZPADU PROMIENIOTWÓRCZEGO

1. Wstęp

Prawo rozpadu promieniotwórczego, prawo określające zmianę w czasie ilości jąder substancji promieniotwórczej na skutek rozpadu promieniotwórczego. Określa je równanie różniczkowe (zgodne z równaniem dla reakcji kinetycznych I rzędu) postaci:

-dN(t)/dt = λN(t),

gdzie: N(t) - chwilowa liczba jąder danego izotopu promieniotwórczego, λ -stała rozpadu.

IZOTOPY - atomy tego samego pierwiastka o takiej samej liczbie atomowej (taka sama liczba protonów w jądrze), a różnej liczbie masowej (różna liczba neutronów w jądrze). Izotopy zajmują to samo miejsce w Układzie Okresowym (ta sama liczba atomowa). Np. izotopy węgla: węgiel dwanaście (C-12) i węgiel czternaście (C-14)

Geigera-Müllera licznik, licznik G-M, gazowy detektor promieniowania jonizującego, pracujący w zakresie napięcia wyładowania koronowego. Najczęściej jest to kondensator cylindryczny wypełniony gazem szlachetnym. Katodę stanowią zewnętrzne ścianki, anodę cienki drut przebiegający w osi symetrii. Wokół centralnej elektrody (anody) istnieje silne, niejednorodne pole elektryczne, wywołane przyłożonym napięciem. Pojawienie się w tym obszarze swobodnego elektronu (np. w wyniku przejścia cząstki promieniowania jonizującego) inicjuje wyładowanie koronowe, ilość wytworzonych w nim swobodnych elektronów zależy wyłącznie od parametrów detektora, nie zależy od energii jonizującej cząstki. Wyładowanie jest “gaszone” dzięki domieszkom wieloatomowych cząstek organicznych, np. alkoholu (w tzw. detektorach samogasnących) lub poprzez obniżenie napięcia (w tzw. detektorach niesamogasnących).

Promieniowanie beta – rodzaj promieniowania jonizującego wysyłanego przez promieniotwórcze jądra atomowe podczas przemiany jądrowej.

promieniowanie β^- : zachodzi tylko dla pierwiastków, w których liczba neutronów jest większa od liczby protonów. W wyniku tej reakcji jest emitowany jest elektron z przemiany neutronu w proton oraz antyneutrino. Równanie reakcji :

n →  p⁺ + e⁻ + v_e

p⁺ →  n + e⁺ + v_e

1. Dane do wykresu.

3.Wykres:

4.Przykładowe obliczenia:

a) rozkład Poissona

$$P\left( n \right) = \frac{a^{n}}{n!}*e^{a}$$

$$P\left( n \right) = \frac{{9,1}^{7}}{7!}*e^{9,1} = 0,015$$

Gdzie:

P(n) - prawdopodobieństwo

1. Średnia z ilości zliczeń

n- ilość zliczeń

b) Prawdopodobieństwo wystąpienia danej ilości rozpadów

P=n/l

P= 7/500=0,014

Gdzie:

P- prawdopodobieństwo

n- ilość rozpadów

l- liczba pomiarów

5.Wnioski:

-Najbardziej prawdopodobną wartością obliczoną z rachunku prawdopodobieństwa jest 10, a z rozkładu Poissona 9.

-W przypadku rozpadu promieniotwórczego nie można stosować rachunku prawdopodobieństwa z 100% skutecznością.

- Najmniej prawdopodobne są skrajne wartości.

6.Literatura:

http://portalwiedzy.onet.pl/36192,,,,prawo_rozpadu_promieniotworczego,haslo.html

http://chemia.opracowania.pl/liceum/izotopy/

http://portalwiedzy.onet.pl/225,,,,geigera_mullera_licznik,haslo.html

Wszystkie obliczenia zostały wykonane w programie Microsoft Office Exel