 | Pobierz cały dokument fiza.iii.2.mibm.wip.pw.fizyka.2.sprawka.fiza.2.doc Rozmiar 35 KB |
Efekt fotoelektryczny wewnętrzny:
Współczynnik transmisji jest równy stosunkowi natężenia światła po przejściu przez próbkę do światła, padającego. Spada on gwałtownie (czyli rośnie absorpcja i maleje oporność) gdy przechodzimy od fal długich do krótkich. Jest to krawędź absorpcji górnej.
Zjawisko fotoelektryczne wewnętrzne polega na fakcie, że foton światła padającego o odpowiednio dużej energii może być pochłonięty przez elektron, przez co tez przechodzi na wyższy poziom energetyczny. Istnieje graniczna energia potrzebna do pobudzenia elektronu. Fotony o mniejszej energii niż progowa czyli równej szerokości pasma wzbronionego nie będą pochłaniane przez elektrony. Pobudzony elektron może przewodzić prąd elektryczny.
Zjawisko fotoelektryczne:
Zachodzi dla metali. Polega na wybijaniu elektronów z powierzchni metalu przez promieniowanie elektromagnetyczne.
Efekt może zachodzić nawet przy niewielkich natężeniach, jeżeli tylko długość fali jest odpowiednia. Aby foton mógł oddziaływać z elektronem, musi mieć energię wystarczającą do wybicia go z metalu, a więc co najmniej równą pracy wyjścia. Oddziaływanie sprawia, że foton zostaje pochłonięty przez elektron nadając mu energię kinetyczną. Energia ta nie zależy od natężenia światła, a jedynie od długości jego fali. Jest to istotna sprzeczność z teorią falową.
Efekt Comptona:
Doświadczalnie potwierdza istnienie fotonu jako skończonej porcji energii. Doświadczenie polegało na puszczeniu wiązki promieni Roentgena o dokładnie określonej długości fali na blok grafitowy. Wiązka była przez blok rozpraszana. Mimo, że wiązka padająca miała jedną długość fali, to wiązki rozproszone miały maksima przy dwóch różnych długościach fal. Jedna z nich była taka sama jak wiązki padającej, a druga większa.
Jest to niewytłumaczalne na gruncie teorii falowej. Efekt taki daje się jedynie wytłumaczyć gdy przyjmiemy, że fala świetlana jest wiązką fotonów ulegających zderzeniom z swobodnymi elektronami bloku. Część energii padającego fotonu zabiera elektron na energię kinetyczną, a rozproszony foton unosi ze sobą resztę energii.
Efekt tworzenia par:
Gdy energia kwantu γ padającego na próbkę jest większa nią 1,02 MeV, to powstaje para elektron- pozyton.
Ciało doskonale czarne.
Warunek występowania ciała doskonale czarnego: a(ω,T)=1
 | Pobierz cały dokument fiza.iii.2.mibm.wip.pw.fizyka.2.sprawka.fiza.2.doc rozmiar 35 KB |