Essential Killing pomimo ogromnej ilości niewiadomych w filmie jest strasznie tendencyjny. Jakiekolwiek próby utożsamienia się, bądź empatii dla głównego bohatera nie mają sensu. Jeśli taki był cel reżysera to osiągnął go w 100% - uciekinier póki ma siły zabija każdego na swojej drodze. Kim jest Mohammed (główny bohater)? Kim jest kobieta z jego snów? Bez odpowiedzi na te 2 pytania film wydaje się jakby oderwanym odcinkiem z całej serii perypetii Mohammeda.
Fakt. Niedopowiedzenia skłaniają do myślenia, ale Essential Killing zdecydowanie daleko do choćby tajemniczej walizki z Pulp Fiction. Jej zawartość po dziś jest przedmiotem sporów i rozważań. Niewiadome w filmie Skolimowskiego wydają się zaś być przypadkowe i nie skłaniają ku głębszym przemyśleniom. Nie wiadomo i nie warto wiedzieć. Dlaczego nie warto? Bo Mohammed choćby był wcześniej przedszkolanką w afganistańskim żłobku, to i tak zmienił się w pozbawionego ludzkich odruchów potwora. Budzi pogardę.
Tłumacząc tytuł filmu na język polski brzmi on „Konieczne zabijanie”. Czy zabijanie niewinnych ludzi jest rzeczywiście konieczne? Moim zdaniem na pewno nie dla Mohammeda, choć chwytliwy tytuł filmu stara się jakby usprawiedliwiać jego zachowanie. Film ogólnie jest zaprzeczeniem tytułu, pierwszy wystrzał bazooki ciągnie za sobą lawinę dalszych niepotrzebnych zabójstw dokonanych przez głównego bohatera.
I oto właśnie dlatego Jerzy skolimowski stworzył film taki: ze świetnymi kadrami, pięknymi widokami, niezłą oprawą muzyczną i niezrozumiałą fabułą bez głębszego sensu.
Grzegorz Przeździecki