Krzywa obojętności
Zbiór punktów reprezentujących wszystkie kombinacje konsumpcji dóbr X i Y dających konsumentowi taki sam poziom zadowolenia (taką samą użyteczność całkowitą), czyli są dla konsumenta obojętne.
Krzywa obojętności reprezentuje stały poziom użyteczności całkowitej (zadowolenia).
Dla konsumenta mającego możliwość wyboru pomiędzy dwiema kombinacjami dóbr (punkty na krzywej) wybór jest obojętny - obie kombinacje dóbr zapewniają taką samą użyteczność całkowitą.
Cechy krzywych obojętności
•nachylenie negatywne,
•nie przecinają się,
•nieskończenie wiele (mapa obojętności), a ich położenie wskazuje na różnice w poziomie zadowolenia konsumenta
•wypukłe w stosunku do początku układu współrzędnych,
•reprezentują uporządkowany system preferencji,
•krzywe położone dalej od początku układu współrzędnych reprezentują wyższy poziom użyteczności całkowitej niż krzywe położone bliżej
Marginalna stopa substytucji XY – określa jaką ilość dobra Y należy poświęcić w celu zwiększenia konsumpcji dobra X o jednostkę w sytuacji, gdy konsument pozostaje na tej samej krzywej obojętności, czyli nie zmienia się poziom jego zadowolenia z konsumpcji.
Linia budżetu konsumenta – przedstawia wszystkie możliwe kombinacje dwóch dóbr X i Y, które konsument może posiadać dysponując określonym dochodem [DP].
Równowaga (optimum) konsumenta
•decydując o wyborze kombinacji dóbr, konsument chce być jak najbardziej zadowolony (znajdować się na jak najwyższej krzywej obojętności
•wybierając, konsument zestawia swoje możliwości finansowe z zamiarami dotyczącymi konsumpcji.
Optimum (równowaga) konsumenta znajduje się na najwyższej krzywej obojętności możliwej do osiągnięcia przy danym ograniczeniu budżetowym.
Punkt równowagi konsumenta – punkt styczności linii budżetowej z najwyżej położoną, możliwą do osiągnięcia krzywą obojętności.
II Prawo Gossena
Maksymalne zadowolenie (użyteczność) z konsumpcji dobra X i Y konsument osiąga wówczas, gdy stosunek użyteczności marginalnych dóbr zrównuje się z relacją ich cen.
Krzywa dochód - konsumpcja
Zbiór punktów równowagi konsumenta odpowiadających wszystkim poziomom dochodu konsumenta, przy założeniu niezmienności cen oraz danych preferencjach konsumpcji.
Gdy zmienia się dochód – istnieje nieskończenie wiele linii budżetowych oraz nieskończenie wiele punktów styczności odpowiadających równowadze konsumenta przy różnych poziomach dochodu – połączenie tych punktów tworzy krzywą dochód-konsumpcja.
Krzywe ENGLA
W miarę wzrostu przeciętnego dochodu w gospodarstwie domowym rośnie nie tylko popyt na dobra, ale zmienia się również struktura popytu.
W wydatkach ogółem zmniejsza się udział wydatków na dobra niższego rzędu oraz rośnie udział wydatków na dobra wyższego rzędu.