Psychologia polityczna :
Dziedzina psychologii, badaj膮ca i wyja艣niaj膮ca psychologiczne aspekty polityki
Efekt interdyscyplinarnego (z艂o偶onego, wielowymiarowego) my艣lenia o cz艂owieku
To intelektualna dyskusja mi臋dzy r贸偶nymi dyscyplinami naukowymi
Rozw贸j psychologii politycznej:
-Dokonywa艂 si臋 w obr臋bie:
r贸偶nych tradycji teoretycznych,
podej艣膰 metodologicznych:
idiograficznego- ukierunkowanego na analiz臋 konkretnego przypadku
nomotetycznego- ukierunkowanego na szukaniu og贸lnych regu艂 w poszczeg贸lnych przypadkach
R贸偶nych poziom贸w analizy
rozmaitych metod pomiaru zmiennych.
- analizy osi膮gni臋膰 psychologii polit. Dokona艂 McGuire, kt贸ry wyodr臋bni艂 3 okresy rozwoju psychologii polit.- ery.
Ery psychologii politycznej:
Era osobowo艣ci i kultury (lata 40. I 50.)
Er臋 postaw i zachowa艅 wyborczych (lata 60. I 70.)
Er臋 proces贸w poznawczych i decyzji- era ideologii (lata 80. I 90.)
I okres:
Skoncentrowany na osobowo艣ciowych uwarunkowaniach zachowa艅 i orientacji polit.
Teorie marksistowski materializm i psychoanaliza- nacisk na wczesnodzieci臋ce do艣wiadczenia w tworzeniu si臋 osobowo艣ci i podstaw polit. Przekona艅
My艣lenie psychoanalityczne przejawia艂o si臋 w podkre艣laniu patologicznych aspekt贸w rozwoju osobowo艣ci i ich roli w polit. zrachowaniach, natomiast marksizm wskazywa艂 偶e zar贸wno osobowo艣膰 jednostki jak i cechy zbiorowo艣ci s膮 efektem spo艂ecznych i materialnych warunk贸w 偶ycia.
Koncepcja frustracji-agresji 鈥 cel -> wyja艣nianie politycznych zachowa艅.
Tematy wczesnego okresu psychologii politycznej:
Osobowo艣膰 politycznych lider贸w i ich zwolennik贸w
Polit. Emocje, przekonania i postawy
Warto艣ci cenione przez jednostki i grupy
Zmienne niezale偶ne to wszelkie czynniki, kt贸re :
socjalizuj膮 cz艂owieka,
kszta艂tuj膮 wczesne do艣wiadczenia dziecka,
wywieraj膮 wp艂yw na funkcjonowanie doros艂ych
np. agresywno艣膰 w polityce zagr. I wrogiem nastawienie jako konsekwencja z艂ych stosunk贸w uczuciowych z ojcem.
Cechy charakteru narodowego 鈥 t艂umaczono odwo艂uj膮c si臋 do mechanizm贸w nie艣wiadomego erotyzmu i koncentracji na okre艣lonej fazie rozwoju psychoseksualnego.
Metoda badawcza psychobiografia (podej艣cie idiograficzne) . Powsta艂y psychobiografia W. Wilsona, Hitlera. Wykazywano w jaki spos贸b urazy z dzieci艅stwa ujawnia艂y si臋 w zmienionej postaci w funkcjonowaniu doros艂ego cz艂owieka oraz pr贸bowano wyja艣ni膰, ze opisywane osoby, tak naprawd臋 pozostawa艂y sob膮 mimo konflikt贸w, kompleks贸w i kryzys贸w to偶samo艣ci.
Kluckhohn i Murray -> wykazali jak codzienne praktyki wychowania dzieci oraz w艂a艣ciwo艣ci struktury spo艂ecznej zwi膮zane s膮 z osobowo艣ci膮 w skali makrospo艂ecznej.
II okres:
Popularne sta艂y si臋 badania postaw i zachowa艅 wyborczych
Wykonywano badania sonda偶owe
Przesuni臋cie w kierunku orientacji nomotetycznej- uchwycenie og贸lnych regu艂 ani偶eli charakterystyk i rozumienia poszczeg贸lnych przypadk贸w.
Model SEU- teoria zak艂adaj膮ca d膮偶enie cz艂owieka do maksymalizacji w艂asnego zysku, uzyskiwania subiektywnej u偶yteczno艣ci wyniku. Badano preferencje i zachowania wyborcze oraz rol臋 kampanii wyborczej, a zw艂aszcza mass medi贸w w kszta艂towaniu postaw i zachowa艅.
Zwi膮zek postaw z partycypacj膮 polityczn膮. ( monografia Richarda Lane鈥檃 oparta na wywiadach)
Przyk艂adem interdyscyplinarno艣ci polit. Jest praca McClellanda 鈥 wykazywa艂a zwi膮zki miedzy indywidualnymi potrzebami i postawami spo艂ecznymi a wzrostem i spadkiem poziomu ekonomicznego kraju.
Koniec lat 60. 鈥 radykalne ruchy m艂odzie偶owe, kt贸rych efektem by艂y zmiany spo艂eczne, wp艂yw na nauki spo艂eczne.
Popularno艣膰 zyska艂y analizy sposob贸w politycznej socjalizacji- rozw贸j women studies.
International Society of political psychology:
Powsta艂o1978 roku
Mi臋dzynarodowe towarzystwo naukowe
Za艂o偶one przez 220 badaczy spo艂ecznych
III okres:
Koncentracja na procesach poznawczych I wyborach politycznych jednostki
Metody zbierania danych; wywiady, analiza dokumentacji, sonda偶y ankietowych, metody eksperymentalne i symulacje komputerowe.
Schematy, skrypty poznawcze, heurystyki przetwarzania danych s艂u偶膮 do wyja艣niania bie偶膮cej polityki zagranicznej USA, zachowa艅 przyw贸dc贸w itd.
Teoria symbolicznych ideologii 鈥 postawy i zachowania polit. Odzwierciedlaj膮 tzw. Symboliczne zwi膮zki, czyli ideologie, kt贸re s膮 nabywane we wczesnym dzieci艅stwie i pozostaj膮 bardzo stabilne. S膮 silnie zwi膮zane z afektem i mog膮 ukierunkowa膰 dzia艂anie cz艂owieka w spos贸b niezgodny z jego interesami.
Jesie艅 lud贸w:
Okres wa偶nych przemian politycznych
Spowodowa艂a wzrost zainteresowania psychologicznymi mechanizmami i konsekwencjami przemian systemowych
Procesy demokratyzacji i globalizacji powi膮zane s膮 z kontaktami poszczeg贸lnych jednostek/grup i wymagaj膮 dobrej komunikacji, umiej臋tno艣ci porozumiewania si臋 i rozwi膮zania konflikt贸w.
Rozw贸j bada艅 dot. Negocjacji, mediacji.
- Mo偶na wskaza膰 r贸偶ny stopie艅 upolitycznienia i apolityczno艣ci psychologii polit.
- Hans Eysenck dowodzi : psychologia nie staj臋 si臋 polityczna w wyniku jej aplikacji do wyja艣niania niekt贸rych zjawisk z zakresu polityki. Psycholodzy zajmuj膮cy si臋 rozumieniem zjawisk polityki nie staj膮 si臋 politykami. Psychologia polityki jest zastosowaniem metod i teorii wypracowanych w psychologii naukowej do badania polityki, jest psychologi膮 stosowan膮 do polityki.
- Stone i Billig s膮dz膮 偶e: psychologia polit. Jest 鈥榩olityczna鈥 w sensie 偶e niekt贸re jej twierdzenia wypracowane na podstawie naukowej metodologii psychologicznej, zawieraj膮 polityczne twierdzenia na temat natury ludzkiej. Specyficzne pr贸by pozbawienia twierdze艅 psychologicznych element贸w politycznych s膮 dowodem upolitycznienia psychologii.
- jeste艣my 鈥榩olityczni鈥 bez wzgl臋du czy chcemy by膰 tak spostrzegani czy nie.
- centralnym poj臋ciem jednej z najbardziej popularnych teorii psychologii polit.- teorii autorytaryzmu by艂 faszyzm, rozumiany jako ruch antydemokratyczny.
- Friedrich Pollock u偶ywa艂 poj臋cia 鈥榓utorytaryzm鈥 jako kluczowego dla analizy kapitalizmu pa艅stwowego, jednak p贸藕niejsze analizy traktowa艂y autorytaryzm jako zbi贸r cech osobowo艣ci w r贸偶nym stopniu charakteryzuj膮cy jednostki lub jako uniwersalny syndrom osobowo艣ci.
- Skala F- skala do mierzenia osobowo艣ci, skonstruowana przez Adorna , jest traktowana jako skala autorytaryzmu, a nie faszyzmu.
- przej艣cie od psychologii polit. (opartej na polityczno-ekonomiczno-historycznym kontek艣cie) do 鈥榓politycznej鈥 psychologii polityki wi膮偶e si臋 z tendencjami rozwojowymi w psychologii.
- Np. badania, kt贸re ukazuj膮 powszechno艣膰 zjawiska kategoryzacji i jej znaczenie dla proces贸w percepcji mog膮 sk艂ania膰 do obrania tezy o uniwersalno艣ci pos艂ugiwania si臋 stereotypami czy uniwersalno艣ci etnocentryzmu.
- W Polsce dokonuj膮 si臋 zmiany systemowe, co stworzy艂o zapotrzebowanie na wiedz臋 z zakresu psychologii polit. Polityka przesta艂a by膰 odleg艂a, nieosi膮galna dla zwyk艂ego cz艂owieka. Mo偶emy na ni膮 wp艂ywa膰 poprzez uczestnictwo w wyborach, mo偶emy obserwowa膰 dzia艂ania polityk贸w, debaty i spory polityczne . Polityka i politycy stali si臋 bardziej dost臋pni, ludzcy.
- W Polskiej psychologii polit. wyodr臋bniamy nurty badawcze:
Studia nad konfliktami polit. i przes艂ankami ich rozwi膮zania
Analizy psychologicznych predyktor贸w i koszt贸w zmian spo艂ecznych w makroskali
Studia nad alienacj膮 i podmiotowo艣ci膮 polityczn膮
Studia nad spo艂eczno-polityczn膮 mentalno艣ci膮 Polak贸w
Psychologiczne mechanizmy zaanga偶owania politycznego i spo艂ecznego
Badania wyborcze
- Reykowski -> pr贸buje wyja艣ni膰 zmian臋 systemow膮 w kategoriach zmiany orientacji kolektywistycznej na indywidualistyczn膮
- Czapi艅ski-> wykorzystuje teorie atrybucji i asymetrii pozytywno- negatywnej, aby zrozumie膰 wyborcz膮 pora偶k臋 solidarno艣ciowych reformator贸w w 1993 roku
- Korzeniowski-> wskazuje psychologiczne predyktory akceptacji i odrzucenia zmiany prodemokratycznej.