Dla maluszków

ZABAWY RUCHOWE Zabawy orientacyjno – porządkowe Stój prościutko! Wiek: od 2 do 3 lat Cel: ćwiczenie orientacji i reagowania na sygnał Liczba dzieci: 6 – 8 Przebieg zabawy: Dzieci chodzą i biegają w różnych kierunkach. Na zawołanie: „stoimy prościutko” – dzieci po zatrzymaniu prostują się. Kto cię woła? Wiek: od 2 do 3 lat Cel: rozpoznawanie głosu kolegów Liczba dzieci: 4 – 6 Przebieg zabawy: Wyznaczone przez prowadzącą dziecko staje tyłem do pozostałych dzieci siedzących na podłodze. Jedno dziecko z grupy woła imię stojącego tyłem dziecka, które ma rozpoznać po głosie wołające dziecko. Jeśli mu się nie udało, próbuje odgadnąć jeszcze raz, ale już zwrócone twarzą do siedzących dzieci. Co to jest? Wiek: od 2 do 3 lat Cel: reagowanie na sygnał wzrokowy, słuchowy oraz rozwijanie umiejętności przyporządkowania Liczba dzieci: 6 – 8 Przebieg zabawy: Prowadząca zabawę zapowiada dzieciom siedzącym w półkolu, że będzie wskazywała różne części ciała, co też czyni, za każdym razem nazywając ją. Właściwa zabawa zaczyna się wtedy, gdy prowadząca dotykając np. uszu, mówi – oczy. Zadaniem dzieci jest wskazanie nazwanej części ciała, a nie tej, którą mylnie pokazuje prowadząca. Wieje wietrzykWiek: od 2 do 3 lat Cel: reagowanie na sygnał, ćwiczenie spostrzegawczości, wprawianie się w bieganiu w luźnej gromadce. Liczba dzieci: 6 – 8 Pomoce: pęki kolorowych wstążeczek, grzechotka Przebieg zabawy: I. Osoba prowadząca jest „wiatrem”. Biega po sali, trzymając w ręce pęk wstążeczek. „Szum wiatru” powoduje wirowanie „liści” po całej sali – dzieci biegają. Gdy „wiatr” przestaje wiać (prowadząca staje w miejscu), „liście” spadają na ziemię (dzieci przysiadają). II. Prowadząca rozdaje dzieciom pęki kolorowych wstążek, a sama potrząsa trzymaną w ręce grzechotką. Na słowa: „wietrzyk wieje” dzieci biegają po Sali w dowolnym kierunku, poruszając trzymanymi wstążkami. Na zapowiedź „wietrzyk ucichł” – grzechotka milknie, a dzieci przysiadają, pochylając nisko główki. Zabawy na czworakach Coś ty, kotku, chciał? Wiek: od 1 roku i 7 miesięcy do 3 lat Cel: ćwiczenie orientacji oraz ćwiczenia mięśni grzbietu, kończyn dolnych i górnych Liczba dzieci: 6 – 8 Pomoce: krążki lub kółka od sersa Przebieg zabawy Dzieci siadają na nogach w pozycji klęczącej, przedramiona opierają się na podłodze i na nich opierają głowę – „kotki śpią”. Naprzeciwko każdego „kotka” leży krążek, wyobrażający miskę z mlekiem. Na podany sygnał „kotki” się budzą, wyciągają grzbiet w górę, mówią: „miau” i idą do miseczek z mlekiem. Osoba prowadząca recytuje teraz fragment wiersza J. Tuwima: Miauczy kotek: miau! Coś ty kotku miał, Miałem ja miseczkę mleczka, Teraz pusta jest miseczka, A jeszcze bym chciał. „Kotki piją mleko”, obchodzą miseczkę dookoła i wracają do pozycji wyjściowych (siad klęczny, oparcie rąk o podłogę – „kotki” odpoczywają) Pieski śpią Wiek: od 1 roku i 7 miesiąca do 3 lat Cel: ćwiczenie mięśni grzbietu, mięśni narządów mowy (powtarzanie zgłoski hau) Liczba dzieci: 6 – 8 Przebieg zabawy: Dzieci w siadzie klęcznym opierają głowę na dłoniach – „pieski śpią”. Na sygnał prowadzącej „pieski” budzą się i w klęku podpartym „szczekają”: hau, hau, hau. Zabawę powtarzamy 2 – 3 razy. Przejdź przez tunel Wiek: od 1 roku i 7 miesięcy do 3 lat Cel: ćwiczenie mięśni grzbietu, kończyn górnych i dolnych Liczba dzieci: 6 – 8 Pomoce: kolorowe bramki Przebieg zabawy: Bramki ustawione są w szeregu, w odstępach 0,5 m jedna od drugiej. Na polecenie prowadzącej dziecko rozpoczyna chód na czworakach przez utworzony z bramek tunel, by po jego przejściu wrócić normalnym krokiem na swoje miejsce. Zajączki uciekają do norek Wiek: od 2 do 3 lat Cel: ćwiczenie mięśni grzbietu, kończyn dolnych i górnych oraz orientacji Liczba dzieci: 6 – 8 Pomoce: duża piłka Przebieg zabawy: Na Sali wyznaczone są miejsca na „norki zajączków”. Na dany sygnał „zajączki wybiegają z „norek”, biegają w różnych kierunkach i na polecenie prowadzącej zatrzymują się i kucają. Na uderzenie piłką o podłogę „zajączki” uciekają do „norek”. Zabawę powtarzamy 2 – 3 razy. Zabawy z elementami równowagi Idź uważnie! Wiek: od 2 do 3 lat Cel: rozwijanie umiejętności zachowania zmiany kierunku ruchu, doskonalenie równowagi przy chodzeniu i zwrotach, umiejętność skupiania uwagi. Liczba dzieci: 5 – 6 Pomoce: klocki, krążki, woreczki Przebieg zabawy: Na wąskiej dróżce (szerokość 30 cm, długość 3 m(, narysowanej kredą na podłodze lub patykiem na boisku, rozłożone drobne przedmioty – klocki, krążki, woreczki. Na polecenie prowadzącej dzieci kolejno przechodzą po dróżce, omijając leżące na niej przedmioty. Po wykonaniu zadania wracają na swoje miejsce, przechodząc obok „dróżki”. Koniki Wiek: od 2 do 3 lat Cel: wyrobienie równowagi przy staniu na jednej nodze, wzmocnienie mięsni brzucha i kończyn dolnych. Liczba dzieci: 6 – 8 Pomoce: krzesełka Przebieg zabawy: Dzieci stoją obok krzesełek, trzymając jedną ręką za oparcie. Na podany sygnał zginają jedną nogę w kolanie, unosząc ja wysoko jak „koniki”. Za chwilę następuje zmiana nogi. Zabawę powtarzamy 2 – 3 razy. Przejdź po drabince: Wiek: od 2 do 3 lat Cel: ćwiczenie orientacji, zręczności, doskonalenie koordynacji ruchów Liczba dzieci: 5 – 6 Pomoce: skakanki Przebieg zabawy: Na podłodze układamy ze skakanek lub rysujemy kredą „drabinki”. Wyznaczone dziecko przechodzi między szczebelkami tak, aby nie popsuć „drabinki. Po dobrym opanowaniu ćwiczenia po „drabince” może przechodzić jednocześnie 2 – 3 dzieci, idąc jedno za drugim w odpowiednich odstępach. Bociany chodzą po łące Wiek: od 1 roku i 7 miesięcy do 3 lat Cel: ćwiczenie mięśni nóg Liczba dzieci: 6 – 10 Przebieg zabawy: Na polecenie osoby prowadzącej zabawę dzieci chodzą w różnych kierunkach, wysoko podnosząc kolana. Na sygnał zatrzymują się, stają na jednej nodze oraz wyciągają ręce w bok, mówiąc kle, kle, kle. Zabawę powtarzamy 2 – 3 razy. Zabawy bieżne Pszczoła Wiek: od 2 do 3 lat Cel: ćwiczenia orientacji oraz bieg w gromadce Liczba dzieci: 6 – 8 Przebieg zabawy: Dzieci biegają swobodnie po „łące”. Prowadząca naśladuje brzęczenie pszczoły, a dzieci w tym czasie uciekają do „domu” (wyznaczone miejsce). Gdy „pszczoła” przeleci, dzieci wracają na „łąkę”. Złap motylka! Wiek: od 2 do 3 lat Cel: biegi w gromadce Liczba dzieci: 6 – 8 Pomoce: motyl zrobiony z kolorowego papieru i przywiązany na sznurku do drążka Przebieg zabawy:: I. Prowadząca biegnie przed gromadką dzieci, trzymając w ręce przygotowany rekwizyt. „Motyl” fruwa w powietrzu, a dzieci gonią go i usiłują schwytać. II. Podobną zabawę możemy przeprowadzić, ciągnąc przywiązany na sznurku woreczek. Wróbelki Wiek: od 2 do 3 lat Cel: ćwiczenie orientacji oraz bieg w gromadce Liczba dzieci: 8 Przebieg zabawy: Dzieci – „wróbelki” siedzą w jednym z dwóch wyznaczonych „gniazd”, w drugim, o parę kroków dalej, stoi prowadząca, która nawołuje „wróbelki” do siebie (ćwir, ćwir). Dzieci szybko zmieniają „gniazdo” z prowadzącą, która z nowego miejsca ponownie nawołuje „wróbelki”. Zabawę powtarzamy 2 – 3 razy. Zabawy i ćwiczenia z elementami rzutu, chwytu, celowania i toczenia CELUJ DO KOSZA Wiek: od 1 roku i 7 miesięcy do 3 lat Cel: doskonalenie umiejętności rzucania, rozwinięcie mięśni obręczy barkowej i kończyn górnych, usprawnienie rąk i palców, wyrobienie celności Liczba dzieci: 4 – 8 Pomoce: kosz, piłeczki lub woreczki Przebieg zabawy: Dzieci stoją w zakreślonym kole tak, aby miały swobodę ruchów. Prowadząca rozdaje im piłeczki i na dany sygnał rozpoczyna rzucanie do kosza stojącego wewnątrz tego koła (średnica koła zależy od wieku dzieci – patrz zabawa poprzednia). Gdy wszystkie piłki znajdą się w koszu, prowadząca wysypuje je, a dzieci podnoszą piłki i wracają na poprzednie miejsce. Zabawę powtarzamy 2 – 3 razy. Łap piłkę! Wiek: od 1 roku i 7 miesięcy do 3 lat Cel: ćwiczenie orientacji, doskonalenie ruchów rąk i palców Liczba dzieci: 6 – 8 Pomoce: duża piłka Przebieg zabawy: Dzieci stoją w gromadce, a prowadząca rzuca piłkę tak, aby spadła śród nich. Każde dziecko usiłuje schwytać piłkę w dowolny sposób, a to, któremu się to udało, odnosi piłkę prowadzącej. Zabawę powtarzamy kilka razy. Podawanie piłki dołem Wiek: od 2,5 do 3 lat Cel: rozwój koordynacji ruchów rąk, tułowia, wzmocnienie mięśni grzbietu, doskonalenie uwagi i zręczności Liczba dzieci: 2 – 4 pary Pomoce: piłki średniej wielkości Przebieg zabawy: Pary dzieci stają do siebie tyłem w rozkroku. Jedno dziecko z pary otrzymuje piłkę i ma podać ją swojemu partnerowi dołem, tocząc ją po podłodze. Drugie dziecko z pary musi złapać piłkę i tą samą drogą oddać ją koledze. Zabawy i ćwiczenia z elementami wspinania się Zabawy skoczne Piłeczki Wiek: od 1 roku i 7 miesięcy do 3 lat Cel: rozwój sprawności ruchowej, ćwiczenie mięśni nóg, wyrobienie poczucia rytmu Liczba dzieci: 8 – 10 Pomoce: piłka Przebieg zabawy: Prowadząca zabawę odbija piłkę od podłogi, polecając dzieciom odbijanie się jak piłeczka. Po kilku podskokach dzieci, stojąc w miejscu, naśladują rękami ruch odbijania piłki, a prowadząca powtarza słowa: „tap, tap”. Następnie powtarzamy podskoki. Kot i myszki Wiek: od 2 do 3 lat Cel: ćwiczenie mięśni nóg, wyrobienie poczucia rytmu, zwinności i orientacji Liczba dzieci: 8 -10 Pomoce: linka i obręcz Przebieg zabawy: „Mysia norka” to koło ułożone z linki, natomiast obręcz jest mieszkaniem „kotka” (prowadząca). Na zapowiedź „kotek siedzi w domu – myszki na spacer”, dzieci wyskakują z „norki”, biegają i skaczą obunóż w jej pobliżu. Na słowa: „Kotek wychodzi na spacer” (w tym momencie prowadząca naśladuje miauczenie) – „myszki” wskakują do „norki”. Ćwiczenia przeciw płaskostopiu 1. Ćwiczenia bez przyborów Chód we wspięciu na palcach. Próba chodu na piętach Chód na wewnętrznych krawędziach. Podkurczanie i prostowanie palców stóp (próba posuwania się do przodu) 2. Ćwiczenia z przyborami Dzieci siedzą na ławce lub krzesełku, opierając jedną nogę na piłce, a drugą na podłodze. Z tyłu podpierają się rękami. Następuje teraz toczenie piłki stopą – w przód i z powrotem. Można również ćwiczyć, stawiając obie stopy na piłce. Dzieci siedzą dwójkami naprzeciw siebie, z podkurczonymi nogami, opierając się z tyłu o podłogę rękami. Na polecenie prowadzącej toczą piłki stopami jedno do drugiego. Dzieci siedzą na podłodze – ręce oparte z tyłu, nogi podkurczone, kolana rozchylone i próbują obracać piłkę, którą obejmują stopami. Przed każdym z siedzących na podłodze dzieci leży szarfa. Na polecenie prowadzącej chwytają szarfę palcami stóp. Siedzące na krzesełkach dzieci chwytają palcami stóp szarfy, podnoszą je w górę i potrząsają. Z siadu na podłodze lub krzesełku dzieci chwytają palcami stóp chusteczkę lub woreczek i próbują unieść do góry. Siedzące na podłodze dzieci chwytają palcami stopy kulkę z papieru, mały kamyczek, ołówek, patyk. Dzieci siedzą na podłodze, ręce oparte z tyłu – zbieranie kocyka palcami stóp. Siedzące na krzesełkach dzieci próbują unieść w górę palcami stóp skakankę. ZABAWY DYDAKTYCZNE Duża i mała zabawka Wiek: od 2 lat i 3 miesięcy do 3 lat Cel: rozróżnianie wielkości – duży i mały. Dla 3 – latków rozumienie znaczenia przymiotników duży i mały. Liczba dzieci: 2 – 4 Pomoce: 4 rodzaje zabawek, np. misie, lalki, piłki, samochody, po jednej dużej i jednej małej Przebieg zabawy: Prowadząca zabawę pokazuje dzieciom zabawki, prosząc o nazwanie każdej z nich. Następnie role się zmieniają – prowadząca nazywa zabawkę, wymieniając jej wielkość, a dzieci ja pokazują. Kolejnym etapem zabawy będzie oddzielenie przez dzieci zabawek dużych i małych. Na zakończenie prowadząca pyta kolejno każde z dzieci, jaką zabawkę i jakiej wielkości trzyma w ręce? Zabawy utrwalające wiadomości o najbliższym otoczeniu dziecka Pościelimy łóżeczko lali Wiek: od 2 do 3 lat Cel: utrwalanie wiadomości dzieci o składzie pościeli i przydatności poszczególnych jej części Liczba dzieci: 3 – 5 Pomoce: lalka, wózek lalki, łóżko lalki, pościel (materac, prześcieradło, poduszka w poszewce, kocyk w podpince i kocyk bez podpinki) Przebieg zabawy: Przed rozpoczęciem zabawy prowadząca rozkłada w różnych punktach sali, w zasięgu małego dziecka, pościel z łóżka lali. Teraz jedno z dzieci bierze wózek z lalą i idzie „na spacer”. Pozostali uczestnicy zabawy zbierają się przy pustym łóżeczku, a prowadząca mówi: „Gdy lalka wróci ze spaceru, nie będzie miała w czym spać. Trzeba przygotować dla niej posłanie, a pościeli nie ma. Poszukajmy jej wspólnie”. Po odnalezieniu materacyka prowadząca pyta, co się na nim kładzie. Dzieci odpowiadają i jedno z nich udaje się na poszukiwanie prześcieradełka. Każde z dzieci dostaje polecenie szukania innej części pościeli. Gdy wszystko zostało znalezione dzieci ścielą łóżko – każde kładzie w odpowiedniej kolejności to, co znalazło. Szukamy misia Wiek: od 2 do 3 lat Cel: rozwijanie spostrzegawczości i wytrwałości, rozróżnianie mebli oraz utrwalanie ich nazw, posługiwanie się przyimkami na, pod, za. Liczba dzieci: 4 – 6 Pomoce: miś lub inna zabawka Przebieg zabawy: Na początku zabawy prowadząca chodzi z dziećmi po Sali zajęć, nazywając znajdujące się tu meble (krzesło, stół, łóżeczko). Następnie pokazuje dzieciom misia i mówi, że go schowa. Podczas gdy dzieci odwróciły się do ściany, prowadząca chowa misia, ale tak, by był widoczny. Na sygnał prowadzącej dzieci zaczynają poszukiwania, a po odnalezieniu mówią, gdzie był miś, np. na krzesełku, pod stołem, za łóżeczkiem. Zabawę powtarzamy 3 – 4 razy. Pokaż obrazek, o którym mówiłam! Wiek: od 2 lat i 5 miesięcy do 3 lat Cel: wdrażanie do uważnego słuchania opisu słownego i kojarzenia go z treścią obrazka Liczba dzieci: 3 – 5 Pomoce: 3 – 5 kolorowych obrazków o prostym rysunku, przedstawiających sceny z życia dzieci lub zwierząt Przebieg zabawy: Przed siedzącymi przy stole dziećmi leżą obrazki – przed każdym dzieckiem jeden. Prowadząca prosi kolejno, by dzieci opowiedziałyby o swoim obrazki, a następnie sama opowiada o jednym z nich, nie zwracając wzroku w jego kierunku. Po skończeniu opowiadania pyta dzieci, o którym obrazku mówiła. Dziecko, którego obrazek był opisywany, zgłasza się, pokazując go. Wrzuć list do skrzynki! Wiek: od 2 lat i 3 miesięcy do 3 lat Cel: utrwalenie znajomości nazwiska i miejsca zamieszkania Liczba dzieci: 4 – 6 Pomoce: kawałki papieru w kształcie karty pocztowej z rysunkiem wykonanym przez dzieci w dniu poprzednim oraz pustym miejscem na odwrocie, czerwone pudełko z otworem na listy. Przebieg zabawy: Prowadząca pyta po kolei siedzące obok niej przy stole dzieci o imię, nazwisko i adres zamieszkania, znając te wszystkie dane, by móc je podpowiedzieć dziecku. Następnie wypisuje na kartkach podane adresy i proponuje dzieciom wysyłanie karki do swojego domu. "