SZKOŁA GŁÓWNA SŁUŻBY POŻARNICZEJ
ZAKŁAD TECHNICZNYCH SYSTEMÓW
ZABEZPIECZEŃ
w
Budynku biurowo - magazynowym
w Warszawie przy ulicy Wiśniowej
ul. Południowa 17
33 – 567 Łódź
JEDNOSTKA PROJEKTOWA: Rodzaj studiów NP PS-37 Pluton 4
PROJEKTANCI : Goławski Sylwester
Nowocień Michał
Kozioł Ryszard
Kowalski Daniel
Kubat Sławomir
Żydek Michał
Warszawa, 2012 r.
SPIS TREŚCI
1.4. Przepisy, normy, wytyczne związane z opracowaniem. 3
2.1. Charakterystyka budowlano – instalacyjna. 3
2.2. Charakterystyka pożarowa obiektu. 3
3.1. Opis przyjętego systemu sygnalizacji pożarowej (SSP). 3
3.3. Dobór i rozmieszczenie elementów liniowych. 3
3.4. Prowadzenie linii dozorowych. 3
3.5. Dobór i rozmieszczenie sygnalizatorów akustycznych. 3
3.6. Rozmieszczenie linii sygnałowych. 3
3.7. Lokalizacja centrali sygnalizacji pożarowej (CSP). 3
3.8. Warunki zasilania energetycznego. Obliczenia i dobór baterii akumulatorów. 3
5. Obliczenia sprawdzające parametrów elektrycznych. 3
5.1. Sprawdzenie rezystancji przewodów najdłuższej linii dozorowej. 3
5.2. Sprawdzenie prądu pobieranego przez najbardziej obciążoną linię dozorową. 3
5.3. Sprawdzenie pojemności elektrycznej przewodów najdłuższej linii dozorowej. 3
7.3. Sygnały uszkodzenia i manipulacji. 3
8.3. Eksploatacja i konserwacja. 3
1.1. Przedmiot opracowania.
Przedmiotem opracowania jest projekt wykonawczy instalacji sygnalizacji pożarowej, mającej na celu automatyczne wykrywanie pożaru i powiadamianie o grożącym niebezpieczeństwie, przekazywanie informacji do jednostki monitorującej oraz kontroli jego uszkodzeń. Projekt został wykonany dla budynku biurowo - magazynowego znajdującego się w Warszawie przy ulicy Wiśniowej
1.2. Podstawa opracowania.
1.3. Zakres opracowania.
W projekcie zostały zawarte:
opis techniczny instalacji sygnalizacji pożarowej,
obliczenia parametrów elektrycznych,
opis działania instalacji,
schemat instalacji sygnalizacji pożarowej.
1.4. Przepisy, normy, wytyczne związane z opracowaniem.
Projekt wykonano w oparciu o:
Ustawa Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016, z późniejszymi zmianami),
Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. nr 75, poz. 690),
Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 7 czerwca 2010 r. w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. Nr 80, poz. 563),
Ustawa z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej. (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1229 z późniejszymi zmianami),
PKN-CEN/TS 54-14 Systemy sygnalizacji pożarowej. Wytyczne planowania, projektowania, instalowania, odbioru, eksploatacji i konserwacji,
PN-92/M-51004 Części składowe automatycznych urządzeń sygnalizacji pożarowej,
VdS 2095 08/93 Automatyczne systemy SAP. Projektowanie i instalacja,
Projekt budowlany magazynu oraz części biurowej
Wstęp do automatycznych systemów sygnalizacji pożarowej – mgr inż. Jerzy Ciszewski - CNBOP - Warszawa 2002 r.,
Ustalenia i uzgodnienia zawarte między Użytkownikiem a Zamawiającym
2.1. Charakterystyka budowlano – instalacyjna.
Projektowany budynek został zlokalizowany w Warszawie przy ul. Boreckiej. Budynek ma trzy kondygnacje nadziemne i jedna kondygnacja podziemna.
Na kondygnacjach nadziemnych zostały zaprojektowane: dwa pomieszczenia magazynowe, pomieszczenia biurowe, sanitariaty.
Na kondygnacji podziemnej przewidziano przyłącze wody oraz rozdzielnie elektryczną.
Budynek posiada również windę i klatkę schodową poprowadzoną przez wszystkie kondygnacje.
Wysokość budynku wynosi 11,3m.
Powierzchnia jednego magazynu wynosi 750 m2
Powierzchnia drugiego magazynu wynosi 430 m2
Powierzchnia części biurowej wynosi 1000 m2
Do komunikacji pomiędzy kondygnacjami służy obudowana, zamykana drzwiami EI30 i oddymiana klatka schodowa
Część biurowa jak i ściany oddzielenia pożarowego wykonane z pustaków natomiast część magazynowa oparta na konstrukcji szkieletowej.
2.2. Charakterystyka pożarowa obiektu.
W magazynach składowane są meble, natomiast biura są standardowo wyposażone. Dodatkowo na II piętrze znajduję się pomieszczenie z archiwum.
W budynku występują ściany oddzielenia pożarowego REI120 od fundamentów po dach, dlatego budynek może być rozpatrywany jako 3 oddzielne budynki.
3.1. Opis przyjętego systemu sygnalizacji pożarowej (SSP).
Projektowany system sygnalizacji pożarowej oparty będzie o centralę sygnalizacji pożarowej (CSP) POLON 4200.
Centrala sygnalizacji pożarowej POLON 4200 jest urządzeniem integrującym wszystkie elementy pracujące w adresowalnym systemie automatycznego wykrywania pożarów POLON 4000. Centrala koordynuje pracę urządzeń w systemie oraz podejmuje decyzje o zainicjowaniu alarmu pożarowego, wysterowaniu urządzeń sygnalizacyjnych i przeciwpożarowych oraz o przekazaniu informacji do centrum monitorowania lub systemu nadzoru. Centrala POLON 4200 jest zalecana do ochrony przeciwpożarowej różnego rodzaju obiektów, niedużych lub średniej wielkości, np. hoteli, banków, magazynów, obiektów zabytkowych, "inteligentnych" budynków itp. Współpracuje z czujkami szeregu 4043 – bez możliwości pracy w wariantach alarmowania interaktywnego - lub z taka możliwością po zastosowaniu czujek szeregu 4046.
Centrala POLON 4200 jest wieloprocesorowym urządzeniem, gwarantującym niezawodną pracę systemu i dającym wiele udogodnień podczas programowania i późniejszej obsługi systemu wykrywania pożaru. Centrala wyposażona jest w cztery pętle adresowalne z możliwością adresowania po 64 elementy liniowe w każdej pętli. Linie dozorowe mogą pracować w układzie pętlowym lub promieniowym. Pętlowy system pracy linii eliminuje uszkodzenia w instalacji w postaci przerwy lub zwarcia fragmentu linii. Dodatkowo centrala kontroluje i sygnalizuje przekroczenie dopuszczalnych parametrów rezystancji i pojemności przewodów linii dozorowej.
3.2. Zakres ochrony.
W budynku należy zastosować ochronę całkowitą, z wyjątkiem obszarów, które wg. normy PKN-CEN/TS 54-14 nie wymagają ochrony.
3.3. Dobór i rozmieszczenie elementów liniowych.
Przy doborze rodzaju elementów liniowych uwzględniono wpływ następujących czynników:
- materiały w strefie oraz ich zachowanie się przy spalaniu;
- geometrię pomieszczeń w strefie (szczególnie wysokość pomieszczeń);
- wpływ wentylacji i ogrzewania;
- warunki środowiskowe wewnątrz nadzorowanych pomieszczeń;
- możliwości wystąpienia alarmów fałszywych;
- wymagania prawne.
W pomieszczeniach obiektu należy rozmieścić i zainstalować elementy liniowe zgodnie ze schematami umieszczonymi na załączonych rzutach poziomych budynku. Odstępy czujek od ścian nie mniejsze niż 0,5 m. Odległość czujek od podciągów, kanałów wentylacyjnych przebiegających w odległości mniejszej niż 15 cm od stropu, nie mniejsza od 0,5 m. Minimalna odległość czujek od kratek nawiewnych 1,5 m. Otoczenie czujki wolne w odległości min. 0,5 m we wszystkich kierunkach.
Czujki liniowe dymu należy instalować 60 cm poniżej sufitu ze względu na możliwość tworzenia się poduszki ciepłego powietrza pod sufitem uniemożliwiającej dotarcie dymu do elementów detekcyjnych.
Ręczne ostrzegacze montować na wysokości 1,2-1,6 m. Odległość do najbliższego ROP-a nie powinna przekraczać 30m.
Wszystkie czujki, ręczne ostrzegacze pożarowe (ROP), sygnalizatory oraz pętle należy odpowiednio oznakować. Oznakowanie powinno zawierać takie informacje jak: nr pętli/linii oraz nr czujki/ ROPa/ sygnalizatora/ innego elementu liniowego.
Do ochrony analizowanych obiektów zastosowaliśmy następujące rodzaje elementów liniowych:
wielodetektorowa czujka DOT 4046
uniwersalna optyczna czujka dymu DUR 4046
wielostanowa jonizacyjna czujka dymu DIO 4046
uniwersalna czujka ciepła TUN 4046
czujka dymu DOP 6001
ręczny ostrzegacz pożarowy ROP 4001M
element kontrolno-sterujący EKS 4001
DOT 4046
Procesorowa, optyczno-temperaturowa czujka DOT-4046 jest przeznaczona do wykrywania dymu i wzrostu temperatury, towarzyszących powstawaniu pożaru we wczesnym stadium jego rozwoju. Wbudowane dwa sensory: dymu i ciepła, pozwalają na stosowanie czujki w pomieszczeniach, gdzie w przypadku powstania pożaru może pojawić sie widzialny dym lub następować wzrost temperatury albo oba czynniki jednocześnie. Czujka jest przydatna do wykrywania wszystkich rodzajów pożarów (od TF1 do TF6). Czujka DOT-4046 jest czujka analogowa, z automatyczna kompensacja czułości, tzn. utrzymująca stała czułość przy postępującym zabrudzeniu komory pomiarowej oraz przy zmianach ciśnienia jak również kondensacji pary wodnej.
DUR-4046
Procesorowa, optyczna czujka dymu DUR-4046 jest przeznaczona do wykrywania widzialnego dymu, powstającego w początkowym stadium pożaru, wtedy, gdy materiał jeszcze sie tli, a wiec na ogół długo przed pojawieniem sie otwartego płomienia i zauważalnym wzrostem temperatury. Czujka DUR-4046 jest czujką analogową, z automatyczna kompensacja czułości, tzn. utrzymująca stałą czułość przy postępującym zabrudzeniu komory pomiarowej oraz przy zmianach ciśnienia jak również kondensacji pary wodnej. Ze względu na wykrywanie pożarów testowych od TF1 do TF5 oraz TF8, czujka ma szerokie zastosowanie w ochronie przeciwpożarowej.
DIO-4046
Jonizacyjna czujki dymu DIO-4043 jest przeznaczona do wykrywania dymu, pojawiającego się w początkowej fazie rozwoju pożaru. Umożliwia wykrycie pożaru w jego wczesnym stadium, wtedy gdy materiał jeszcze się tli, co występuje na ogół długo przed wybuchem otwartego płomienia i zauważalnym wzrostem temperatury. Czujka DIO-4043 jest przystosowana do pracy w pomieszczeniach zamkniętych, w których w normalnych warunkach nie występuje dym, zapylenie i skraplanie pary wodnej. Czujka ta charakteryzuje się dobrą odpornością na zmiany ciśnienia, temperatury i kondensację pary wodnej dzięki cyfrowej kompensacji zmian środowiskowych. Jonizacyjne adresowalne czujki dymu DIO-4043 mogą współpracować w adresowalnych pętlowych liniach dozorowych central sygnalizacji pożarowej systemu POLON 4200. Czujki wyposażone są w wewnętrzny izolator zwarć.
TUN-4046
Uniwersalna, procesorowa czujka ciepła (temperatury) TUN-4046 jest przeznaczona do wykrywania zagrożenia pożarowego w pomieszczeniach, gdzie w pierwszej fazie pożaru może nastąpić szybki przyrost temperatury lub gdzie temperatura może przekroczyć określony niebezpieczny poziom. Czujka TUN-4046 jest czujka uniwersalną, którą można z poziomu centrali programować na działanie nadmiarowe lub różniczkowo-nadmiarowe a także zmieniać klasę czujki, dostosowując ja do konkretnych zastosowań. Możliwy jest wybór jednej z klas: A1, A2, B, A2S, BS, A1R, A2R lub BR zgodnie z polska norma PN-EN 54-5.
DOP-6001
Czujka liniowa DOP-6001 jest przeznaczona do wykrywania dymu powstającego
we wczesnym stadium rozwoju pożaru. Nadaje się zwłaszcza do ochrony pomieszczeń, gdzie
w pierwszej fazie pożaru spodziewane jest pojawienie się dymu i tam, gdzie ze względu na dużą powierzchnię pomieszczenia należałoby dla jego ochrony, zastosować dużą liczbę punktowych czujek dymu. Liniowe czujki dymu są przy tym (w porównaniu do czujek punktowych dymu) czułe na średnią wartość gęstości dymu, na długiej drodze wiązki promieniowania podczerwonego a zatem są szczególnie przydatne do stosowania pod wysokimi sufitami/stropami lub tam, gdzie dym może ulec przed detekcją rozproszeniu na dużym obszarze. Cechą charakterystyczną czujki DOP-6001 jest umieszczenie nadajnika i odbiornika w jednej obudowie oraz współpraca z reflektorem lub zespołem reflektorów umieszczonym naprzeciwko.
ROP-4001M
Ręczne ostrzegacze pożarowe ROP-4001M przeznaczony jest do pracy w adresowalnych pętlach dozorowych central sygnalizacji pożarowej systemu POLON 4000. Jest elementem adresowalnym, przeznaczonym do przekazywania informacji o zauważonym pożarze poprzez ręczne uruchomienie. Ostrzegacz wyposażony jest w wewnętrzne izolatory zwarć. Ostrzegacz ROP-4001M w wykonaniu standardowym przewidziany jest do instalowania wewnątrz obiektów. Przeznaczony jest do montażu natynkowego i wtynkowego.
EKS-4001
Elementy te posłużą do sterowania klapami oddymiającymi klatek schodowych, sprowadzenia na parter windy oraz wysterowania bram pożarowych.
Elementy kontrolno - sterujące EKS-4001 są przeznaczone do uruchamiania (stykami przekaźnika) na sygnał z centrali, urządzeń alarmowych i przeciwpożarowych, np. sygnalizatorów, klap dymowych, drzwi przeciwpożarowych itp. Umożliwiają kontrolowanie sprawności sterowanego urządzenia i poprawności jego zadziałania. Maja dodatkowe wejście kontrolne do nadzoru nie związanych ze sterowaniem urządzeń lub instalacji.
3.4. Prowadzenie linii dozorowych.
Do zabezpieczenia obiektu zastosowano 2 linie dozorowe pętlowe L1 i L2.
Linie dozorowe:
L1 – linia ta obejmuje piwnice oraz parter i zawiera 26 elementy liniowe,
L2 – linia ta obejmuje I piętro oraz II piętro i zawiera 40 elementy liniowe.
Prowadzenie linii dozorowych powinno być zgodne ze schematami umieszczonymi na załączonych rzutach poziomych budynku.
3.5. Dobór i rozmieszczenie sygnalizatorów akustycznych.
Do dźwiękowego ostrzegania o niebezpieczeństwie pożarowym należy zainstalować sygnalizatory SA-K7.
Sygnalizatory akustyczne SA-K7 są przeznaczone do lokalnego akustycznego sygnalizowania pożaru. Są załączane na polecenie wysłane przez centrale, po spełnieniu zaprogramowanych kryteriów zadziałania np. po wykryciu pożaru w wybranej strefie dozorowej, alarmu ogólnego w centrali, itp.
Sygnalizatory akustyczne montować pod sufitem pomieszczenia lub na wysokości około 2,5 – 3 m od podłogi. Przewidzieć do urządzeń swobodny dostęp.
Zastosowano sygnalizatory akustyczne rozmieszczone w miejscach zapewniających dobrą słyszalność alarmu we wszystkich pomieszczeniach, tak oby poziom dźwięku w żadnym miejscu gdzie może przebywać człowiek nie był mniejszy niż 65dB. Sygnalizatory te są sterowane z linii sygnałowej.
3.6. Rozmieszczenie linii sygnałowych.
W budynku zastosowano 2 linie sygnałowe S1 i S2.
Linie sygnałowe:
S1 - linia ta obejmuje piwnice oraz parter i zawiera 13 sygnalizatorów akustycznych,
S2 - linia ta obejmuje I piętro oraz II piętro i zawiera 4 sygnalizatorów akustycznych.
3.7. Lokalizacja centrali sygnalizacji pożarowej (CSP).
Centrala CSP została umieszczony w dyspozytorni, w której przebywa pracownik ochrony. Dyspozytornia znajduje się przy wejściu głównym.
Centralę należy zainstalować w widocznym, łatwo dostępnym miejscu, oddalonym od źródeł ciepła. Pomieszczenie przewidziane do instalacji powinno być dobrze oświetlone
i wyciszone, a środowisko w nim panujące czyste i suche.
3.8. Warunki zasilania energetycznego. Obliczenia i dobór baterii akumulatorów.
Zasilanie główne instalacji powinna stanowić publiczna sieć energetyczna. Zasilanie główne instalacji sygnalizacji pożarowej powinno mieć odpowiednie wydzielone zabezpieczenie odcinające, zlokalizowane możliwe blisko wejścia zasilania do budynku. CSP powinna być zasilana z wydzielonego pola rozdzielni głównej sprzed wyłącznika głównego ppoż. Obwód zasilania zabezpieczony zabezpieczeniem różnicowym. Bezpiecznik powinien być oznaczony w wyraźny sposób Zasilanie CSP, Nie wyłączać. Tablicę rozdzielni niskiego napięcia zabezpieczyć przed dostępem osób niepowołanych. Zasilanie CSP doprowadzić kablem HDGs 3x1,5 oraz wg wymagań producenta.
Maksymalny pobór prądu centrali z sieci wynosi 0,8 A przy napięciu 230V.
W związku z tym, iż występuje lokalny nadzór nad centralą, który natychmiastowo może dostrzec uszkodzenie oraz konserwator zapewnia dokonanie naprawy w czasie krótszym niż 24 h, pojemność baterii akumulatorów powinna wystarczać na 72 godzin pracy systemu w stanie dozorowania i 0,5 godziny na pracę w stanie alarmowania.
Pojemność baterii akumulatorów obliczamy posługując się następującym wzorem:
gdzie:
QAh - wymagana pojemność akumulatorów w Ah (amperogodzinach)
k - współczynnik bezpieczeństwa =1,3
Idoz - pobór prądu przez instalację w stanie dozorowania przy braku zasilania [A]
Tdoz- wymagany czas pracy systemu w czasie zasilania rezerwowego, równy w naszym
przypadku 72 h
Ial - pobór prądu podczas alarmowania [A]
Tal - wymagany czas alarmowania równy 0,5 h
Iwykon- prąd pobierany przez urządzenia wykonawcze w czasie alarmu pożarowego [A] ,
w naszym przypadku równy 0 gdyż urządzenia wykonawcze posiadają własne źródło ]
zasilania
T3 – czas trzech pełnych cykli urządzenia wykonawczego [h]
3.9. Dobór kabli.
Przewodem zastosowanym do połączenia elementów liniowych z centralą jest kabel YnTKSYekw. 1x2x0,8 nie posiadający odporności ogniowej.
Przewodem zastosowanym do połączenia centrali ze źródłem zasilania jest przewód HTKSHekw. 2x1x1 o odporności ogniowej klasy PH90.
Przewody sieci elektroenergetycznej 230V/50Hz należy wprowadzić przez oddzielny, okrągły przepust gumowy w ściance centralki i dołączyć do zacisków. Zasilanie sieciowe powinno być doprowadzone z tablicy rozdzielczej, oddzielną linią w sposób nierozłączny, zabezpieczoną osobnym bezpiecznikiem. Izolacja obwodów doprowadzających sieć elektryczną 230V / 50Hz jest wzmocniona i wytrzymuje napięcie próby 2800 V a izolacja obwodów niskonapięciowych (poniżej 42 V) wytrzymuje napięcie próby 700 V prądu stałego.
Sposób prowadzenia okablowania instalacji:
montaż i podłączanie urządzeń należy wykonywać zgodnie z projektem, Dokumentacją Techniczno Ruchową urządzeń oraz obowiązującymi przepisami,
kable i urządzenia opisać zgodnie z oznaczeniami na rysunkach,
przewody ekranowane uziemić w jednym punkcie,
przestrzegać właściwej polaryzacji urządzeń.
wykonać uziemienie.
Współdziałanie ISP z innymi instalacjami przeciwpożarowymi odbywa się za pomocą elementów kontrolno-sterujących EKS 4001.
W wyniku alarmu II stopnia następują sterowania:
przesłanie sygnału do monitoringu PSP
uruchomienie sygnalizatorów akustycznych
sprowadzenie wind na parter
otwarcie bram pożarowych
W wyniku alarmu I stopnia następuje sterowanie:
otwarcie klapy dymowej na klatce schodowej
5.1. Sprawdzenie rezystancji przewodów najdłuższej linii dozorowej.
Największa długość linii dozorowej wynosi około 235 m. Rezystancje kabli obliczamy korzystając z wzoru:
gdzie:
l – długość najdłuższej linii dozorowej [m]
-rezystywność właściwa materiału z którego wykonano przewód[]
S- pole przekroju przewodu
Najdłuższą linią dozorową w opracowywanym projekcie jest linia dozorowa nr 1LD jej długość wynosi około l = 235 m.
Rezystywność właściwa miedzi
Pole przekroju S: S = 3,14 (0,4mm)2 = 0,5024 mm 2
Rezystancja przewodów najdłuższej linii dozorowej wynosi 2 x 15,9 Ω. Nie przekracza więc wartości dopuszczalnej wynoszącej 2 x 45 Ω.
5.2. Sprawdzenie prądu pobieranego przez najbardziej obciążoną linię dozorową.
Całkowity prąd pobierany w najbardziej obciążonej linii dozorowej wynosi:
Całkowity prąd pobierany przez elementy w linii dozorowej nie przekracza maksymalnej dopuszczalnej wartości 50 mA.
5.3. Sprawdzenie pojemności elektrycznej przewodów najdłuższej linii dozorowej.
Dane:
długość linii dozorowej 235 m,
pojemność skuteczna 150 nF/km,
maksymalna dopuszczalna pojemność linii dozorowej 300nF,
Pojemność linii:
C= 150nF/km x 0,235km = 35,25 nF
Pojemność najdłuższej linii dozorowej o długości 235 m wynosi 35,25 nF. Zastosowany przewód typu YnTKSYekW ma pojemność skuteczną 150 nF/km i nie przekracza wartości dopuszczalnej 300 nF.
Czujki powinny być tak usytuowane, aby ich element detekcyjny znajdował się w granicach górnych 5% wysokości pomieszczenia.
Odstępy czujek od ścian powinny wynosić 0,5 m; w przypadku korytarzy o szerokości poniżej 1 m czujki instaluje się na środku stropu.
W pomieszczeniach o szerokości poniżej 3 m, odległości między czujkami nie powinny przekraczać 2D ( D-promień działania ), czyli dla czujek dymu 15 m.
Odstępy czujek od stropów powinny wynosić 50 mm.
Pod każdą czujką powinna być wolna przestrzeń 0,5m we wszystkich kierunkach.
Odległość czujek od podciągów lub przebiegających pod stropem kanałów wentylacyjnych powinna wynosić co najmniej 0,5 m.
Nie można umieszczać czujek w strumieniu powietrza instalacji klimatyzacji, wentylacji nawiewnej lub wyciągowej.
Minimalna odległość czujek od kratek nawiewnych powinna wynosić 1,5m.
Optyczne liniowe czujki dymu powinny być tak rozmieszczone, aby żaden punkt w chronionej przestrzeni nie był położony dalej niż odległość D ( dla czujek liniowych dymu D = 6 - 6,5 m ).
Promień czujki liniowej nie powinien przebiegać bliżej niż 0,5m od jakiejkolwiek przeszkody.
Należy zwracać uwagę, aby zbyt bliskie elementy stropu lub ściany nie powodowały odbić promienia i przez to obniżenia czułości czujki liniowej.
ROPY należy montować na:
- drogach ewakuacyjnych,
- przy wejściach na klatki schodowe i na klatkach schodowych na każdej kondygnacji,
- przy wyjściu na otwartą przestrzeń,
- w pobliżu central sygnalizacji pożarowej.
ROPY rozmieszczamy tak, aby droga dotarcia do nich nie była dłuższa niż 30m,
Ostrzegacze ROP montujemy w miejscach widocznych i dostępnych, na wysokości 1200-1600 mm.
ROPY powinny odróżniać się od tła ściany, na której jest zamontowany.
Po wykonaniu instalacji należy uziemić centralę oraz linie dozorowe.
Należy instalować przewody instalacji bezpieczeństwa pożarowego o kolorze czerwonym izolacji.
7.1. Dozorowanie.
Dozorowanie polega na wymianie informacji pomiędzy centralą a elementami liniowymi. Centrala wysyła impulsy do elementów liniowych sprawdzając stan ich pracy. Elementy liniowe, zainstalowane w adresowalnych liniach dozorowych, po odebraniu właściwego sygnału z centrali przesyłają zwrotnie sygnał o swoim rodzaju i stanie. Wymiana informacji między elementami liniowymi i centralą odbywa się poprzez moduły linii dozorowych.
Po analizie odebranych sygnałów, moduł linii dozorowych przekazuje odpowiednią informację, poprzez magistralę centralową, do pakietu sterowania centralnego w centrali, który jest głównym modułem centrali. Tam są przetwarzane informacje i wytwarzane odpowiednie sygnały dla pozostałych układów.
7.2. Alarmowanie.
Algorytmy sterowań dotyczą stref pożarowych, w których wykryto pożar, o ile nie wskazano inaczej.
Przewidziano alarmowanie dwustopniowe, alarm II stopnia następuje po:
upływie czasu na potwierdzenie (T1=0,5 min),
upływie czasu na skasowanie (T2=3 min),
wciśnięciu ręcznego ostrzegacza pożarowego (ROP), alarm ten nie powoduje sterowań wentylacji.
Wyłączenie wentylacji bytowej obsługującej daną strefę pożarową – alarm II stopnia.
Otwarcie klapy dymowej na klatce schodowej objętej pożarem – alarm I stopnia.
Uruchomienie sygnalizatorów akustycznych strefie pożarowej, w której został wykryty pożar oraz dodatkowo na kondygnacji podziemnej - alarm II stopnia.
Sprowadzenie wind osobowych na poziom parteru w strefie pożarowej - alarm II stopnia.
Otwarcia bram pożarowych
Odblokowanie drzwi objętych kontrolą dostępu usytuowanych na drodze ewakuacyjnej - alarm II stopnia.
7.3. Sygnały uszkodzenia i manipulacji.
Centrala POLON 4200 wykrywa i sygnalizuje uszkodzenia występujące na liniach dozorowych oraz wewnątrz centrali. Wykryte uszkodzenia sygnalizowane są optycznie
i akustycznie. Optycznie uszkodzenia sygnalizowane są przerywanym świeceniem żółtej, zbiorczej lampki LED USZKODZENIE. W przypadku uszkodzenia systemowego dodatkowo powinna być zapalona żółta dioda LED USZKODZENIE SYSTEMU i załączona sygnalizacja akustyczna.
Kasowanie optycznej i akustycznej sygnalizacji USZKODZENIE następuje automatycznie po usunięciu uszkodzenia. Wyłączenie sygnalizacji akustycznej USZKODZENIE następuje po wciśnięciu podświetlonego przycisku POTWIERDZENIE.
Przeglądu aktualnie wykrytych uszkodzeń można dokonać za pomocą przycisku USZKODZENIE na pierwszym poziomie dostępu.
Manipulacja poszczególnymi funkcjami centrali odbywa się na odpowiednich poziomach dostępu. Personel bezpośrednio obsługujący centralę powinien mieć dostęp do I
i II poziomu dostępu.
7.4. Monitoring.
Monitoring polega na połączenie systemu sygnalizacji pożarowej zainstalowanego
w chronionym obiekcie z najbliższą jednostką PSP za pośrednictwem urządzeń transmisji alarmów pożarowych. W przypadku wykrycia przez system zagrożenia pożarowego, centrala sygnalizacji pożaru przekazuje sygnał alarmowy do zainstalowanego w obiekcie nadajnika monitoringu. Nadajnik ten w sposób automatyczny łączy się z serwerem centralnej stacji monitorowania i przekazuje sygnał o alarmie wraz z identyfikacją obiektu. Alarm taki natychmiast trafia do stanowiska kierowania odpowiedniej jednostki Straży Pożarnej.
8.1. Dokumentacja.
Dokumentacja powinna zawierać opis postępowania w razie alarmu pożarowego
w budynku oraz ogólne wymagania dotyczące instalacji. Na jej podstawie możliwe być powinno zaprojektowanie instalacji na zasadach ogólnych oraz jej prawidłowy montaż.
Dokumentacja w miarę możliwości powinna zawierać:
- wszelkie wymagania odnośnie do odbioru lub uznania (dopuszczenia) przez stronę trzecią;
Ponadto w dokumentacji należy zawrzeć rzuty poziome obiektu, przedstawiające przewidziane rodzaje i rozmieszczenie wszystkich urządzeń oraz schemat blokowy pokazujący ich wzajemne połączenie.
Nabywca powinien otrzymać podpisany certyfikat projektu od projektanta, świadectwo wykonania instalacji wraz z książką eksploatacji od instalatora oraz schematy elektryczne połączeń w osprzęcie rozdzielczym.
Osoba odpowiedzialna za eksploatację obiektu powinna otrzymać odpowiednie instrukcje dotyczące pracy, prostej obsługi technicznej i kontroli instalacji. Uruchamiający powinien dostarczyć nabywcy podpisany protokół uruchomienia. Po zakończeniu prac nabywca powinien podpisać protokół odbioru.
Jednostka uznająca powinna wydać pisemny certyfikat uznania instalacji. Certyfikat ten powinien dotyczyć projektowania, montażu i zainstalowanego wyposażenia. Jeżeli uzgodniono odstępstwa od niniejszej normy, to certyfikat powinien zawierać listę uzgodnionych odstępstw. W książce eksploatacji instalacji powinno znajdować się powołanie się na ten certyfikat. Gdy jednostka uznająca zdecyduje o odmowie wydania certyfikatu, wtedy zobowiązana jest podać decyzję na piśmie wraz z uzasadnieniem, wykazującym braki instalacji. Jednostka kontrolująca lub uznająca powinna określić zakres dokumentacji wymaganej do ciągłości uznania. Jeżeli jednostka uznająca zdecyduje o cofnięciu uznania, spowodowanym wadami instalacji, wówczas zobowiązana jest podać decyzję na piśmie wraz z uzasadnieniem, wykazującym wady instalacji.
Protokół każdej kontroli okresowej powinien być wystawiony na piśmie. Fakt kontroli powinien być odnotowany w książce eksploatacji instalacji.
Książka eksploatacji powinna być przechowywana w miejscu dostępnym dla osób upoważnionych (najlepiej w pomieszczeniu CSP lub w pobliżu). W książce należy odnotowywać wszystkie zdarzenia związane z instalacją. Prace przeprowadzone przy instalacji należy odnotować w książce eksploatacji. Szczegóły prac powinny być zapisane, albo w książce eksploatacji, albo oddzielnie i przechowywane razem z dokumentacją instalacji.
Należy opracować instrukcję kontroli (przeglądów) i obsługi technicznej. Celem tej instrukcji powinno być zapewnienie zgodnego z przeznaczeniem funkcjonowania instalacji
w normalnych warunkach eksploatacji.
Po zakończeniu kwartalnej i rocznej kontroli, instytucja odpowiedzialna za przeprowadzenie próby powinna dostarczyć osobie odpowiedzialnej podpisany protokół przeprowadzenia prób wraz z informacją, że o wykrytych wadach instalacji została zawiadomiona osoba odpowiedzialna.
8.2. Szkolenie.
Wszyscy pracownicy obiektu powinny być zapoznani z działaniem ISP. Personel bezpośrednio nadzorujący pracę instalacji, powinien być szczególnie przeszkolony w zakresie obsługi centrali sygnalizacji pożarowej. Szkolenie powinien przeprowadzić wykonawca ISP. Udział w szkoleniu należy potwierdzić na piśmie, które zostanie dołączone do akt osobowych pracownika.
8.3. Eksploatacja i konserwacja.
Niezawodność działania central uwarunkowana jest zachowaniem właściwych warunków pracy, napięcia zasilania, stanem akumulatorów oraz przeprowadzaniem badań okresowych.
Badania okresowe powinny być przeprowadzane przez Autoryzowany Zakład Serwisowy, któremu użytkownik zlecił konserwację instalacji. Zaistniałe uszkodzenia powinny być bezzwłocznie zgłaszane Serwisowi. Przy wymianie bezpieczników należy zwrócić uwagę na ich wartości nominalne. Nie wolno w miejsce przepalonego bezpiecznika wstawiać zapasowego o wyższej wartości nominalnej, ze względu na możliwość uszkodzenia urządzenia.
Badania okresowe central POLON 4200 należy przeprowadzać przynajmniej raz
w roku. Co pół roku zaleca się sprawdzić stan połączenia przewodu ochronnego, uziemiającego lub zerującego, z obudową centrali oraz oczyścić zaciski baterii akumulatorów.
Przynajmniej raz w roku należy sprawdzić stan naładowania baterii akumulatorów.
W tym celu, należy wyłącznikiem sieciowym w zasilaczu sieciowym wyłączyć napięcie sieci na około 2 h i po ponownym włączeniu sprawdzić, czy w czasie nie dłuższym niż 5 h zasilacz sieciowy doładuje baterię akumulatorów i przełączy się automatycznie na buforowanie.
Sprawnie działająca centrala, poddawana regularnie badaniom okresowym, nie wymaga specjalnych zabiegów konserwacyjnych. Wskazane jest co pewien czas odkurzanie powierzchni zewnętrznej centrali. Konserwacji powinny dokonywać osoby do tego uprawnione.
Centrala POLON 4200 umożliwia wpisanie do konfiguracji parametru czasowego określającego wymaganą częstość przeglądu i konserwacji instalacji.
Należy wyznaczyć osobę odpowiedzialną za przeprowadzenie następujących działań:
- zapewnienie stałej zgodności systemu z zaleceniami wytycznych i jednostki uznającej,
- opracowanie procedur postępowania na wypadek wszystkich alarmów, ostrzeżeń i innych zdarzeń wywołanych przez instalację,
- przeszkolenie osób przebywających w obiekcie,
- utrzymanie instalacji w stanie całkowitej sprawności,
- utrzymanie co najmniej 0,5 m wolnej przestrzeni wokół każdej czujki,
- usuwanie przeszkód, które mogłyby ograniczać rozprzestrzenianie się produktów spalania do czujki,
- zapewnienie wolnego dostępu do ręcznych ostrzegaczy pożarowych,
- zapobieganie alarmom fałszywym przez podejmowanie odpowiednich środków zaradczych przed zadziałaniem czujek,
- zapewnienie odpowiedniej modyfikacji instalacji jeżeli zaistnieją istotne zmiany przeznaczenia lub konfiguracji budynku,
- prowadzenie książki pracy i rejestrowanie wszystkich zdarzeń wywołanych przez instalację lub wpływających na nią,
- zapewnienie właściwej obsługi instalacji po powstaniu uszkodzenia, pożaru lub innego zdarzenia, które mogłoby mieć szkodliwy wpływ na instalację.
8.4. Odbiór.
Odbiór instalacji sygnalizacji pożarowej jest dokonywany przez technicznego przedstawiciela wykonawcy oraz nabywcę lub jego przedstawiciela.
W trakcie odbioru należy:
sprawdzić, czy dokumenty wymagane PKN- CEN/TS 54-14 zostały dostarczone,
sprawdzić wzrokowo, czy instalacja jest zgodna z dokumentacją; sprawdzeniu powinny podlegać wszystkie parametry, które mogą zostać skontrolowane w drodze oględzin zewnętrznych,
przeprowadzić próby funkcjonalne prawidłowej pracy systemu, łącznie z interfejsami urządzeń pomocniczych i sieci transmisji, przez uruchomienie uzgodnionej liczby ostrzegaczy pożarowych w instalacji.