1.CHARAKTERYSTYKA ZADAŃ STAROSTY ZWIĄZANYCH Z PROWADZENIEM EWIDENCJI GRUNTÓW I BUDYNKÓW.

Rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 542)

Do zadań starosty związanych z prowadzeniem ewidencji należy:
1) utrzymywanie systemu teleinformatycznego
2) utrzymanie operatu ewidencyjnego w stanie aktualności, tj. zgodności z dostępnymi dla organu dokumentami i materiałami źródłowymi;
3) archiwizacja wycofanych danych ewidencyjnych;
4) udostępnianie danych ewidencyjnych;
5) ochrona danych ewidencyjnych przed ich utratą, zniszczeniem, niepożądaną modyfikacją, nieuprawnionym do nich dostępem i ujawnieniem;
6) okresowa weryfikacja danych ewidencyjnych;
7) sporządzanie powiatowych zestawień zbiorczych danych objętych ewidencją;
8) modernizacja ewidencji.

2. CZYNNIKI ANTROPOGENICZNE SŁUŻĄCE DO OCENY PRZESTRZENI NIEZURBANIZOWANEJ.

Czynniki:

• Wielkość obszaru rodzinnego gospodarstwa rolnego

• Wielkość powierzchni działki i pola siewnego

• Oddalenie użytków rolnych od zagrody

• Ocena rozłogu – odległość

• Szachownica gruntów

Ad 1. Wielkość obszaru rodzinnego gospodarstwa rolnego

Nie da się dokładnie ustalić optymalnej wielkości powierzchni gospodarstwa rodzinnego, gdyż jest ona uzależniona od wielu zmiennych

• zasobu siły roboczej w gospodarstwie

• kapitału będącego we władaniu gospodarującego

• stopnia wyposażenia w maszyny i urządzenia rolnicze

• struktury użytków rolnych i ich jakość

• zapotrzebowanie na określone produkty rolne

• układu warunków terenowych

• kierunku i intensywności produkcji i In.

Ad 2. Wielkość powierzchni działki i pola siewnego

Najmniejszą jednostką powierzchniową na gruntach rolnych, jest tzw. pole siewn. W przypadku gospodarstw rodzinnych pole jest utożsamiane z całością lub częścią działki gruntowej ewidencyjnej, na której jest uprawiana jedna roślina.

Dolną granicę wielkości powierzchni pola można ustalić następująco: pole musi mieć przynajmniej taki obszar, na którym najwydajniejsza maszyna znajdzie pracę na jeden lub pół dnia roboczego.

Ad 3. Oddalenie użytków rolnych od zagrody

Na każdy kilometr oddalenia pól od zabudowań wzrastają koszty, a maleje dochód rolniczy.

Odległość od centrum zwartej zabudowy:

uprawy specjalne jak najbliżej działki siedliskowej – często jeździ

dalej pastwiska – bydło nie pójdzie za daleko

dalej grunty orne – mniej niż uprawy specjalne

najdalej łąki kośne – najrzadziej się jeździ (ze 4 razy w roku)

Ad 4. Ocena rozłogu – odległość

Najczęściej stosowanymi miernikami oceny rozłogu gruntów są:

• odległość (oddalenie) gruntów uprawnych od zabudowań: prostoliniowa, rzeczywista lub przeliczeniowa (ekonomiczna)

• obwód granic zewnętrznych gruntów uprawnych w przeliczeniu na hektar lub w postaci ilorazu obwodu rzeczywistego do idealnego

• wzór Moszczeńskiego z uwzględnieniem ww. rodzajów odległości

Ad 5. Szachownica gruntów

Wydzielono trzy typy szachownicy gruntów wydzielając w każdym z typów po dwa podtypy:

drabinkowy, podtyp: drabinkowo – wstęgowy i drabinkowo – nieregularny

wstęgowy, podtyp: wstęgowo – drabinkowy, wstęgowo – nieregularny

nieregularny - podtyp: nieregularno – drabinkowy, nieregularno – wstęgowy

3.ETAPY REALIZACJI PLANU PROGRAMOWANIA PRAC URZĄDZENIOWO ROLNYCH.

1. I ETAP- PRACE PRZYGOTOWAWCZE

W trakcie etapu prac przygotowawczych należy pozyskać niezbędne materiały i informacje tj.:

-dokumentacja ewidencyjna

-opracowania planistyczne gminy , a także opracowania dotyczące gminy (np. plan rozwoju lokalnego, strategia rozwoju gminy)

-informacje o granicy rolno-leśnej, a także o melioracji

- dane dotyczące zasobów mineralnych, terenów zalewowych

-informacje o dzierżawie gruntów

-obiekty zabytkowe oraz obszary i obiekty chronione

-dane demograficzne ludności oraz podstawowe statystyczne informacje o rolnictwie na tym terenie

1. II ETAP- INWENTARYZACJA STANU ISTNIEJĄCEGO

W trakcie inwentaryzacji terenowej na kopii mapy ewidencji gruntów i budynków należy zaznaczyć (dodatkowo wykonać dokumentację fotograficzną):

- zaznaczyć lasy nieujawnione w operacie EGiB, tereny zdewastowane,

- zadrzewienie, zakrzewienie śródpolne, przydrożne, wzdłuż rowów

- określić drogi aktualnie nieistniejące w terenie a ujawnione w operacie EGiB

- zlokalizować drogi istniejące w terenie a nieujawnione w operacie ewidencji gruntów i budynków

- określić stan techniczny i rodzaj nawierzchni dróg istniejących oraz określić stan techniczny rowów

- zlokalizować tereny podmokłe, oczka wodne

1. III ETAP- ANALIZA STANU ISTNIEJĄCEGO

Na podstawie danych z I i II etapu należy dokonać analizy stanu istniejącego w zakresie następujących zagadnień:

1.gmina na tle powiatu i województwa (ogólna charakterystyka)

2.gmina pod względem demograficznym

3.walory środowiska przyrodniczego (ukształtowanie powierzchni, klimat, ochrona przyrody, lesistość)

4.organizacja rolniczej przestrzeni produkcyjnej użytkowanie gruntów, władanie gruntami)

5.wyposażenie gminy w infrastrukturę techniczną.

6.produkcja rolnicza

7.obsługa rolnictwa

8.Infrastruktura społeczna

9.wnioski z analizy stanu istniejącego

1. IV ETAP- USTALENIE PROGRAMU PRAC URZĄDZNIOWO- ROLNYCH

W ramach realizacji IV etapu należy opracować mapy konsultacyjne, które powinny zawierać informacje o drogach, rowach (stan techniczny),na temat zalesień gruntów.

1. V ETAP- OPRACOWANIE PROJEKTU PRAC URZĄDZENIOWO- ROLNYCH

- opracowanie wniosków na podstawie analizy stanu istniejącego i ustaleń programu prac urządzeniowo-rolnych

- opracowanie map przeglądowych

4.FORMY GOSPODAROWANIA ZASOBEM WŁASNOŚCI ROLNEJ SKARBU PAŃSTWA

pytanie 20

Formy dysponowania gruntami publicznymi

1) Formy własnościowego dysponowania gruntami publicznymi

a) Sprzedaż:

b) Zamiana

c) Wnoszenie aportów do spółek handlowych

d) Wyposażenie państwowych i komunalnych osób prawnych i fundacji

e) Przekazanie nieodpłatne w drodze umowy

f) darowizna nieruchomości na cele publiczne

2) Formy niewłasnościowe dysponowania gruntami publicznymi

a) Oddawanie gruntu w użytkowanie wieczyste

b) Obciążanie nieruchomości ograniczonymi prawami rzeczowymi.

c) Oddawanie nieruchomości w najem lub dzierżawę.

d) Oddawanie nieruchomości w leasing

e) Oddawanie nieruchomości w użyczenie

f) Oddawanie nieruchomości w administrowanie.

g) Przekazanie na czas realizacji inwestycji

3) Formy wewnętrznego dysponowania

a) Oddanie nieruchomości w trwały zarząd

b) Przekazanie nieruchomości stanowiącej własność tego samego podmiotu między jednostkami powołanymi do gospodarowania nieruchomościami tego podmiotu

5. IDENTYFIKATORY OBIEKTÓW BAZY DANYCH EWIDENCYJNYCH ZGODNIE Z FORMATEM SWDE.

1. Identyfikator bazy ewidencyjnej tworzonej w ramach programu PHARE 2000 w pliku SWDE/SWING dla potrzeb wymiany danych, przyjmuje postać dla plików:

IPE-ZK/WW – dla baz prowadzonych na szczeblu województwa.

IPE-ZK/WWPP – dla baz prowadzonych w powiatach.

IPE-ZK /WWPPGG_R – dla baz prowadzonych w gminach.

2. Identyfikator bazy ewidencyjnej w pliku SWDE/SWING, dla plików wydawanych przez bazy źródłowe EGiB dla potrzeb wymiany danych z innymi użytkownikami przyjmuje postać:

EGiB/WW – dla baz prowadzonych na szczeblu województwa.

EGiB/WWPP – dla baz prowadzonych w powiatach.

EGiB/WWPPGG_R – dla baz prowadzonych w gminach.

Gdzie:

- WW oznacza kod województwa,

- PP - kod powiatu w województwie,

- GG kod gminy w powiecie.

- R jest jedną z cyfr: 1, 2, 3, 4, 5, 8, 9 określającą typ gminy (1 - gmina miejska, 2 - gmina wiejska, 3 - gmina miejsko-wiejska, 4 - miasto w gminie wiejsko-wiejskiej, 5 - obszar wiejski w gminie miejsko-wiejskiej)

Obręb:

WWPPGG_R.XXXX

XXXX – numer ewidencyjny obrębu w jednostce ewidencyjnej, określony za pomocą liczb całkowitych w przedziale od 0001 do 9999.

Działka ewidencyjna:

WWPPGG_R.XXXX.NDZ.

WWPPGG_R – identyfikator obrębu,

XXXX – numer ewidencyjny obrębu,

NDZ – numer ewidencyjny działki, unikalny w granicach obrębu.

• gdy dotychczasowa numeracja działek ewidencyjnych prowadzona jest w ramach arkusza mapy ewidencyjnej, dopuszcza się stosowanie identyfikatora działki ewidencyjnej w postaci:

WWPPGG_R.XXXX.AR_NR.NDZ.

AR_NR – kod arkusza mapy ewidencyjnej,

NR – numer porządkowy arkusza tej mapy,

NDZ – numer ewidencyjny działki unikalny w granicach arkusza

mapy.

6. KATASTER NIERUCHOMOŚCI JAKO ŹRÓDŁO DANYCH SYSTEMU GIS WSPIERAJĄCEGO PROCESY ZARZĄDZANIA PRZESTRZENIĄ.

Kataster nieruchomości jest publicznym rejestrem referencyjnym, który zasila systemy informacji geograficznej (systemy GIS).

GIS - to technologia informatyczna łącząca lokalizację obiektów i zjawisk przestrzennych z ich charakterystyką opisową umożliwiająca tworzenie różnego rodzaju map tematycznych, dokonywanie ich analiz, a także prezentowanie uzyskanych wyników, wspierająca podejmowanie decyzji.

Kataster nieruchomości jest podstawą GIS:

• gdyż jest przedmiotowym rejestrem publicznym, którego model pojęciowy odwołuje się do zasady powszechności, jednolitości, zupełności legalności, interoperacyjnoścu, harmonizacji, referencyjności w zakresie:

• gromadzenia danych pierwotnych

• stanowienia norm informacyjnych

• zapewnienia aktualizacji innych

• gdyż umożliwia jednoznaczne określenie relacji pomiędzy poszczególnymi klasami obiektów i ich krotności,

• gdyż daje możliwość rozwarstwienia danych ewidencyjnych,

• gdyż to jest przedmiotowy rejestr publiczny, który umożliwia dokonanie analiz przestrzennych: wybrane warstwy tematyczne przedstawiające obiekty ewidencyjne można na siebie nakładać w celu stworzenia nowej mapy tematycznej,

• gdyż umożliwia dokonywanie analiz przestrzennych i ich wizualizacji,

• gdyż posiada możliwość łączenia warstw tematycznych (baz danych) z innymi opracowaniami,

• bo dostarcza do system GIS kompletnych danych dotyczących:

• właściwości geometrycznych obiektów ewidencyjnych (pozwalających na ich lokalizację w układzie (x,y,h,t), ustalenie kształtów, rozmiarów czy zasięgów ich występowania)

• charakterystyki czasowej utworzenia obiektów (pozwalających na ustalenie ich aktualności)

• związków topologicznych (zachodzących pomiędzy poszczególnymi obiektami baz danych)

• charakterystyki atrybutów opisowych obiektów (opisujących cechy ilościowe i jakościowe, które nie są związane z umiejscowieniem w przestrzeni).

7. KATASTER NIERUCHOMOŚCI W KRAJOWEJ INFRASTRUKTURZE INFORMACJI PRZESTRZENNEJ.

Infrastruktura informacji przestrzennej jest to zespół środków prawnych, organizacyjnych, ekonomicznych i technicznych, które: zapewniają powszechny dostęp do odniesionych przestrzennie danych z terytorium kraju oraz usług geoinformacyjnych.

Integralną część infrastruktury informacji przestrzennej są rejestry publiczne wchodzące w skład państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, zawierające zbiory danych przestrzennych. Szczególną rolę w budowie krajowej infrastruktury informacji przestrzennej odgrywa kataster nieruchomości. Ze względu na bogaty zakres informacyjny stanowi on nie tylko potencjalne źródło danych dla utworzenia zbiorów danych krajowej infrastruktury w tematach działki katastralnej i budynków, ale także gromadzi zbiory danych będące podstawą do tworzenia i prowadzenia innych baz danych, wchodzących w skład krajowego systemu informacji o terenie.

Można uznać, że kataster nieruchomości stanowi podstawę krajowej infrastruktury informacji przestrzennej, charakteryzuje się bowiem następującymi cechami:

obejmuje obszar całego kraju,

jest prowadzony w sposób sformalizowany przez organy administracji publicznej na podstawie jednolitych przepisów prawa w postaci elektronicznej,

jest na bieżąco aktualizowany (na wniosek lub z urzędu), w szczególności na podstawie dokumentacji geodezyjnej przekazywanej przez wykonawców prac geodezyjnych i kartograficznych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego

zawiera zbiory danych przestrzennych, które:

a) należą do tematów danych przestrzennych: działki katastralne i budynki

b) są podstawą do tworzenia i prowadzenia baz danych: państwowego rejestru granic i powierzchni jednostek podziałów terytorialnych, ewidencji miejscowości, ulic i adresów (EMUiA) oraz obiektów topograficznych (BDOT 10k)

8. KATASTER NIERUCHOMOŚCI W PROCESIE POZYSKIWANIA NIERUCHOMOŚCI POD INWESTYCJE W ZAKRESIE OCHRONY PRZECIWPOWODZIOWEJ.

SPECUSTAWA PRZECIWPOWODZIOWA Ustawa o szczególnych zasadach przygotowania do realizacji inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych z dnia 8 lipca 2010 r.

Uproszczone procedury pod inwestycje przeciwpowodziowe są identyczne jak te, które obowiązują przy wywłaszczaniu pod budowę dróg czy inwestycji na Euro 2012. Nie ma więc konieczności wydawania dwóch odrębnych decyzji – o lokalizacji inwestycji i o wywłaszczeniu gruntów. Obie te decyzje będą w jednym akcie. Dodatkowo inwestor nie będzie musiał czekać z rozpoczęciem prac na zgodę właściciela gruntu na wywłaszczenie.

9. METODOLOGIA SPORZĄDZANIA PLANU URZĄDZENIOWO – ROLNEGO.

Plan urządzeniowo – rolny uwzględnia bardzo szeroką problematykę. Jest to opracowanie, które ma charakter planowania rozwoju społeczno – gospodarczego na bazie występujących w niej zasobów, ludzi, tradycji i dorobku kulturowego przy uwzględnieniu zachodzących zmian.

Obejmuje on swoim zasięgiem tereny wiejskie wszystkich wsi danej gminy.

Składa się z części:

• opisowej – zawiera wyciąg ustaleń z opracowań studialnych i programowych wyższego rzędu, wyniki własnych studiów i analiz zespołu autorskiego opracowania oraz wnioski i opis ustaleń planu urządzeniowo - rolnego

• tabelarycznej – przedstawia wyniki liczbowe analizy stanu istniejącego i ustaleń do planu

• kartograficznej – ujmuje:

• mapy tematyczne

• mapy rozdrobnienia gruntów z wybranych gospodarstw rolnych

• mapy „Struktura gospodarstw rolnych według własności” w skali 1:5000

Urządzenie rolne obszaru wiejskiego należy traktować, jako proces i zespół skoordynowanych działań, złożony z trzech etapów:

• etap I – analiza, polegająca na określeniu jakości i aktualnego stanu organizacyjnego rolniczej przestrzeniu produkcyjnej, jej wyposażenia w urządzenia infrastruktury społecznej i technicznej oraz ocenie możliwości wykorzystania posiadanych walorów i przeciwdziałania zagrożeniom

• etap II – planowanie urządzeniowo – rolne, czyli przełożenie wyników analizy na zestaw proponowanych do realizacji w pożądanej sekwencji zabiegów u-r

• etap III – realizacja planu u-r, polegająca na podejmowaniu właściwych decyzji realizacyjnych

10. METODY FOTOGRAMETRII ANALITYCZNEJ I CYFROWEJ STOSOWANE PRZY ZAŁOŻENIU I MODERNIZACJI EWIDENCJI GRUNTÓW I BUDYNKÓW.

W przypadku technologii fotogrametrycznej geodeta konfrontował zdjęcie lotnicze z sytuacją terenową, wybierał wyraźne punkty sytuacyjne i opierał na nich pomiary. Z przeprowadzonych badań wynika, że fotomapa, uczytelniona wynikami pomiarów terenowych, stanowi najczęściej jedyny dostępny dla danego obiektu materiał techniczny dotyczący położenia linii granicznych. W takich przypadkach występuje brak powiązania z jakimkolwiek układem współrzędnych. Niemożliwość jednoznacznego odtworzenia punktów granicznych oraz brak ich prawnego zatwierdzenia wskazują na skrajną niespójność przestrzeni technologiczno-prawnej.

W ramach modernizacji ewidencji gruntów i założenia ewidencji budynków z wykorzystaniem technologii fotogrametrii cyfrowej wykonywane są prace:

• konwersja danych opisowych ewidencji gruntów i map katastralnych do postaci numerycznej,

• usunięcie błędów grubych przebiegu granic działek,

• aktualizacja przebiegu granic użytków i w wyjątkowych wypadkach także konturów klasyfikacyjnych,

• obliczenie powierzchni użytków i konturów klasyfikacyjnych w ramach działek,

• założenie katastru budynków powiązanego z ewidencją gruntów.

Korzystając z ortofotomapy (mapa fotogrametryczna powstała w wyniku przetwarzania różniczkowego zdjęcia lotniczego). Proces przetwarzania zdjęcia określony jest tu mianem ortorektyfikacji, a jego efektem są ortofotografie (ortoobrazy), zestawiane następnie w sekcje map fotograficznych, odpowiadające sekcjom map kreskowych. Stają się dzięki temu ortofotomapami.

Ortofotomapa cyfrowa jest obrazem cyfrowym terenu który jest obrazem cyfrowym terenu, który stanowi uporządkowany, zestawiony w postaci macierzy zapis wartości gęstości (0-255) przypisanych pikselom – przechowywanych na komputerowym nośniku danych. Generowana jest w żądanej skali.

Zdjęcie cyfrowe możemy otrzymać na dwa sposoby:
● skanowanie zdjęć analogowych (dla wykonywania opracowań cyfrowych stosuje się głównie aperturę skanowania w przedziale 15 do 30 μm, wykorzystując do tego celu specjalistyczne skanery fotogrametryczne, których dokładność geometryczna jest rzędu ±1 – 2 μm
● wykorzystanie specjalnych skanerów i kamer cyfrowych, w których obraz obiektu rejestrowany jest nie na materiale fotograficznym, a za pomocą specjalnego sensora w postaci cyfrowej (takim sensorem może być układ liniowy p y ( y) ( g lub powierzchniowy (macierzowy) elementów CCD (ang. ChargeCoupled Device).

11. METODY OCENY EFEKTYWNOŚCI PRAC SCALENIOWYCH

Potrzeba oceny efektywności prac scaleniowych może mieć miejsce bezpośrednio po zrealizowaniu projektu jak i bezpośrednio po zakończeniu tych prac. Może być również elementem wymaganym przez organ czy instytucję finansującą lub współfinansującą wykonane prace.

Do oceny efektywności prac scaleniowych możliwe jest wykorzystanie następujących metod oceny:

- metoda polegające na obserwacji i analizie szeregu obiektów o określonych warunkach glebowych, klimatycznych, przestrzennych i gospodarczo – społecznych, z których jedne są poddawane zabiegom scaleniowym a drugie nie

- metoda różniąca się od poprzedniej tylko tym, że badaniom poddaje się tylko niektóre grupy efektów tzn. terenowe, ekonomiczne lub społeczne

- metoda polegająca na badaniu jednego tylko obiektu przed i po scaleniu

W przypadku scalenia oceniane są następujące elementy:

- średnia powierzchnia działek przed i po scaleniu (dla całego obrębu, dla gospodarstw indywidualnych, dla każdego właściciela),

- określenie liczby pól w gospodarstwach (dla każdego właściciela, pola danego rodzaju),

- rozłóg gospodarstw rolnych oraz ocena ekonomiczna kosztów uprawowych zależnych od rozłogu gospodarstw,

- straty brzegowe,

- wskaźnik racjonalności usytuowania działek.

12. NIERUCHOMOŚCI NALEŻĄCE DO ZASOBU WŁASNOŚCI ROLNEJ SKARBU PAŃSTWA, KTÓRYCH NIE PRZEZNACZA SIĘ DO SPRZEDAŻY.

a) co do których toczy się postępowanie w związku z zarzutem o sprzeczne z prawem przejecie na rzecz Skarbu Państwa,

b) których byli właściciele lub ich spadkobiercy zgłosili udokumentowane roszczenia reprywatyzacyjne

c) stanowiących grunty pod wodami powierzchniowymi płynącymi,

d) przeznaczone na cele publiczne, co do których istnieje prawna możliwość nieodpłatnego przekazania na własność lub przekazania w trwały zarząd uprawnionym podmiotom,

e) w skład których wchodzą budynki mieszkalne, gdzie chociażby jedno mieszkanie zajmowane jest na podstawie administracyjnej decyzji o przydziale albo prze osoby, z którymi zawarto (na piśmie lub ustnie) umowy najmu na czas nieokreślony.

f) znajdujących się w bezumownym użytkowaniu, jeżeli bezumowny użytkownik wystąpił o uznanie jego prawa do dzierżawy bądź nabywca tej nieruchomości lub jej części albo wystąpił o uznanie jego prawa do władania tą nieruchomością lub jej częścią,

g) położonych na terenie gminy, w której trwają prace nad zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, chyba że z udzielonego oddziałowi pisemnego wyjaśnienia gminy wynikać będzie, iż dotychczasowa funkcja rolnicza nieruchomości zostanie utrzymana,

h) w odniesieniu do których toczy się postępowanie regulacyjne przed Komisją Majątkową lub Komisją Regulacyjną.

13. PODZIAŁ NIERUCHOMOŚCI JAKO PRZYKŁAD POMIARU UZUPEŁNIAJĄCEGO WYKONANEGO NA POTRZEBY AKTUALIZACJI EWIDENCJI GRUNTÓW I BUDYNKÓW.

Istotą podziału nieruchomości jest wydzielenie, w obrębie granic jednej nieruchomości, działki gruntu, która w wyniku odpowiednich procedur prawnych i technicznych może stanowić samodzielną nieruchomość gruntową lub wejść w skład innej nieruchomości.

Aktualizacji operatu ewidencji gruntów i budynków dokonuje się poprzez wprowadzenie zmian do baz danych ewidencyjnych w celu:

1. zastąpienia danych niezgodnych ze stanem faktycznym, stanem prawnym lub obowiązującymi standardami technicznymi odpowiednimi danymi;

2. ujawnienia nowych danych ewidencyjnych;

3. wyeliminowania danych błędnych.

Przy aktualizacji operatu korzysta się z tych samych źródeł danych, które służą do zakładania ewidencji gruntów i budynków (pyt. 30).

Aktualizacji można dokonać na wniosek lub z urzędu.

W odniesieniu do podziałów nieruchomości, w zależności od trybu postępowania, uaktualnione dane do operatu ewidencyjnego można wprowadzić na dwa sposoby:

• w momencie, gdy wydana przez organ wykonawczy gminy decyzja zatwierdzająca podział stała się ostateczna,

• w momencie, gdy organ wykonawczy gminy zgłosi zmiany dotyczące zakończonej procedury podziałowej nie objętej przepisami prawa o podziałach nieruchomości.

Zmiany wprowadza się w oparciu o protokół z przyjęcia granic nieruchomości, mapę z projektem podziału, wykaz zmian gruntowych i wykaz synchronizacyjny.

Informacjami, które podlegają aktualizacji w ewidencji po dokonanym podziale nieruchomości, są nowe powierzchnie działek, wraz z powierzchniami poszczególnych użytków gruntowych, przebieg granic nowopowstałych działek, nowe numery działek oraz informacja o właścicielu lub innej jednostce posiadającej tytuł prawny do danej nieruchomości.

14. PODZIAŁ PRZESTRZENNY LASU.

Podział powierzchniowy – przestrzenny podział kompleksu leśnego siecią linii bezdrzewnych (gospodarczych i oddziałowych) na części zwane oddziałami o kształcie z reguły prostokątnym (na nizinach) i średniej wielkości ≈ 25 ha.

Rodzaje linii podziałowych:

• Linie ostępowe (gospodarcze): szer. 4 - 10 m, przecinają kompleks leśny zgodnie z kierunkiem panujących wiatrów (z reguły z zachodu na wschód)

• Linie oddziałowe: szer. 3 - 4 m, przebiegu prostopadłym do linii ostępowych. Jako linie oddziałowe wykorzystuje się linie naturalne (drogi, cieki). Wykorzystywane są do zrywki i wywozu drewna.

Obszar ograniczony liniami ostępowymi nazywamy pasem ostępowym. Pasy ostępowe dzielą się na ostępy.

Ostęp - podstawowa jednostka systemizacji lasu. Jest to szereg powiązanych ze sobą drzewostanów, w których stosuje się jeden kierunek cięć.

Typy podziału powierzchniowego nizinnego:

1. Naturalny - jako linie podziału powierzchniowego prawie wyłącznie wykorzystuje się naturalne istniejące rozgraniczenia (drogi, cieki, linie kolejowe, granice pomiędzy gruntami leśnymi i nieleśnymi).

2. Sztuczny - powstaje przez nałożenie regularnej siatki przebiegu linii gospodarczych i oddziałowych. Linie ostępowe przebiegają zgodnie z kierunkiem panujących wiatrów, oddziałowe - prostopadle do nich. Oddziały

3. Kombinowany - wykorzystuje zalety podziałów naturalnego i sztucznego. Linie ostępowe muszą przebiegać przez cały kompleks leśny zgodnie z kierunkiem panujących wiatrów, a ich zadaniem musi być zapewnienie możliwości wytworzenia ścian ochronnych. W przebiegu linii oddziałowych mogą być większe odchylenia, wykorzystuje się naturalne rozgraniczenia istniejące w terenie.

4. Sztuczny w modyfikacji Denzina - przebieg linii gospodarczych z północnego wschodu na południowy zachód. Linie oddziałowe prostopadłe do nich. Łączy względy ochronne (przed wywalającymi wiatrami z zachodu) oraz hodowlane (zabezpieczenie odnowień na zrębach przed nadmierną insolacją).

Podział powierzchniowy górski - podział oparty na rzeźbie terenu. Linie gospodarcze prowadzone są głównymi grzbietami, potokami, dolinami, tak aby pasy ostępowe zamykały stoki opadające ku głównym szlakom transportu. (grzbietowe; dolinowe; warstwicowe). Linie oddziałowe naturalne rozgraniczenia żleby, potoki, lub sztuczne - po największym spadku.

15. POJĘCIE, CELE I ZADANIA URZĄDZANIA LASU.

Urządzanie lasu zajmuje się organizacją produkcji w gospodarstwie leśnym oraz opracowaniem takiego planu produkcji, aby zapewnić ciągłość i użyteczność społeczną lasów, opierając się na przyrodniczych i ekonomicznych walorach lasów. Wszystkie ustalone czynności ujmowane są w Planie Urządzania Lasu, który opracowywany dla każdego nadleśnictwa raz na 10 lat.

Do głównych celów i zadań urządzania lasu należą:

- inwentaryzacja i ocena stanu lasu,

- sporządzenie ogólnego opisu lasów

- rozpoznanie walorów przyrodniczych lasu oraz opracowanie programu ochrony przyrody dla nadleśnictwa, w tym ochrony przeciwpożarowej,

- rozpoznanie funkcji lasu w powiązaniu z zagospodarowaniem przestrzennym,

- dokonanie podziału lasów – wg pełnionych funkcji i przyjętych celów gospodarowania,

- projektowanie pożądanej struktury gatunkowej, wiekowej i przestrzennej lasu oraz budowy piętrowej drzewostanów,

- kształtowanie wielkości i struktury zapasu produkcyjnego w urządzanej jednostce,

- ustalenie etatów cięć,

- ustalenie zadań gospodarczych na 10-lecie i określenie sposobów ich realizacji,

- ustalenie stref uszkodzenia lasu oraz jego stopnia,

- ustalenie zadań z zakresu gospodarki łowieckiej w lasach,

- określenie potrzeb w zakresie remontów i budowy infrastruktury technicznej, w tym dotyczących turystyki i rekreacji,

- zobrazowanie przestrzenne (wizualizacja) urządzanego obiektu.

16. PRAWNE ŹRÓDŁA DANYCH EWIDENCYJNYCH

1. materiały i informacje zgromadzone w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym;

2. dane zawarte w innych ewidencjach i rejestrach, prowadzonych na podstawie odrębnych przepisów przez: sądy, organy administracji publicznej oraz państwowe i samorządowe jednostki organizacyjne;

3. dane zawarte w dokumentach udostępnionych przez zainteresowane osoby, organy i jednostki organizacyjne;

4. dane zawarte w dokumentacji architektoniczno-budowlanej gromadzonej i przechowywanej przez organy administracji publicznej;

17. PROBLEM MODERNIZACJI EWIDENCJI GRUNTÓW I BUDYNKÓW

Modernizacja ewidencji to zespół działań technicznych, organizacyjnych i administracyjnych podejmowanych przez starostę w celu dostosowania zbiorów danych ewidencyjnych do wymogów rozporządzenia. Do tych zadań należą:

1) uzupełnienia bazy danych ewidencyjnych i utworzenia pełnego zakresu zbiorów danych,

2) modyfikacji istniejących danych ewidencyjnych,

3) poprawy funkcjonowania informatycznego systemu obsługującego bazę danych ewidencyjnych.

Dotyczy ona (szczegółowiej):

- Dostosowania danych ewidencyjnych działek do standardu określonego w rozporządzeniu w sprawie egib,

- Uzupełnienia baz danych ewidencyjnych o dane dotyczące budynków i lokali,

- Nadanie obiektom bazy danych ewidencyjnych identyfikatorów,

- Przekształcenia map analogowych do postaci cyfrowej,

- Wykonania niezbędnych geodezyjnych pomiarów terenowych,

- Ustalenia właścicieli nieruchomości oraz władających w oparciu o wypisy w KW oraz dokumenty zgromadzone przez starostów,

- Ustalenie osób i jednostek organizacyjnych władających gruntami o nieustalonym stanie prawnym i wydania decyzji starosty,

- Wykonania aktualizacji użytków gruntowych.

Podstawowym problemem modernizacji, który jest sposób w jaki dane ewidencyjne, przedstawiane dotychczas w formie analogowej, czyli w postaci rysunku mapy i w formie pisemnych rejestrów, przekształcić do formy numerycznej, stosownej w technologii komputerowej.

18. PROCEDURA PRAWNA PRZEPROWADZENIA POWSZECHNEJ TAKSACJI NIERUCHOMOŚCI W POLSCE ZE WSKAZANIEM ORGANÓW ADMINISTRACYJNYCH, SAMORZĄDOWYCH I GRUP ZAWODOWYCH UCZESTNICZĄCYCH W TYM POSTĘPOWANIU NA POSZCZEGÓLNYCH JEGO ETAPACH.

Starosta: odpowiada za przeprowadzenie PTN, gromadzi i archiwizuje mapy i tabele taksacyjne

Procedura:

1. Uchwała rady Gminy

2. Obwieszczenie o terminie rozpoczęcia - W, B, PM

3. procedura techniczna przeprowadzenia PTN

4. Opracowanie i wyłożenie map i tabel taksacyjnych - W, B, PM

5. obliczenie wartości katastralnej - rzeczoznawca majątkowy

6. decyzja o ustaleniu wartości katastralnej i wpisie do KN - W, B, PM

7. obwieszczenie o zakończeniu PTN - wojewoda na wniosek W, B, PM

W, B, PM - coroczna kontrola (20% nieruchomości w gminie)

19. ROLA PLANÓW URZĄDZENIOWOROLNYCH GMIN W KOMPLEKSOWYM URZĄDZANIU OBSZARÓW WIEJSKICH.

Plany urządzeniowo rolne gmin:

• plany u-r gmin SA rozwinięciem celów i zadań określonych w Strategii Rozwoju Obszarów Wiejskich i wspólnie z miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego określają kierunki rozwoju gminy i wsi

• zawierają inwentaryzację stanu istniejącej przestrzeni wiejskiej, dzięki której możliwe jest podjęcie niezbędnych prac u-r na opracowywanym obszarze

• plany pozwalają na wskazanie działań zmierzających do poprawy warunków życia na danym terenie, ochronę i kształtowanie środowiska przyrodniczego oraz określają koszty i źródła pozyskania pomocy finansowej na realizację założonych przedsięwzięć

• stają się prawem miejscowym z chwilą przyjęcia ich przez Radę Gminy w formie Uchwały RG, a także dokumentem wyjściowym do opracowania załączników do wniosków o dofinansowanie działań prowadzonych w ramach programów unijnych

• 80% kosztów Planu finansowane jest z dochodów budżetu województwa związanych z wyłączaniem z produkcji gruntów rolnych, pozostałe 20% ze środków budżetu gminy

• dla niektórych gmin, dla których opracowywane są Plany u-r, wyznaczana jest również granica rolno – leśna wskazująca tereny przeznaczone pod zalesienie

Tworzenie planu ma na celu zaplanowanie ukształtowania przestrzeni, tak aby:

• zapewnić stały zrównoważony rozwój społeczno – gospodarczy

• stworzyć warunki do wielofunkcyjnego rozwoju

• dbać o ochronę środowiska przyrodniczego, a zwłaszcza o wysoką jakość gleby, wody, powietrza, klimatu, świata roślinnego i zwierzęcego oraz krajobrazu

• stworzyć warunki dla obniżenia kosztów produkcji w rolnictwie

• zapewnić pełne wykorzystanie możliwości produkcyjnych środowiska naturalnego

• promować te kierunki produkcji rolniczej, które wspomagają ochronę przyrody i kształtowanie krajobrazu kulturowego na obszarach cennych

20. SPOSOBY GOSPODAROWANIA NIERUCHOMOŚCIAMI PRZEZ ANR

Agencja może:

1) sprzedać mienie w całości lub jego części

2) oddać na czas oznaczony do odpłatnego korzystania osobom prawnym lub fizycznym (dzierżawa, najem)

3) wnieść mienie lub jego część do spółki,

4) oddać na czas oznaczony administratorowi całości lub części mienia w celu gospodarowania

5) przekazać w zarząd,

6) zamienić nieruchomości.

21. TREŚĆ PROJEKTU KOMPLEKSOWEJ MODERNIZACJI EWIDENCJI GRUNTÓW I BUDYNKÓW.

Kompleksowa modernizacja może być wykonywana etapami dostosowanymi do wysokości dostępnych na ten cel środków finansowych oraz priorytetów wynikających z potrzeb państwa, jednostek samorządu terytorialnego, przedsiębiorców oraz obywateli. Projekt modernizacji sporządza starosta dla całej jednostki ewidencyjnej lub jej części.

Projekt kompleksowej modernizacji powinien zawierać:

- Charakterystykę obiektu

- Zakres przewidywanych prac do wykonania

- Źródła danych ewidencyjnych i metody ich pozyskiwania

- System, w którym prowadzona będzie ewidencja

- Przewidziany sposób wyłonienia wykonawcy prac

- Przewidywane terminy wykonania poszczególnych etapów prac

- Przewidywany koszt przedsięwzięcia oraz sposób jego finansowania

- Mapa przeglądowa, jako wynik ustaleń, sporządzona w zależności od wielkości obszaru w skali 1:10000 lub 1:25000.

modernizacja - pyt 17

22. TREŚĆ WYPISU Z REJESTRU GRUNTÓW, WYRYSU Z MAPY EWIDENCYJNEJ I WYKAZU ZMIAN DANYCH EWIDENCYJNYCH.

Treść wypisu z rejestru gruntów stanowią:

1. nazwa właściwego organu i oznaczenie sprawy według obowiązującego systemu kancelaryjnego,

2. nazwa dokumentu i data jego sporządzenia,

3. nazwa województwa, powiatu i jednostki ewidencyjnej oraz nazwa i numer lub tylko numer obrębu,

4. numer jednostki rejestrowej gruntów,

5. dane dotyczące podmiotów ewidencyjnych oraz identyfikatory tych podmiotów,

6. numer księgi wieczystej lub nazwa i numer dokumentu określającego prawa podmiotów ewidencyjnych,

7. dane i identyfikatory osób, jednostek organizacyjnych i organów posiadających inne niż własność prawa do nieruchomości oraz wyszczególnienie tych praw,

8. oznaczenia dokumentów stanowiących prawa, o których mowa w pkt 7,

9. oznaczenia działek w księdze wieczystej lub dokumencie, o którym mowa w pkt 6, jeżeli są one różne od oznaczeń ewidencyjnych,

10. numery działek i inne informacje, o których mowa w § 60 ust. 2 i 3 rozporządzenia,

11. nr rejestru zabytków,

12. opisy położenia działek ewidencyjnych,

13. numery arkuszy map ewidencyjnych, na których poszczególne działki ewidencyjne są przedstawione,

14. pola powierzchni działek ewidencyjnych,

15. wartości działek ewidencyjnych,

16. powierzchnie użytków gruntowych i klas gleboznawczych w poszczególnych działkach ewidencyjnych,

17. informacje o danych ewidencyjnych, które nie spełniają wymagań rozporządzenia oraz obowiązujących standardów technicznych,

18. nazwisko i imię osoby, która wykonała dokument, oraz jej podpis,

19. pieczęć urzędowa organu,

20. podpis osoby reprezentującej organ lub osoby upoważnionej przez ten organ oraz data złożenia podpisu.

Treść wyrysu z mapy ewidencyjnej stanowią:

1. kopia odpowiedniego fragmentu mapy ewidencyjnej lub komputerowy wydruk fragmentu tej mapy,

2. nazwa właściwego organu i oznaczenie sprawy według obowiązującego systemu kancelaryjnego,

3. nazwa województwa, powiatu i jednostki ewidencyjnej oraz nazwa i numer lub tylko numer obrębu ewidencyjnego,

4. informacja o skali mapy,

5. oznaczenie kierunku północy,

6. informacje o danych ewidencyjnych, które nie spełniają wymagań rozporządzenia oraz obowiązujących standardów technicznych,

7. pieczęć urzędowa organu,

8. data sporządzenia dokumentu,

9. nazwisko i imię osoby, która wykonała dokument, oraz jej podpis,

10. podpis osoby reprezentującej organ lub osoby upoważnionej przez ten organ oraz data złożenia podpisu.

Treść wykazu zmian danych ewidencyjnych

1. nazwa i identyfikator jednostki ewidencyjnej

2. nazwa i identyfikator obrębu ewidencyjnego

3. stan dotychczasowy i stan nowy z określeniem:

• nr ewidencyjnego działki

• pola powierzchni działki ewidencyjnej

• rodzaju użytków i klas

• pola powierzchni użytków i klas w działce

• nr księgi wieczystej

23. UJĘCIE SYSTEMOWE POWSZECHNEJ TAKSACJI NIERUCHOMOŚCI WRAZ Z UMIEJSCOWIENIEM JEJ W STRUKTURACH SYSTEMÓW INFORMACYJNYCH.

Ujęcie systemowe PTN:

1. Prawne procedury

2. Techniczne procedury i metody obliczeniowe

3. Administracyjne procedury

24. WARUNKI JAKIE MUSI SPEŁNIAĆ USYTUOWANY BUDYNEK NA DZIAŁCE BUDOWLANEJ.

Budynek z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi powinien być wznoszony poza zasięgiem zagrożeń i uciążliwości.

Do uciążliwości zalicza się w szczególności:

  1)   szkodliwe promieniowanie i oddziaływanie pól elektromagnetycznych,

  2)   hałas i drgania (wibracje),

  3)   zanieczyszczenie powietrza,

  4)   zanieczyszczenie gruntu i wód,

  5)   powodzie i zalewanie wodami opadowymi,

  6)   osuwiska gruntu, lawiny skalne i śnieżne,

  7)   szkody spowodowane działalnością górniczą.

Budynek na działce budowlanej należy sytuować w odległości od granicy z sąsiednią działką budowlaną nie mniejszej niż:

  1)   4 m - w przypadku budynku zwróconego ścianą z otworami okiennymi lub drzwiowymi w stronę tej granicy,

  2)   3 m - w przypadku budynku zwróconego ścianą bez otworów okiennych lub drzwiowych w stronę tej granicy.

Sytuowanie budynku dopuszcza się w odległości 1,5 m od granicy lub bezpośrednio przy tej granicy, jeżeli wynika to z ustaleń planu miejscowego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W zabudowie jednorodzinnej uwzględniając przepisy odrębne dopuszcza się:

  1) sytuowanie budynku ścianą bez otworów okiennych lub drzwiowych bezpośrednio przy granicy z sąsiednią działką budowlaną lub w odległości mniejszej niż 3 m lecz nie mniejszej niż 1,5 m, na działce budowlanej o szerokości mniejszej niż 16 m,

  2) sytuowanie budynku bezpośrednio przy granicy z sąsiednią działką budowlaną, jeżeli będzie on przylegał całą powierzchnią swojej ściany do ściany budynku istniejącego na sąsiedniej działce lub do ściany budynku projektowanego, dla którego istnieje ostateczna decyzja o pozwoleniu na budowę, pod warunkiem że jego część leżąca w pasie o szerokości 3 m wzdłuż granicy działki będzie miała długość i wysokość nie większe niż ma budynek istniejący lub projektowany na sąsiedniej działce budowlanej,

3)   rozbudowę budynku istniejącego, usytuowanego w odległości mniejszej niż określona w ust. 1 od granicy z sąsiednią działką budowlaną, jeżeli w pasie o szerokości 3 m wzdłuż tej granicy zostaną zachowane jego dotychczasowe wymiary, a także nadbudowę tak usytuowanego budynku o nie więcej niż jedną kondygnację, przy czym w nadbudowanej ścianie, zlokalizowanej w odległości mniejszej niż 4 m od granicy nie może być otworów okiennych lub drzwiowych,

25. WPROWADZANIE ZMIAN DO EWIDENCJI GRUNTÓW I BUDYNKÓW.

Rodzaje zmian w EGiB

Zmiany dotyczące podmiotu:

• zmiana osoby właściciela obiektu EGiB (zmiana stanu prawnego), w wyniku np. sprzedaży, darowizny, spadku, zasiedzenia, podział, scalenie i podział, wywłaszczenie nieruchomości zmiany te muszą być udowodnione aktem notarialnym, orzeczeniem sądowym, odpisem z KW

• zmiana osoby władającego, nazywana niekiedy zmianą stanu stanu faktycznego, występująca podczas czynności prawnych, dokonywanych przez właściciela obiektu EGiB i prowadzących do ustanawiania na tym obiekcie prawa uw bądź praw zobowiązaniowych (dzierżawa)

• zmiana nazwy podmiotu bądź miejsca zamieszkania podmiotu lub jego siedziby.

Zmiany dotyczące działki:

• zmiana określenia położenia działki

• zmiana granic i powierzchni działki, jako wynik dokonanych czynności geodezyjno-prawnych powodujących zmianę granic działki, bądź też innych okoliczności powodujących zmianę (tj. siła przyrody)

• stwierdzenie, że stan faktyczny granic i powierzchni działki różnią się od stanu prawnego wykazanego w Kw lub w innych dokumentach prawnych,

• zmiana w zakresie klas i użytków gruntowych.

Dwa tryby wprowadzania danych:

• wprowadzanie istotnych zmian – wydanie decyzji administracyjnej przez organ prowadzący EGiB (aktualizacji danych).

• wprowadzanie mało istotnych zmian - wprowadzenie zmian do ewidencji bez wydawania aktu administracyjnego przez dokonanie czynności technicznej, polegającej na wpisaniu nowych danych i zawiadomieniu m.in. podmiotów, których dane się zmieniły (poprawa błędów).

26. ZADANIA AGENCJI NIERUCHOMOŚCI ROLNYCH W KSZTAŁTOWANIU OBSZARÓW WIEJSKICH.

Agencja Nieruchomości Rolnych realizuje zadania wynikające z polityki państwa, w szczególności w zakresie:

1. tworzenia oraz poprawy struktury obszarowej gospodarstw rodzinnych,

2. tworzenie warunków sprzyjających racjonalnemu wykorzystaniu potencjału produkcyjnego Zasobu Skarbu Państwa,

3. restrukturyzacji oraz prywatyzacji mienia Skarbu Państwa użytkowanego na cele rolnicze,

4. obrotu nieruchomościami i innymi składnikami majątku Skarbu Państwa użytkowanego na cele rolne,

5. administrowania zasobami majątkowymi Skarbu Państwa przeznaczonymi na cele rolne,

6. zabezpieczenia majątku Skarbu Państwa,

7. Inicjowanie praz urządzeniowo-rolnych na gruntach Skarbu Państwa oraz popierania organizowania na gruntach Skarbu Państwa prywatnych gospodarstw rolnych.

27. ZAKRES INFORMACYJNY EWIDENCJI GRUNTÓW I BUDYNKÓW.

Ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące:

• gruntów — ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty;

• budynków — ich położenia, przeznaczenia, funkcji użytkowych i ogólnych danych technicznych;

• lokali — ich położenia, funkcji użytkowych oraz powierzchni użytkowej.

W ewidencji gruntów i budynków wykazuje się także:

• właściciela, a w odniesieniu do gruntów państwowych i samorządowych — inne osoby fizyczne lub prawne, w których władaniu znajdują się grunty i budynki lub ich części, użytkowników wieczystych gruntów, jednostki organizacyjne sprawujące zarząd lub trwały zarząd, organy administracji publicznej (gospodarowanie nieruchomości SP, gm., pow., woj. zasobów nieruchomości)

• miejsce zamieszkania lub siedzibę osób wymienionych w pkt. 1;

• informacje o wpisaniu do rejestru zabytków;

• wartość nieruchomości

28. ZASADY OPRACOWYWANIA DOKUMENTACJI GEODEZYJNO – KARTOGRAFICZNEJ NA POTRZEB EWIDENCJI GRUNTÓW I BUDYNKÓW.

Dokumentacja geodezyjna i kartograficzna, określająca dane ewidencyjne, przyjmowana do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, powinna spełniać wymagania rozporządzenia w zakresie formatu danych i standardów technicznych tych danych oraz zawierać wykaz zmian danych ewidencyjnych

Dane ewidencyjne powinny być:

1. łatwo dostępne dla każdego użytkownika

2. zgodne z obowiązującymi standardami tech

3. odpowiednie dla potrzeb pod wzg. treści

4. wiarygodne

5. dokładne

6. aktualne

7. kompletne

Dokumentacja powinna być opracowywana zgodnie z przyjętymi standardami; dąży się do tego by wszelkie dane wprowadzane do zasobu były przekazywane w formie numerycznej. Wszelkie prace geodezyjne powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniami, dane powinny być wymieniane w jednolitym formacie; współrzędne w przyjętym układzie 2000

29. ZNACZENIE STANDARYZACJI DANYCH EWIDENCYJNYCH

W celu standaryzacji danych ewidencyjnych wprowadzono format wymiany danych jakim jest SWDE (skrót od Standard Wymiany Danych Ewidencyjnych). Jest to format służący do wymiany danych pomiędzy bazami ewidencyjnymi. Pozwala na reprezentację w pliku tekstowym obiektów przestrzennych i opisowych ewidencji gruntów i budynków. Umożliwia przekazanie opisu modelu danych użytego do transferu oraz informacji o utworzeniu i przeznaczeniu danych zawartych w pliku transferu.

Do celów standaryzacji możemy zaliczyć:

- koordynacja zbiorów danych ewidencyjnych

- interoperacyjność zbiorów i usług danych przestrzennych: możliwość łączenia zbiorów danych przestrzennych oraz współdziałania usług danych przestrzennych bez powtarzalnej interwencji manualnej by wynik był spójny a wartość dodana zbiorów i usług danych przestrzennych została zwiększona

- harmonizacja zbiorów danych przestrzennych: działania o charakterze prawnym, technicznym i organizacyjnym, mające na celu doprowadzenie do wzajemnej spójności tych zbiorów oraz ich przystosowanie do wspólnego i łącznego wykorzystywania

- wprowadzenie unikalnej i niezmiennej identyfikacji danych

30. ŹRÓDŁA DANYCH EWIDENCYJNYCH WYKORZYSTYWANE DO ZAŁOŻENIA, AKTUALIZACJI I MODERNIZACJI EWIDENCJI GRUNTÓW I BUDYNKÓW.

Zgodnie z § 35 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków źródłami danych ewidencyjnych są:

1. materiały i informacje zgromadzone w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym;

2. wyniki pomiarów fotogrametrycznych;

3. wyniki terenowych pomiarów geodezyjnych;

4. dane zawarte w innych ewidencjach i rejestrach, prowadzonych na podstawie odrębnych przepisów przez: sądy, organy administracji publicznej oraz państwowe i samorządowe jednostki organizacyjne;

5. dane zawarte w dokumentach udostępnionych przez zainteresowane osoby, organy i jednostki organizacyjne;

6. dane zawarte w dokumentacji architektoniczno-budowlanej gromadzonej i przechowywanej przez organy administracji publicznej;

7. wyniki oględzin.