Data wykonania ćwiczenia: 19.10.2011.
Uczeń: Konrad Nowak
SPRAWOZDANIE – rozdzielanie substancji
SUBLIMACJA
I. Cel doświadczenia: otrzymanie czystego jodu w procesie sublimacji, z jodu zanieczyszczonego.
Sublimacja – przemiana polegająca na bezpośrednim przejściu ze stanu stałego w stan gazowy z pominięciem stanu ciekłego.
Jod – w temperaturze pokojowej fioletowo-czarne ciało krystaliczne (krystalizuje w układzie rombowym) o metalicznym połysku. Łatwo sublimuje, pary jodu o barwie fioletowo-czerwonej są toksyczne. Jod krystaliczny ma gęstość 4,93 g/dm3, temperatura wrzenia 184,35oC, temperatura topnienia 113,5oC.
II. Wykorzystany sprzęt i odczynniki: zlewka, kolba okrągło-denna, zanieczyszczony jod.
III. Przebieg doświadczenia:
Zanieczyszczony jod umieszczono w czystej, opłukanej wodą destylowaną zlewce.
Zlewkę z zanieczyszczonym jodem przykryto napełnioną wodą ,okrągło-denną kolbą
Zlewkę umieszczono na płytce ceramicznej i ogrzewano płomieniem palnika.
Po pojawieniu się fioletowych par jodu płomień palnika zmniejszono, i przeprowadzono sublimację do końca.
Gorące pary jodu w kontakcie z zimnym dnem kolby, osadziły się na nim w postaci fioletowych kryształków.
IV. Wniosek:
Doświadczenie to pozwoliło otrzymać czysty jod, gdyż zanieczyszczenia z nim powiązane w procesie sublimacji nie osadziły się na zewnętrznym dnie kolby.
DESTYLACJA
I. Cel doświadczenia: rozdzielenie mieszaniny CuCl2 i wody w procesie destylacji.
Destylacja – rozdzielanie ciekłej mieszaniny wieloskładnikowej poprzez odparowanie, a następnie skroplenie jej składników. Stosuje się ją w celu wyizolowania lub oczyszczenia jednego lub więcej związków składowych. Proces wykorzystuje różną lotność względną składników mieszaniny.
II. Wykorzystany sprzęt i odczynniki: kolba okrągło-denna do destylacji, komplet chłodnic, erlenmajerka, płaszcz grzejny.
III. Przebieg doświadczenia:
Mieszaninę dwóch substancji (CuCl2 i wody) umieszczono w kolbie okrągło dennej zaopatrzonej w tubus boczny i termometr osadzony w korku. Wypełniając ją do połowy. Zbiornik z rtęcią termometru umieszczono nieco niżej niż tubus boczny gdyż tylko wtedy wskazywał będzie dokładną temperaturę wrzenia cieczy.
Do kolby wrzucono kilka kamyczków grzejnych by zapobiec przegrzaniu cieczy.
Po ogrzaniu kolby ciecz w jej wnętrzu zaczęła wrzeć.
Podczas wrzenia pary wody poprzez tubus boczny kierowały się w kierunku chłodnicy.
Pary wody w chłodnicy zostały schłodzone i skropliły się, a ciecz, która powstałą w wyniku ochłodzenia ściekła do odbieralnika.
IV. Wnioski:
Temperatura wrzenia chlorku wapnia jest wyższa niż temperatura wrzenia wody, dlatego z powodzeniem można rozdzielić te dwie substancje za pomocą destylacji.
Destylacja nie sprawdzi się w przypadku chęci rozdzielenia dwóch substancji o podobnych temperaturach wrzenia.
EKSTRAKCJA METODĄ CIĄGLĄ
I. Cel doświadczenia: Wyizolowanie barwnika(chlorofilu) z zielonych części roślin w procesie ekstrakcji metodą ciągłą.
Ekstrakcja – wyodrębnianie składnika lub składników mieszanin metodą dyfuzji do cieczy lepiej rozpuszczających te związki chemiczne. Pojęcie ekstrakcji odnosi się najczęściej do procesów prowadzonych w układach ciecz – ciecz, w obszarze ograniczonej mieszalności. Ekstrakcją nazywa się również analogiczny proces, prowadzony w układach ciecz – ciało stałe
II. Wykorzystany sprzęt i odczynniki: aparat Soxhieta, płaszcz grzejny, etanol, zielone części roślin (liście).
III. Przebieg doświadczenia:
Okrągło-denną kolbę aparatu Soxhleta napełniono w 2/3 etanolem
Do kolby wrzucono kilka kamyczków grzejnych by zapobiec przegrzaniu cieczy.
Glizę wypełniono drobno pokrojonymi liśćmi i umieszczono w aparacie Soxhleta.
Następnie włączono przepływ wody w chłodnicy i zaczęto ogrzewać kolbę.
Po pewnym czasie gliza napełniła się etanolem, który rozpoczął rozkładanie chlorofilu.
Gdy alkohol osiągnął wysokość bocznej rurki został ponownie zassany do wnętrza.
IV. Wniosek:
Etanol rozpuścił chlorofil. Stwierdzić to można gdyż liście odbarwiły się, alkohol zabarwił się na zielono.