Szczepionką, która zdaje się najlepiej spełniać wymogi dla szczepionki idealnej (wysoka immunogenność, łatwość stosowania, brak rewersji zjadliwości) oraz budzącą duże nadzieje w możliwości uodparniania ptaków przeciwko ILT jest szczepionka delecyjna, z trwale usuniętym genem kodującym glikoproteinę G z genomu ILTV (ΔgG - glycoprotein G defficient).

gG jest jedną z glikoprotein powierzchniowych ILTV, która została niedawno zaklasyfikowana do szerszej grupy protein określanych mianem wirusowych protein wiążących chemokiny (vCKBP - viral Chemokine - Binding Proteins). Wspólną cechą vCKBP jest zapewnianie wirusom zdolności hamowania i/lub unikania odporności gospodarza. Jak dotąd ich obecność została potwierdzona u alphaherpeswirusów (HV) ssaków (m.in. końskich EHV – 1, EHV – 3 oraz bydlęcych BHV – 1 i BHV – 5) oraz wirusów z rodziny Poxviridae. Badania nad funkcją gG ILTV wykazały, że ma ona zdolność hamowania rozwoju lokalnej odporności komórkowej na terenie górnych dróg oddechowych, poprzez wiązanie chemokin odpowiedzialnych za chemotaksję leukocytów. Biorąc pod uwagę powyższe oraz fakt, że podanie ptakom szczepionki ΔgG nie wpływa negatywnie na możliwości replikacyjne wirusa szczepionkowego przy braku objawów klinicznych można założyć iż szczepionkę tą można zaklasyfikować jako szczepionkę atenuowaną. Dodatkowo trwałe usunięcie genu kodującego gG umożliwia łatwe rozróżnienie szczepów szczepionkowych od terenowych ILTV, dzięki wykorzystaniu technik biologii molekularnej czy odpowiednio skonstruowanych testów ELISA.

Szczepionki ΔgG są na etapie badań laboratoryjnych, jednak aktualne wyniki wskazują na ich dobrą skuteczność, co w połączeniu z łatwością stosowania (metoda aerozolowa) oraz brakiem rewersji zjadliwości wirusa szczepionkowego (potwierdzone jak dotąd jednokrotnym pasażem in vivo) przybliża je do założeń i wymogów stawianych szczepionkom idealnym. Dodatkowo ciekawym zjawiskiem obserwowanym przy uodpornianiu kur szczepionką ΔgG, jest fakt wytwarzania u tych ptaków niższego miana przeciwciał poszczepiennych anty - ILTV w surowicy krwi w porównaniu z ptakami szczepionymi szczepionkami konwencjonalnymi. Brak zależności pomiędzy wysokością mian przeciwciał w surowicy krwi a odpornością na zakażenie wirusami wykazującymi powinowactwo do błony śluzowej układu oddechowego dowodzi, że to odporność komórkowa jest wykładnikiem lokalnej odporności poszczepiennej.

Zaletą szczepionki ΔgG jest niewątpliwie również fakt, iż jej zastosowanie wpływa na możliwości replikacyjne wirusów zjadliwych, po zakażeniu eksperymentalnym, w sposób porównywalny do konwencjonalnych szczepionek opartych na wirusach żywych atentowanych, co prawdopodobnie mogłoby ograniczyć możliwość wystąpienia zakażeń latentnych wywołanych przez zjadliwe terenowe szczepy ILTV