Na myślenie ma wpływ cenzury, homofonii, przemocy, konfliktu i ignorancji
Seksualność i prawa gejów/lesbijek są głównym źródłem narodowych wojen kulturowych
OPÓR
Historia – w świecie zachodnim od późnego średniowiecza do przełomu lat 60/70 wieku XX wyrażanie treści homoseksualnych wiązało się z przekraczaniem barier stawianych przez hetero normatywność – twórcy musieli sobie radzić z potencjalnym zagrożeniem wynikającym z publikowanych przez nich treści
Przez to pojawiają się elementy zakodowane, przebrane czy celowo zapomniane, pomijane elementy tekstu/wizerunku
Opór wpływa na interpretację: na poziomie psychicznym – może lepiej przenikłość i zrozumieć ograniczenia w obliczu, których tworzono
Warto wziąć pod uwagę orientacje autora/ki – może to mieć również wpływ na sztukę
Heteroseksualność może się poszerzać przez homoseksualność – poszerzenie się przestrzeni widzenia
Konieczny przy interpretacji jest pluralizm myślenia orientacją – najgorzej jest myśleć jedną teorią – nie można myśleć też z góry narzuconą koncepcją
Dwie pułapki jakie mogą czekać na interpretatorów homoseksualizmu:
Dzieło sztuki może mieć orientację seksualną
Bezpośrednie przekładanie tożsamości seksualnej artysty/tki na zawartość jego sztuki
(element przekroczenia interpretacji, który traktuje homoseksualizm jako efekt biografii lub tematu/ikonografii)
Richard Meyer – miejsce homoseksualizmu w sztuce nowoczesnej nie może być ograniczane do biograficznych faktów lub obrazowych podtekstów lub sekretnych kodów, które trzeba odczytywać. Związek między homoseksualizmem a sztuką nowoczesną musi być postrzegany jako interakcja pomiędzy historycznymi zakazami i możliwościami, publicznym i prywatnym obszarem, pomiędzy wizerunkiem a tym, co w danym momencie znajdowało się poza granicą wizualności – TRZEBA WZIĄĆ POD UWAGĘ WSZYSTKO, CZEGO NIE WIDAĆ, a co kształtowało i ograniczało przedstawienie i seksualność w danym historycznym i kulturowym kontekście.
Metoda ta krzyżuje:
Def. Homoseksualizm
Sztuki
Seksualności
Normy
Prawa
Obserwacje jak jednostka w swej sztuce negocjuje to, co może i to, czego nie może wyrazić – jak to wpływa na kształt dzieła
Jak jest wobec normatywności
Reprezentanci kontekstualizmu i metod socjologicznych
Nie wystarczy wiedza o życiu artysty lub co przedstawiali
Proponuje się : rekonstrukcje konwencji prawnych, wizualnych, seksualnych, literackich i badanie jakich interwencji artystycznych, społecznych lub politycznych dokonał w nich stwórca
Autor dodaje, aby mimo wszystko pamiętać i zachować tradycyjną biografistykę, ikonografię czy krytykę tematów
Odnieść się co jest przedstawione w dziele – absurd, pomijanie jakichś pojęć czy wątków biograficznych
Rola psychoanalizy – oferuje grupę pojęć, które umożliwiają artykulację psychicznych, seksualnych, cielesnych aspektów kreacyjności i przedstawienia.
Może funkcjonować jako odniesienie do indywidualnej egzystencji oraz jako kategoria ipisowa dla procesów psychosomatycznych sygnalizowanych w dziele lub poprzez dzieło, również poprzez połączenie na linii:
Autor ----------------- obiekt ------------------ odbiorca ------------------ interpretator/ka
Kontekstualizm jest kluczowym punktem wyjścia:
Podkreślenie roli podmiotowości, jednostkowej siły artysty przełamującej ograniczenia i zakazy
Działanie „z wnętrza” heteroseksualności i wbrew niej, wobec oporu
Siła podmiotowości i indywidualizmu jest szczególnie ważna, zarówno na poziomie twórczości jak i interpretacji
Odsłanianie homotekstualności jest niczym psychoanaliza kultury, dochodzenie do jej nieświadomości