CENOWA ELASTYCZNOŚĆ POPYTU
wyraża stopień reakcji wielkości popytu na określone dobro (usługę) na zmianę ceny
współczynnik elastyczności może przyjmować wartości z przedziału (0 ; )
zmiana ceny nie wywołuje zmiany wielkości popytu
CENOWA ELASTYCZNOŚĆ POPYTU
RODZAJE:
popyt doskonale (całkowicie) nieelastyczny ( sztywny, nieczuły) – gdy E d (P) = 0,
popyt nieelastyczny (popyt mało czuły na zmiany cen) - gdy 0 < E d (p) < 1,
popyt proporcjonalny (jednostkowo elastyczny) – gdy E d (p) = 1
popyt elastyczny – gdy E d (p) > 1
popyt doskonale elastyczny - gdy E d (p)
Komentarz:
Zmiana ceny nie wywołuje zmiany wielkości popytu
Zmiana ceny o 1% zmienia wielkość popytu mniej niż 1%
Zmiana ceny o 1% zmienia wielkość też o 1%
Zmiana ceny o 1% zmienia wielkość o więcej niż 1%
MIESZANA ELASTYCZNOŚĆ POPYTU
wyraża stopień reakcji popytu na dane dobro (usługę) na zmiany cen innych dóbr (usług)
jest relacją procentowej zmiany popytu na dobro (usługę) X do procentowej zmiany ceny dobra (lub usługi) Y
MIESZANA ELASTYCZNOŚĆ POPYTU
Znak „+” dotyczy dóbr substytucyjnych (zmiany jednokierunkowe)
wzrostowi ceny dobra (usługi) Y towarzyszy wzrost popytu na dobro (usługę) X
– pod warunkiem, że jego cena nie zostanie zmieniona, spadnie lub będzie wzrastać wolniej niż cena dobra Y.
Znak (-) dotyczy dóbr komplementarnych (zmiany różnokierunkowe)
wzrostowi ceny dobra Y odpowiada spadek popytu na dobro X
DOCHODOWA ELASTYCZNOŚĆ POPYTU
jest miernikiem reakcji popytu na zmianę dochodów.
Jest to relacja procentowej zmiany popytu do procentowej zmiany dochodów.
Informuje, o ile procent zmieni się popyt, jeśli dochody zmienią się o 1%.
DOCHODOWA ELASTYCZNOŚĆ POPYTU
W zależności od wartości, jakie przyjmuje, dzieli się dobra i usługi na:
podrzędne - gdy E d (i) = ( - ∞ , 0 )
popyt na te dobra maleje wraz ze wzrostem dochodu,
normalne - gdy E d (i) =( 0, ∞)
popyt na te dobra rośnie wraz ze wzrostem dochodu i odwrotnie:
normalne podstawowe - gdy E d (i) <0,1>
; normalne luksusowe – gdy E d (i) ( 1, ∞)
CENOWA ELASTYCZNOŚĆ PODAŻY
relacja procentowej zmiany wielkości podaży do procentowej zmiany ceny
podaż doskonale nieelastyczna (sztywna) – gdy Es(p) = 0,
podaż nieelastyczna – gdy Es(p) = ( 0,1 )
podaż proporcjonalna (jednostkowo elastyczna) – gdy Es (p) = 1
podaż elastyczna – gdy Es(p) > 1
podaż doskonale elastyczna – gdy Es(p)
Decyzje o podaży:
decyzje przedsiębiorstwa
Przedsiębiorstwo decydując o ilości produkowanych i oferowanych na rynku dóbr szuka odpowiedzi na dwa pytania:
Jak przy danych rozmiarach produkcji kształtują się koszty wytwarzania?
Ile wyniesie utarg (przychody) ze sprzedaży?
Koszty produkcji
ogół wydatków pieniężnych związanych z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa i wytwarzaniem produkcji określonej wielkości.
Obejmują:
wydatki związane z użytkowaniem maszyn i urządzeń produkcyjnych, wydatki na zakup surowców, energii płace reklamę, odsetki płacone od kredytów, czynsze itp.
Utarg
przychody przedsiębiorstwa ze sprzedaży, uzyskane w danym okresie
ilość pieniędzy uzyskana ze sprzedaży dóbr i usług w jakimś okresie
zależy od ceny i wielkości zapotrzebowania
zysk
nadwyżka utargu (przychodów) nad kosztami
różnica pomiędzy całkowitymi przychodami a kosztami poniesionymi przez przedsiębiorstwo przy realizacji przedsięwzięcia gospodarczego
koszty księgowe
to zarejestrowane w księgach rachunkowych przedsiębiorstwa jego wydatki na wytworzenie określonych rozmiarów produkcji. Obejmują one wyłącznie wydatki ujawnione, tzn. znajdujące swoje odzwierciedlenie w zapisach księgowych.
koszt ekonomiczny
suma kosztów księgowych i kosztów alternatywnych czynników wytwórczych wykorzystywanych w działalności gospodarczej.
koszt alternatywny
koszt utraconych możliwości
koszt okazji
suma dochodów utraconych w wyniku niewykorzystania posiadanych zasobów (pracy, kapitału) w najlepszym z istniejących, alternatywnych zastosowań
zysk ekonomiczny
zysk nadzwyczajny
nadwyżka zysku całkowitego ponad zysk normalny, na który składają się koszty alternatywne prowadzonej działalności
dochód, jaki przynosi czynnik wytwórczy, ponad ten jaki przyniósłby w innym, najbardziej cennym alternatywnym zastosowaniu
maksymalizacja zysku
Najważniejszym elementem teorii podaży jest założenie, że celem wszystkich przedsiębiorstw jest
maksymalizacja zysku.
Maksymalizacja zysku wymaga minimalizacji kosztów wytwarzania przy każdych rozmiarach produkcji.
Analizując zmiany kosztów i utargu zachodzące pod wpływem zmian wielkości produkcji i sprzedaży, przedsiębiorstwa są w stanie ustalić taką wielkość produkcji, przy której osiągają maksymalny zysk.
optymalna wielkość produkcji
KATEGORIE
KOSZTU KRAŃCOWEGO i UTARGU KRAŃCOWEGO są wykorzystywane do obliczenia wielkości produkcji pozwalającej ZMAKYMALIZOWAĆ ZYSK PRZEDSIĘBIORSTWA wielkość produkcji, która zapewnia maksymalizacje sumy zysków ekonomicznych to optymalna wielkość produkcji
koszt /utarg krańcowy
koszt krańcowy
wzrost kosztów całkowitych, wywołany wzrostem produkcji o jednostkę
koszt krańcowy jest wysoki gdy produkcja jest mała lub bardzo duża
utarg (przychód) krańcowy
wzrost utargu całkowitego, wywołany zwiększeniem produkcji o jednostkę
utarg krańcowy spada w miarę wzrostu produkcji;
kształt krzywej utargu krańcowego zależy wyłącznie od kształtu krzywej popytu na produkty danego przedsiębiorstwa
optymalna wielkość produkcji
zyski osiągają maksimum przy produkcji, dla której KOSZT KRAŃCOWY = UTARG KRAŃCOWY
Uk > Kk decyzja - zwiększać produkcje
Uk < Kk decyzja – zmniejszać produkcje
długi okres
czas niezbędny do dostosowania do nowych warunków wszystkich czynników produkcji w przedsiębiorstwie
krótki okres
czas, w którym przedsiębiorstwo jest w stanie tylko częściowo dostosować czynniki produkcji do nowych warunków;
w tym okresie ilość niektórych czynników produkcji nie zmienia się (jest stała)
koszty w długim okresie
długookresowy koszt całkowity
minimalny koszt wytwarzania różnych wielkości produkcji wówczas, gdy przedsiębiorstwo jest w stanie dostosować wszystkie czynniki produkcji
długookresowy koszt krańcowy
przyrost długookresowego kosztu całkowitego w sytuacji, gdy wielkość produkcji na trwałe zwiększa się o jednostkę
koszty w długim okresie
długookresowy koszt przeciętny to koszt całkowity podzielony przez wolumen produkcji
krzywa długookresowych kosztów przeciętnych ma kształt litery „U” zależy:
od tego, jak długo utrzymują się korzyści skali
jak szybko pojawiają się niekorzyści skali
Najmniejszy poziom produkcji, przy którym krzywa Dkp osiąga minimum to tzw. minimalna skala efektywna
skala produkcji
skala produkcji odnosi się do wielkości produkcji przedsiębiorstwa
korzyści ze skali produkcji (rosnące przychody ze skali) występują wtedy gdy długookresowe koszty przeciętne spadają wraz ze wzrostem rozmiarów produkcji
stałe przychody ze skali produkcji występują wtedy gdy długookresowe koszty przeciętne są stałe przy wzroście produkcji
niekorzyści ze skali produkcji (malejące przychody ze skali) występują wtedy gdy długookresowe koszty przeciętne rosną wraz ze wzrostem rozmiarów produkcji
koszty przeciętne a koszty krańcowe
Koszty przeciętne spadają, gdy koszty krańcowe są mniejsze od kosztów przeciętnych, oraz rosną gdy koszty krańcowe są większe od kosztów przeciętnych;
Koszty przeciętne osiągają minimum dla rozmiarów produkcji, przy których krzywa kosztów przeciętnych przecina krzywą kosztów krańcowych
decyzje produkcyjne w długim okresie
warunek krańcowy:
wybieramy optymalną wielkość produkcji, dla której DKk= Uk
warunek przeciętny:
porównujemy koszty przeciętne z ceną lub przeciętnym utargiem
jeżeli cena jest równa DKp to przedsiębiorstwo osiąga próg rentowności i nadal powinno prowadzić swoją działalność;
jeżeli cena jest wyższa od DKp to przedsiębiorstwo nie ponosi strat i nadal powinno prowadzić swoją działalność;
jeżeli cena jest niższa od DKp, to produkcja przedsiębiorstwa powinna wynosić zero, co w długim okresie oznacza jego likwidację.
koszty w krótkim okresie
koszt stały
koszt, który nie zmienia się wraz ze zmianami wolumenu produkcji; występują również wtedy, gdy produkcja jest równa zeru
koszt zmienny
koszt, który zmienia się wraz ze zmianami wolumenu produkcji
krótkookresowy koszt całkowity
krótkookresowy koszt stały + krótkookresowy koszt zmienny
koszty w krótkim okresie
krótkookresowy koszt krańcowy
spowodowany wytworzeniem dodatkowej jednostki produktu, przyrost kosztu całkowitego w krótkim okresie, kiedy pewne czynniki produkcji pozostają stałe
krótkookresowy przeciętny koszt stały
krótkookresowy koszt stały podzielony przez wielkość produkcji
krótkookresowy przeciętny koszt zmienny
krótkookresowy koszt zmienny podzielony przez wielkość produkcji
krótkookresowy przeciętny koszt całkowity
krótkookresowy koszt całkowity podzielony przez wielkość produkcji
przeciętny koszt stały + przeciętny koszt zmienny
decyzje produkcyjne w krótkim okresie
warunek krańcowy:
wybieramy optymalną wielkość produkcji, dla której krótkookresowy Kk= Uk
2) warunek przeciętny:
porównujemy koszty przeciętne z ceną lub przeciętnym utargiem
jeżeli cena jest wyższa od krótkookresowych przeciętnych kosztów całkowitych to przedsiębiorstwo osiąga zyski;
jeżeli cena zawarta jest pomiędzy krótkookresowym przeciętnym kosztem całkowitym a krótkookresowym przeciętnym kosztem zmiennym to przedsiębiorstwo produkuje i ponosi straty (częściowo pokrywa swoje koszty stałe);
jeżeli cena jest niższa od krótkookresowych przeciętnych kosztów zmiennych to produkcja przedsiębiorstwa powinna wynosić zero; przy tej cenie przedsiębiorstwo nie jest w stanie nawet pokryć swoich kosztów zmiennych;
koszty – oznaczenia
koszt krańcowy Kk = marginal cost MC
utarg krańcowy Uk = marginal revenue MR
długookresowy koszt całkowity DKc = long-run totat cost LTC
długookresowy koszt krańcowy DKk = long-run marginal cost LMC
długookresowy koszt przeciętny DKp = long-run average cost LAC
krótkookresowy koszt całkowity KKc = short-run totat cost STC
krótkookresowy koszt stały KKs = short-run fixed cost SFC
krótkookresowy koszt zmienny KKz = short-run variable cost SVC
prawo podaży- przy niezmiennych warunkach rynkowych: podaż rośnie to cena rośnie. Podaż maleje to cena maleje
amortyzacja- utrata wartości dóbr w pewnym czasie