Akademia Górniczo-Hutnicza
im. Stanisława Staszica
w Krakowie
Sprawozdanie z ćwiczeń laboratoryjnych z Wytrzymałości Materiałów
Ćwiczenie 6
„Próba statyczna zginania”
Opracowały:
Wstęp teoretyczny
Próba zginania – polega na zmianie pierwotnej osi krzywizny belki pod wpływem układu sił prostopadłych do tej osi, które działają w płaszczyźnie przechodzącej przez oś belki. Zginanie proste zachodzi gdy płaszczyzna przechodzi przez jedną z głównym centralnych osi bezwładności przekroju poprzecznego. W przypadku gdy przekrój nie przechodzi zachodzi zginanie ukośne.
Próba zginania jest przeprowadzana wg dwóch schematów obciążenia:
Obciążenie symetryczne dwiema siłami pomiędzy podporami | Obciążenie siłą P w środku belki |
|
---|---|---|
Największy moment zginający | ||
Największe naprężenie normalne | ||
Ugięcie belki w miejscu przyłożenia sił (P/2) | ||
Wytrzymałość na zginanie |
W codziennych sytuacjach zginanie występuje, kiedy wchodzimy po schodach lub na stropach dachów.
Cel ćwiczenia
Celem ćwiczenia jest zapoznanie się ze sposobem przeprowadzania próby statycznej zginania oraz charakteru wykresu zginania. Celem jest wyznaczenie sprężystości podłużnej (E) badanego materiału.
Wykonanie
Na maszynie wytrzymałościowej montuje się podpory dla danego obciążenia. Pomiędzy podporami mierzy się odległość: l0, l1, l2. Zmierzoną próbkę umieszcza się w maszynie, oraz obciąża wstępnie, tak by uniknąć niepotrzebnych luzów. Na listwie pomiarowej ustawia się znacznik, a następnie obciąża się próbkę aż do jej zniszczenia.
Odczytujemy siłę (Pkr – siła krytyczna, powodująca zniszczenie próbki).
Opracowanie wyników
l0=200 mm
l1=100 mm
l2=50 mm
Obliczanie momentu bezwładności:
Wzór ogólny: $J_{y} = \frac{b*h^{3}}{12}$
$$J_{y1} = \frac{17,75mm*\left( 55,75\text{mm} \right)^{3}}{12} = 25981,17\text{mm}^{4}$$
$$J_{y2} = \frac{17,75mm*{55,77\text{mm}}^{3}}{12} = 25121,8\text{mm}^{4}$$
Obliczanie wskaźnika wytrzymałości przekroju na zginanie
Wzór ogólny: $W_{\text{gl}} = \frac{b*h^{2}}{6}$
$$W_{\text{gl}1} = \frac{17,75mm*\left( 55,75\text{mm} \right)^{2}}{6} = 2927,46\text{mm}^{3}$$
$$W_{\text{gl}2} = \frac{17,75mm*\left( 55,77\text{mm} \right)^{2}}{6} = 2862,88\text{mm}^{3}$$
Obliczanie wytrzymałości na zginanie
$$\text{Rg}_{1} = \frac{7180N*50\text{mm}}{2*2927,46\text{mm}^{3}} = 61,32\text{MPa}$$
$$\text{Rg}_{2} = \frac{4200N*200\text{mm}}{4*2862,88\text{mm}^{3}} = 31,5\text{MPa}$$
Rodzaj badania |
Wymiary | Ugięcie[mm] | Pkr [N] |
Rg [MPa] |
E [MPa] |
---|---|---|---|---|---|
h [mm] | b [mm] | lp [mm] | lk [mm] | f=(lk-lp) | |
Próbka 1 | 17,75 | 55,75 | 100 | 90 | 10 |
Próbka 2 | 20 | 50 | 0 | 3,5 | 3,5 |
Wnioski
Wartości wytrzymałości na zginanie są zależne od odległości między przyłożeniem sił n co wskazują otrzymane przez nas wyniki. Większa wartość występuje w próbce, która była ściskana za pomocą dwóch symetrycznie przyłożonych sił. Również wartość siły krytycznej dla próbki 1 jest większa niż dla próbki 2.
Moment zginający dla próbki 2 jest wyższy niż dla próbki 1.