EDUKACJA REGIONALNA
Dr Irena Kotowicz – Borowy
WYKŁAD 23.02.2011
LITERATURA:
Edukacja regionalna, pod redakcją naukową A. W. Brzezińska, A. Hulewska, J. Słomska, PWN, 2006, tom II
Edukacja regionalna. Problemy podstawowe i otwarte, Piotr Petrykowski, wydawnictwo Uniwersytet Mikołaja Kopernika, Toruń 2003
Materiały dla nauczycieli. Edukacja regionalna. Dziedzictwo kulturowe w zreformowanej szkole pod redakcją Stefana Bednarka, MEN, Wrocław 2000
Społeczność lokalna. Kultura – Edukacja, pod redakcją Jadwiga Kosowska – Rataj, Uniwersytet Opolski – Opole 2005
Tutejsi i inni, Stanisław Węglarz, część I, Łódź 1997
WYKŁAD 02.03.2011
3 typy uwarunkowań ukształtowania terenu:
Architektoniczne
Fizjograficzne
Historyczno – kulturowe (tradycje)
Pomorze zachodnie:
Budownictwo szachulcowe (pruski mur) – połączenie drewna z gliną lub z cegłą
Religia ( połączenie katolików z ewangelistami)
Specyfiki fizjograficzne
Kaszuby (puszcza darżlubska)
Specyfiką tego regionu są jeziora, lasy i puszcze
Mają odrębny język
Legendy, bajki, przysłowia
WYKŁAD 09.03.2011
„Dzicy wojownicy stepu”
Tatarzy przyjechali do Polski w 1397 roku i przywieźli islam. Plemię Kunkrat koczowało w Polsce na ziemi białostockiej. Przebywali oni w Kruszynianach. U Tatarów chrzest i ślub odbywa się nie w meczecie, ale w domu. Udzielającym sakramentów u nich jest Iman. Pierwsze tłumaczenie Koranu było już w Polsce w XVI w – było 3 obcojęzycznym tłumaczeniem na świecie. Armia tatarska brała udział w bitwie pod Grunwaldem. Budowana ona była w systemie dziesiątkowym – najmniejszy oddział liczył 10 żołnierzy
Ćwiczenia
„Kaplice i kapliczki roztocza”
Region – jest to przestrzeń, która charakteryzuje się następującymi kategoriami:
Geograficznymi
Historycznymi
Gospodarczymi
Społeczno – kulturowymi
Kultura regionalna – stanowi specyficzny zbiór wzorców postępowania i wytworów kultury symboliczne, które utożsamiane są z określonym regionem przez ludzi, którzy go zamieszkują i dla których mają one istotną wartość.
Kultura symboliczna – kategoria kultury, jako jeden z trzech typów (bytu, socjalna, symboliczna). Związana jest z religią, sztuką, nauką – takie dziedziny, które związane są z autotelicznością.
Ekosystem społeczny – tworzy pewną całość dobrze wyodrębnioną w sensie fizycznym lub administracyjnym. Wyróżnikiem ekosystemu są relacje międzyludzkie – im są one silniejsze tym ekosystem społeczny jest bardziej zwarty. Istnienie ekosystemu warunkują mieszkańcy, którzy są poddani działaniu kulturowemu, przyrodniczemu i gospodarczemu.
WYKLAD 16.03.2011
LOKALNOŚĆ – termin kompletny do lokaizmu. Kiedyś to pojęcie kojarzyło się z prymitywizmem, teraz ten termin ma określać społeczność lokalną danego terenu, jakąś zbiorowość, nieposzerzoną do regionu.
Glokalizacja – ten termin pojawił się w odpowiedzi na zjawisko globalizacji. Glokalizacja umożliwia przyjmowanie z zewnątrz tego, co najlepsze z procesu globalizacyjnego. Jest to niepozwolenie na zdobywanie przez kulturę globalną społeczności lokalnej.
Ekosystem społeczny – oznacza układ społeczności życiowych ludzi zamieszkujących na danym terenie.
Lektura: „Edukacja regionalna”, Petrykowski Piotr, rozdział I, strony 9 – 35.