Typowa jaszczurka ma ciało wydłużone zakończone różnie wykształconym ogonem. Odrzucenie i regeneracja ogona jest w różnym stopniu rozwinięta z wyjątkiem: waranów, agam, kameleonów, heloderm i niektórych legwanów. Kończyny pięciopalczaste, dobrze wykształcone jednak u wielu gatunków istnieje tendencja do redukcji kończyn. Kości żuchwy mocno zrośnięte, wobec czego mogą miażdżyć pokarm. Brzuszna strona pokryta kilkoma wzdłużnymi rzędami tarczek lub łusek. Większość gatunków jest jajorodna. Liczba jaj w złożeniu jest zależna od gatunku oraz od rozmiaru i kondycji fizycznej samicy.
Rozmiary:
Na terenie Polski żyją cztery gatunki jaszczurek:
padalec zwyczajny (jaszczurka beznoga)
Tak jak wszystkie gady w Polsce są one objęte całkowitą ochroną. Najliczniej występuje u nas jaszczurka zwinka, a najrzadziej jaszczurka zielona, która już prawdopodobnie wyginęła.
Środowisko naturalne jaszczurek
Można spotkać jaszczurki na wszystkich kontynentach, poza Antarktydą, ponieważ temperatura ich ciała zależy od temperatury otoczenia, a więc mogą żyć tylko w tych rejonach świata, gdzie jest wystarczająco ciepło, przynajmniej w niektórych porach roku. Przystosowały się do różnych środowisk, w tym do życia pod ziemią i na drzewach.
Charakterystyczne cechy budowy ciała jaszczurek
Jaszczurki mają długie i elastyczne ciało. Istnieje grupa jaszczurek pozbawionych kończyn
Jaszczurka żyworodna jest pospolita w całym naszym kraju, szczególnie jednak częsta jest w okolicach podgórskich i w górach, gdzie zastępuje jaszczurkę zwinkę. Jest ona najpospolitszym i najczęściej spotykanym gadem naszych Tatr. Jaszczurka żyworodna uważana jest za formę z okresu polodowcowe-go, z okresu panowania tajgi w całym kraju.