Etapy postępowania wydawniczego:
wybór instrukcji wydawniczej
wybór formy źródła
podstawa wydania
kopia wydawnicza
przygotowanie tekstu do druku - problematyka:
czy zachować grafikę przekazu:
gdzie data, jaki blankiet, jakie marginesy, połowa pusta przeznaczona na odpowiedź etc.,
kiedy autor chciał coś oddać przez szczególny układ tekstu należy go uwzględnić,
jeżeli nie możemy oddać w druku należy zastąpić opisem
z reguły nie oddajemy układu graficznego poza wyjątkami:
poezja
gdy wydzielamy z tekstu dopiski „tajne”, „poufne”
przy tekstach szyfrowanych
przy źródłach epigraficznych
czy upraszczać i jak dalece
nazwy własne
interpunkcja
liczby
skróty
błędy pisarskie (lapsus calami)
ujednolicenie datacji
pieczęcie
podpisy
tytulatura
dopiski kancelaryjne
marginalia
dopiski odautorskie
skreślenia
podkreślenia
nadpisania
zmiany ręki i atramentu
uszkodzenia tekstu [mysz wygryzła, dziury po kulach…]
umieścić w nagłówku
zamieścić bezpośrednio w tekście
szyfry
w miarę możliwości odszyfrować
wydać szyfrem - może ktoś odczyta
w przypadku tajnopisów musimy zdecydować, który tekst wydajemy - ten neutralny, napisany atramentem zwykłym, czy właściwy, spisany atramentem sympatycznym?
braki w tekście [luki zostawione przez autora]
rysunki
makaronizmy
znaki specjalne
tekst urwany
puste miejsca
cytaty
miary i wagi oraz waluty
podział na strony
istotny jeżeli brakuje stron
z reguły nie ma znaczenia dla źródeł XIX i XX w.
może mieć walor konfrontacyjny w przypadku tłumaczeń
w szczególnych przypadkach gdy paginacja stanowi jakiś kod
odniesienia do innych dokumentów
załączniki - co z nimi zrobić - czasem są ważniejsze niż pismo główne, jeśli zostały wydane, można odesłać do miejsca wydania
Uproszczenia:
nie wiążą się z eksceprtowaniem, a z wydawaniem źródeł in extenso - wydając źródła in extenso zastanawiamy się, jak można je uprościć.
zakres - to, co jest wykorzystane w nagłówku, wycofuje się z tekstu
eliminacja tego co jest powtarzalne:
formuły grzecznościowe,
adresy listów prywatnych - można pomijać, ale czy warto? czasem można prześledzić zmiany adresów zamieszkania
niektóre adnotacje kancelaryjne, które nie mają charakteru istotnego, tylko typowy (do wiadomości, nr kancelarii wystawcy i odbiorcy, prezenta i dekretacja)
z drugiej strony znaki kancelaryjne potwierdzają autentyczność dokumentów