1. Co to jest prefabrykat i z czego sie go wykonuje?

prefabrykat «gotowy fabryczny element budowlany łączony w całość z innymi elementami na miejscu budowy»

prefabrykaty keramzytowe, keramzytobetonowe, z betonu zwykłego, żelbetowe

2. Zaleta prefabrykacji jest m.in. szybkosc wznoszenia budowli, która wynika głównie

z szybkiego tempa montażu

3. Wady prefabrykatów zwiazane z ich transportem- fakt, że gotowe elementy były ciężkie i wymagały dostarczania ich na plac budowy drogimi środkami transportu

4. Wymien kierunki stosowania prefabrykatów z betonu.

Przeznaczenie obiektu	Elementy prefabrykowane w konstrukcji
Budownictwo publiczne
stadiony	słupy, belki podtrybunowe, płyty audytoryjne
parkingi	wielootworowe płyty kanałowe HC, płyty TT, słupy, belki, płatwie, ściany żelbetowe, ściany warstwowe typu sandwich, ściany podwalinowe, stopy fundamentowe, kompletne systemy garażowe
kościoły	dźwigary i inne elementy konstrukcyjne według indywidualnych zamówień
Budownictwo przemysłowe
hale fabryczne i magazynowe	wielootworowe płyty kanałowe HC, płyty TT, belki, słupy, ściany warstwowe, ściany żelbetowe, rury, podwaliny, stopy kielichowe
zbiorniki	zbiorniki żelbetowe, kręgi, elementy przestrzenne
kontenery wielofunkcyjne	elementy przestrzenne
Budownictwo infrastrukturalne
drogi i mosty	przyczółki mostowe, belki typu Kujan, przepusty, wyspy i bariery drogowe, ekrany antyhałasowe
tunele	żelbetowe płyty teowe, bloki łupinowe, tubingi płytowe i kasetonowe według indywidualnych projektów
energetyka	żelbetowe i sprężone żerdzie oraz słupy
sanitarne i kanalizacyjne	rury żelbetowe lub sprężone, studzienki kanalizacyjne, obudowy przepompowni ścieków
Budownictwo mieszkaniowe
budynki jednorodzinne	wielootworowe płyty kanałowe HC, stropy typu filigran, garaże
budynki wielorodzinne	wielootworowe płyty kanałowe HC, ściany żelbetowe i wielowarstwowe typu sandwich, biegi schodowe, balkony, szyby dźwigowe, garaże

 

5. Kryteria klasyfikacji i rodzaje prefabrykatów

 

♦kształt

-          elementy prętowe

 

-          elementy

 

-          elementy

-          elementy rurowe

 

-          elementy przestrzenne 

♦ wymiary i masa

-          elementy drobne 

-          elementy     średniowymiarowe

-          elementy wielkowymiarowe

 

♦przeznaczenie funkcjonalno – użytkowe

- elementy pełniące wyłącznie funkcję konstrukcyjną  ( np. słupy, 

    belki, dźwigary, stopy fundamentowe)

 

- elementy  pełniące  jednocześnie  funkcję  konstrukcyjną    oraz

        użytkową ( np. płyty stropowe i dachowe, belki podsuwnicowe,  

        elementy nośnych przegród)

 

- elementy osłonowe ( np. osłonowe ściany zewnętrzne, kabiny

   sanitarne)

 

- elementy konstrukcji wsporczych  ( np. instalacji przemysłowych,

  sieci energetycznych, maszyn)

 

- elementy urządzeń technologicznych  ( np.   elementy     sieci

   wodociągowych i kanalizacyjnych, kanałów wentylacyjnych i  

  dymowych , zbiorników)

 

- elementy budowlano architektoniczne   nie konstrukcyjne ( np. 

   elementy elewacyjne  i małej architektury)

♦ rozwiązanie konstrukcyjne

-          elementy betonowe nie zbrojone

-          elementy zbrojone:  żelbetowe, siatkobetonowe

-          elementy sprężone : kablobetonowe, strunobetonowe

 

♦ zróżnicowanie budowy wewnętrznej

-          zróżnicowanie budowy przekroju poprzecznego : elementy

     jednowarstwowe, wielowarstwowe, otworowe

-          zróżnicowanie zbrojenia elementów

-          zróżnicowanie  rozwinięcia powierzchni elementów przy stałych gabarytach zewnętrznych:  różne kształty obrzeży elementów, otwory w elementach

    ♦ rozwiązania materiałowe

-          rodzaj materiału podstawowego np. beton  zwykły, lekki wysokowartościowy, komórkowy

-          rodzaj materiałów wykończeniowych : np.  kruszywo ozdobne, płytki ceramiczne

                 

♦           stopień wykończenia

-          elementy o stanie surowym powierzchni

-          elementy z powierzchnią wykończoną

-          elementy wymagające dodatkowych powłok malarskich, tynkarskich, antykorozyjnych

-          elementy w pełni lub częściowo wyposażone  w dodatkowe akcesoria  ( np. stolarka, instalacje) bądź bez wyposażenia

6.Co to jest wytwórnia stała prefabrykatów?

♦ wytwórnie stałe - mają charakter zakładów przemysłowych o wysokim stopniu uprzemysłowienia. Produkcja, z zasady całoroczna,  dużych serii prefabrykatów głównie określonych typów

7. Co to jest wytwórnia polowa prefabrykatów?

♦ wytwórnie polowe  (poligonowe) - mniejszy stopień zmechanizowania niż w wytwórniach stałych . Produkcja prowadzona na otwartej przestrzeni , często z wykorzystaniem jako podkładu odpowiednio przygotowanego podłoża. Wytwarzanie prefabrykatów odbywa się okresowo.

8. Co to jest wytwórnia przyobiektowa prefabrykatów?

♦wytwórnie przyobiektowe ( na placu budowy) - są wytwórniami wyłącznie przenośnymi i służą do wykonywania elementów nietypowych , uciążliwych przy wykonywaniu jako monolityczne

13.Metoda stacjonarna produkcji prefabrykatów.

Odp:

metoda stacjonarna - nieruchome przedmioty produkcji. Charakteryzuje się stałym  położeniem przedmiotów produkcji w całym procesie produkcyjnym, przetwarzanych przez brygadę roboczą przygotowaną do wykonania wszystkich czynności

14. To samo pytanie ;p chyba się facet pomylił

15. W zależności od rodzaju elementów, przyjętej technologii i organizacji produkcji, i zapotrzebowania na elementy, formy formy można sklasyfikować następująco:

Forma - konstrukcja stanowiąca część składową stanowiska produkcyjnego elementów prefabrykowanych , której zadaniem jest uformowanie wyrobu o określonym kształcie z zachowaniem zadanych tolerancji i wyglądu zewnętrznego

 

Wybór   materiału uzależniony jest od założonej krotności użycia formy oraz jej przeznaczenia użytkowego. W produkcji prefabrykatów najczęściej stosuje się formy:

 

• metalowe - najczęściej stosowane; zapewniają dużą dokładność prefabrykatu; wykonywane  z blach i kształtowników stalowych, rzadziej jako żeliwne

 

• drewniane - stosowane przy produkcji małych partii wyrobów, elementów o szczególnych kształtach  i naturalnym dojrzewaniu betonu ( odkształcenie drewna przy obróbce cieplnej ); dla przedłużeni żywotności najczęściej formy z drewna obija się blachą i wzmacnia płaskownikami a formy ze sklejki pokrywa się tworzywem sztucznym

16. Czynnikami ograniczajacymi wielkość i ciężar elementów prefabrykowanych są:

- transport prefabrykatów ponadnormatywnych (wadą w tym przypadku jest jedynie zwiększony koszt transportu elementu np. dachowego)

-wymagany jest wygodny dostęp na posesję, gdyż muszą do niej dojechać duże samochody ciężarowe, a często też dźwig. Pojazdom tym trzeba również zapewnić miejsce postojowe,

-koszt jest znacznie większy niż w przypadku domu budowanego metodą gospodarczą,

- większa energochłonność,

,- włączenie w proces budowlany innych branż (problemy organizacyjne).

- konieczność budów dróg transportowych.

-montaż wymagający ciężkiego sprzętu.

17 co to jest technologiczność prefabrykatów?

Analiza technologiczności konstrukcji jest jedną z podstawowych czynności w przygotowaniu produkcji. Ma na celu dostosowanie konstrukcji przedmiotu do specyficznych wymagań wybranej technologii jego produkcji.

19.Ze względu na sposób przemieszczania żurawia budowlanego w trakcie pracy

dzieli się je na:

- szynowe

-gąsiennicowe

20.i 21. Do czego służa zawiesia montażowe?

Do przemieszczania elementów na miejsce wbudowania należy stosować zawiesia i osprzęt dodatkowy, zgodny z Katalogiem Sprzętu ZREMB. Eksploatacja zawiesi powinna być zgodna z wymogami podanymi w dokumentacji techniczno - ruchowej. Osprzęt dodatkowy do zawiesi ZB 8 X 6 stanowią:

• 2 zawiesia dwucięgnowe 2 ZŁ - 5/2.5 X 1.5 do montażu płyt stropowych,

• 2 zawiesia 2 ZŁ - 5/2.5 X 1.5 z dwoma przedłużaczami łańcuchowymi PR - 1.6 do montażu elementów ściennych wyposażonych w zaczepy. Do składowania na placu budowy zawiesi belkowych i cięgnowych oraz zaczepów należy stosować stojaki SZ.

18.Prowadzenie montażu z elementów wielkowymiarowych jest zabronione przy:

• prędkości wiatru powyżej 10 m/sek.,

• złej widoczności o zmierzchu, we mgle i w porze nocnej, jeżeli stanowiska pracy nie mają wymaganego oświetlenia.

Zadanie 26

Omów technologie wibroprasowania betonu

1. Urzadzenie formujace jest napelniane a beton jest rownoczesnie zageszczany przez wibracje

2. Zakladka (bosy koniec) jest formowany przez hydrauliczne prasowanie

3. Swiezy wyrób jest rozformowywany bezposrednio na maszynie

4. Swiezy wyrób podnoszony jest na dolnym pierscieniu równo do poziomu posadzki, a nastepnie odwozony

Zadanie 27

Omów technologie odlewania betonu

W technologii odlewania, formy do najróżniejszych wyrobów są napełniane mieszanką betonową o konsystencji płynnej (w przeciwieństwie do technologii wibroprasowania czy technologii prasowania radialnego, gdzie stosuje się mieszanki o konsystencji półsuchej) i następnie zagęszczane wibratorami wgłębnymi, zewnętrznymi albo na stołach wibracyjnych.

Stosując beton samozagęszczający można zrezygnować z jego zagęszczania.

Gdy beton zwiąże, wtedy urządzenie formujące zostaje otwarte, aby rozformować wyrób.

Urządzenie formujące można napełniać raz, maksymalnie dwa razy na dobę.

Stosując odpowiednie systemy automatyzacji i większą ilość urządzeń formujących, można ekonomicznie produkować także dużą ilość wyrobów.

Zadanie 28

Omów technologie radialnego prasowania betonu

W przeciwieństwie do technologii wibroprasowania w której beton jest zagęszczany przez wibracje, w technologii prasowania radialnego beton jest prasowany promienowo przez obracającą się głowicę.

Głowica spełnia klika funkcji, z tego powodu jest zbudowana z kilku segmentów. I tak pierwszy segment rozdziela beton, przy czym ten rozdział odbywa się przeciwbieżnie do prasowania przez drugi segment. Oprócz tego głowica zawiera trzeci segment, który wygładza wewnętrzną powierzchnię rury.

Zadanie 29

Omów technologie form bateryjnych

Rodzaj formy sterowanej elektrycznie dający możliwość produkcji ścian gładkich z obu stron. Beton lany jest od góry, pionowo.

Ruchome ścianki formy z powłoką z polerowanej piaskowanej stali dają gwarancję wysokiej jakości powstałego elementu.

Zadanie 30

Omów technologie torów naciagowych

Produkcja elementów na torach naciągowych.

Kształtowanie elementów odbywa się za pomocą stałych lub przesuwnych form, które nie są obciążone siłami naciągu cięgien. Zależnie od długości torów, podatności podłoża i sił naciągu buduje się tory o różnej konstrukcji. W najdłuższych torach (100 ÷ 250 m) bloki oporowe są niezależne od płyty toru, podczas gdy w torach krótszych opłaca się związanie bloków z płytą.

Formowanie elementów odbywa się w formach, najczęściej uchylne, przytwierdzane do toru na czas betonowania i dojrzewania betonu, lub formuje się elementy przejezdnym agregatem, pozwalającym na ciągłe betonowanie. O wyborze wariantu decyduje w pierwszym rzędzie kształt elementu — przy stałym przekroju celowe jest formowanie agregatowe, zwłaszcza gdy elementy można formować w postaci ciągłego pasma, rozcinanego na odcinki dopiero po stwardnieniu betonu. Produkcja bezagregatowa, w pojedynczych lub bateryjnych formach, jest stosowana głównie dla elementów belkowych, które mają często zmienną wysokość lub zmienny kształt przekrojów przypodporowych.

Produkcja elementów na torach naciągowych obejmuje:

- przygotowanie cięgien — rozwinięcie z kręgów, tymczasowe przychwycenie, przycięcie,

- przygotowanie i ułożenie zbrojenia pomocniczego (wkładki, szkielety lub siatki),

- naciąg cięgien sprężających z ich technologicznym kotwieniem,

- ustawienie i zamocowanie form na torze lub przygotowanie agregatu betonującego,

- sukcesywne przygotowanie i układanie mieszanki betonowej,

- zagęszczenie betonu i technologiczne zabiegi przyspieszające dojrzewanie

- rozformowanie lub przejazd agregatu poza szereg elementów.

- przekazanie sprężenia na beton — zwolnienie zakotwień technologicznych,

- przecięcie cięgien między elementami lub przecięcie całych elementów w przypadku ciągłych pasm,

- przeniesienie elementów na składowisko

36.zalety strunobetonu:
-możliwość wykonywania elementów o dużych rozpiętościach
-możliwość wykonywania elementów silnie obciążonych
-możliwość wykonywania elementów silnie rozciąganych
-możliwość ciągłej produkcji elementów w długich seriach
-większość elementów produkowana w warunkach fabrycznych jako prefabrykaty
-mniejsze zużycie betonu i stali
-lekkość konstrukcji (elementy o mniejszych przekrojach)
wady strunobetonu:
-ograniczony rozmiar elementów (transport na budowę)
-skomplikowana technologia produkcji
37. zalety kablobetonu:
-stosowany do wykonywania przekryć o rozpiętościach zazwyczaj ponad 12m
-możliwość produkcji zarówno w wytwórni jak i na placu budowy
-produkcja indywidualnych elementów i typizowanych w krótszych seriach
-możliwość scalania sprężeniem konstrukcji segmentowych
wady kablobetonu:
-konieczność stosowania kosztownych konstrukcji kabli oraz zakotwień
-pracochłonność procesu sytuowania kabli w elemencie
-możliwość uszkodzenia mniejszych elementów podczas sprężania
38. Pełzanie betonu polega na przyroście odkształceń w wyniku stałego (w czasie) naprężenia. Pełzanie jest zależne od: klasy betonu, wieku betonu w chwili obciążenia, wilgotności środowiska, miarodajnego wymiaru elementu. Zjawisko to zachodzi w warunkach swobodnych odkształceń elementu przy długotrwałym działaniu obciążenia. W efekcie narastają plastyczne deformacje, wzrost odkształceń przy stałych naprężeniach. Pełzanie to rozluźnienie struktury betonu od obciążeń rozciągających oraz zagęszczenie struktury od obciążeń ściskających.
39. Skurcz betonu – zmiana objętości betonu, niezależna od naprężeń, zachodzi w suchym środowisku. Rozróżniamy skurcz autogeniczny i skurcz spowodowany wysychaniem. Skurcz autogeniczny jest kilkakrotnie mniejszy od skurczu wywołanego wysychaniem. Najważniejszymi czynnikami wpływającymi na skurcz betonu są: klasa betonu, wilgotność środowiska RH, rodzaj cementu
40. Stal do sprężania konstrukcji musi charakteryzować się szczególnymi właściwościami, do których można zaliczyć:
1) Wysoką wytrzymałość
2) Odpowiednią wydłużalność
3) Giętność konieczną przy odgięciach na dewiatorach i przy zakotwieniach
4) Wysoką przyczepnością istotną w strunobetonie
5) Niską relaksację naprężeń zmniejszającą straty siły sprężającej
6) Zminimalizowaną podatność na korozję, w tym na korozję naprężeniową
41. Relaksacja stali jest to wielkość określająca względy spadek naprężeń trwałych przy utrzymywaniu stałego wydłużenia stali. Zjawisko relaksacji nie jest zjawiskiem liniowym. Tzn., im większe trwałe wytężenie stali, tym intensywniejsza jestrelaksacja, wyrażana względnym spadkiem naprężeń