Ferryt – jest roztworem stałym węgla w żelazie α. Ferryt ma niską wytrzymałość i twardość, natomiast dużą plastyczność i udarność.

Cementyt – jest to związek chemiczny żelaza z węglem, zawierający 6,67% węgla, krystalizujący w układzie rombowym. Jest składnikiem twardym (ok. 820 HB) o dużej kruchości.

Perlit – jest eutektoidalną mieszaniną ferrytu i cementytu, zawierającą 0,8% węgla. Składa się on z 87% ferrytu i 13% cementytu. Powstaje z rozkładu austenitu przy temperaturze 727®C

Austenit - roztwór stały węgla w żelazie gamma (γ–Fe, odmiana alotropowa żelaza). Jest plastycznym paramagnetykiem o twardości ok. 200 HB.

Ledeburyt – mieszanina eutektyczna austenitu γ z cementytem (lub perlitu z cementytem – ledeburyt przemieniony) , zawierająca dokładnie 4,3% węgla. Ledeburyt powstaje w krzepnącym ciekłym roztworze żelaza z węglem, gdy zawartość węgla jest w granicach 2,06% – 6,67%, w temperaturze 1147 °C. Dla zawartości węgla mniejszej niż 4,3% stop zawiera austenit i ledeburyt, przy równej – tylko ledeburyt i jest eutektykiem, a powyżej – ledeburyt i cementyt. Ledeburyt jest stabilny do temperatury 727 °C, poniżej której rozpada się austenit. Ledeburyt przechodzi wtedy w tzw. ledeburyt przemieniony. Staje się wtedy podwójną eutektyką. Pierwotnie występujący w niej cementyt, zachowuje swą formę, a austenit rozpada się na mieszaninę perlitu i cementytu. Strukturę tę można ujednolicić przez wyżarzanie.

Martenzyt - Jest to przesycony roztwór stały węgla w żelazie α, powstający podczas przemiany austenitu przechłodzonego do temperatury, w której nie zachodzi dyfuzja węgla. Objętość właściwa martenzytu jest większa niż austenitu.

Bainit - mieszanina przesyconego ferrytu i wydzielonych węglików. Powstaje w wyniku przemiany bainitycznej. Ma ona charakter częściowo dyfuzyjny. Wraz z obniżaniem temperatury przemiany zwiększa się udział przemiany bezdyfuzyjnej i twardość bainitu. Twardość bainitu jest mniejsza od twardości martenzytu.