Kinezyterapia we wrodzonym zwichnięciu stawu biodrowego.

Jest jedną z najczęściej występujących chorób ludzkości 2%. Znacznie częściej występuje u dziewcząt niż u chłopców. Na jej występowanie ma wpływ czynnik dziedziczny. Znacznie rzadziej występuje obustronne zwichnięcie.

DYSPLAZJA BIODRA- to wrodzona anomalia w budowie ST. Biodrowego, która może prowadzić do zwichnięcia w biodrze.

ZWICHNIĘCIE BIODRA- to wysunięcie się głowy kości udowej z panewki.

Typową postacia jest okołoporodowe lub poporodowe zwichniecie. W momencie stwierdzenia nieprawidłowości w budowie po porodzie należy skupić się na profilaktyce poporodowej, która polega na ochronie stawów biodrowych przed nagłym wyprostem.

Zagrożeniem dla powstania dysplazji jest mierzenie długości ciemieniowo-potylicznej, lub sztuczne oddychanie wspomagane kkd.

OBJAWY KLINICZNE ZWICHNIĘCIA:

1. Uwypuklenie okolicy krętarza większego. Pomiar obwodowy pośladkowy po stronie chorej jest większy.

2. Większa wartość długości względnej przy jednostronnym zwichnięciu,

3. Asymetria fałdów pośladkowych, po stronie zwichnięcia jest niżej oraz warg sromowych u dziewczynek,

4. Ograniczenie odwiedzenia

5. Objaw przeskakiwania

6. Objaw pompowania

OBJAWY U DZIECI CHODZĄCYCH:

1. Późniejsza nauka chodzenia

2. Pozycja pionowa pogarsza stan funkcjonalny nogi

3. Utykający chód w przypadku jednostronnego zwichnięcia, przyczyną jest skrócenie czynnościowe

4. Chód kaczkowaty w przypadku obustronnej laksacji,

5. Objaw trendelenburga: opadanie miednicy po stronie zdrowej,

6. Objaw dushenne’a: pochylanie tułowia na stronę chorą, celem utrzymania równowagi

7. Hiperlordoza, której przyczną jest nadmierne przodopochylenie miednicy

8. Skolioza w przypadku nieleczonego jednostronnego zwichnięcia

Leczenie zachowawcze:

Należy rozpocząć jak najszybciej. Przyjęto ogólnie stosowany model usprawniania a. Loretza:

Jednorazowa repozycja stawu biodrowego biodrowego stabilizacja i usztywnienie gipsem w pozycji żabki na 6 miesięcy w pozycji żabki.

Obecnie stosuje się poduszkę Frejki (odmiany: pajacyk Grucy, rozwórka koszli)

Polega on na skrępowaniu stawów biodrowych dziecka i ustawieniu ich w zgięciu i odwiedzeniu.

Kinezyterapia:

Usprawnianie sprowadza się do poprawy ogólnej motoryki dziecka, bez wprowadzenia kinezyterapii miejscowej.

W przypadku dzieci powyżej pierwszego roku życia leczenie za pomocą aparatów nie powiodło się, stosuje się wyciągi stałe.

U dzieci do 3-go roku życia w konstancinie stosowano wyciąg pośredni bez elementu zgięcia w stawie biodrowym.

Zadaniem wszystkich wyciągów jest stopniowe nastawienie zwichniętej głowy k. udowej. Zawsze są zakładane na obydwie kkd., średni czas wyciągu to 3-6 tyg. lub dłużej.

Czas wyciągu zależy od:

1. Rodzaju wyciągu

2. Wieku dziecka

3. Wysokości zwichnięcia

Ćwiczenia podczas wyciągu:

1. Czynne z oporem kkg, i obręczy

2. Oddechowe

3. Czynne oporowe działjace na unieruchomione kończyny dolne

4. Napięcia izometryczne mm. Brzucha sterowne górą.

Efekt uzyskany dzięki wyciągowi unieruchamia się za pomocą gipsu z rozpórką-8 tyg. Po 2 m-cach zmienia się opatrunek na czynnościowy, który ma za zadanie utrzymać kkd w odwiedzeniu i rot wew. Gips taki obejmuje kkd bez ST. Biodrowych, nie ogranicza on ruchów w płaszczyźnie strzałkowej, zmienia się go 2-3 razy, co 2 miesiące.

W tym okresie dziecko powinno często siadać, należy prowadzić ćwiczenia oporowe kkg, tułowia, pasa biodrowego, pionizacja do 2 godzin dziennie.

Szyna denis-browna zakładana jest w ostatnim etapie po 2-3-ciej zmianie gipsu z rozpórka, zabezpiecza ona przed nagłym przywiedzeniem i zdejmuje się ją tylko do ćwiczeń nauki chodzenia.

Poprawa zakresu ruchu uzyskuje się za pomocą ćwiczeń czynno biernych.. Terapia nie powinna być prowadzona na przymus należy jednak stwarzać sytuacje stymulujące do samodzielnego chodzenia.