Biologia komórki zwierzęcej – ćwiczenia
APOPTOZA
Molekularne mechanizmy apoptozy
1) apopotoa w wyniku uszkodzenia komórki (gł. DNA) – mechanizm mitochondrialny (wewnętrzny)
2) apoptoza na sygnał odbierany przez receptory śmierci
białko P53 – czynnik transkrypcyjny (stymulacja zaprogramowanej śmierci komórki)
fosforylacja
zatrzymuje cykl komórkowy
białka Bcl-2 i Bax
homodimery lub heterodimery
warunkują przeżywalność komórki
z rodziny Bcl2
kieruja komórkę na drogę programowanej śmierci komórki
wysoki pziom homodimerów Bax -> nadmierna śmiertelność komórek
najczęściej [Bcl-2](Bax)
Ihibitory cyklu (CKI)
obok CDK, które napędzają przechodzenie komórki z cyklu do cyklu istnieją tez inhibitory
kinazy zależne od cyklu
ich stopień ufosoryzowania i aktywność warunkuje przechodzenie z fazy do fazy
początek metafazy -> odpowiednie przyłączeni się do kinetochoru – punkt kontrolny
aktywowane białko P35 (w G1) zwiększa transkrypcję genu kodującego biąłkowy inhibitor CDK – białko p21, które zatrzymuej cykl w fazie G1, co zapobiega replikacji wadliwego DNA
białko Rb – działanie zwrotne (kinazy)
główny hamulec cyklu komórkowego, który mocno „ptrzytrzymuje” czynniki transkrypcyjnego potrzebne do podziału
uruchomiony kompleks CDK4 (cyklinaD) fosforyluje białko Rb, wtedy hamulec puszcz ai Rb uwalnia związane czynniki transkrypcyjne
uszkodzenie genu Rb – rozregulowanie cyklu komórkowego !
Punkty kontrolne cyklu komórkowego
w fazie S – nie całkiem zreplikowany DNA (P53)
G2 – komórka jest za mała, uszkodzona
Komórki ulegające apoptozie
zanikanie błony (np. między palcami)
np. przewód Mollera
drobnoustroje
np. ogon u kijanki
skóra (złuszczanie)
limfocyty T
nabłonek jelita – złuszczanie
kontrola liczby komórek nerwowych w organizmie wielokomórkowym, tzw. „czynnik przeżycia”
Mechanizm mitochrondiralny apoptozy
Bcl-2 w błonie zwenętrznej mitochondriów
w przypadku wewnętrznego uszkodzenia komórki
Bcl-2 aktywuje Bax – otwarte kanały w zewnętrznej błonie mitochrondiralnej
wypływ cytochromu C (zmiana przepuszczalności zewnętrznej błony)
cytochrom C łączy się z Apaf 1 – apoptosomy
apoptosomy wiąża i aktywują kaspazę 9
kaskada kaspad (kaspaza 3 i 7)
faza wykonawcza apopoptozy
degradacja białek strukturalnych cytoplazmy
degradacja DNA
fagocytoza
Apoptoza przez czynniki zewnętrzne (receptory śmierci)
receptory Fas i TNF – integralne białka błonowe (receptorowe)
łączenie komplementarnych ligandów (FasL i TNF) transmituje sygnał do cytoplazmy
aktywacja kaspazy 8 (może aktywować też szlak mitochondrialny)
kaskada kaspaz
degradacja białek, DNA
fagocytoza komórki
Apotpoza bez udziału kaspaz Apoptosis-Iducing Factor (AIF)
AIF w przestrzeni międzybłonowej
uwalniany z mitochrondium
migruje do jądra komórkowego
wiąże się z DNA
destrukcja DNA
GRANZYMY
w limfocytach
mogą zachowywać się jak kaspazy inicjujące LUB jak czynniki zewnętrzne aktywować kaspazę 8 LUB szlakiem wewnętrznym mitochondrialnym
w towarzystwie perforyn ( białka moga tworzyć kanały w błonie cytoplazmatycznej)
Wykrywanie komórek apoptycznych
zmiany w morfologii komórki (LM, TEM) – kondensacja chromatyny
histochemia
przyżyciowe barwienie oranżem akrydyny
TUNEL (fluorescencja, DAB)
DAPI
-> możliwa ocena fragmentacji DNA – przyłączania do końców 3' -OH fragmentów DNA znakowanych nukleotydów (wyznakowanych fluorochromem)
zaburzenia czynności organelli komórkowych (np. mitochondriów)
badanie aktywnośći enzymów (kaspaz)
elektroforeza
nekroza – 1 pasek
apoptoza – prążkowanie (cięcie DNA) , „kometka”
Programowana śmierć komórki (PCD)
apoptoza (PCD I)
autofagia (PCD II)
komórka sama likwiduje wadliwe/uszkodzone stare organelle komórkowe
zapobiega zbyt szybkiemu starzeniu się komórki
za pomoca lizosomów, własnych organelli
makroautofagia – komórka sama „zżera się”, przez specjalne organelle – autofagosomy
trawią wszystko oprócz błony cytoplazmatycznej
pęcherzyk pochłaniany przez komórki sąsiednie lub makrofagi
nie ma kondensacji ani fragmentacji DNA