IŚGiE | |
---|---|
M7 | Wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego przy pomocy wahadła fizycznego Katera. |
Data wykonania | Data oddania sprawozdania |
Wstęp teoretyczny:
Ruch harmoniczny to ruch powtarzający się w regularnych odstępach czasu, w którym przemieszczenie ciała zmienia się w funkcji czasu w sposób sinusoidalny. Przykładem takiego ruchu jest ruch wahadła fizycznego.
Wahadło matematyczne składa się z masy m zawieszonej na nitce, sznurku. Okres drgań takiego wahadła nie zależy od masy m ani od początkowego wychylenia. Zależy on od długości wahadła. Aby dane wahadło można było nazwać wahadłem matematycznym muszą być spełnione następujące warunki:
-wychylenie wahadła α musi być małe (zakłada się, że sin(α) ≈ α)
-rozmiar ciała zawieszonego na nici musi być niewielki
-masa nici (sznurka) musi być mała
-nić nie może być rozciągliwa
Wahadło matematyczne
Wzór na okres drgań wahadła matematycznego:
$$T = 2\pi\sqrt{\frac{l}{g}}$$
Przekształcając odpowiednio ten wzór, możemy wyznaczyć wzór na przyspieszenie ziemskie w zależności od okresu i długości wahadła matematycznego:
$$g = \frac{4\pi^{2}l}{T^{2}}$$
Wahadło fizyczne to sztywna bryła wykonująca drgania wokół osi (zwykle poziomej) nieprzechodzącej przez środek ciężkości bryły.
Okres drgań wahadła fizycznego opisuje teoretycznie zależność:
$$T = 2\pi\sqrt{\frac{I}{\text{mga}}}$$
gdzie:
a – odległość między osią zawieszenia i środkiem ciężkości,
I – moment bezwładności wahadła,
m – masa wahadła,
T – okres drgań wahadła.
Chcąc na bazie powyższego wzoru wyznaczyć przyspieszenie ziemskie g należy oprócz okresu drgań T i masy wahadła (które można zmierzyć bezpośrednio) znać również wielkość I oraz a (których pomiar jest kłopotliwy). Aby tych trudności uniknąć, w ćwiczeniu stosujemy wahadło rewersyjne.
Wahadło rewersyjne to przyrząd będący rodzajem wahadła fizycznego o dwóch równoległych osiach zawieszenia i regulowanym rozkładzie masy, używany do wyznaczania przyspieszenia ziemskiego. Wahadło zostało wynalezione przez Henry’ego Katera.
Składa się ono z metalowego pręta, dwóch ostrzy O1 i O2 na których można je zawieszać oraz z dwóch metalowych brył w kształcie soczewki z których jedna może być przesuwana po pręcie, pozwala to na zmianę okresu drgań wahadła.
$$g = \frac{4\pi^{2}l}{T^{2}}$$
gdzie T - okres drgań wahadła dla obu osi zawieszenia
Pomiary i obliczenia:
lp | liczba wahnięć | Odległość [cm] | t 1[s] | T 1 [s] | t 2[s] | T 2 [s] | Tśr [s] |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | 5 | 100 | 10,72 | 2,144 | 11,00 | 2,200 | 2,172 |
2 | 5 | 95 | 10,34 | 2,068 | 10,82 | 2,164 | 2,116 |
3 | 5 | 90 | 10,41 | 2,082 | 10,69 | 2,138 | 2,110 |
4 | 5 | 85 | 10,38 | 2,076 | 10,47 | 2,094 | 2,085 |
5 | 5 | 80 | 10,34 | 2,068 | 10,22 | 2,044 | 2,056 |
6 | 5 | 75 | 10,25 | 2,050 | 10,28 | 2,056 | 2,053 |
7 | 5 | 70 | 10,25 | 2,050 | 10,12 | 2,024 | 2,037 |
8 | 5 | 65 | 10,22 | 2,044 | 10,06 | 2,012 | 2,028 |
9 | 5 | 60 | 10,25 | 2,050 | 9,97 | 1,994 | 2,022 |
10 | 5 | 55 | 10,12 | 2,024 | 9,75 | 1,950 | 1,987 |
11 | 5 | 50 | 10,22 | 2,044 | 9,72 | 1,944 | 1,994 |
12 | 5 | 45 | 10,28 | 2,056 | 9,72 | 1,944 | 2,000 |
13 | 5 | 40 | 10,18 | 2,036 | 9,69 | 1,938 | 1,987 |
14 | 5 | 35 | 10,29 | 2,058 | 9,78 | 1,956 | 2,007 |
15 | 5 | 30 | 10,31 | 2,062 | 9,71 | 1,942 | 2,002 |
16 | 5 | 25 | 10,43 | 2,086 | 10,00 | 2,000 | 2,043 |
17 | 5 | 20 | 10,40 | 2,080 | 10,06 | 2,012 | 2,046 |
18 | 5 | 15 | 10,48 | 2,096 | 10,53 | 2,106 | 2,101 |
19 | 5 | 10 | 10,56 | 2,112 | 10,75 | 2,150 | 2,131 |
20 | 5 | 5 | 10,59 | 2,118 | 11,75 | 2,350 | 2,234 |
21 | 5 | 0 | 10,65 | 2,130 | 11,73 | 2,346 | 2,238 |
Pomierzone zostały:
- odległość masy m2 od osi obrotu - 13cm
- odległości masy m1 od m2 dla każdego przesunięcia masy m1 o 5cm
- czas 5 wahnięć przy różnych odległościach mas m1 od m2
Obliczone zostały:
- okresy drgań T1 i T2:
$$T = \frac{t}{5}$$
oraz ich średnie
$$T_{sr} = \frac{T1 + T2}{2}$$
- przyspieszenie ziemskie wg wzoru:
$$g = \frac{4\pi^{2}l_{0}}{{T_{sr}}^{2}}$$
$$g = 9,89\frac{m}{s^{2}}$$
Wyznaczanie błędu pomiaru przyspieszenia ziemskiego metodą różniczki zupełnej:
Δl=0,001m
ΔT=0,01s
$$\left| g \right| = \left| \frac{4\pi^{2}}{{T_{sr}}^{2}} \right|*\left| l \right| + \left| \frac{- 8\pi^{2}l_{0}}{{T_{sr}}^{3}} \right|*\left| T_{sr} \right|$$
$$\left| g \right| = \left| \frac{4*{3,14}^{2}}{\left( 2,094s \right)^{2}\ } \right|*\left| 0,001m \right| + \left| \frac{- 8*{3,14}^{2}*1,1m}{\left( 2,094s \right)^{3}} \right|*\left| 0,01s \right| = \ 0,009 + 0,094 = 0,103\ \frac{m}{s^{2}}$$
Podsumowanie
Celem doświadczenie było wyznaczenie przyspieszenia ziemskiego za pomocą wahadła Katera. Mierzono czas 5 wahnięć. Po każdym pomiarze przybliżano masę m1 do m2 o 5cm. Gdy masy znalazły się tuż obok siebie, wahadło zostało odwrócone i zawieszone na drugim ostrzu. W ten sposób wykonano drugą serię pomiarów. Następnie wykonano wykres T1, T2=f(l). Odczytano punkt w którym wykres T1 i T2 się przecięły i dla tego punktu obliczono przyspieszenie ziemskie.
Obliczone przyspieszenie ziemskie wyniosło g=(9,89±0,103) m/s2
Dla porównania grawitacyjne przyspieszenie ziemskie na poziomie morza na szerokości geograficznej około 45,5° wynosi g= 9,80665$\frac{m}{s^{2}}$
Wyliczona wartość przyśpieszenia mieści się w granicach błędów.