INSTRUMENT DĘTY DREWIANY, jest to instrument dęty w którym wibratorem jest drewniany stroik, bądź krawędź, o którą rozpraszany jest strumień powietrza. Sam instrument może być wykonany z dowolnego materiału, np. drewna, metalu, lub tworzywa sztucznego.
Instrumenty dęte drewniane można podzielić na trzy grupy ze względu na konstrukcję wibratora:

• Instrumenty z wibratorem krawędziowym: powietrze wprowadzane jest w stan wibracji, gdy jego strumień przecinany jest przez nieruchomą krawędź. Do tego rodzaju instrumentów należą flet prosty i flet poprzeczny.
  FLET PROSTY - Jest jednym z najprostszych  instrumentów muzycznych. Wywodzi się od ludowej fujarki i posiada podobną konstrukcję. Grający dmie w ustnik, powietrze w komorze rezonacyjnej zostaje rozdzielone na dwa strumienie, z którego jeden opuszcza instrument przez szczelinę, a drugi poddany wibracji przepływa przez prostą rurę. Otwory nawiercone w rurze otwierane lub zamykane palcami grającego, a przy większych jednostkach z pomocą klap, kształtują wysokość dźwięku.
  FLET POPRZECZNY -  zbudowany jest z 3 głównych części łączących się ze sobą:
  - główka - najważniejsza część fletu, ponieważ pozwala fleciście tworzyć i kontrolować dźwięk. Główka zawiera płytkę ustnikową z otworem zadęciowym.
  - korpus - środkowa część instrumentu na której znajduje się 12 (czasami więcej, ponieważ niektórzy producenci dokładają dodatkowe) otworów i mechanizm z klapkami, oraz dźwigniami zamykającymi i otwierającymi te otwory. Pod każdą klapką znajduje się poduszka, dzięki której klapka szczelnie zamyka otwór. Spotyka się klapki tzw. otworowe,  - klapka posiada na środku otwór który zakrywany jest przez opuszek muzyka, oraz klapki zamknięte - nie posiadające żadnych otworów. Wybór rodzaju klap zależy wyłącznie od preferencji flecisty.
  - stopka - ostatni fragment fletu na którym znajdują się 3 (w stopce C), lub 4 otwory (w stopce H, która z racji większej ilości otworów jest dłuższa) odpowiadające za najniższe dziwięki i podobnie jak w korpusie obsługiwane są one przez mechanizm klap i dźwigni. Cały ten mechanizm w stopce obsługiwany jest wyłącznie przez piąty palec prawej ręki.

Instrumenty z podwójnym stroikiem (podwójnostroikowe): Stroik umieszczony u nasady rurki tworzącej ustnik. stroik zbudowany jest z dwóch drewnianych lub trzcinowych płatków, powodujących wibrację powietrza przepływającego pomiędzy nimi. Do tej grupy instrumentów należą obój, rożek angielski, fagot i kontrafagot.
OBÓJ - Powstał w XVII w. we Francji i był odmianą innego, znanego jeszcze ze średniowiecza instrumentu – szałamai. Ostateczna konstrukcja oboju dokonała się dopiero w XIX w. Instrument ten ma skalę od b do a3, a barwę zależną od wysokości wykonywanych dźwięków. Dolne dźwięki są wyraźne, a wysokie dość ostre. Średnia skali jest najładniejsza – dzięki są typowe dla tego instrumentu, delikatne i lekko nosowe. Ten piękny instrument jest szczególnie uwielbiany przez kompozytorów od początku jego powstania. Od XIX w. jest instrumentem orkiestry symfonicznej.
ROŻEK ANGIELSKI - stanowi altową odmianę oboju. Nazwa pochodzi od wcześniejszej odmiany tzw. oboju myśliwskiego, który w kształcie był wygięty w półkole. Rożek angielski posiada większe rozmiary, a co za tym idzie, niższą skalę dźwiękową. Jest instrumentem transponującym o kwintę w dół.
FAGOT - jest to instrument dęty drewniany, spokrewniony z obojem. Nazwa pochodzi od włoskiego fagotto, co dosłownie znaczy wiązka, pęk. Najbardziej wyraziście brzmią dźwięki niskie, wysokie są łagodne, niezbyt donośne, jakby wymuszone. Jego skala obejmuje dźwięki od B₁ do f². Obecnie fagot ma około 134 cm długości. Fagot występuje najczęściej w orkiestrach i zespołach wojskowych, okazjonalnie także jako instrument solowy i kameralny.
Kontrafagot jest jedną z odmian fagotu. Różni się skalą (gra dźwięki o oktawę niższe) oraz tym, że składa się on z potrójnie zgiętej rury.Od XVIII wieku kompozytorzy zaczęli używać fagotu jako instrumentu solowego. Pierwszym z nich był Vivaldi, który napisał 37 koncertów na ten instrument.

• Instrumenty z pojedynczym stroikiem (pojedynczostroikowe): posiadające pojedynczy drewniany stroik zamocowany w ustniku, powodujący wibrację przepływającego powietrza przez szparę pomiędzy nim a ustnikiem. Do tej grupy należą klarnet i saksofony.
  KLARNET - Początki tego instrumentu sięgają końca XVII w., W II połowie XVIII w wszedł do orkiestry symfonicznej, stając się wkrótce jednym z głównych jej instrumentów, o dużej skali i znacznej ruchliwości; drewniana cylindryczna rura zakończona z jednej strony lekko rozszerzającą się czarą głosową, z drugiej płasko ściętym ustnikiem, do którego przylega pojedynczy stroik. Rozwinięty system klap decyduje o dużych możliwościach techniczno-wyk. tego najruchliwszego po flecie instrumentu dętego drewnianego. Najczęściej używane w stroju A (transponujące o małą tercję w dół), B (o wielką sekundę w dół), mały Es (transponujący o małą tercję w górę), mają skalę chromatyczną sięgającą w pisowni od e do a3.