13.2. Przechowywanie informacji w układzie nerwowym:

1. Synapsa hebbowska to synapsa, która ulega wzmocnieniu, jeśli jest aktywna w tym samym czasie, w którym neuron postsynaptyczny wytwarza potencjał czynnościowy (s. 408)

2. Habituacja odruchu cofania skrzela u Aplysia opiera się na mechanizmie, który prowadzi do zmniejszenia wydzielania neuroprzekaźnika z neuronu presynaptycznego (s. 409)

3. Sensytyzacja odruchu cofania skrzela u Aplysia zachodzi wtedy, gdy serotonina blokuje kanały potasowe w neuronie presynaptycznym i w ten sposób wydłuża wydzielanie neuroprzekaźnika z tego neuronu (s. 410)

4. Długotrwałe wzmocnienie synaptyczne (skrót LTP) to wzmocnienie reakcji niektórych synaps wywołane krótką, lecz intensywną serią bodźców oddziałujących na neuron, zwykle wskutek jednoczesnego pobudzenia dwóch lub więcej aksonów przekazujących impulsy do tego samego neuronu. LTP zachodzi w wielu obszarach mózgu, ale najbardziej wyraźne jest w hipokampie (s. 411)

5. Seria zdarzeń prowadzących do powstania LTP w hipokampie jest następująca: wielokrotne pobudzanie receptorów AMPA przez glutaminian depolaryzuje błonę komórkową neuronu postsynaptycznego. Depolaryzacja powoduje usunięcie jonów magnezowych blokujących receptory NMDA. Wtedy glutaminian może bezpośrednio stymulować receptory NMDA, otwierając w ten sposób kanał, przez który jony wapnia wnikają do wnętrza komórki (s. 411)

6. Wapń wnikający do wnętrza komórki przez kanały kontrolowane przez receptory NMDA aktywuje białko, które zmienia strukturę receptorów AMPA, przekształca niektóre receptory NMDA w receptory AMPA, stymuluje syntezę receptorów AMPA oraz pobudza wzrost gałęzi dendrytycznych. Wszystkie te zmiany prowadzą do zwiększenia wrażliwości dendrytu na działanie glutaminianu (s. 412)

7. Metody, które sprzyjają lub zakłócają LTP, mają podobny wpływ na pewne typy uczenia się. Badania nad LTP mogą przyczynić się do stworzenia leków poprawiających pamięć (s. 414)