Odpady niebezpieczne oznaczają odpady wykazujące co najmniej jedną spośród właściwości niebezpiecznych.
odpady ulegające biodegradacji – odpady ulegające rozkładowi tlenowemu lub beztlenowemu przy udziale mikroorganizmów,
odpady obojętne – odpady nie ulegające istotnym przemianom fizycznym, chemicznym i biologicznym; są nierozpuszczalne, nie wchodzą w reakcje fizyczne ani chemiczne, nie powodują zanieczyszczenia środowiska lub zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzi, nie ulegają biodegradacji i nie wpływają niekorzystnie na materię, z którą się kontaktują; ogólna zawartość zanieczyszczeń w tych odpadach oraz zdolność do ich wymywania, a także negatywne oddziaływanie na środowisko odcieku są nieznaczne, a w szczególności nie stanowią zagrożenia dla jakości wód powierzchniowych, wód podziemnych, gleby i ziemi.
W każdej grupie odpadów wyróżnia się podgrupy, a w każdej podgrupie - rodzaje odpadów. Każdy rodzaj odpadu ma sześciocyfrowy kod. Dwie pierwsze cyfry kodu oznaczają grupę odpadów, która jednocześnie wskazuje na źródło powstawania odpadów. Oznaczenie w postaci 4 cyfr identyfikuje podgrupę odpadów, a kod składający się z 6 cyfr identyfikuje rodzaj odpadów. Np. kod 20 01 40: 20 – odpady komunalne; 20 01 – Odpady komunalne segregowane i gromadzone selektywnie (z wyłączeniem 15 01); 20 01 40 – metale.
Zasady klasyfikowania odpadów:
1) w pierwszym etapie należy podjąć próbę sklasyfikowania odpadów według źródła ich powstawania w grupach od 01 do 12 lub od 17 do 20,
2) jeżeli nie udało się sklasyfikować odpadów w grupach 01 do 12 lub 17 do 20, odpady klasyfikuje się w grupach 13, 14 i15
3) w przypadku nie odnalezienia odpadu w grupach 13, 14 i 15 odpady klasyfikuje się w grupie 16, w której umieszczono rodzaje odpadów nie ujęte w innych grupach.
Celem ewidencji odpadów jest ilościowa i jakościowa kontrola odpadów wytwarzanych przez przedsiębiorców oraz firmy zajmujące się odzyskiem i unieszkodliwianiem odpadów, a także kontrola obrotu odpadami. Pełna ewidencja odpadów obejmuje dwa dokumenty:
- kartę ewidencji konkretnego odpadu,
- kartę przekazania odpadu.
Obowiązek ewidencjonowania odpadów nie dotyczy:
- wytwórców odpadów komunalnych,
- osób fizycznych lub jednostek organizacyjnych, nie będących przedsiębiorcami, wykorzystujących odpady na własne potrzeby,
- posiadaczy pewnych rodzajów odpadów.
Hierarchia działań w gospodarowaniu odpadami
1. Zapobieganie powstawaniu odpadów
2. Przygotowanie do ponownego użycia
3. Recykling
4. Inne procesy odzysku
5. Unieszkodliwianie odpadów, których nie udało się odzyskać.
Wytwórca odpadów (nie mający obowiązku posiadania pozwolenia zintegrowanego) powstających w związku z eksploatacją instalacji ma obowiązek:
uzyskania pozwolenia na wytwarzanie odpadów NB o masie > 1 Mg rocznie lub odpadów innych niż NB o masie > 5000 Mg rocznie.
Metale Identyfikacja odpadowych metali ma na celu określenie czy metal jest ferromagnetykiem, czy z grupy metali nieżelaznych. Wśród odpadów metali nieżelaznych, w miarę możliwości wydzielić metale szlachetne, nieszlachetne, mosiądz, aluminium, ołów, stopy metali o nieznanym składzie, przedmioty zbudowane z kilku metali nie dających się rozdzielić metodami mechanicznymi, itd.
Szkło Odpady szklane segreguje się według kolorystyki, następnie jeśli to możliwe według ewentualnych domieszek dodawanych do szkła warunkujących jego odpowiednie zastosowanie: szkło nie tłukące się (z domieszkami tworzyw sztucznych), laboratoryjne (odporne na działanie wysokich temperatur, z domieszką ołowiu), budowlane, artystyczne (z domieszkami kobaltu, związków chromu, ołowiu, itp.).
Tworzywa sztuczne Identyfikację odpadów opakowaniowych lub poużytkowych z tworzyw sztucznych należy przeprowadzić wykorzystując symbole umieszczane przez producentów produktów zawierających elementy składowe z tworzyw sztucznych. Jeśli takich oznaczeń producent nie umieścił lub wśród odpadów są części nie zawierające symboli, należy identyfikować odpady metodami fizyko-chemicznymi (np. analiza płomieniowa, podczas której obserwuje się, czy materiał topi się, spala się, czy podczas tej analizy wydziela się dym i jaki jest jego kolor, jaki jest wygląd materiału po wyjęciu z płomienia). Identyfikacja odpadowych tworzyw sztucznych z zastosowaniem tych metod będzie przeprowadzona na kolejnym ćwiczeniu.
Papier i tektura Identyfikacja polega na określeniu rodzaju papieru: zwykły, foliowany, lakierowany, zadrukowany drukiem kolorowym czy czarnym, woskowany, parafinowany, metalizowany, kredowy, kalka techniczna. Należy również określić w miarę możliwości przeznaczenie papieru, np. fotograficzny, opakowaniowy, itp.
Drewno Identyfikacja polega na określeniu, czy drewno ma charakter drzewa surowego, czy po obróbce przez nasączanie, lakierowanie, inkrustowanie, intarsjowanie. Należy też określić gatunek drzewa, z którego drewno odpadowe pochodzi.
Odpady niebezpieczne Baterie, akumulatory, lekarstwa, zużyte źródła światła itp. mogą być odpadami niebezpiecznymi. Należy oddzielić je od pozostałych odpadów i wykorzystując sposób znakowania tych produktów zaliczyć je do grupy odpadów niebezpiecznych lub innych niż niebezpieczne.