Opis ołtarza

Ołtarz w kościele Św. Jakuba znajdujący się w jednej z kaplic o nazwie świętego krzyża reprezentuje styl Barokowy, z ornamentów na formie rocaille i struktury obiektu złożonego z układu kulisowego o bogatej dekoracji rzeźbiarskiej datowany na około 1750. Postawiony na trójstopniowym podeście, w najniższej części składa się ze skrzyni z marmurową mensą. Powyżej za mensą rozbudowane retabulum w typie kolumnowym z pozłacaną glorią obejmującą promieniście półkoliste zwieńczenie, charakteryzuje się strukturą architektoniczną podzieloną na dwie kondygnacje. Pierwszą kondygnację oddzieloną od mensy predellą ozdobioną ornamentami kogucich grzebieni w płycinach, rozszerzają kolumny stojące po bokach o cechach porządku kompozytowego, trzony gładkie z kapitelem złożonym z czterech nie wielkich rozmiarów wolut położonych na liściach akantu. Środek nastawy ołtarzowej lekko wklęsły z niszą dla figury Chrystusa ,którą obejmują z dwóch stron pilastry, zakończony jest esownicami powstałymi przez złączenie dwóch części o formach falistych stykających się ze sobą wolutami, bezpośrednio pod nimi umieszczony zostaje wizerunek putta ze skrzydełkami. Esownice wsparte zostają na wysuniętym do przodu, rozczłonkowanym gzymsie przerywanym stanowiącym przedłużenie kolumn na granicy z esownicami , na dole przedłużone przez występy które pełnią rolę cokołów, ozdabiają ich powierzchnię złączone ze sobą ornamenty chrząstkowe . Każdy pilaster zdobi pojedynczy łańcuch z kogucich grzebieni płynnie przechodzący u dołu w wić roślinną kończącą się zwiniętymi kwiatami w formie dzwonków. Retabulum flankują po bokach figury Marii i św. Jana Ewangelisty stojących na ozdobnych kroksztynach o formie organicznej woluty. W przeciwieństwie do pierwszej, druga kondygnacja nastawy ołtarzowej rozpoczynająca się od gzymsu przerywanego jest węższa i opracowana malarsko, znajdujące się na środku powierzchni rokokowe obramienie kartuszowe wypełnia obraz przedstawiający wizję Henryka z Suzo , pojawia się również spójny rozbudowany ornament ,który integruje się z kondygnacją ujmując ją po bokach esowatą formą organicznych motywów chrząstkowych, wici roślinnych i kogucich grzebieni z figuracją małych puttów. U góry odpowiednio do środka dolnej kondygnacji zwieńczony jest półkolistym łukiem i pozłacaną glorią z monogramem Chrystusa. Wszystkie ornamenty pojawiające się na retabulum są zaakcentowane przez pokrycie powierzchni złotą polichromią. W zależności od omawianej kondygnacji różnią się kształtem i rozmieszczeniem względem struktury nastawy ołtarzowej. W dolnej kondygnacji ornament rozbity, symetryczny akcentujący kierunki pionowe, statyczne. Druga kondygnacja staje się dynamiczna przez zastosowanie ornamentu jednolitego, złożonego z różnych form wychodzących po za ramy powierzchni kondygnacji, pojawiają się zwinięte liście akantu w połączeniu z wydłużonymi kogucimi grzebieniami i pojedynczymi elementami przybierającymi kształt muszli.