1. RACHUNKOWOŚĆ
system pomiaru i opisu działalności gospodarczej, którego głównym celem jest dostarczenie informacji
finansowych o działalności przedsiębiorstwa. Ocena działalności gospodarczej polega na pomiarach
rentowności i sytuacji finansowych.
PRZEDMIOTY RACHUNKOWOŚCI:
a) procesy gospodarcze zachodzące w jednostkach gospodarczych
b) zasady firmy biorące udział w procesach gospodarczych
PODMIOTY RACHUNKOWOŚCI:
stanowią różnorodne pod wieloma względami formy własności, formy organizacyjno-prawne, rodzaj
działalności, wielkość firmy, jednostki prowadzące działalność gospodarczą.
CECHY CHARAKTERYSTYCZNE DLA RACHUNKOWOŚCI: •
-wszystkie procesy i operacje gospodarcze wyraża się w mierniku pieniężnym
-dokonywanie zapisów księgowych odbywa się na podstawie dokumentów
-do zapisów operacji używa się specyficznych urządzeń księgowych- kont
-realizuje zasadę podwójnego zapisu
-zachowuje ciągłość ewidencji księgowej
-wykorzystuje inwentaryzację
KSIĘGOWOŚĆ
sformalizowany system ewidencji operacji gospodarczych danej jednostki i polega na prowadzeniu ksiąg
rachunkowych, przeprowadzaniu inwentaryzacji, dokonywaniu wyceny składników biznesu, sporządzaniu
dokumentacji księgowej, ustalaniu wyniku finansowego.
BILANS
to odpowiednio uporządkowane rzeczowe i finansowe zestawienie składników majątku jednostki
gospodarczej (aktywów) ze źródłami ich pochodzenia (pasywami) sporządzone na konkretny dzień.
WYNIK FINANSOWY
rezultat transakcji finansowych (porównanie przychodów i kosztów).
PŁYNNOŚĆ
FINANSOWA
zdolność do regulowania zobowiązań.
KONTO
urządzenie księgowe służące do grupowania jednorodnych operacji gospodarczych w celu odzwierciedlenia
stanu i zmiany okresowego składnika aktywów, pasywów lub wyników (kosztów, przychodów, strat i
zysków nadzwyczajnych)
2. ZASADY OBOWIĄZUJĄCE W RACHUNKOWOŚCI:
-zasada podwójnego zapisu- każdą operację gospodarczą księguje się przynajmniej na dwóch
kontach, w tej samej kwocie i po przeciwnej stronie kont
-zasada ciągłości (od bilansu do bilansu)
-zasada ostrożności
-niezmienności reguł księgowania i sporządzania sprawozdań
3. TYPY OPERACJI BILANSOWYCH:
operacja gospodarcza I typu- wywołuje zmiany tylko w składnikach majątkowych jednostki; wzrost
jednego składnika powoduje zmniejszenie innego o tą samą kwotę. [tylko aktywa]
A1+(A2+0)+A3+….+ (An-0)=P
operacja gospodarcza II typu- powoduje zmiany jedynie w źródłach finansowania majątku,
zwiększenie jednej pozycji pasywów powoduje zmniejszenie innej o tę samą kwotę. [tylko pasywa]
A=P1+(P2-0)+P3+(P4+0)+…+Pn
operacja gospodarcza III typu- powodują zmiany podwyższające wartości składników majątku, jak i
źródeł jego finansowania
A1+(A2+0)+A3+….An=P1+P2+….+(Pn+0)
operacja gospodarcza IV typu- wpływają na równoczesne zmniejszenie pozycji w aktywach, jak i
pasywach.
(A1-0)+A2+A3+…+An=P1+(P2-0)+P3+…+Pn
4. BŁĘDY KSIĘGOWE
ETAPY FUNKCJONOWANIA KONTA KSIĘGOWEGO:
1) założenie konta- wpisanie nazwy, numeru z planu kont
2) otwarcie konta- zaksięgowanie stanu początkowego z bilansu otwarcia lub jeśli dany składnik w
bilansie nie istnieje (wartość wynosi 0) to zaksięgowanie pierwszej związanej z nim operacji
gospodarczej
3) księgowanie operacji gospodarczych- dokonywanie zapisów operacji gospodarczych na podstawie
dowodów księgowych zawierających datę wystąpienia operacji, numer i symbol dowodu
księgowego, krótką treść charakteryzującą daną operację, wartość operacji.
4) Zamknięcie konta- podsumowanie stron konta i ustalenie salda końcowego
PRZYCZYNY BŁĘDÓW KSIĘGOWYCH:
• Dokonywanie księgowania w niewłaściwy sposób- inna kwota, nieodpowiednie konto,
nieodpowiednia strona konta, naruszenie zasady podwójnego zapisu;
• Dwukrotne ujęcie tej samej operacji;
• Pominięcie operacji gospodarczej w księgach rachunkowych
WYKRYWANIE BŁĘDÓW KSIĘGOWYCH:
•W wyniku inwentaryzacji
• W rezultacie uzgodnienia zapisów na kontach
• Podczas sporządzania zestawień kontrolnych lub zestawienia obrotów i sald
LIKWIDACJA BŁĘDÓW:
Stosuje się STORNO- zapis księgowy do poprawiania błędów księgowych do likwidacji błędnych zapisów
księgowych.
Storno czarne występuje w dwóch postaciach:
• Całkowite: polega na dokonaniu zapisu przeciwstawnego (po przeciwnej stronie konta) w stosunku
do zapisu błędnego, przez co anulowany zostaje błąd.
• Częściowe: polega na anulowaniu błędnego zapisu jedynie na koncie, na którym ten zapis wystąpił
przez zastosowanie zapisu przeciwstawnego.
Storno czerwone: polega na wykorzystaniu zapisu ujemnego, zapisujemy po tej samej stronie, co zapis
błędny więc zapisy się anulują. Zapisujemy kolorem czerwonym bądź w ramce.
5. PODSTAWOWE KRYTERIA KLASYFIKACJI KONT:
1) Przedmiot ewidencji:
-składniki bilansu, konta aktywne, pasywne, aktywno-pasywne
-konta przychodów, kosztów, strat i zysków nadzwyczajnych
2) Poziom szczegółowości:
-konta syntetyczne (ogólne)- konta analityczne (szczegółowe)
3) Funkcje zapisów:
-konta bilansowe, których sk okresu przenosi się do bilansu
-konta wynikowe, ewidencjonujące wyniki procesów gospodarczych związanych z osiągnięciem zysku
lub ponoszeniem straty
-konta rozliczeniowe
-konta korygujące
6. ZASADA FUNKCJONOWANIA KONTA AKTYWNO- PASYWNEGO
KONTO AKTYWNO-PASYWNE
to konto o swoistym charakterze, prowadzone dla połączonych składników aktywów i pasywów. Do tej
grupy należą konta rachunkowe, ewidencjonujące należności, zobowiązania wobec tych samych grup
składników bilansu.
FUNKCJONOWANIE
1) Saldo początkowe na koncie A-P może wystąpić na stronie Wn lub Ma albo po obu stronach
równocześnie
2) Zapisy operacji zależą za każdym razem od istoty operacji oraz charakteru w jakim występuje konto
(aktywny, pasywny) w przypadku danej operacji.
3) Ustalenie sald końcowych konta A-P wymaga odrębnej analizy każdej operacji zapisanej na koncie,
rozgraniczeniu operacji wpływających na sk debetowe od tych które wpływają na sk kredytowe.
7. PODZIAŁ
POZIOMY KONT:
Polega na wyróżnieniu z kont syntetycznych kont analitycznych.
Podzielność pozioma kont polega na tworzeniu szczegółowych kont księgowych (kont analitycznych) o
takim samym charakterze lecz węższym przedmiocie ewidencji niż konto macierzyste.
• Syntetyczne:
-służą do ewidencji operacji gospodarczych w sposób zapewniający zbilansowanie danych
zaksięgowanych na wszystkich kontach syntetycznych, prowadzonych w danej jednostce (możliwe
dzięki zasadzie podwójnego zapisu)
-mają charakterystyczny stopień uogólnienia. Uszczegółowienie zapisów na tych kontach wymaga
zastosowania podziału poziomego i przyporządkowaniu do nich właściwego zbioru kont
analitycznych
• Analityczne:
-służą do szczegółowej ewidencji danych ujętych na kontach syntetycznych
-zapis dokonywany jest jednostronnie, ponieważ stanowi jedynie przeniesienie zapisu z konta
syntetycznego
8. DOWODY KSIĘGOWE
DOKUMENTACJA KSIĘGOWA
To zestaw odpowiednio sporządzonych dokumentów, określających przebieg lub skutek wykonywanych
operacji gospodarczych. [musi być archiwizowany od 5 do 50 lat).
DOWODY KSIĘGOWE
Stwierdzają wystąpienia operacji gospodarczej, zawierają datę, strony kwotę. Dokumenty księgowe
odgrywają istotną rolę podczas dokonywanej kontroli sprawozdań finansowych oraz jako źródło analizy
ekonomicznej
DOWODY OBCE
Otrzymywane od zewnętrznych kontrahentów, banków, urzędów, instytucji oraz osób prawnych i
fizycznych, z którymi zawiązane zostały odpowiednie umowy.
DOWODY WŁASNE
Wszelkie dowody sporządzane przez jednostkę, w której podlegają ewidencjonowaniu bez względu na ich
przeznaczenie:
• Dowody wewnętrzne- operacje wewnątrz jednostki (wydanie materiału)
• Dowody zewnętrzne- dokumenty wynikające z operacji z kontrahentami zewnętrznymi lub z
rozrachunku o charakterze publiczno- prawnym (ZUS, PiT, ZUA)
PODZIAŁ
DOWODÓW:
1) Ze względu na przeznaczenie
• Zewnętrzne
• Wewnętrzne
2) Ze względu na etap sporządzania:
• Dowody źródłowe (pierwotne)- dowody księgowe, które po raz pierwszy stwierdzają fakt
wystąpienia operacji (asygnaty kasowe)
• Dowody wtórne- sporządzane na podstawie kilku źródłowych dowodów księgowych (raport
kasowy, rozdzielniki zużytych materiałów)
3) Ze względu na obrót zapasami:
• Faktura (Fa)- dowód zakupu, sprzedaży (materiałów, wyrobów gotowych, towarów, ŚT)
• Przyjęcie z zewnątrz (Pz)- dowód przyjęcia zakupionych materiałów i towarów do magazynu
• Rozchód wewnętrzny (Rw)- pobranie materiałów z magazynu do produkcji i zużycia.
• Zwrot wewnętrzny (Zw)- zwrot nie zużytych w produkcji materiałów
• Wydanie na zewnątrz (Wz)- wydanie sprzedanych materiałów, towarów, wyrobów
gotowych.
4) Rejestrują obrót gotówkowy:
• Dowód wpłaty (KP)- przyjęcie do kasy
• Dowód wypłaty (KW)- wydanie z kasy
• Raport kasowy (RK)- dokument zbiorczy operacji kasowych w pewnym okresie
5) Obrót bezgotówkowy:
• Wyciąg bankowy (WB)- przelew środków z i na konto jednostki
• Polecenie przelewu- polecenie dokonania przelewu na inny rachunek bankowy
• Dowód wpłaty- dowód wpłaty gotówki do baku
6) Obrót ŚT:
• OT- otrzymanie ŚT (zakup)
• PT- przekazanie do użytkowania
• LT- likwidacja ŚT
7) Rozrachunki z pracownikami:
• Lista płac (LP)- wysokość wynagrodzenia
• Wniosek o zaliczkę- dokonanie wypłaty zaliczki
• Polecenie wyjazdu służbowego- określa cel i termin podróży służbowej oraz stanowi
podstawę do jej rozliczenia
9. ZASADY FUNKCJONOWANIA KONT: PRZYCHODÓW, KOSZTÓW, WYNIKOWEGO
KONTA PRZYCHODÓW:
A. Służą do ewidencji efektów działalności gospodarczej w postaci przychodów uzyskiwanych głównie
ze sprzedaży własnych produktów
B. Funkcjonują wg. schematu analogicznego do zasady funkcjonowania kont pasywnych
KONTA KOSZTÓW:
A. Służą do ewidencji odpowiednio usystematyzowanych składników kosztów przedsiębiorstwa,
ponoszonych w związku z jego działalnością w danym czasie
B. Konta kosztów funkcjonują wg. schematu analogicznego do zasady funkcjonowania kont aktywnych
KONTO STRAT NADZWYCZAJNYCH:
• Nie zmniejszają się w ramach ogólnego ryzyka prowadzonej działalności
•Powstają w wyniku zdarzeń losowych, w wyniku których utracone zostająŚT, materiały, wyroby
gotowe, towary
• Funkcjonują wg schematu analogicznego do zasady funkcjonowania kont aktywnych
KONTO ZYSKÓW NADZWYCZAJNYCH:
Powstają gdy:
• Otrzyma odszkodowanie od ubezpieczyciela za utracone w wyniku zdarzeń losowych składniki
majątku
• Dotację lub dofinansowanie na pokrycie strat nadzwyczajnych
• Cechuje je nieprzewidywalność i niepowtarzalność.
• Funkcjonują wg schematu analogicznego do kont pasywnych
KONTO WYNIKOWE:
Na koniec okresu rozrachunkowego ustala się wynik finansowy osiągnięty z działalności operacyjnej
poprzez przeniesienie sald końcowych z kont przychodów i kont kosztów na konto wyniku finansowego i
ustalenie jego salda.
KONTO ROZLICZENIOWE:
Służy do wyksięgowania i przeksięgowania na odpowiednie konta poszczególnych pozycji wynikających z
danego dokumentu (np. Faktura za składniki majątku)
10. EWIDENCJA ZAKUPU MATERIAŁÓW LUB TOWARÓW:
A. Potwierdzeniem wystąpienia operacji zakupu materiałów lub towarów jest dokument zewnętrzny-
faktura zakupu (oryginał)
B. Dokumentem potwierdzającym przyjęcie do magazynu kupionych materiałów/ towarów jest
dokument Pz
C. Cena nabycia to cena zakupu oraz ew. kosztów zakupu (załadunek, wyładunek, transport,
ubezpieczenie na czas transportu)
11. EWIDENCJA SPRZEDAŻY TOWARÓW/ WYROBÓW GOTOWYCH:
A. Dokumentem potwierdzającym operację sprzedaży jest dokument własny- faktura sprzedaży (kopia)
B. Dokumentem potwierdzającym wydanie odbiorcy sprzedanych produktów z magazynu jest
dokument WZ.
12. KOSZTY RODZAJOWE:
AMORTYZAJCA
Jest to wyrażona w mierniku pieniężnym wartość zużycia środka trwałego lub wartości niematerialnej i
prawnej w danym przedziale czasu, na skutek ich eksploatacji lub wykorzystania w działalności
gospodarczej.
Odpisy amortyzujące powodują systematyczne zmniejszenie się wartości obiektów amortyzowanych
zwane umorzeniem.
Amortyzacja i umorzenie są przedmiotami ewidencji księgowej.
Wartość początkowa ŚT:
• W przypadku kupna- cena nabycia ŚT powiększona o ewentualne koszty zakupu,
• W przypadku uzyskania w drodze darowizny lub w inny nieodpłatny sposób- wartość rynkowa
środka na dzień nabycia lun wartość wynikająca z umowy
• W przypadku wytworzenia ŚT we własnym zakresie- koszt wytworzenia (wartość zużytych
materiałów, usług obcych, wynagrodzeń wraz z narzutami)
Ewidencja amortyzacji:
• Wpisywanie w koszty odpisów amortyzacyjnych rozpoczyna się w miesiącu następującym po
miesiącu oddania kompletnego i zdatnego do użycia ŚT do użytkowania
• Amortyzacja ŚT kończy się z ostatnim dniem miesiąca, w którym ŚT zostanie zlikwidowany,
sprzedany lub w wyniku zdarzeń losowych utracony, lub w którym wartość odpisów
amortyzacyjnych zrówna się z wartością początkowąŚT.
• Odpisów amortyzacyjnych można dokonywać w równych ratach co miesiąc, kwartalnie, lub raz na
rok (dotyczy to ŚT o niskiej wartości początkowej)
Czynniki wpływające na wielkość amortyzacji:
a) Wartość początkowa składająca się z ceny i kosztów zakupu, instalacji, modernizacji, przeszacowania wartości
b) Przewidywana cena odzysku
c) Przewidywany czas eksploatacji lub całkowita wydajność ŚT
d) Zastosowana metoda amortyzacji
METODY AMORTYZACJI:
I. Amortyzacja równomierna- metoda amortyzacji liniowej:
• Najłatwiejsza i najczęściej stosowana
• Zakłada że obiekt zużywa się równomiernie przez cały czas eksploatacji
• Stawka amortyzacyjna jest stała i wynika ze wzoru: roczna stopa amor
[%]=100%/okres amor w latach, roczna staw
amort=(wart. poczat- wart. odzysku)/ okres amor w latach
II. Amortyzacja nierównomierna:
Amortyzacja degresywna- według tej metody przydatność ekonomiczna środka trwałego
maleje w miarę jego użytkowania, a rosną koszty jego eksploatacji. Dlatego w początkowych
latach użytkowania stosuje się wyższe odpisy amortyzacyjne niż w kolejnych.
Licząc kwotę amortyzacji stawka amortyzacyjna nie ulega zmianie ale zmienia się podstawa
bowiem liczymy od wartości zaktualizowanej, czyli pomniejszonej o dotychczasowe odpisy.
W tej metodzie odpisów dokonuje się metodą degresywną, ale począwszy od roku, w którym tak
obliczona amortyzacja miałaby być niższa od amortyzacji obliczonej metodą liniową, stosuje się
metodę liniową.
Amortyzacja naturalna- zakłada, że zużycie obiektu jest jednakowe na każdą jednostkę pracy (np. sztukę, kilogram, godzinę itp.) Kwota amortyzacji zależy więc od ilości pracy wykonanej w danym okresie czasu.
Wyliczamy z formuły: Amortyzacja Naturalna= wartość początkowa środka trwałego praca planowana w całym okresie użytkowania.
ZUŻYCIE MATERIAŁÓW I ENERGII:
a) Zużycie materiałów podstawowych i pomocniczych (np. biurowych, gospodarczych, reklamowych)
b) Zużycie opakowań
c) Zużycie energii elektrycznej
d) Ciepłej i zimnej wody
e) Gazów
f) Pary wodnej
g) Półfabrykatów; artykułów handlowych
h) Części zapasowych maszyn i urządzeń
USŁUGI OBCE:
• Transportowe
• Budowlane
• Remontowe
• Czynsz, dzierżawa
• Składowania
• Łączności (telekomunikacja, poczta)
• Poligraficzne
• Informatyczne
• Bankowe
• Przeprowadzenie ekspertyz i badań
• Tłumaczenie tekstu
• Pozostałe usługi (pranie odzieży, utrzymanie czystości ipt.)
WYNAGRODZENIA:
Obejmuje wartość wynagrodzeń brutto wypłaconych w formie pieniężnej i w naturze, należnych za
pracę na rzecz przedsiębiorstwa, niezależnie od formy stosunku pracy.
W skład wynagrodzeń wchodzą:
a)płaca zasadnicza
b)dodatki do płac ( stażowy, funkcyjny)
c)dopłaty (np. nadgodziny, szkodliwe warunki pracy)
d)płace dodatkowe (premie)
UBEZPIECZENIA SPOŁECZNE I INNE ŚWIADCZENIA:
• Składki z tytułu ubezpieczeń społecznych opłacanych przez pracodawcę
• Składki na fundusz pracy
• Składki na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych
• Odzież ochronna i robocza
• Świadczenia rzeczowe związane z BHP
• Szkolenia pracowników
PODATKI I ODPŁATY:
• Podatek od nieruchomości
• Podatek od środków transportu
• Podatek akcyzowy
• Opłaty skarbowe
• Opłaty sądowe i notarialne
• Opłaty za wieczyste użytkowanie gruntów
• Roczne opłaty licencyjne i uprawniające do wykonywania działalności
POZOSTAŁE KOSZTY:
• Koszty krajowych i zagranicznych podróży służbowych
• Koszty prenumerat
• Koszty reprezentacji i reklamy
• Koszty związane z udziałem w targach krajowych i zagranicznych
• Koszty składek na rzecz organizacji, do których przynależność jest obowiązkowa
• Ubezpieczenia majątkowe
• Wypłaty ryczałtów za używanie przez pracowników własnych samochodów dla celów
służbowych
13. CECHY CHARAKTERYSTYCZNE UKŁADU RODZAJOWEGO:
A. Gromadzi koszty proste (nie podlegające już dalszemu podziałowi)
B. Daje informacje o wielkości i strukturze poniesionych kosztów, co pozwala na ocenę
materiałochłonności i pracochłonności
C. Ujmuje koszty poniesione w danym okresie bez względu na to czy dotyczą tego okresu, czy też nie
(wiąże się to z koniecznością dokonywania tzw rozliczeń międzyokresowych kosztów)
D. Ma charakter uniwersalny, gdyż jest układem obligatoryjnym we wszystkich przedsiębiorstwach
prowadzących księgi rachunkowe
E. Przydatność układu rodzajowego z punktu widzenia potrzeb zarządzania jest bardzo ograniczona
gdyż nie daje on podstaw do ustalenia kosztu jednostkowego produkowanego wyrobu lub usługi.
14. KONTO WYNIK FINANSOWY:
Po lewej stronie księgujemy (Dt):
• Koszty z podstawowej działalności operacyjnej (koszty wytwarzania wyrobów gotowych, koszty
wytworzenia usługi, wartość sprzedaży wg cen zakupu)
• Koszty z pozostałej działalności operacyjnej (koszt sprzedaży niefinansowanych aktywów trwałych,
przekazanie nieodpłatnie aktywa, naliczanie odszkodowania, koszt prowadzenia działalności
socjalnej)
• Koszty finansowe (koszty sprzedaży aktywów finansowych, naliczone odsetki od wynagrodzeń
finansowych)
• Straty nadzwyczajne
• Obroty Dt
• Sk Ct (zysk)
Po prawej stronie księgujemy (Ct):
• Przychody ze sprzedaży wyrobów gotowych, ze sprzedaży towarów, z usług)
• Przychody z pozostałej działalności operacyjnej ( przychody ze sprzedaży niefinansowych aktywów
trwałych, otrzymane dotacje, odszkodowania, nieodpłatne aktywa, grzywny)
• Przychody finansowe (przychód ze sprzedaży aktywów finansowych, naliczone odsetki od aktywów
finansowych)
• Zyski nadzwyczajne
• Obroty Ct
• Sk Dt (strata)
15. METODY USTALANIA KOSZTU WYTWORZENIA LUB ZAKUPU SPRZEDANYCH
TOWARÓW:
A. Powinien być odjęty od przychodu ze sprzedaży w tym samym okresie dla którego określa się wynik
finansowy
B. Stanowi problem, gdy na dzień ustalenia wyniku finansowego zostaje zapas produktów, a koszty
zakupu poszczególnych partii zmieniały się z upływem czasu
OKREŚLENIE KOSZTU ZAKUPU SPRZEDANYCH PRODUKTÓW:
1. METODĄ KOSZTU PRZECIĘTNEGO:
Polega na ustaleniu przeciętnego koszty na jedną sztukę produktu
2. METODĄ LIFO
Polega na zsumowaniu kosztów zakupu sprzedanej ilości sztuk produktów począwszy od kosztów
ostatniej dostawy
3. METODA FIFO
Polega na zsumowaniu kosztów zakupu sprzedanej ilości sztuk produktów począwszy od kosztów
pierwszej dostawy
16. PRÓG RENTOWNOŚCI:
A. Wyznaczeni progu rentowności pozwala na uzyskanie odpowiedzi na pytanie kiedy sprzedaż
produktów zacznie przynosić zysk
B. Istota analizy progu rentowności sprowadza się do wyznaczenia takiego poziomu wielkości
produkcji, przy którym przychody ze sprzedaży pokrywają dokładnie poniesione koszty
Główne założenia:
• Wielkość produkcji w badanym okresie jest równa wielkości sprzedaży
• Koszty produkcji są funkcją wielkości produkcji
• Koszty zmienne zmieniają się wprost proporcjonalnie wraz ze zmianą wielkości produkcji
• Jednostkowa cena sprzedaży wyrobu nie ulega zmianie z upływem czasu.
ILOŚCIOWY PRÓG RENTOWNOŚCI:
PR w ujęciu ilościowym wyraża liczbę wyrobów jaką przedsiębiorstwo powinno sprzedać, aby pokryć
koszty stałe i koszty zmienne.
Wyznacza się ze wzoru:
PR=Ks/(c-Kz), gdzie:
Ks- całkowite koszty stałe
c- jednostkowa cena sprzedaży
Kz- jednostkowe koszty zmienne
WARTOŚCIOWY PRÓG RENTOWNOŚCI:
PR w ujęciu wartościowym oznacza taką wartość przychodów ze sprzedaży, która pokrywa koszty całkowite
i przy której wynik finansowy wynosi zero.
Wyznacza się ze wzoru:
PRwart=Ks*c/(c-Kz)