KŁOPOTLIWE TORBIELE
Dziwne zmiany pojawiające się czasem w jamie ustnej, które wywołują ból, dyskomfort lub niepokojąco rosną, zawsze powinny być wskazaniem do jak najszybszej wizyty u dentysty. Twory te mogą być torbielami: kości lub tkanek miękkich. Torbiele w jamie ustnej od samego początku mogą sprawiać kłopoty albo też odwrotnie: mogą długo istnieć, nie dając widocznych lub odczuwalnych objawów chorobowych. Zdarza się, że torbiel samoistnie pęka, opróżnia swoją zawartość i zanika, ale bywa i tak, że nawet twory, które nie wywołują początkowo żadnych negatywnych reakcji organizmu, z czasem mogą zacząć sprawiać problemy; szczególnie, kiedy zmiany te ulegają zakażeniu i rozwija się w nich stan zapalny.
Skutkami istnienia torbieli w jamie ustnej mogą być:
Ból, ucisk, obrzęk, opuchlizna – to rezultaty powiększania się torbieli albo wynik zakłóceń w usuwaniu wydzieliny, które najczęściej są spowodowane przez rozwój stanu zapalnego w obrębie zmiany i zatkanie drożności gruczołów limfatycznych. Z powodu zablokowania drogi ujścia wydzieliny w torbieli wzrasta ciśnienie i parcie na tkanki, co manifestuje się wymienionymi wyżej przykrymi objawami.
Parestezje wargi górnej lub dolnej (mrowienie, drętwienie) – pojawiają się wskutek wzrostu torbieli lub kiedy w zmianie rozwija się stan zapalny i powoduje ucisk okolicznych tkanek.
Uwypuklenia tkanek, zmiana dotychczasowego kształtu obszaru jamy ustnej, w którym torbiel się rozrasta, unoszenie dolnej małżowiny nosowej, a nawet zniszczenie dna jamy nosowej – zmiany te mogą błędnie sugerować narastanie tkanki nowotworowej.
Zmiany w kościach szczęk i wyrostka zębodołowego w postaci zaników, rozdęcia lub ścieńczenia kości – są konsekwencją stałego, powiększającego się ucisku wywołanego przez rosnącą torbiel.
Nietypowe objawy ze strony zębów sugerujące, że to nie torbiel, a właśnie stan zapalny w samym zębie jest ich przyczyną (np. drżenie zęba podczas testów opukowych).
Krwotoki – mogą być rezultatem silnego powiększenia się torbieli tętniakowatej i wywołanego tym pęknięcia ściany kostnej. Mogą też pojawić się podczas leczenia torbieli metodą wyłyżeczkowania.
Rozsuwanie korzeni zębów, przemieszczanie zawiązków zębów i całych zębów oraz będące ich konsekwencją nieprawidłowości zgryzu.
Utrudnienia w wyrzynaniu się zębów – występują, kiedy torbiel tworzy się nad zawiązkiem zęba lub nad już wyrastającym, ale jeszcze ukrytym pod dziąsłem zębem.
Pojawienie się torbieli (guzków) satelitarnych, które powstają z pasm komórek wyrastających z nabłonka pierwotnej torbieli rogowaciejącej i których usunięcie wymaga sporej ingerencji w tkanki.
Możliwość nawrotów torbieli w miejscach, z których były już likwidowane – spowodowane jest to najczęściej niecałkowitym usunięciem zmian pierwotnych. Przy wznowach istnieje ryzyko wystąpienia metaplazji nowotworowej, czyli pojawienia się w torbielach nawrotowych komórek zmienionych pod względem czynnościowym lub morfologicznym w odniesieniu do komórek, które tworzyły usuniętą, pierwotną torbiel.
Transformacja nowotworowa – punktem wyjścia mogą być: torbiel rogowaciejąca pierwotna, mnogie torbiele pierwotne w kościach szczęk lub żuchwy lub też torbiel zawiązkowa.
Zagrożenie dla zdrowia ogólnego a nawet życia – powstaje, kiedy ropna treść z zakażonej i zmienionej zapalnie torbieli przedostanie się do krwiobiegu. W takiej sytuacji może dojść do zakażenia krwi i rozprzestrzenienia się infekcji na cały organizm.