Gnieźnieńska Wyższa Szkoła Humanistyczno-Menedżerska

„Milenium”

Marek Kubiak

PRAKTYKA SPECJALIZACYJNA

Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej
w Rogowie

Rogowo 2010

1. Merytoryczna działalność placówki

Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej
ul. Kolejowa 4
88-420 Rogowo
tel. [phone]
tel/fax [phone]
e-mail: [e-mail]

W ramach praktyk zapoznałem się z regulaminem funkcjonowania Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Rogowie, a także z przepisami BHP i przeciw pożarowymi. Poznałem statut i strukturę organizacyjną Ośrodka, zakres czynności pracowników socjalnych oraz obsługę urządzeń biurowych. Otrzymałem także do wglądu Gminną Strategię Rozwiązywania Problemów Społecznych na lata 2006-2016. Aby rozpocząć praktykę niezbędne było zapoznanie się z ustawą o pomocy społecznej, rodzajami i formami udzielanej pomocy oraz metodami pracy – indywidualnego przypadku, grupowej i środowiskowej.

Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Rogowie stanowi jednostkę organizacyjną Gminy Rogowo powołaną  do  realizacji  zadań pomocy  społecznej  określonych w przepisach ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej ( Dz. U.  z 2008 r. Nr  115 poz. 728).

Zadania pomocy społecznej realizowane przez  Ośrodek polegają w szczególności na:
 1) przyznawaniu i wypłacaniu przewidzianych ustawą świadczeń; 
 2) pracy socjalnej;
3) prowadzeniu i rozwoju niezbędnej infrastruktury socjalnej;
 4) analizie i ocenie zjawisk rodzących zapotrzebowanie na świadczenia z pomocy społecznej;
 5) realizacji zadań wynikających z rozeznanych potrzeb społecznych;
 6) rozwijaniu nowych form pomocy społecznej i samopomocy w ramach identyfikowanych potrzeb.

Do zadań własnych gminy realizowanych przez Ośrodek o charakterze obowiązkowym należy:
  1) opracowanie i realizacja gminnej strategii rozwiązywania problemów społecznych  ze szczególnym uwzględnieniem programów pomocy społecznej, profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych i innych, których celem jest integracja    osób i rodzin z grup szczególnego ryzyka;
  2)   sporządzanie bilansu potrzeb gminy w zakresie pomocy społecznej;
  3) udzielanie schronienia, zapewnienie posiłku oraz niezbędnego ubrania osobom  tego pozbawionym;
 4)   przyznawanie i wypłacanie zasiłków okresowych;
    5)   przyznawanie i wypłacanie zasiłków celowych;
    6)  przyznawanie i wypłacanie zasiłków celowych na pokrycie wydatków powstałych w   wyniku zdarzenia losowego;
    7) przyznawanie i wypłacanie zasiłków celowych na pokrycie wydatków na  świadczenia zdrowotne osobom bezdomnym oraz innym osobom nie mającym    dochodu i możliwości uzyskania świadczeń na podstawie przepisów o  powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia;
      8)   przyznawanie zasiłków celowych w formie biletu kredytowego;
      9)  opłacanie składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe za osobę, która   zrezygnuje z zatrudnienia w związku z koniecznością sprawowania bezpośredniej,  osobistej opieki nad długotrwale lub ciężko chorym członkiem rodziny oraz wspólnie  niezamieszkującymi matką, ojcem lub rodzeństwem;
     10)   praca socjalna;
     11)  organizowanie i świadczenie usług opiekuńczych, w tym specjalistycznych w miejscu zamieszkania, z wyłączeniem specjalistycznych usług opiekuńczych dla  osób z zaburzeniami psychicznymi;
       12)   tworzenie gminnego systemu profilaktyki i opieki nad dzieckiem i rodziną;
       13)   dożywianie dzieci;
       14)   sprawienie pogrzebu, w tym osobom bezdomnym;
       15)  kierowanie do domu pomocy społecznej i ponoszenie odpłatności za pobyt  mieszkańca gminy w tym domu;
       16)  sporządzanie sprawozdawczości oraz przekazywanie jej właściwemu  wojewodzie, również w wersji elektronicznej, z zastosowaniem systemu  informatycznego;
       17) utworzenie i utrzymywanie ośrodka pomocy społecznej, w tym zapewnienie   środków na wynagrodzenia pracowników;

Do zadań własnych gminy realizowanych przez Ośrodek należy:
 1) przyznawanie i wypłacanie zasiłków specjalnych celowych;
 2) przyznawanie i wypłacanie pomocy na ekonomiczne usamodzielnienie w formie   zasiłków, pożyczek oraz pomocy w naturze;
   3) podejmowanie innych zadań z zakresu pomocy społecznej wynikających z  rozeznanych potrzeb gminy, w tym tworzenie i realizacja programów osłonowych.

Do zadań zleconych z zakresu administracji rządowej realizowanych  przez Ośrodek należy:

1) przyznawanie i wypłacanie zasiłków stałych;
       2) opłacanie składek na ubezpieczenie zdrowotne określonych w przepisach o   powszechnym ubezpieczeniu w narodowym Funduszu Zdrowia;
       3) przyznawanie i wypłacanie zasiłków celowych na pokrycie wydatków związanych z  klęską żywiołową lub ekologiczną;
       4) realizacja zadań wynikających z rządowych programów pomocy społecznej,   mających na celu ochronę poziomu życia osób, rodzin i grup społecznych oraz rozwój specjalistycznego wsparcia.

Ośrodek realizuje zadania w zakresie:
- świadczeń rodzinnych na podstawie ustawy z dnia 28 listopada 2003r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. Nr 228, poz. 2255 z późn. zm.,

- postępowania wobec dłużników alimentacyjnych oraz zaliczce alimentacyjnej na    podstawie ustawy z dnia 22 kwietnia 2005r. o postępowaniu wobec dłużników  alimentacyjnych oraz zaliczce  alimentacyjnej ( Dz. U. Nr 86, poz. 732).

Struktura organizacyjna

Pracownicy:
1. Mariola Kuchcińska - kierownik GOPS
2. Grażyna Stelmaszewska - starszy pracownik socjalny
3. Teresa Zwolińska - starszy pracownik socjalny
4. Iwona Kędzierska - pracownik socjalny
5. Lidia Koszel - pracownik socjalny
6. Monika Starczewska - referent ds. świadczeń rodzinnych
7. Karolina Konieczka - referent ds. funduszu alimentacyjnego
8. Renata Marosz - specjalista reintegracji zawodowej

Godziny pracy: od poniedziałku do piątku od 7:15 do 15 :15

Gminna Strategia Rozwiązywania Problemów Społecznych na lata 2006-2016

1 Misja

Gmina Rogowo poprzez tworzenie warunków harmonijnego rozwoju chce

zapewnić swoim mieszkańcom jak najlepsze warunki w poczuciu bezpieczeństwa, oraz umożliwić im realizacje planów osobistych, zawodowych i społecznych.

Wszelkie działania prowadzone są w odpowiedzi na rzeczywiste potrzeby osób, rodzin, grup i społeczności, zaś przy ich realizacji wykorzystywany będzie istniejący potencjał ludzki i instytucjonalny. Gmina stawia na szeroko pojętą profilaktykę oraz budowanie lokalnego partnerstwa przy rozwiązywaniu problemów społecznych i lokalnych. Nadrzędnym celem podejmowanych działań jest doprowadzenie do życiowego usamodzielnienia osób, rodzin, grup i społeczności lokalnych oraz ich zaktywizowania do włączenia się w rozwiązywanie istniejących problemów. Uznaje się bowiem, że problemy indywidualne jak i społeczne mogą zostać rozwiązane wyłącznie przez lub przy współudziale istniejących podmiotów.

Obowiązuje tu zasada „pomóż mu/im tak by sam/sami pomógł/pomagali sobie”

2 Podstawowe założenia strategii na lata 2006 – 2016

Większość problemów z jakimi borykają się mieszkańcy Gminy Rogowo uznawana jest za problemy społeczne, będące konsekwencją zakłóceń organizacji życia zbiorowego. Ich przykładem jest głównie bezrobocie, ubóstwo, niepełnosprawność, choroby przewlekłe, uzależnienia, przestępczość itp. Problemy te nie występują w izolacji od siebie, zachodzi pomiędzy nimi często stosunek przymusowo - skutkowy np. bezrobocie powoduje nie tylko utratę środków utrzymania ale również pogłębienie i nawarstwienie innych problemów takich jak: bezradność, izolacja społeczna, uzależnienia (często powodujące utratę pracy) itp.

Powyższe problemy będą pojawiać się lub pogłębiać na skutek braku zabezpieczenia finansowego. Gwarantem prawidłowego funkcjonowania człowieka jest bowiem zabezpieczenie podstawowych potrzeb życia, odzież, dach nad głową itp. Obok form pomocy o charakterze finansowym, rzeczowym lub usługowym konieczne jest rozwijanie form pozamaterialnych poprzez poradnictwo, wsparcie psychologiczne lub prawne, aktywizacja społeczna, rozwój samopomocy sąsiedzkiej. Celem tych wszystkich działań ma być zapobieganie marginalizacji, doprowadzenie do usamodzielnienia osób, rodzin, grup i społeczności lokalnych, oraz wyposażenie ich w narzędzia umożliwiające samodzielne radzenie sobie z pojawiającymi problemami i potrzebami.

O pełnym usamodzielnieniu nie będzie jednak mowy bez zapewnienia bezrobotnym, zatrudnienia w różnych formach np. zatrudnienie socjalne, roboty publiczne, prace interwencyjne itp. Konieczne jest tu wyrównywanie szans różnych grup społecznych, w tym osób niepełnosprawnych, kobiet, ludzi młodych i długotrwale bezrobotnych. Nie bez znaczenia pozostaje w tym zakresie rozwój edukacji ustawicznej oraz dostosowanie potrzeb zwłaszcza miejscowego rynku pracy oraz istniejących problemów. W tym zakresie ważne jest aby przyszłościowo młodzież nie wybierała szkół ukierunkowanych na specjalności po ukończeniu których absolwenci stanowią najliczniejszą grupę zarejestrowanych bezrobotnych.

Problemy społeczne mają wielowymiarowy charakter i ich rozwiązanie wymaga

systemowych rozstrzygnięć, zintegrowanej współpracy instytucjonalnej, angażującej sferę polityczną, gospodarczą i społeczną. Dlatego też wskazane jest stworzenie zintegrowanego systemu pomocy skierowanego ku całej rodzinie, a nie odrębnie do poszczególnych jej członków. Należy doprowadzić do wypracowania wspólnych programów i współdziałania wszystkich podmiotów powołanych w celu rozwiązywania problemów społecznych (przedstawiciele władzy lokalnej na szczeblu gminy, pomocy społecznej, oświaty, kultury, zdrowia, organizacje charytatywne, kościelne itp.).

3 Główne cele strategiczne

Uwzględniając założenia strategii na lata 2006 – 2016 sformułowano następujące cele strategiczne:

1. Zabezpieczenie środków materialnych na zaspokojenie podstawowych potrzeb

bytowych osób i rodzin.

2. Ulepszenie istniejących i wprowadzenie nowych form pomocy celem zwalczania

negatywnych skutków istniejących problemów i mobilizowania ludzi do działania

oraz zapobieganie marginalizacji osób i rodzin poprzez wyrównywanie szans oraz

włączanie zagrożonych środowisk w życie społeczne.

3. Zwiększenie skuteczności działań instytucji zajmujących się rozwiązywaniem

problemów społecznych, poprzez stworzenie zintegrowanego systemu pomocy

skierowanego ku całej rodzinie oraz zwiększenie efektywności działań

poszczególnych podmiotów.

4 Priorytety

Wszystkie cele przyjęte w powyższym dokumencie są ze sobą ściśle powiązane i

wymagają jak najszybszego wdrożenia ponieważ odnoszą się do poprawy życia mieszkańców Gminy Rogowo, a w szczególności zaś mają za zadanie zapobieganie marginalizacji osób i rodzin, oraz reintegracje środowisk wykluczonych. Jednak ze względów finansowych, oraz kadrowych realizacja wszystkich jednocześnie nie jest możliwa. Dlatego wybrano cele priorytetowe, których realizacje należy rozpocząć w pierwszej kolejności. Do zadań o charakterze priorytetowym należy zaliczyć:

- Zabezpieczenie środków materialnych na zaspokojenie podstawowych potrzeb bytowych osób i rodzin, a w tym świadczenie niezbędnej pomocy finansowej, rzeczowej i usługowej

- Aktywizacja społeczna i zawodowa osób i rodzin wykluczonych społecznie lub zagrożonych tym zjawiskiem (samopomoc, edukacja, zatrudnienie socjalne)

- Przygotowanie programów skierowanych ku poszczególnym grupom ryzyka, w

szczególności niepełnosprawnym, długotrwale bezrobotnym, wielodzietnych, rodziny niepełne i dysfunkcyjne

- Aktywizacja społeczności lokalnych

- Wspieranie rodzin w realizacji swoich funkcji, w przypadku rodzin dysfunkcjonalnych zapewnienie dzieciom rodzinnej opieki zastępczej

- Zagospodarowanie czasu wolnego, w szczególności dzieci i młodzieży

- Propagowanie wspólnych działań lokalnych instytucji i organizacji o charakterze

publicznym i niepublicznym w tym pozarządowymi i kościelnymi w celu wspólnego

diagnozowania problemów, wymiany informacji, przygotowanie programów profilaktycznych i naprawczych w zakresie rozwiązywania problemów indywidualnych i społecznych oraz ich realizacji

- Stwarzanie systemu profilaktyki i opieki nad dzieckiem i rodziną

- Szersze włączenie organizacji pozarządowych i kościelnych w realizacji zadań z zakresu pomocy społecznej.

1. Klienci Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej

Klientami Ośrodka są między innymi osoby uzyskujący wsparcie z tytułu:
-Ustawy o pomocy społecznej
-Ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych ---Ustawy o świadczeniach rodzinnych
-Ustawy o przeciwdziałaniu przemocy

Są to klienci w trudnej sytuacji życiowej. Chodzi zatem przede wszystkim o: ubóstwo, sieroctwo, bezdomność, bezrobocie, niepełnosprawność, długotrwałą lub ciężką chorobę, przemoc w rodzinie, potrzebę ochrony macierzyństwa lub wielodzietności, bezradność w sprawach opiekuńczo-wychowawczych i prowadzenia gospodarstwa domowego.

Oprócz tego Ośrodek Pomocy Społecznej jest zobowiązany do udzielania pomocy kobietom w ciąży i wychowującym dzieci (na mocy ustawy o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży). W ramach tych obowiązków Ośrodek udziela pomocy prawnej i materialnej kobietom od ósmego miesiąca ciąży.

ZADANIA WŁAŚCIWE

1. Udział w pracach diagnostycznych – wywiad środowiskowy

Mój udział w pracach diagnostycznych pracownika socjalnego polegał na obserwacji wywiadu środowiskowego – metodę tą opisałem poniżej. Również asystowałem przy diagnozowaniu przypadku i przy sporządzaniu wywiadu środowiskowego.

Pracą socjalną są działania, których celem jest usamodzielnianie osób i rodzin i pomoc w odzyskiwaniu bądź wzmacnianiu zdolności do funkcjonowania w społeczeństwie (np. organizowanie wsparcia środowiskowego, organizowanie porad i konsultacji specjalistycznych, poszukiwanie dodatkowych źródeł finansowania istotnych potrzeb życiowych rodzin, udzielanie informacji, pomoc w uzyskaniu zatrudnienia). Pomoc w formie zasiłków udzielana jest na wniosek osoby zainteresowanej. Decyzja w sprawie zasiłku podejmowana jest po przeprowadzeniu rodzinnego wywiadu środowiskowego. Przeprowadza go pracownik socjalny. Odwiedza on osobę lub rodzinę starającą się o pomoc w jej mieszkaniu. Poznaje położenie przyszłego świadczeniobiorcy i na tej podstawie planuje pomoc..

Aby uzyskać wsparcie w formie zasiłku trzeba spełnić kilka warunków. Podstawowym jest zła sytuacja materialna - niskie dochody. Osoba korzystająca z pomocy zobowiązana jest również do współpracy z pracownikiem socjalnym. Ten ostatni zbiera informacje, które z jednej strony mają odpowiedzieć na pytanie, czy danej rodzinie/osobie przysługuje pomoc, z drugiej pozwalają określić jakie działania mogą doprowadzić do poprawy sytuacji świadczeniobiorców. Pracownik socjalny, może domagać się od osoby lub rodziny złożenia oświadczenia o uzyskiwanych dochodach. Jeśli odmówi złożenia takiego oświadczenia, może spotkać się z odmową udzielenia pomocy. Ośrodek pomocy może nie przyznać wsparcia, a także może zostać uchylona decyzja o już przyznanym świadczeniu jeśli:
- osoba lub rodzina nie współpracuje z pracownikiem socjalnym w rozwiązywaniu trudnej sytuacji życiowej,
- odmawia zawarcia kontraktu socjalnego lub nie dotrzymuje jego postanowień,
- osoba bezrobotna bez uzasadnienia odmawia podjęcia zatrudnienia, innej pracy zarobkowej lub wykonywania prac społecznie użytecznych,
- osoba uzależniona bez uzasadnienia odmawia podjęcia leczenia odwykowego w zakładzie lecznictwa odwykowego.

 Wywiad środowiskowy przeprowadza się w terminie 14 dni od dnia powzięcia wiadomości o potrzebie przyznania świadczenia z pomocy społecznej, wystąpienia z wnioskiem o wydanie decyzji potwierdzającej prawo do świadczeń opieki zdrowotnej, zwrócenia się sądu lub starosty o wydanie opinii w celu ustanowienia rodziny zastępczej w związku z prowadzonym postępowaniem w sprawie ustanowienia rodziny zastępczej albo otrzymania orzeczenia sądu o umieszczeniu dziecka w placówce opiekuńczo-wychowawczej typu interwencyjnego, socjalizacyjnego lub rodzinnego, a także powzięcia informacji o przemocy w rodzinie.

 W sprawach niecierpiących zwłoki, wymagających pilnej interwencji ośrodka pomocy społecznej wywiad przeprowadza się w terminie 2 dni od dnia powzięcia wiadomości o potrzebie przyznania świadczenia. Wywiad przeprowadza się w miejscu zamieszkania osoby lub rodziny albo w miejscu ich pobytu.  Pracownik socjalny przeprowadzając wywiad, bierze pod uwagę indywidualne cechy, sytuację osobistą, rodzinną, dochodową i majątkową osoby samotnie gospodarującej lub osób w rodzinie, mogące mieć wpływ na rodzaj i zakres przyznawanej im pomocy.

Na podstawie przeprowadzonego wywiadu pracownik socjalny dokonuje analizy i oceny sytuacji danej osoby lub rodziny i formułuje wnioski z niej wynikające stanowiące podstawę planowania pomocy. Przed przystąpieniem do przeprowadzenia wywiadu pracownik socjalny uprzedza osobę lub rodzinę, z którą przeprowadza wywiad, o odpowiedzialności karnej za udzielenie nieprawdziwych informacji.

1. Diagnoza indywidualnego przypadku

Pod nadzorem mojej opiekunki praktyk przeprowadziłem diagnozę indywidualnego przypadku. Miałem także za zadanie rozpatrzeć kilka środowisk rodzinnych pod względem metody grupowej. Obserwowałem i częściowo brałem udział podczas przeprowadzania wywiadów środowiskowych.

1. Przedstawienie osoby

Pani Joanna urodziła się 11.06.1979r. w Rogowie. W 1983r. Gdy miała 4 lata jej matka umarła na nowotwór złośliwy. Od tego czasu wychowywana była samotnie przez ojca, który jak twierdzi pani Joanna darzył ją ogromnym uczuciem. Po ukończeniu szkoły podstawowej w 1993r. Rozpoczęła naukę w Liceum Ogólnokształcącym w Żninie. Wyniki w nauce miała dobre. Zaczęła spotykać się ze starszym od siebie o 3 lata Danielem który, kończył w tym roku tj. 1993 Zasadniczą Szkołę Zawodową również w Żnienie. Pani Joanna w II klasie liceum tj.1995 roku zaszła w ciążę i z tego powodu po kilku miesiącach przerwała edukację szkolną. Po dokładnych badaniach lekarskich u pani Joanna stwierdzono, iż dziecko urodzi się z zespołem Downa. To była bardzo bolesna wiadomość dla młodych rodziców. W lutym 1995r. po otrzymaniu zgody ojca wyszła za mąż za Daniel Z.-ojca przyszłego dziecka. Wraz z mężem zamieszkała u swojego ojca. Przy pielęgnacji i wychowaniu Adasia pomagał jej ojciec, który wykazał wiele troski i poświęcenia. Jego pomoc ograniczała się tylko do godzin popołudniowych i wieczornych ponieważ pracował jako magazynier. Pierwsze problemy pojawiły się po urodzeniu dziecka, a związane były z częstą infekcją górnych dróg oddechowych u Adasia spowodowane alergią na roztocze. Po pewnym czasie wykryto u dziecka również wadę serca i lekkie uszkodzenie słuchu.

Pani Joanna nie pracowała zawodowo, zajmowała się domem i wychowywaniem Adasia, który potrzebował tak dużej opieki i zaangażowania. Jedynym żywicielem rodziny był wówczas mąż Daniel, który pracował na budowie. Dodatkową pomoc finansową młoda rodzina otrzymała od ojca klientki pana Władysława z którym (z powodu wspólnego zamieszkania) prowadzili wspólne gospodarstwo domowe. Następną przyczyną problemów pani Joanny stanowiło coraz częstsze przychodzenie męża z pracy do domu w stanie nietrzeźwym. „Mąż zawsze lubił wypić, lecz nigdy nie były to duże ilości, nie sądzę aby był to problem dominujący w naszym małżeństwie.”- jak twierdzi klientka- „Teraz jednak zdarza się to nagminnie.” Z powodu coraz trudniejszej sytuacji materialnej w rodzinie w styczniu 2004 roku pani Joanna podjęła prace na etacie sprzedawcy w sklepie mięsnym. Niestety, ponieważ zbyt często przebywała na zwolnieniach lekarskich z tytułu opieki nad dzieckiem, została z pracy zwolniona w styczniu 2007 roku. Sytuacja rodziny stała się krytyczna gdy w niedługim czasie bo w grudniu 2007 roku pracę stracił mąż Daniel z powodu częstego nie przychodzenia do pracy(spowodowanego nadużyciem alkoholu).

2. Sytuacja rodzinna

Struktura rodziny:
Małżeństwo z chorym dzieckiem:
Mąż, od 2 miesięcy bezrobotny, zarejestrowany w PUP. Dwa miesiące na zasiłku dla bezrobotnych. Wykształcenie zawodowe- tapicer.
Żona, wykształcenie średnie ogólnokształcące, nie pracuje.
Syn, uczeń szkoły specjalnej.

Sytuacja materialna:
Zasiłek dla bezrobotnych w wys. 540 zł
Zasiłek rodzinny w wys. 272 zł
Łączny dochód: 812 zł

Sytuacja mieszkaniowa:
Stare budownictwo, 2 pokoje kuchnia, wc na półpiętrze, w kuchni zaadoptowana łazienka, ogrzewanie gazowe.
Mieszkanie czyste i zadbane. Remont przeprowadzony 2 lata temu.

Opłaty mieszkaniowe:
Czynsz: 160 zł (nieopłacony od 10 miesięcy). Brak dodatku mieszkaniowego
Prąd: 100 zł
Gaz: 120 zł (w okresie grzewczym: 350 zł)

Sytuacja zdrowotna:
Syn , lat 12 jest pod stałą opieką psychologa w poradni Psychologiczno- pedagogicznej w Pyrzycach, oraz pod stałą opieką pediatry, gdyż dzieci z zespołem Downa mają obniżoną odporność organizmu, co prowadzi do częstych zapaleń płuc i zapaleń wątroby, co w przypadku tych dzieci może być śmiertelne. Wizyty i leki -koszt ok. 80 zł miesięcznie.

Więzi rodzinne:
Rodzina silnie związana emocjonalnie, otaczająca się miłością i szacunkiem. Małżeństwo jednak samo przyznaje, że ze względów finansowych i kłopotów męża z alkoholem coraz częściej występują konflikty między nimi.

3. Historia problemu

Głównym problemami pani Joanny są:
-krytyczna sytuacja materialna, dochód nie wystarcza na pokrycie podstawowych potrzeb,
-zły stan zdrowia dziecka pani Joanny, u Adama nadal występują infekcje górnych dróg oddechowych a także zaburzenia emocjonalne, słabiej radzi sobie z otaczającym go światem niż jego rówieśnicy,
-niekorzystna atmosfera rodzinna spowodowana nadużywaniem alkoholu przez męża, wszczynanie przez niego awantur i bijatyk i niepodejmowaniem przez niego pracy zawodowej,
-bardzo duże zadłużenie mieszkania, duże prawdopodobieństwo, że rodzina będzie wyeksmitowana z zadłużonego mieszkania.

Szczególnie odczuwane niezaspokojone potrzeby pani Joanny to:
-potrzeba spokoju i bezpieczeństwa, zagrożona z winy męża, istotna tak w stosunku do klientki jak i jej dziecka,
-potrzeba bezpieczeństwa ekonomicznego, której nie może zaspokoić z powodu braku pracy występującego i u niej i u męża, który w odróżnieniu od niej nie próbuje podjąć stałej pracy i nie łoży środków finansowych na utrzymanie dzieci, klientka chciałaby zapewnić dzieciom przynajmniej podstawowe warunki bytu, takie jak: prawidłowe wyżywienie, odpowiednie ubranie itp.
-niezaspokojona, utajona potrzeba ukończenia przerwanej nauki w Liceum Ogólnokształcącym aby jej wykształcenie było przynajmniej na poziomie średnim, co być może ułatwiłoby jej znalezienie pracy.

Pani Joanna nie jest bierna wobec swoich kłopotów, tkwią w nie siły, które wywołały u niej własną chęć wyjścia z trudnej sytuacji. Kiedy żył ojciec pani Joanna mogła liczyć na pomoc z jego strony, miała bowiem psychiczne wsparcie w trudnych sytuacjach. Natomiast ze strony rodziców męża i jego rodzeństwa pani Joanna nie otrzymała żadnej pomocy. Usprawiedliwiają oni zachowanie pana Daniela tym, że nadużywając alkoholu zapomina on o problemach małżeńskich, bardzo przeżywa brak pracy i chore dziecko. Cała rodzina obwinia za całą sytuację i problemy w jakich znalazła się rodzina właśnie panią Joannę, która jak twierdzą „nic nie robi aby pomóc Danielowi, tylko ciągle płacze i narzeka zamiast sama wziąć się za jakąś robotę”.

Zaplanowane działanie

Cel główny:
Poprawa sytuacji życiowej rodziny i zapisanie męża pani Joanny na terapie dla nałogowych alkoholików.

Cele szczegółowe:
Wspólne rozmowy z mężem klientki prowadzące do uświadomienia mu, że głównym problemem rodziny jest nadużywanie przez niego alkoholu, i, że jedyną szansą uratowania rodziny przed rozbiciem jest dobrowolne, stanowcze podjęcie przez niego leczenia w Poradni Odwykowej i czynny kontakt z grupą A.A.
Uaktywnienie męża w poszukiwaniu pracy.
Poprawa sytuacji mieszkaniowej i materialnej rodziny.

Zadania:
-Systematyczne wizyty męża pani Joanny na terapie dla nałogowych alkoholików.
-Wspólne wizyty małżonków w Poradni Odwykowej.
- Zawarcie kontraktu socjalnego.
- Skorzystanie z pomocy doradcy zawodowego i pośrednika pracy.
- Złożenie wniosku o pomoc finansową.
- Złożenie wniosku o dodatek mieszkaniowy.
- Ustalenie stanu zdrowia dziecka.

1. Uczestniczenie w działaniach pracownika socjalnego

Asystowałem pracownikowi socjalnemu podczas przyjmowania wniosków o pomoc. Jak już wcześniej wspomniałem – obserwowałem przeprowadzanie wywiadów środowiskowych, którego wzór dołączyłem na końcu. Uczestniczyłem również w ustalaniu diagnozy i dalszej pracy z klientem.

Moje obowiązki i działania ograniczyły się jedynie do adresowania kopert i kserowania dokumentów.

1. Charakterystyka wybranej grupy klientów

Scharakteryzowałem grupę kobiet doświadczającej przemocy w rodzinie, w tym celu m.in. zapoznałem się z ustawą dotyczącą przemocy w rodzinie.

Na terenie Gminy Rogowo przemoc w rodzinie występuje w rodzinach o różnym statusie społecznym, często łączy się z problemem nadużywania alkoholu, niskimi dochodami. Przypadki przemocy zdarzają się w domach rodzinnych, w zamkniętym kręgu osób, gdzie świadkami są jedynie członkowie rodziny.

W ostatnim okresie, coraz częściej ujawniane są przypadki przemocy. Prowadzone dotychczas działania informacyjne – ogólnopolskie i lokalne – spowodowały zmiany świadomości społecznej i z jednej strony – większej gotowości ofiar przemocy do ujawniania takich spraw, a z drugiej – wiążą się z większym profesjonalizmem przedstawicieli służb zobowiązanych do podejmowania interwencji i udzielania pomocy. Należy jednak zaznaczyć, że pomimo większej świadomości społecznej, tylko bardzo zdeterminowane ofiary przemocy decydują się na jej przerwanie i zgłoszenie tego faktu odpowiednim organom.

Kobiety doświadczające przemocy, biorą udział w Programie Aktywności Lokalnej w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, którego główne założenia to:

-wzmocnienie rodziny i przygotowanie do podejmowania decyzji i działańw sytuacjach problemowych przez same rodziny,

- wyzwolenie w rodzinie dużo przemyśleń, emocji,

-zaangażowanie jak największej liczby członków rodziny i osób bliskich dla rodziny podstawowej, w której pojawiła się trudna sytuacja, by stworzyć szeroka sieć pomocy dziecku,

-włączenie członków rodziny w stworzeniu planu dla rodziny podnosząc ich motywacje oraz włączając do niego aktualne możliwości systemu, -położenie dobrych podstaw, w czasie konsultacji z poszczególnymi członkami rodziny pod konstruktywne rozwiązanie problemu -realizacja celów, które są odpowiedzią na potrzeby rodziny i wymagania systemu,
-uniknięcie rozwiązywania spraw przez sąd.

Dotyczy to kobiet doświadczających przemocy domowej. Celem jest utworzenie grup wsparcia. Zwiększenie motywacji i umiejętności do podejmowania działań na rzecz poprawy swojego statusu społeczno-ekonomicznego. Zwiększenie zdolności komunikacyjnych i przygotowanie do aktywności lokalnej (zwiększenie stopnia integracji). Zwiększenie świadomości i wiedzy na temat własnych zasobów. Zwiększenie poczucia własnej wartości. Poprawa relacji w rodzinie. Zwiększenie umiejętności oszczędnego i racjonalnego gospodarowania czasem i budżetem; Nabycie umiejętności dbania o własny wygląd. Zwiększenie  aktywności i świadomości obywatelskiej wśród mieszkańców.

Zakładane do osiągnięcia rezultaty twarde:
Liczba klientów GOPS, która podpisze porozumienie Programu Aktywności Lokalnej – 10 /wskaźnik: ilość umów podpisanych z uczestnikami PAL.

Liczba kobiet, która ukończy udział w grupie wsparcia – 10 /wskaźnik: listy obecności uczestników grupy wsparcia.

Liczba klientów GOPS, która zakończy udział w PAL  - 10 /wskaźnik: liczba osób, które w pełni zrealizują założone działania, na podst. list obecności;  

Liczba kobiet, która zakończy warsztaty z zakresu podnoszenia umiejętności i kompetencji społecznych – 10/wskaźnik: liczba wydanych zaświadczeń/;

Zakładane do osiągnięcia rezultaty miękkie:
Wzrost samooceny i wiary we własne siły. Zwiększenie zdolności komunikacyjnych. Wzrost motywacji i osobistych aspiracji. Poprawa wizerunku i autoprezentacji; Wzrost odpowiedzialności i aktywności. Nabycie praktycznych umiejętności rozwiązywania problemów codziennych, w tym także lokalnych i poruszania się po rynku pracy. Wzrost usamodzielnienia świadczeniobiorców pomocy społecznej poprzez wprowadzenie nowej roli pracy socjalnej, charakteryzującej się przede wszystkim organizacją społeczności lokalnych i ich aktywizacja. Wzrost pozytywnego odbioru społecznego MOPS.

1. Opracowanie scenariusza zajęć grupowych dla potrzeb klientów placówki

Pomogłem w przygotowaniu konspektu zajęć dogoterapii dla dzieci z zespołem Downa. Zaproponowałem zrealizowanie poniższych zabaw:

 

1.  Dziecko trzyma obręcz (hula hop) a pies przechodzi przez nią.

2. Jest jeden aport. Dzieci bawią się podając jeden do drugiego zachęcając psa do zabawy. Poczym 1 dziecko siada na aporcie pies wskazuje dziecko szczekaniem lub inny umówionym gestem. 

3.     Dzieci naśladują psa.

4.     Pociąg- pies lokomotywa - dzieci wagoniki.

5.     Wskazywanie czynności wykonywanych przez psa. Leżenie, stanie, siedzenie, spanie, podawanie łapy.

6.     Aportowanie aportu do dziecka.

7.     "Pieski w budzie" - Wyznaczone miejsce buda. Dzieci na komendę pieski na spacer chodzą na czworakach po sali. Na komendę pieski do budy - dzieci idą na wyznaczone na budę miejsce. Dla odpoczynku i zabawy można wprowadzić naukę służenia, proszenia o jedzenie itd. (naśladowanie psa)

8.     Dzieci pokazują jak pieski biegają, aportują, uczą się służyć (przysiad z oparciem o ścianę), idą na spacer z panem.

9.     Dzieci leżą a pies chodzi między nimi.

10. Karmienie psów suchą karmą (dziecko musi wziąć karmę do ręki, przywołać psa i utrzymać rękę tak, by pies mógł zejść to co dziecko ma w dłoni, szczególnie warto to robić gdy dziecko ma przykurczone piąstki i nie może ich samo rozprostować, gdyż pies swoim nosem pomaga dziecku wyegzekwować ten ruch);

11. Wskazywanie u psa ucha, ogona, łapy, liczenie pazurów (te zabawy rozwijają słownictwo oraz motywują dzieci do mówienia);

12. Chodzenie z psem na smyczy (dla dzieci, które nie robi± tego na co dzień jest to wielkie przeżycie i wykonując je są tak zaabsorbowane, iż zapominają o swoich ograniczeniach, które zazwyczaj hamują ich aktywność);

13. Swobodna zabawa z psem: głaskanie, przytulanie, gonienie się z psem, rzucanie piłki itp. (są po prostu zabawami, które dają dzieciom radość).

1. Samodzielne przeprowadzenie zajęć

Nie uzyskałem zgody na samodzielne przeprowadzenie zajęć grupowych, ani na przeprowadzenie wywiadu środowiskowego, ale starałem się włączać w działania pracownika socjalnego oraz pomagać terapeutom w czasie zajęć z dziećmi z zespołem Downa.

1. Studium przypadku

1.Przyczy trudnej sytuacji

Monika Król urodziła się 12.12.1990r. w Żninie. Rodzice byli karani. Ojciec aktualnie przebywa w Zakładzie Karnym w Potulicach, matka odbywa karę pozbawienia wolności w Bydgoszczy. Monika posiada rodzeństwo-brata Grzegorza, lat 20 i siostrę Annę, lat 10. Miejsce pobytu brata nie jest jej znane. Sytuacja w domu jest ciężka. Z uwagi na pobyt rodziców w Zakładach Karnych dziewczynki znajdują się pod opieką prawną dziadków- rodziców ojca. W wyniku zadłużenia mieszkanie rodziców zostało przejęte przez komornika. Dziadkowie utrzymują siebie i wnuczki z niewielkich rent, razem ok. 850zł.

Rodzice Moniki pracowali zarobkowo do połowy lat 90-tych. W 1996 roku ojciec uległ wypadkowi komunikacyjnemu. Uraz kręgosłupa uniemożliwił mu wykonywanie dotychczasowej pracy zawodowej: murarz-tynkarz. Imał się różnych prac dorywczych, jednak brak stałego dochodu doprowadził do popadnięcia w nałóg alkoholowy. Był to powód częstych kłótni, bójek i awantur domowych, które niejednokrotnie kończyły się interwencją policji. W domu brakowało często jedzenia i innych podstawowych środków do życia. Mimo dwukrotnego stacjonarnego leczenia odwykowego powracał do nałogu. Obecnie od czerwca 2003r. odbywa karę pozbawienia wolności za pobicie ze skutkiem śmiertelnym. Matka do 1997r. pracowała jako sprzątaczka w Zespole Szkół Zawodowych. W wyniku redukcji etatów została zwolniona z pracy. Od tego czasu nie pracowała zawodowo, zajmowała się domem. Wraz z mężem zaczęła sięgać po alkohol. W maju 2005r. odeszła z domu i związała się z wielokrotnym przestępcą, wyjechała z rodzinnego miasta i zerwała kontakt z rodziną. W czerwcu 2006r. wróciła do teściów i córek. Brak środków do życia spowodował, że wyłudziła od firmy kredytowej 7000zł. Za co sąd skazał ją na karę pozbawienia wolności.

Do 5 roku życia dziewczyną opiekowała się babcia, gdy rodzice pracowali zawodowo. Później zaczęła uczęszczać do przedszkola a następnie do szkoły podstawowej. Nie sprawiała problemów wychowawczych, uczyła się bardzo dobrze. Rozpoczęła naukę w Liceum Ogólnokształcącym. Był to okres nasilających się problemów w rodzinie dziewczyny. Coraz częściej spotykała się ze znajomymi, których nikt w rodzinie nie znał i nikt się nimi nie interesował. Zaczęły się problemy natury wychowawczej: wagary, wrogi wręcz agresywny stosunek do nauczycieli jak i bliskich, kilkudniowe ucieczki z domu. Coraz więcej czasu zaczęła spędzać z rówieśnikami przejawiającymi podobne problemy. Po pięciu miesiącach nauki w LO została wyrzucona ze szkoły głównie za złe zachowanie i niską frekwencję. Wzrosło zainteresowanie negatywną grupą rówieśniczą. W czasie spotkań nie stroniła od alkoholu jak i papierosów, czy też innych środków odurzających-marihuana. Związała się z 24-letnim Adamem Kowalskim, wielokrotnym przestępcą, który aktualnie odbywa karę pozbawienia wolności za rozbój. Obecnie nie utrzymuje z nim żadnych kontaktów i nie wykazuje chęci ich wznowienia. Brak środków na zakup używek sprawił, że zaczęły się drobne kradzieże: podbieranie pieniędzy z renty dziadków, wynoszenie z domu i sprzedaż ,, pośrednikom” sprzętów typu magnetofon, odtwarzacz CD, wyrywanie toreb przechodniom na ulicy. Podczas kolejnej kradzieży torebki dziewczyna została zatrzymana przez Straż Miejską i skierowana do Schroniska dla Nieletnich. Obecnie przebywa w Zakładzie Poprawczym w Koronowie. Starszy brat wyprowadził się z domu w wieku 18 lat i nikt z rodziny nie wie gdzie aktualnie przebywa, prawdopodobnie wyjechał do pracy za granicę. Młodsza siostra uczęszcza do Szkoły Podstawowej i nie sprawia żadnych kłopotów wychowawczych.

2.Przyczyny:

Przyczyny niedostosowania społecznego Moniki Król możemy podzielić na makrospołeczne i mikrospołeczne. Zmiana systemu politycznego, ekonomicznego i społecznego w latach 80-tych i 90-tych w naszym kraju przyniosła ogromne przeobrażenia. Zaczęły nasilać się takie zjawiska jak: bezrobocie, zmniejszenie zainteresowania państwa sytuacją socjalną Polaków, brak poczucia bezpieczeństwa wśród obywateli, ciągła obawa przed utratą pracy. Wszystkie te czynniki wpłynęły pośrednio na życie rodziny Królów. Doznane urazy nie pozwoliły ojcu rodziny do powrotu do zawodu, jak i do podjęcia innej stałej pracy zawodowej. Również matka Moniki w wyniku redukcji dotknięta została zjawiskiem bezrobocia. Ponieważ rodzina nigdy nie musiała korzystać z pomocy państwa, trudno jej było zwrócić się o nią do szeroko rozumianej opieki społecznej. Sytuacja ta zmusiła rodziców do szukania innych, nie zawsze legalnych źródeł utrzymania. W domu coraz częściej brakowało jedzenia, środków czystości, ubrań. Pojawia się za to ,,podejrzane” towarzystwo i alkohol. Brak jest należytych oddziaływań i wzorów wychowawczych.

Monika urodziła się jako drugie dziecko w rodzinie. Był to stabilny okres w życiu rodziny, oboje rodzice pracowali zawodowo. W wychowywaniu dzieci uczestniczyli po części dziadkowie sprawując nad nimi opiekę pod nieobecność rodziców. Relacje w rodzinie były poprawne. Żadne z dzieci nie było faworyzowane. Najczęstszą metodą wychowawczą był równomierny system kar i nagród. W latach 1996-1997 dochodzi do kryzysu w rodzinie, który pogłębił się w 2003 roku. Ojciec ulega wypadkowi, traci pracę, matka również nie pracuje. Rodzina pozostaje bez środków do życia. Z pomocą przychodzą dziadkowie, którzy de facto utrzymują siebie i 5-cio osobową rodzinę syna. Ojciec Moniki zaczyna obracać się w kręgu osób nadużywających alkohol, które coraz częściej przebywają w domu państwa Królów. Matka zaczyna towarzyszyć mężowi w tego typu spotkaniach, gdzie poznaje mężczyznę, z którym później opuszcza męża i dzieci. Dziadkowie przestają wspierać finansowo rodzinę syna.

Był to okres częstych spotkań alkoholowych rodziców, brak odpowiednich środków do życia, brak odpowiednich warunków wychowawczych, warunków do nauki dla dzieci, coraz mniejszego zainteresowania dorastającymi dziećmi. Jedynym oparciem dla Moniki był w tym okresie brat Grzegorz, który również opuścił rodzinę w wieku 18 lat ( rok 2005 ). Monika odnalazła się w grupie rówieśniczej, którą charakteryzowały częste kłamstwa, wagary, agresywność, stosowanie substancji odurzających, bójki i kradzieże. Młodsza siostra została zabrana pod opiekę przez dziadków na początku 2005 roku., którzy nie chcieli zabrać Moniki ze względu na sprawiane trudności wychowawcze. Zabronili jej bliższych kontaktów z siostrą. Dziadkowie zabrali Monikę do siebie dopiero po odejściu matki, skutecznie ograniczali do minimum jej kontakty z Anną. Dziewczyna nie chciała przyjąć od nich żadnej pomocy, oprócz dachu nad głową. Jednak i tak rzadko przebywała w domu dziadków, którzy nie wykazywali większego zainteresowania dzieckiem.

Dziewczyna radziła sobie sama dzięki drobnym włamaniom do kiosków i kradzieżom głównie torebek. W ten sposób zarobione pieniądze przeznaczała na żywność, alkohol i papierosy, czasami na odzież i narkotyki. Związała się ze starszym od siebie mężczyzną, który przez pewien czas ją utrzymywał. Rodzina nie interesowała się tym, w jaki sposób dziecko zdobywa środki na utrzymanie. Podczas kolejnej kradzieży torebki, Monika została zatrzymana przez patrol Straży Miejskiej, twierdziła ,, że chciała wziąć tylko 10zł na jedzenie”.

3.Diagnoza:

Monika Król jest osobą komunikatywną. Łatwo nawiązuje kontakty z osobami ze środowiska przestępczego oraz patologicznego. Czynów karalnych dokonywała na podłożu rabunkowym. Monika sama twierdzi, że antyprawny sposób pozyskiwania rzeczy i pieniędzy stawał się jej stylem życia. Przyczyn zaniedbania w prawidłowym wychowaniu i edukacji dziewczyny doszukiwać należy w rodzinie.

Ma negatywny stosunek do własnej rodziny jak i w ogóle do instytucji rodziny, co spowodowane jest silnymi negatywnymi przeżyciami własnymi; brakiem wzorców wychowawczych, szczególnie wzorca kobiety-żony-matki w rodzinie.

Można u niej stwierdzić bardzo niski poziom samooceny, akceptacji siebie. Obraz własnego ,, ja „ jest zaburzony. Spowodowane jest to brakiem pozytywnych bodźców w rodzinie i w szkole. Duże zaległości powodują zwiększającą się niechęć do szkoły jak i do wykonywania wszelkich zadań. Zaburzona jest sfera emocjonalna, zwłaszcza uczuciowość wyższa. Monika jest osobą nadpobudliwą, impulsywną, agresywną – głównie agresja słowna. Dziewczyna zna podstawowe normy, jednak nie są one w niej zakorzenione, zinternalizowane. Ma zaburzoną osobowość i można stwierdzić u niej charakterystyczne cechy niedostosowania społecznego, co wymaga działań naprawczych.

4.Metody:

Monika podczas kolejnej kradzieży została schwytana przez funkcjonariuszy Straży Miejskiej i przewieziona do Schroniska dla Nieletnich, gdzie przebywała 4 miesiące. Od grudnia 2006 r. przebywa w Zakładzie Poprawczym w Koronowie, ze względu na brak możliwości prawidłowego oddziaływania środowiska rodzinnego. Monika nie miała większych trudności z adaptacją do nowych warunków. Każde zachowanie pozytywne było nagradzane a negatywne karane, choć nie było ich wiele. Przeprowadzono wiele rozmów z wychowanką, oddziaływano głównie przez grupę, dostosowano program zajęć szkolnych do możliwości i wymagań uczennicy. Wychowanka praktycznie od początku zaczęła funkcjonować poprawnie w zakładzie. Obecnie kształci się w klasie II ZSZ, w zawodzie cukiernik, z przepustek wraca na czas. Monika wykazuje chęć kontynuowania nauki w liceum. Rodzice nadal przebywają w zakładach karnych, matka regularnie przysyła listy, ojciec nie wykazuje zainteresowania Moniką. Dziewczynę odwiedza babcia, która interesuje się postępami wnuczki, konsultuje się zarówno z wychowawcą jak i pedagogiem i psychologiem. Również siostra utrzymuje stały kontakt listowny z wychowanką. Po opuszczeniu zakładu przez Monikę niezbędne będzie zapewnienie jej pracy zarobkowej, zachęcenie do kontynuowania nauki, jak i odizolowanie od negatywnych wpływów rówieśników i likwidowanie negatywnych oddziaływań rodziny.

5.Wnioski:

Monika Król od roku przebywa w placówce. Od początku przybycia do zakładu nie sprawiała większych trudności. Szybko zaklimatyzowała się do nowych warunków. Uczęszcza do II klasy ZSZ w zawodzie cukiernik, chętnie uczy się i uczęszcza na praktyki. Wszelkie stawiane przed nią zadania rozwiązuje bez zbędnego zwlekania. Często wykazuje się pomysłowością i inicjatywą, zwłaszcza na zajęciach świetlicowych. W wolnym czasie służy pomocą innym wychowanką jak i personelowi placówki. Z przepustek zawsze wraca na czas. Sytuacja w domu rodzinnym uległa nieznacznej poprawie. Nadal prawnymi opiekunami dziewczyny są dziadkowie, którzy szczerze interesują się losem wnuczki. Regularnie odwiedzają ją i konsultują się z wychowawcą, pedagogiem i psychologiem. Również młodsza siostra nawiązała bliższy kontakt z dziewczyną. Rodzice nadal przebywają w zakładach karnych. Matka regularnie pisuje listy do córki, jednakże ta rzadko na nie odpisuje. Najprawdopodobniej zostanie przedterminowo zwolniona z zakładu w maju 2008r., dziadkowie twierdzą, iż wykazuje chęć podjęcia pracy i zajęcia się córkami. Ojciec nie nawiązał kontaktu z Moniką ani z innymi członkami rodziny. Nie wykazuje zainteresowania tymi osobami.

Dziadkowie deklarują wszechstronną pomoc Monice po opuszczeniu placówki. Chcą sprawować nad nią opiekę i stworzyć dom rodzinny. Należy więc stworzyć warunki do próbnego opuszczenia przez Monikę placówki. Jednak należy nie dopuścić do wznowienia kontaktów z negatywną grupą rówieśniczą o charakterze dewiacyjnym. Ważnym elementem jest stworzenie takich warunków, w których Monika mogłaby spokojnie podjąć pracę i kontynuować naukę, gdyż mocno wyraża taką chęć. Mimo, że środowisko rodzinne uległo nieznacznej poprawie i rokuje dalsze pozytywne zmiany, to jednak musiałoby być kontrolowane przez kuratora. Wszelkie w/w działania są niezbędne aby móc ponownie wprowadzić wychowankę do środowiska i pomyślnie rokować jej przyszłość.

1. Udział w szkoleniach

Brałem udział w szkoleniu przeprowadzonym przez radcę prawnego, które dotyczyło praktyczne zastosowanie przepisów ustawy o pomocy społecznej. Celem szkolenia było nabycie przez pracownika socjalnego umiejętności praktycznego stosowania ustawy o pomocy społecznej oraz stosowania przepisów procedury administracyjnej w sprawach pomocy społecznej.

Główne zagadnienia szkolenia dotyczyły:

· omówienie ostatnich zmian do ustawy o pomocy społecznej po ostatniej nowelizacji,

· omówienie najistotniejszych problemów wynikających ze stosowania ustawy o pomocy społecznej, w tym: ustalanie przesłanek do nabycia prawa do pomocy społecznej, właściwość organu, omówienie poszczególnych świadczeń i wiele innych aspektów związanych ze stosowaniem nowej ustawy o pomocy społecznej.

Również uczestniczyłem w zebraniu zespołu projektowego dot. Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, którego głównym założeniem jest umożliwienie pełnego wykorzystania potencjału zasobów ludzkich poprzez wzrost poziomu zatrudnienia i potencjału adaptacyjnego przedsiębiorstw i ich pracowników, podniesienie poziomu wykształcenia, zmniejszenie obszarów wykluczenia społecznego, wsparcie dla budowy struktur administracyjnych państwa oraz zwiększenie spójności społecznej i terytorialnej.