WYKŁAD 5

POMIARY LINIOWE I POMIARY KĄTOWE

Niezależnie od wykorzystywanych instrumentów przy pomiarach w terenie każdy pomiar składa się z dwóch etapów:

-założenie i pomiar osnowy geodezyjnej

-pomiar szczegółów

Osnowy geodezyjne dzielą się na:

-Osnowa pozioma – wzajemne położenie punktów na powierzchni odniesienia zostało okreslone w przyjętym układzie współrzędnych geodezyjnych.

-Osnowa wysokościowa – wysokości punktów zostały określone względem przyjętego poziomu odniesienia.

Osnowy geodezyjne ze względu na dokładność wyznaczania współrzędnych lub punktów osnowy dzielą się na:

-osnowy podstawowe

-osnowy szczegółowe

-osnowy pomiarowe

a) ciąg poligonowy zamknięty

b,c) ciąg poligonowy otwarty obu stronnie wiązany

b) K,M,M,N,L – znana WSP. (x,y)

1,2,3 – punkty wyznaczone

c)N,M – znane WSP(x,y)

1,…,4 – punkty wyznaczone

Sposób założenia i pomiaru osnowy pomiarowej zależy od:

-rodzaju pracy jaką należy wykonać,

-wielkości obszaru,

-szczegółowości pomiaru,

-wymaganej dokładności opracowania,

-posiadanego sprzętu geodezyjnego.

Pomiar szczegółów zależy od dokładności jaką należy uzyskać przy wykonywaniu pomiaru szczegółów instrukcji (O-1 i O-2) szczegóły sytuacyjne zostały podzielone na trzy grypy dokładnościowe.

Grupa I (obiekty łatwe do zidentyfikowania, zachowujące wieloletnią trwałość):

-znaki graniczne: granice państwa, jednostek podziału administracyjnego działek,

-zastabilizowane znakami naziemnymi punktów osnów geodezyjnych,

-budynki, budowle u urządzenia techniczne (mosty, wiadukty, tunele, tory kolejowe itp.)

-elementy naziemne sieci uzbrojenia terenu, studnie i szczegóły uliczne (krawężniki, lampy, słupy, pomniki, ogrodzenia trwałe).

Grupa II (obiekty o mniej wyraźnych i mniej trwałych konturach):

-niestabilizowane punkty załamania granic działek,

-budowle ziemne (nasypy, wykopy, rowy, wały),

-elementy podziemne sieci uzbrojenia terenu,

-zieleń miejska i przyuliczna oraz boiska sportowe i pomniki przyrody.

Grupa III (obiekty o niewyraźnych obrysach):

-użytki gruntowe, kontury klasyfikacyjne, podwodne elementy sieci uzbrojenia terenu,

-cieki i wody stojace,

-odziały leśne w Lasach Państwowych,

-punkty wysokości naturalnej terenu (pikiety),

-inne obiekty, które można zidentyfikować z dokładnością nie mniejszą niż 0,50m.

Dopuszczalny błąd położenie punktów przy pomiarze wg instrukcji G-4:

Obiekty grupy dokładnościowej	I	II	III
Błąd położenie punktu [m]	<0,10	<0,30	<0,50

Pomiary długości

Pomiar odległości w terenie wykonuje się w celu określenia poziomej odległości pomiędzy wybranymi punktami.

// rys. trójkąta

D – odl. poz.

Dp – odl. przestrzenna

Zależność pomiędzy odległością poziomą, a odległością przestrzenną przedstawia się następująco:

D=d_pcos*alfa

Gdzie alfa… i chuj, przerzuciła…

Pomiary długości możemy podzielić na:

-pomiary bezpośrednie – polegające na zastosowaniu dalmierzy lub wielokrotnym odkładaniu przymiaru (taśmy stalowej, ruletki) wzdłuż mierzonego odcinka

-pomiary pośrednie – polegające na mierzeniu niektórych wielkości i na tej podstawie wyznaczeniu, na podstawie zależności geometrycznej, odległości.

Bezpośredni pomiar odległości

Współcześnie do bezpośrednich pomiarów odległości służą dalmierze elektroniczne. Możemy wyróżnić następujące rodzaje dalmierzy:

-dalmierze świetlne, które w zależności od sposobu pomiaru czasu dzielą się na:

-dalmierze fazowe,

-dalmierze impulsowe,

-dalmierze elektromagnetyczne, wykorzystujące znajomość prędkości rozchodzącej się fali.

W geodezji powszechnie stosowane są dalmierze świetlne, wykorzystujące do pomiaru światło widzialne i z zakresu bliskiej podczerwieni.

Dalmierz świetlny składa się z instrumentu (ustawionego nad punktem początkowym mierzonego odcinka) oraz pryzmatu (ustawionego na punkcie końcowym mierzonego odcinka)

Instrument wysyła strumień światła (falę elektromagnetyczną), która odbija się od pryzmatu i kieruje się do instrumentu jako fala retransmitowana.

[e-mail]