17-11-2012 zajęcia praktyczne

Rośliny okrywowe

- rośliny okrywowe SA sztuczne utworzoną grupą charakteryzującą się określonymi cechami morfologicznymi.

- należą do niej zarówno byliny, pnącza, trawy ozdobne, krzewinki, paprocie, jak i krzewy liściaste czy iglaste.

- podstawową cechą łączącą poszczególne gatunki jest zdolność tworzenia zwartej jednorodnej powierzchni.

- kilka warunków , które roślina musi spełniać , by można ją zaliczyć do grupy roslin okrywowych

- łatwość rozmnażania się rośliny z tej grupy bardzo szybko tworzą oczekiwany efekt ozdobny, a dodatkowo maja szansę wygrać konkurencję o dobre warunki wzrostu z szybko rozwijającymi się chwastami ( szybko tworzą okrywę np. bodziszek korzeniasty, runianka japońska)

Siła wzrostu – znacznie bardziej cenione są gatunki, które w pełni pokrywają powierzchnie w przeciągu 2-3 lat od posadzenia. Rośliny o większej sile wzrostu sadzi się w większej sile wzrostu sadzi się w większych odstępach i wymagają one znaczenie mniejszych nakładów pielęgnacyjnych ( szczególnie polecane są m. In. Dąbrówka rozłogowa, bodziszek korzeniasty, rdest pokrewny).

-wyrównany rozwój – przy nasadzeniach masowych bardzo istotnym elementem jest wyrównany wzrost i wyrównany pokrój poszczególnych egzemplarzy. rośliny posiadające tą cechę wprowadzają ład przestrzenny oraz stają się tłem dla gatunków o zróżnicowanym pokroju ( równomiernie rosną m.in. kopytnik pospolity, runianka japońska.

Odporność na mróz – jest warunkiem świadczącym o przydatności rośliny do nasadzeń grupowych. Dobór roślin okrywowych musi zostać dostosowany do panujących warunków klimatycznych. Należy pamiętać ,że nie każdy gatunek przepięknie pokrywający powierzchnię w zachodniej Polsce będzie tak samo rósł w północno- wschodniej części kraju ( znakomicie z mrozem radzą sobie kopytnik pospolity, brunnera wielkolistna, jasnota plamista, barwinek pospolity.)

Długowieczność – trwałość dobrych nasadzeń roslin okrywowych szacuje się na około 20 lat. Mało wartościowe są gatunki , które trzeba odmładzać po upływie kilku sezonów wegetacyjnych. Zabiegi takie pociągają za sobą duże koszty oraz przysparzają niepotrzebnych kłopotów.

Trwałość – czyli jakość roślin w przeciągu całego sezonu wegetacyjnego. Szczególnie cenione są gatunki charakteryzujące się niezmiennymi walorami dekoracyjnymi ( m.in. kopytnik pospolity, jałowce, rogownica alpejska, trzmielina Fortunea )

Odporność na uszkodzenia – dużą wartość przedstawiają gatunki tolerujące sporadyczne deptanie oraz wyłamywanie pędów i gałęzi

Łatwość regeneracji – gatunki posiadające zdolność samo odnawiania są znacznie wartościowsze od gatunków wymagających ingerencji człowieka ( kolejne czynności zwiększające koszty i prace pielęgnacyjne).

Odporność na szkodniki i choroby- zastosowanie dużej ilości roślin w jednym miejscu zwiększa ryzyko infekcji . możliwość występowania chorób rośnie również w sytuacji niewłaściwego dobrania gatunków do panujących warunków siedliskowych ( gatunki światłolubne łatwo ulegają szkodnikom w miejscach silnie zacienionych).

Wartość dekoracyjna- wysoko ceniona jest zmienność sezonowa roślin z jednoczesnym zachowaniem trwałości gatunku. Trudno jest jednak oczekiwać dekoracyjności zarówno w postaci kolorowego ulistnienia, barwnych kwiatów czy interesujących owoców , dlatego rośliny tworzące jednolite , niezmienne dywany uważane są za doskonałe egzemplarze nadające się do zadarnienia powierzchni m. In. Trzmielina Fortunea),

Zdolność zwartego pokrycia gleby – umiejętność ta ułatwia pozyskanie harmonijnego efektu oraz skutecznie utrudnia rozwój chwastów ( równomiernie pokrywają powierzchnię m.in. barwinek pospolity, kopytnik pospolity, jałowce, golteria pełzająca , irga pozioma, wrzos pospolity.

Wytrzymałość na przykrycie opadającymi liśćmi – ponieważ rośliny okrywowe sadzi się przede wszystkim pod koronami drzew, wskazane jest by charakteryzowały się dobrą odpornością na czasowe przykrywanie warstwą liści dobrze radzi sobie barwinek mniejszy).

Małe wymagania życiowe ze względu na stosowanie nasadzeń przede wszystkim na terenach zieleni miejskiej ( w miejscach zanieczyszczonych, zdegradowanych, narażonych na zniszczenie), w miejscach gdzie trudny byłby rozwój trawnika, rośliny okrywowe powinny mieć małe wymagania pielęgnacyjne.

Zastosowanie roślin okrywowych

- rośliny okrywowe to grupa roślin zwłaszcza bylin , ale także pnączy, paproci i krzewów liściastych jak i iglastych, które stosuje się aby stworzyć zwartą jednolitą powierzchnię , która z powodzeniem np. zastąpi trawnik, w miejscach gdzie chce on rosnąć . to nie lada wyzwanie obsadzić miejsca pod rozłożystymi konarami drzew, ponieważ nie tylko tam światła lub jest go bardzo mało, też istnieje tam olbrzymia konkurencja o wodę.

- na szczęście jest wiele roślin , dla których trudne warunki nie są przeszkodą nie do pokonania, gdyż są tak zahartowane, że nie boją się ani nie dostatku światła spowodowanego bujną koroną drzew ani podłoża mocno przerośniętego korzeniami drzew. Bujne rozwijające się rośliny kobiercowe okrywają ziemię w obrębie korzeni drzewa gęstym splotem liści i ten sposób uniemożliwiają rozwój chwastów. Rośliny okrywowe tworzą stały element codziennego otoczenia.

Mogą być stosowane w wielu miejscach w ogrodzie m.in. na powierzchniach silnie zacienionych lub nasłonecznionych , na pochyłościach terenu, miejscach przesuszonych, trudnych w uprawie. – pięknie utrzymana murawa jest marzeniem każdego posiadacza ogrodu. Jednak prace pielęgnacyjne jakie trzeba przeprowadzić , aby uzyskać pożądany efekt potrafią często zniechęcić nawet wyśmienitego ogrodnika.

- mogą tworzyć zestawienia jednogatunkowe, równomiernie pokrywające powierzchnie lub nasadzenia składające się z wielu różnych współgrających ze sobą gatunków.

- przy tworzeniu kompozycji wielogatunkowych należy kierować się kilkoma zasadami warunkującymi otrzymanie pożądanego efektu.

- dobierane rośliny okrywowe powinny charakteryzować się zbliżonymi wymogami siedliskowymi i podobną siła wzrostu. Pozwoli to zapobiec zagłuszaniu się sąsiadujących gatunków oraz uniknąć niepożądanego chaosu.

- wielkość roślin powinna zostać dobrana do wielkości zadarnianej powierzchni. Gatunki doskonałe do większych obszarów mogą zupełnie nie pasować do małych przestrzeni, gdzie staną się zbyt silnym akcentem kompozycyjnym.

Przy dokonywaniu wyboru roślin okrywowych należy brać pod uwagę zwłaszcza warunki siedliskowe, jakie możemy jej zaoferować i te które są do niej najlepsze z pewnością przyniesie wymierne korzyści.

Rośliny okrywowe do zadarnienia w cieniu

- po rosnącymi pojedynczo na trawniku Starymi dużymi drzwiami o gęstych koronach jak buki lipy czy kasztanowce jest najczęściej nagi grunt.

- w takich miejscach w ogrodzie sadzi się rośliny , które lubią miły cień drzew i świetnie sobie radzą w takich warunkach siedliskowych czyli rośliny które w swym naturalnym środowisku spotykają się z takimi warunkami i wywodzą się ze zbiorowisk wewnątrz lasu.

- gatunki takie źle znoszą bezpośrednie nasłonecznienie, ale muszą rosnąć w miejscu widnym nie w nie w mrocznym cieniu aby np. obficie kwitnąć.

-gleba powinna być próchnicza, żyzna stale wilgotna, nie przysychająca nawet latem.

W grupie cieniolubnych bylin ogrodowych są m.in.

- kopytnik pospolity

- przewrotnik ostroklapkowaty

- zawilec gajowy

- bergenia sercowata

- epicedium czerwone

- gajowiec żółty

- jasnota plamista

- miodunka pstra

- żywokost wielokwiatowy

- tiarella sercolistna

- tiarella Wherryego

- barwinek pospolity

- fiołek wonny

- pragnia syberyjska

- pragnia kukilkowata

Gleba wapienna

- przylaszczka pospolita

Krzewy iglaste

- mikrobiota syberyjska

Krzewy liściaste

- - irga drobnolistna

- irga radicansa syn. Dammera

- trzmielina Fortunea „ Coloratus”

- runianka japońska

- śliwa karłowa odm. Płożąca ( toleruje wszystkie gleby; suche , kwaśne, alkaiczne)

- golteria pełzająca ( gleby kwaśne)

W zupełny cień najlepiej posadzić byliny

- marzanka wonna

- kopytnik pospolity

- epimediumi czerwone

- tiarella sercolistna

Rośliny okrywowe do zadarnienia w półcieniu

- stanowisko pół cieniste, to takie które położone jest po wschodniej lub zachodniej części budynku lub obrzeże zwartej grupy drzew czy krzewów. Stanowi ono siedlisko przejściowe o bardzo zróżnicowanych warunkach. Różne jest tam nasłonecznienie i oświetlenie, zależne od położenia względem stron świata i pory roku, a także wilgotność gleby i powietrza, zależna np. od składu gatunkowego roślin drzewiastych i gęstości w jakiej rosną.

- w ogrodach i parkach sadzi się też rośliny okrywowe między krzewami i wśród luźno posadzonych drzew.

- do zadarniania w półcienieniu stosuje się rośliny występujące w stanie naturalnym na skraju ( obrzeżach) lasu. Rośliny te nie znoszą silnego nasłonecznienia, ale mają większe wymagania świetlne od gatunków typowo leśnych.

- gleba powinna być żyzna i dobrze uprawiona.

Byliny na stanowiska pół cieniste

- dąbrówka rozesłana

- tawułka chińska

- Brunnera wielkolistna

- nawrot czerwono błękitny

- epicedium czerwone

- konwalia majowa

- poziomkówka indyjska

- rdest pokrewny, rdest japoński

- truskawka ozdobna

- bodziszek korzeniasty

- bodziszek Renarda

- bodziszek czerwony

- bodziszek kantabryjski

- gajowiec żółty

- jasnota plamista

- tojeść rozesłana

- ułudka wiosenna

- runianka japońska

- pięciornik trój ząbkowy „ Nuuk”

- miodunka pstra

- jeżyna arktyczna

- skalnica cienista

- żywokost wielokwiatowy

- tiarella sercolistna

- barwinek mniejszy ( pospolity)

- fiołek wonny

- fiołek motylkowaty

- pragnia syberyjska

- pragnia kukilkowata

Na próchniczą kwaśną ziemię w miejsca pół cieniste osłonięte do wiatru najlepsze są byliny

- parzydło blekotolstne

- tawułka chińska

- tawułka pojedyńczolistna

-goryczka jesienna

- jasnota plamista

- gajowiec żółty

- miodunka pstra

- tiarella sercolistna

- pragnia syberyjska

- pragnia kukilkowata

Gleby wapienne

- goryczka Kluzjusza

Krzewy liściaste

- dereń kanadyjski ( ziemia lekko kwaśna)

- irga drobnolistna

- irga radicansa syn. Dammera

- trzmielina Fortunea zwłaszcza odm. Sunsport

- runianka japońska

- śliwa karłowata odm. Płożąca ( toleruje wszystkie gleby; suche , kwaśne, alkaiczne)

- golteria pełzająca ( gleby kwaśne)

Rośliny okrywowe do zadarniania w miejscach słonecznych.

- jest to siedlisko, gdzie sadzi się rosliny gatunków występujących w stanie naturalnym na otwartej przestrzeni łąk, stepów itp.

Do rozwoju i np. obfitego kwitnienia wymagają one pełnego nasłonecznienia i gleby żuznej, umiarkowanie wilgotne, spora część z nich znosi nawet stanowiska suche.

Byliny polecane do zadarnienia w bardzo nasłonecznione miejsca;

- acena drobnolistna,

- Acena Buchanana

- wyczyniec łąkowy „ Aureovariegatus”

- ukwap dwupienny

- gęsiówka wczesna

- azorella trój widlasta

- rogownica kutnerowata

- bodziszek korzeniasty

- bodziszek wspaniały

- Kotula szorstka

- rozchodnik ostry

- rozchodnik kwiecisty

- rozchodnik kamczacki

- rozchodnik sześciorzędowy

- rozchodnik kaukaski

- rozchodnik hiszpański

- rozchodnik biały

- czyściec wełniasty

- macierzanka piaskowa

- barwinek mniejszy

- szałwia omszona

- kocimiętka Faassena

- rudbekia błyskotliwa odm. Sullivantii

- pięciornik Neumanna

- mydlnica bazylio wata

- dzwonek poszarskiego

- zawciąg zwyczajny

- Kostrzew Gautiera ( trawa ozdobna)

- pomyk skrzydlasty

Na glebę wapienną

- dębik ośmiopłatkowy

Krzewy iglaste

- jałowiec pospolity

- jałowiec nadbrzeżny

- jałowiec płożący

- jałowiec rozesłany

Krzewy liściaste

- derwń jadalny

- irga drobnolistna

- irga radicznsa syn. Dammera

- wawrzynek główkowy

- trzmielina Fortunea zwłaszcza odm. ( sunsport)

- śliwa karłowa odm. Płożąca ( toleruje wszystkie gleby; suche, kwaśne, alkaiczne)

- golteria pełzająca ( gleby kwaśne)

- borówka brusznica ( gleby lekkie kwaśne)

Dokumentacja projektowo- techniczna

Zasady tworzenia dokumentacji

- powstaje na użytek określonej projektowanej inwestycji

- ma na celu opracowanie najlepszych rozwiązań pod względem;

- funkcjonalnym

- przestrzennym

- plastycznym

- technicznym

- finansowym

- rzeczywistych potrzeb społeczeństwa

= pozwala obliczyć koszty planowanych robót

- wyliczenia związane z;

- materiałami

- sprzętem

- robocizny w zakresie planowanych robót

Etapy

- przygotowanie dokumentacji

- zatwierdzenie jej przez odpowiednie jednostki administracji państwowej

- rozpoczęcie prac w terenie

Umożliwia to

- właściwe przygotowanie inwestycji

- terminowy przebieg robót

- zapewnienie tzw. Ochrony uzasadnionych interesów osób trzecich

- zagwarantowanie dojazdu lub dojścia do drogi publicznej

- możliwości korzystania z wody, kanalizacji, światła dziennego, energii

- ochrony przed uciążliwościami

- hałas

- zanieczyszczenie powietrza , wody, gleby

Ustalenie optymalnego przebiegu prac

- opracowanie harmonogramu robót

- zabezpieczenie odpowiedniego sprzętu

- zapewnienie odpowiednio wykwalifikowanych pracowników

Przepisy prawa budowlanego określają

- zasady sporządzania

- uzgadniania

- zatwierdzenia dokumentacji technicznych

Dokumentacja projektowa

Projektowo-techniczna	- projekty koncepcyjne, budowlane i wykonawcze - makiety
Organizacja	- projekty organizacji placu budowy - harmonogramy robót
Ekonomiczno- finansowa	- kosztorysy - zestawienia kosztów wykonania inwestycji

Ogólne zasady uzgadniania i zatwierdzenia dokumentacji

- Ustalenie planów zagospodarowania przestrzennego

- ustalenie lokalizacji inwestycji

-uzgodnienia mogą odnosić się do;

- negatywnego wpływu inwestycji na stan środowiska ( inspektor sanitarny i ochrony środowiska)

- lokalizacji inwestycji na terenach uzdrowiskowych ( minister zdrowia)

- tereny objęte ochrona konserwatorską ( wojewódzki konserwator zabytków)

Wydana decyzja określa możliwości w zakresie:

- rodzaju inwestycji

- warunków wynikających z ustaleń miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego

- warunków dotyczących rozmieszczenia infrastruktury technicznej i mediów

- ochrony uzasadnionych interesów osób trzecich

- okres ważności inwestycji

Zasady sporządzania dokumentacji projektowo – technicznej

Dokumentacja zieleni

Wprowadzenie elementów roślinnych na teren inwestycji

Zaliczamy tu;

- inwentaryzację szaty roślinnej

- inwentaryzację dendrologiczną

- dokumentację projektowo – techniczną w zakresie gospodarki drzewostanem

- dokumentację projektowo- techniczną w zakresie projektowanych nasadzeń roślinności

Dokumentacja robót ziemnych

Prowadzenie na terenie inwestycji prac ziemnych

-istniejącego i projektowanego ukształtowania rzezby terenu

- projektowanego przebiegu robót

- objętości i przemieszania mas ziemnych

Dokumentacja robót ziemnych

Prowadzenie na terenie inwestycji prac ziemnych

- istniejącego i projektowanego ukształtowania rzeźby terenu

- projektowanego przebiegu robót

Dokumentacja drogowa

Dotyczy inwestowanej i projektowanej komunikacji drogowej

- przebiegu dróg

- usytuowania placów

- sposobu ich wykonania

Dokumentacja małej architektury

Dot. Projektowanych elementów architektury ogrodowej

Takiej jak;

- murki

- konstrukcje wspierające dla pnączy

- zbiorniki i urządzenia wodne

Dokumentacja zewnętrznych sieci

- elektrycznych

- wodno- kanalizacyjnych

Związanych z obsługa tereny przez tzw. Media

Dokumentacja budowlana

Dotyczy projektowanie architektury na terenie inwestycji

Etapy –

- projekt koncepcyjny

- Projekt budowlany

- projekt wykonawczy

Te etapy przygotowuje się dla dużych inwestycji

- parki

- tereny zieleni towarzyszącej ( np. osiedle mieszkaniowe)

Dokumentacja uproszczona

Jednoetapowa

Formy;

- projekt koncepcyjny

- uproszczony projekt techniczny

-lub projektu budowlanego przeznaczonego od razu do realizacji

Formy projektu

Na etapie projektu budowlanego i wykonawczego

Forma;

- graficzna

- opisowa

- kosztorysowa

Na etapie projektu koncepcyjnego

Forma;

- graficzna

- opisowa

Wykonawcami dokumentacji projektowo – technicznych mogą być;

- projektanci – osoby mające odpowiednie kwalifikacje i uprawnienie związane z indywidualnym charakterem poszczególnych robót niezbędnych w procesie inwestycyjnym

- jednostki projektowe w postaci np. pracowni i biur projektowych , w których zatrudniona jest odpowiednio zatrudniona kadra.

Mapa zasadnicza

- przeznaczona do celów projektowych

- naniesione są na niej;

- elementy rzeźby terenu

- roślinność i architektura

- infrastruktura techniczna – media

Projekt koncepcyjny

Rodzaj dokumentacji sporządzanej dla;

- dużych inwestycji

- małych terenów prywatnych

Wykonany jest w skalach

1: 1000

1 : 500

Koncepcja ogólna

Przedstawia;

- przebieg dróg

- rozmieszczenie

- kształt placów i wnętrz ogrodowych

- drobne formy architektoniczne

- roślin ( rabaty, kwietniki)

Koncepcja ogólna

Znamy;

- kształt i rozmiary projektowanej rabaty

Nie znamy

- rozmieszczenia poszczególnych plam barwnych

Koncepcje szczegółowe – detale

Fragmenty projektowanego terenu przedstawia się w wymiarach dostosowanych do wielkości prezentowanych elementów

1; 100

1: 50

1:25

Dotyczy to –

- rzutów

- widoków

Projekt może być wykonany dowolną techniką .

Może być kolorowy lub czarno – biały

Powinien jak najlepiej oddawać charakter projektowanego terenu

W projekcie koncepcyjnym powinno się znajdować;

-określenie granic opracowania projektu

- określenie istniejących i projektowanych funkcji terenu

- określenie sposobu zagospodarowania terenu

- charakterystyka istniejącej i projektowanej architektury , małej architektury i szaty roślinnej

- rozmieszczenie elementów architektonicznych i roślinnych w projektowanym ogrodzie

- zapotrzebowania w zakresie uzbrojenia terenu, czyli media

Dla prywatnych małych inwestycji

- przedstawienie pomysłu na zagospodarowanie terenu

- aprobata właściciela ogrodu na zaproponowane rozwiązania

Zamówienia publiczne

- konkursy na wykonanie koncepcji zagospodarowania

- elementami uzupełniającymi projekt koncepcyjny są

Plansze i makiety

Projekt budowlany

- podstawą do rozpoczęcia prac projektowych jest wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu WZiZT.

- lub w przypadku inwestycji towarzyszącej wykonany przez branżę kierującą projekt budowlany dla inwestycji głównej.

- inwestor posiadając taką decyzję może przystąpić do zawarcia umowy projektantem na wykonanie projektu budowlanego

Inwestor zapewnia projektantom;

Opis inwestycji zawierający;

- przeznaczenie

- program i funkcje

- zasady realizacji z podziałem na zadania i terminy realizacji

- pełną inwentaryzację terenu ( zabudowy ,roślinności infrastruktury naziemnej i podziemnej)

dane wyjściowe dotyczące terenu

- dane fizjograficzne ( mapy przedstawiające warunki wodne i geologiczne)

- dane geograficzne ( mapy sytuacyjno – wysokościowe

Projekt budowlany

- to etap tworzenia dokumentacji projektowo –technicznej

- dokonuje się podstawowych ustaleń i uzgodnień z jednostkami administracji państwowej

Musi on określać ;

- cel inwestycji

- dokładną charakterystykę

- program użytkowy

- sposoby i etapy realizacji

- koszty jakie trzeba ponieść na jej wykonanie

Projekty dużych inwestycji

Głównie na terenach miast

- często finansowane z budżetu państwa

- realizowane w trybie zamówienia publicznego zgodnie z przepisami prawnymi dotyczącymi organizowania przetargów – Prawo Zamówień Publicznych

Podstawowe formy zamówień w zakresie architektury krajobrazu to;

- przetargi nieograniczone

- przetargi ograniczone ( oferty składają jedynie zaproszeni do niego wykonawcy, spełniający określone przez zamawiającego warunki)

- negocjacje z ogłoszeniem ( warunki umowy są najpierw negocjowane, a dopiero potem następuje składanie ofert)

Negocjacje bez ogłoszenia

Zapytanie o cenę ( minimum 5 wykonawców, których zamawiający pyta o cenę i prosi o złożenie ofert

-zamówienie z wolnej ręki ( wstępuje zazwyczaj po ogłoszonym wcześniej konkursie i jest związane przede wszystkim zamówieniami dotyczącymi działalności twórczej i artystycznej ).

Projekt wykonawczy

- kolejny etap opracowania dokumentacji projektowo- technicznej

- studium uszczegółowienia rozwiązań technicznych dla rozwiązań projektowych

- etap przygotowań technicznych- umożliwiają prawidłowe wykonanie robót wykonawców.

Projekt wykonawczy zawiera

szczegółowe informacje dotyczące

- doboru materiałów

- metod wykonania poszczególnych prac

Dokumentacja uproszczona

- przy małych inwestycjach o nie skomplikowanym charakterze

- nie wymaga zatwierdzeń i uzgodnień formalnych

- ma formę uproszczonego projektu koncepcyjnego i technicznego

- wymagają jedynie akceptacji zamawiającego

Powinna określać

- rodzaj dokumentacji

- podstawowego programu użytkowego

- funkcjonalnego

- zapewnienie map sytuacyjno – wysokościowych

Dokumentacje typowe i powtarzalne

- dotyczą elementów które można zastosować w warunkach różnych inwestycji

- są to dokumentacje zatwierdzone przez jednostki specjalistyczne

- nie wymagają dodatkowych zatwierdzeń ( obniża koszty procesu inwestycyjnego)

- są to dokumentacje typowe dla elementów małej architektury ogrodowej

Dokumentacja związana z prowadzeniem gospodarki drzewostanem

- rodzaj opracowania

- wykonywanie zadań w terenach zaniedbanych, zniszczonych

- projektowanie inwestycji na terenach zieleni lub w ich bezpośrednim sąsiedztwie

- prace wykonywane w ramach prowadzonych inwestycji jako wstępny etap robót mających charakter porządkujący dany teren

Sporządzamy

Inwentaryzację terenu z wyszczególnieniem;

- rodzaju wstępnych uszkodzeń

Chorób dla poszczególnych drzew lub ich grup

- wskazań co do sposobu postępowania ze stwierdzonymi uszkodzeniami

Zastosowanie cięć

Wzmocnień

Przesadzenie

Usunięcie

Dokumentacje wykonujemy w formie

- graficznej

Przedstawienie planu terenu z zarysem koron drzew i oznaczeniami graficznymi

- opisowej

Wykaz inwentaryzacyjny drzew z wyszczególnieniem ich uszkodzeń i zaleceń postępowania

Opis proponowanych rozwiązań

Norma PN -71/B 01035 obowiązująca

Poprzednia PN-B/ 01027

Nie uwzględnia wszystkich stosowanych w praktyce oznaczeń

Dopuszczalne jest stosowanie oznaczeń z normy starej 27 które nie zostały ujęte w nowej 35

Śmietniki

Altany śmietnikowe

Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12- 04-2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie

- co najmniej 2 m od granicy działki sąsiedniej

- na granicy działek , jeśli śmietnik styka się z podobnym urządzeniem na działce sąsiedniej

- przy linii rozgraniczającej od strony ulicy

- nie bliżej niż 3 m od okien i drzwi w budynkach przeznaczony na pobyt ludzi

Wymagania techniczne

Zadaszone osłony śmietnikowe zaliczane są do obiektów małej architektury i nie wymagaja pozwolenia na budowę.

Warunki techniczne , jakimi powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie

- podłoże gruntowe – teren nie uzbrojony,

- zapewnienie odległości

Min. 10 m od okien i drzwi budynków

Max. 15m od miejsca dojazdu pojazdów do odbioru odpadów,

- utwardzone dojścia do budynków i do miejsca dojazdu.

Trzepak

- przyrząd lub urządzenie pomagające w zasadniczy sposób w trzepaniu dywanów, szczególnie popularne przed upowszechnieniem się odkurzaczy.

- usztywniona rama, najczęściej z rur stalowych mocowana do podłoża na stałe lub do ściany za pomocą uchwytów umożliwiających obrót trzepaka na ścianę lub prostopadle do niej.

- trzepakom towarzyszą zazwyczaj ławeczki do układania wytrzepanych dywanów

Niegdyś trzepak był obowiązkowym elementem wyposażenia każdego podwórka.

W nowo powstających inwestycjach mieszkaniowych odchodzi się jednak od instalowania trzepaków, głównie z powodu ich uciążliwości dla osób mieszkających najbliżej tych konstrukcji, narzekających na konieczność częstego mycia szyb i przyspieszonego kurzenia się pomieszczeń.

Pies w ogrodzie

Trasa biegowa wokół ogrodzenia

Pas wzdłuż ogrodzenia powinien być utwardzony i nie obsadzony roślinami.

Taka ścieżka powinna mieć szerokość od 60 cm ( dla niewielkich piesków) do ponad metra ( dla owczarków, dogów i innych dużych psów)

Jeżeli ścieżka nie będzie tworzyła pętli, na jej krańcach trzeba zaplanować placyki pozwalające zwierzęciu wygodnie zawrócić.

Ścieżkę pod płotem można wysypać żwirkiem, piaskiem, korą lub wyłożyć płytami chodnikowymi czy też kostką brukową.

Od wnętrza ścieżkę warto osłonić roślinami, żywopłotem. Aby pies ich nie zniszczył można wzdłuż ścieżki postawić niewielki płotek, zamocować siatkę lub usypać wał ziemny.

Najbliżej ogrodzenia dobrze posadzić wyższą roślinność.

Dzięki obwódce rozchodników pies ma utrudniony dostęp do iglaków.

Podwyższone rabaty służą jako dobry sposób na ochronę roślin.

Chroniąc krzewy można je otoczyć obwódką z wysokich bylin czy liściastych krzewów np. trzmieliną

Ulubione rośliny ( zwłaszcza iglaste) warto sadzić w wysokich ciężkich donicach.

Przy zachowaniu ciągłej zieleni można posadzić gatunki odporne na deptanie np. macierzankę.

Ogrodzenie

Powinniśmy zaplanować solidne ogrodzenie

Najważniejsza jest podmurówka, gdyż bardzo często psy wydostają się na zewnątrz podkopując się pod ogrodzeniem.

Materiał z jakiego wykonamy ogrodzenie oraz jego wysokość powinny być dostosowane do wielkości i siły naszego psa. Im wyższy pies , tym wyższe powinno być ogrodzenie.

Najpopularniejszym materiałem jest siatka ogrodzeniowa.

Przy wyborze należy zwrócić uwagę na grubość drutu z jakiego wykonana jest i na wielkość oczek. Siatkę z cienkiego drutu pies może łatwo przegryźć. Natomiast duże oczka siatki pies może wykorzystać do wspinaczki bez względu na wysokość do wspinaczki bez względu na wysokość ogrodzenia pokona je w ten sposób

Dużą popularnością cieszą się też ogrodzenia łączące kilka materiałów – kamienie lub ceglane słupy z wypełnieniem z desek lub kutych elementów. Takie ogrodzenia wydają się najbardziej solidne.

W przypadku wykorzystania elementów kutych należy pamiętać żeby były one ułożone w pionie. Po poziomych pies może próbować się wspinać.

Odległość pomiędzy prętami powinna być mniejsza niż głowa psa – dla bezpieczeństwa psa jak i przechodzących blisko ogrodzenia ludzi.

Jeśli zdecydujemy się na wypełnienie z desek to powinny być one ułożone w pionie a jeśli będą w poziomie to na tyle szczelnie , żeby pies nie mógł włożyć łapy pomiędzy deski. Pies pilnujący posesji musi widzieć również to co dzieje się za ogrodzeniem. Nie są więc dobre ogrodzenia zupełnie szczelne, zasłaniające widok.

Furtki czy bramy wjazdowe powinny mieć bezpieczne zamknięcia. do furtek najlepsze sa galki zamiast tradycyjnych klamek, które psy szybko uczą się otwierać.

Zagroda

Zagroda powinna znajdować się z dala od budynku, najlepiej jeśli przynajmniej jej część styka się z ogrodzeniem działki. Wówczas pies może swobodnie obserwować, co dzieje się na ulicy, po której jeżdżą samochody, chodzą ludzie i biegają inne psy.

Ogrodzenie zagrody powinno być na tyle wysokie, by pies nie mógł przez nie przeskoczyć – zwykle wystarcza 120cm,choć zależy to od rasy psa. Ogrodzenie powinna też być solidnie zamocowane i zakotwiczone w podłożu, by pies nie mógł się podkopać. W tym celu najlepiej na słupkach stalowych, zakotwiczonych w betonowej podmurówce, zamocować stalową siatkę ogrodzeniową.

Nawierzchnię zagrody warto wyłożyć brukiem drewnianym, który jest ciepły i twardy, a więc uniemożliwia podkopy.

Wybieg

Jeżeli pozwala na to wielkość ogrodu, warto wydzielić specjalne miejsce – wybieg, najlepiej z budą w której zwierzę może się schronić w razie niepogody. Wielkość wybiegu zależy od wielkości psa i od tego , ile czasu będzie w nim spędzał .

Nawierzchnia w takiej zagrodzie musi być sucha – można zdrenować teren pod nią albo w miejscu, w którym pies często przebywa ( na przykład przy budzie) , zbudować drewniany podest. Można też na całym placyku wokół budy ułożyć nawierzchnię na przykład z kostki betonowej. Pies nie biega tu szybko więc twarda nawierzchnia nie będzie zagrożeniem dla łap. Wybieg powinien być częściowo ocieniony.

Buda

Buda powinna być tak duża aby mógł swobodnie do niej wejść i wygodnie się ułożyć. Jednak nie może być zbyt obszerna, bo zimą będzie w niej za chłodno. Dobrze , jeśli przy wejściu jest podest, na którym pies może siedzieć. Ważne jest też zlokalizowanie budy; niedobrze jeśli jest zbyt silne nasłoneczniona lub nadmiernie zacieniona. Na zimę trzeba ją wyścielić słomą , w której pies może się ukryć przed chłodem.

Aby to ciepło nie mogło uciekać , wejście do budy jednoizbowej powinno być jak najmniejsze. Najlepiej jeśli buda jest dwuizbowa lub osłonięta przynajmniej jedną, dodatkową ścianką chroniącą przed wiatrem.

Buda powinna stać w miejscu osłoniętym od wiatru , najlepiej w sąsiedztwie drzew, które latem zapewnią cień, nie należy natomiast stawiać jej tak by była zacieniona przez budynek.

Duży pies ( 30-50kg) powinien mieć budę o wysokości około 1 m, szeroką na 60-70cm. Jej długość należy dostosować do długości psa. Mały pies mniej niż 20KG może mieć budę mniejszą wysokość ok60cm, szerokość 30 -40 cm, długość ok. 80cm.