2. Systemy mono, stereo i kwadrofoniczne. Kompatybilność. Wymagania na sygnał sumy.

• monofoniczne (informacja tylko o natężeniu dźwięku, jeden sygnał mikrofonowy)

• stereofoniczne (dodatkowa inf o kierunku przechodzenia dźwięku, dwa sygnały mikrofonowe A i B)

W nadajniku przechodzi się z sygnałów symetrycznych na niesymetryczne (sumy i różnicy) - ze względu na kompatybilność mono i stereo.

Sumy: M=1/2(A+B) – łączna inf o natężeniu obu kanałów, brak inf o kierunku.

Różnicy: S=1/2(A-B)

-kwadrofoniczny – odbiór dźwięku z każdej strony, inf o kierunku, 4 mikrofony.

Systemy: dyskretny (m=4, t=4, g=4); matrycowy (m=4. t=2, g=4)

Kompatybilność między odbiornikami mono (odbierają tylko jeden kanał) i odbiornikami stereo (odbierają dwa kanały) została rozwiązana następująco, dwa różne sygnały z kanału lewego i prawego najpierw podano na wzmacniacze następnie są naprzemiennie przełączane z częstotliwością 38 kHz raz to kanał lewy, raz prawy (ludzkie ucho nie zdąży wyłapać takiej różnicy) Tak więc w jednym momencie nadawany jest tylko jeden z kanałów . Dalej oba zkluczowane częstotliwością 38kHz kanały , w bloku sumatora łączone są razem i dodawany jest do nich sygnał pilota . Ponadto do sumatora dociera także połączony dźwięk kanałów L+P w wersji dla odbiorników monofonicznej . Po zsumowaniu otrzymujemy zespolony sygnał stereofoniczny (((38kHz L + 38kHz P)+ sygnał mono L+P)+pilot 19kHz) zwany w skrócie MPX . Dalej sygnał ten wędruje do filtru dolnoprzepustowego 56kHz , mającego na celu wyzbycie się niepotrzebnych zakłóceń z MPX i zawężenia jego pasma do pożądanej częstotliwości.