Własności zjawiska fotoelektrycznego

• Dla każdego metalu istnieje gra­niczna częstotliwość, poniżej której zjawisko nie zachodzi.

• Prędkość elektronów wybija­nych z metalu zależy od często­tliwości padającego promienio­wania.

• Nie następuje opóźnienie emisji elektronów po oświetleniu katody.

• Natężenie fotoprądu zależy od natężenia oświetlenia.

Przemiana izobaryczna to proces termodynamiczny, podczas którego ciśnienie układu nie ulega zmianie, natomiast pozostałe parametry termodynamiczne czynnika mogą się zmieniać. Procesy izobaryczne mogą zachodzić zarówno w sposób odwracalny, jak i nieodwracalny. Odwracalny proces izobaryczny przedstawia na wykresie krzywa zwana izobarą. 

Przemiana izotermiczna - w termodynamice przemiana, zachodząca przy określonej, stałej temperaturze. Krzywa opisująca przemianę izotermiczną nazywana jest izotermą.

Przemiana izochoryczna – proces termodynamiczny zachodzący przy stałej objętości (V = const). Oprócz objętości wszystkie pozostałe parametry termodynamiczne mogą się zmieniać.

Przemiana adiabatyczna (Proces adiabatyczny) – proces termodynamiczny, podczas którego wyizolowany układ nie nawiązuje wymiany ciepła, lecz całość energii jest dostarczana lub odbierana z niego jako praca. Przemianę tę można zrealizować dzięki użyciu osłon adiabatycznych lub wówczas, gdy proces zachodzi na tyle szybko, że przepływ ciepła nie zdąży nastąpić.

Zasada zachowanie energii: np rzut śnieżką o ścianę, rzucona piłka posiada pewną kombinację energii kinetycznej i potencjalnej w momencie uderzenia o ścianę energia ta (kin i pot) przekształacają sie w energię między innymi cieplną (wewnętrzną) powodującą rozwalenie śnieżki.

Założenie:

Pole elektryczne jest jednorodne.

Kiedy ruch elektronu odbywa się wzdłuż linii pola elektrycznego.

Zadanie

Elektron został wrzucony w pole elektryczne. 

Jak będzie się poruszał elektron? 
Kiedy elektron będzie poruszać się ruchem prostoliniowym?

Rozwiązanie

Ruch wzdłuż linii pola elektrycznego odbywa się tylko wtedy, gdy w chwili początkowej prędkość jest równoległa do linii pola elektrycznego. Oznacza to, że prędkość początkowa elektronu ma kierunek pola elektrycznego.

Elektron, który w chwili początkowej miał prędkość równoległą do wektora natężenia pola elektrycznego będzie poruszał się w polu jednorodnym wzdłuż linii tego pola ze stałym przyspieszeniem - będzie to ruch jednostajnie przyspieszony prostoliniowy.
Podobnie będzie poruszać się elektron, który w chwili początkowej spoczywał - dalej będzie poruszać się ruchem prostoliniowym jednostajnie przyspieszonym.
Elektron, który w chwili początkowej poruszał się wzdłuż linii pola elektrycznego zgodnie z jego zwrotem będzie poruszał się początkowo ruchem jednostajnie opóźnionym prostoliniowym a następnie ruchem jednostajnie przyspieszonym prostoliniowym w przeciwną stronę pola.

Natężenie pola elektrycznego 

Natężenie pola elektrycznego jest podstawową wielkością opisującą pole elektryczne (i niekiedy samo jest nazywane krótko polem elektrycznym). Jest to pole wektorowe , zdefiniowane w danym punkcie pola jako stosunek siły  wywieranej przez pole na ładunek próbny q umieszczony w tym punkcie do wartości tegoż ładunku q:

Ładunek z pomocą którego określa się pole musi być na tyle mały, by nie zmieniać rozkładu ładunków w otaczającej go przestrzeni.

Potencjał pola elektrycznego 

Inną wielkością opisującą pole elektryczne jest potencjał pola elektrycznego. Potencjał jest polem skalarnym , zdefiniowane w każdym punkcie pola elektrycznego jako stosunekenergii potencjalnej E_p ładunku próbnego q umieszczonego w tym punkcie, do wartości tegoż ładunku q:

Energia pola elektrycznego 

W polu elektrycznym zgromadzona jest energia. Jest ona równa pracy potrzebnej do ułożenia układu ładunków wytwarzających dane pole elektryczne, można więc stwierdzić, że energia potencjalna układu ładunków jest równoważna energii w wytworzonym przez nie polu elektrycznym.

Gęstość energii pola elektrycznego (energia zawarta w jednostce objętości) wyraża się przez:

Linie sił pola elektrycznego 

Do obrazowego przedstawienia pola elektrycznego używa się linii sił pola elektrycznego, są to linie, które w każdym punkcie przestrzeni są styczne do wektora siły działającej w tym polu na dodatni ładunek próbny.

Prosty przykład zastosowania pojęcia pędu i zasady zachowania pędu

Jeżeli, stojąc sobie na bardzo śliskim lodzie i odepchniemy od siebie stojące też na tym lodzie sanki, to uzyskają one pęd w jedna stronę, ale my z kolei też zaczniemy ślizgać się po lodzie w kierunku przeciwnym.

W układzie My - Sanki obowiązuje zasada akcji i reakcji - my odpychamy sanki, ale sami też odpychamy się od sanek. Pęd niesiony przez odepchnięte sanki jest równoważony przez pęd odpychającego skierowany przeciwnie - w sumie pęd całego układu nie zmienia się.

Pęd niesiony przez sanki (w prawo) jest równy co do wartości pędowi odbieranemu przez człowieka (w lewo).

Opisany przykład ilustruje tzw. zasadę odrzutu. 

Chciałbym tu jeszcze raz zwrócić uwagę na to, że powiedziane było o kierunku (choć właściwie precyzyjniej byłoby mówić o "zwrocie") pędu. Bo: pęd, jako wielkość wektorowa, ma zwrot, kierunek i wartość.

Wynika stąd też, że zasadę zachowania pędu powinniśmy raczej zapisać wzorem ze strzałkami nad wektorami pędu i siły: