Opracowała: mgr Krystyna Wnęczak i mgr Wiesława Kozub
„ Projekt i raz…i dwa…” dla dzieci 5-6 letnich do programu
Edyty Gruszczyk –Kolczyńskiej i Ewy Zielińskiej „Dziecięca matematyka”
Scenariusz zajęć nr 16
TEMAT: Pociągi
ZAGADNIENIE: Ustawianie po kolei. Numerowanie. Aspekt porządkowy liczby.
1.„Na dzień dobry”
„Kto ma ...?”- zabawa integracyjna
CEL: autoprezentacja, oznaczenie prawej strony ciała
JAK? Dzieci siedzą na krzesełkach i otrzymują kolorowe klamerki , przypinają je na prawej stronie ciała. Podczas śpiewania wstają dzieci z wywołanym kolorem i wypowiadają swoje imię piosenka nr 19 cz.I „ W co się bawić z dziećmi?. Piosenki i zabawy :Ja wśród innych” oprac. Marta Bogdanowicz
Kto ma ....(np. czerwony) kolor
Ma wstać! Ma wstać! Ma wstać!
Bo chcemy go przywitać i jego imię znać!
2„Prawa ręka”
„Sroczka” – zabawa paluszkowa
CEL: rozwijanie świadomości ciała i przestrzeni
JAK? Nauczycielka mówi wierszyk, dzieci naśladują ruchy nauczycielki, ilustrują treść wierszyka
SROCZKA
Tu sroczka kaszkę warzyła, / stuka palcem wskazującym o dłoń jednej dłoni
Tu swój ogonek sparzyła . w zagłębieniu drugiej dłoni
Temu dała na miseczkę /chwyta za kciuk
Temu dała na łyżeczkę /chwyta za wskazujący
Temu dała do garnuszka /za środkowy
Temu dała do dzbanuszka /za serdeczny
Dla małego nic nie miała, /wykonuje ręką ruchy odfruwania
Więc po kaszkę poleciała.
„Boogie- woogie”- zabawa ruchowa ze śpiewem
CEL: utrwalenie schematu ciała z podziałem na prawą i lewą stronę
JAK? Dzieci zwrócone twarzami ośrodka koła, wykonują ruchy zgodnie z tekstem piosenki nr 49 cz.II „W co się bawić z dziećmi? Piosenki i zabawy: Ciało i przestrzeń” oprac. Marta Bogdanowicz
Do przodu prawą rękę daj , /wyciągają prawą rękę do przodu
do tyłu prawą rękę daj, /przenoszą ją do tyłu
do przodu prawą rękę daj /znów do przodu
I pomachaj nią ! /machają nią
Ref. Bo przy Boogie – Boogie – Woogie /dzieci tańcząc wykonują pełny obrót
Trzeba w kółko kręcić się…
No i klaskać trzeba ,raz, dwa, trzy! /klaszczą
Boogie- Woogie ahoj! - 3 razy /zbliżają się do środka koła, podskakują
unosząc ręce do góry i wykrzykują :ahoj!
Następnie cofają się, podskakują w górę i
ponownie wykrzykują : ahoj!, kolejny
raz zbliżają się do środka koła,
podskakują i wykrzykują :ahoj!
I od nowa zaczynamy taniec ten! /cofają się i klaszczą
Do przodu lewą rękę daj…. itd. W następnych zwrotkach wymieniają kolejne części
ciała np. lewą rękę, prawą i lewą nogę, ramiona, kolana, biodra, stopy, uszy, policzki
3 „Ile ? Tyle?
„Jedzie pociąg z daleka”- zabawa ruchowa przy piosence
CEL: określanie liczebnikami porządkowymi miejsca wybranych obiektów w rzędzie
JAK? Dzieci ustawiają się w 2 pociągi- dziewczynki i chłopcy. Ręce ugięte naśladują
ruchy kół. Nauczyciel przelicza razem z dziećmi. Ustalają ile jest dzieci – wagoników w
pociągach. Pociągi jeżdżą podczas piosenki nr 25 cz. III „ W co się bawić z dziećmi?
Zabawy ruchowe z opowieścią” oprac. Marta Bogdanowicz
Jedzie pociąg z daleka ,ani chwili nie czeka.
Konduktorze łaskawy , zabierz nas do Warszawy! 2x
Konduktorze łaskawy, zabierz nas do Warszawy!
Trudne , trudne to będzie, dużo ludzi jest wszędzie! 2x
Pięknie pana prosimy, jeszcze miejsca widzimy.
A więc prędko wsiadajcie do Warszawy ruszajcie. 2x
„Pociąg” – zabawa tematyczna
CEL: liczenie w możliwie szerokim zakresie, numerowanie obiektów ustawionych rzędem
JAK? Dzieci zabierają krzesełka i ustawiają je tworząc pociąg. Wspólnie przeliczamy wagoniki, każde dziecko otrzymuje bilet ( zaznaczony nr biletu). Konduktor sprawdza czy wszyscy pasażerowie mają bilety. Wspólnie liczymy kolejno używając liczebników porządkowych : pierwszy , drugi ….
Czy pasażer z nr 4 jest?…. Dziecko z takim numerem podnosi karteczkę do góry
Jaki numer znajduje się obok 8 ? odpowiadają dzieci 7 i 9 itp.
4. „Ważny wyraz” LOKOMOTYWA- słuchanie wiersza J. Tuwima „ Lokomotywa”
CEL: doskonalenie umiejętności analizy i syntezy słuchowej wyrazów, ćwiczenia
spostrzegawczości, doskonalenie pamięci, koncentracji uwagi
JAK? Dzielenie wyrazu na sylaby, określanie ile jest sylab, głosek w wyrazie , rozmowa
na temat wiersza , powtarzanie niektórych fragmentów
LOKOMOTYWA
Stoi na stacji lokomotywa,
Ciężka , ogromna i pot z niej spływa: tłusta oliwa.
Stoi i sapie, dyszy i dmucha,
Żar z rozgrzanego jej brzucha dmucha: buch –jak gorąco!
Uch- jak gorąco! Puch- jak gorąco! Uff –jak gorąco!
Już ledwo sapie, już ledwo zipie, a jeszcze palacz węgiel w nią sypie.
Wagony do niej podoczepiali, wielkie i ciężkie , z żelaza , stali,
I pełno ludzi w każdym wagonie, a w jednym krowy, a drugim konie,
A trzecim siedzą same grubasy, siedzą i jedzą tłuste kiełbasy
A w czwartym wagon pełen bananów, a w piątym stoi sześć fortepianów,
W szóstym armata- o! jaka wielka ! w siódmym dębowe stoły i szafy
W ósmym słoń, niedźwiedź i dwie żyrafy, w dziewiątym – same tuczone świnie,
W dziesiątym – kufry, paki i skrzynie.
A tych wagonów jest ze czterdzieści, sam nie wiem co się w nich jeszcze mieści.
Lecz choćby przyszło tysiąc atletów i każdy zjadłby tysiąc kotletów,
I każdy nie wiem jak się wytężał , to nie udźwignie- taki to ciężar!
Najpierw – powoli – jak żółw – ociężale, ruszyła- maszyna – po szynach – ospale.
Szarpnęła wagony i ciągnie z mozołem, i kręci się kręci się koło za kołem,
I biegu przyspiesza i gna coraz prędzej, i dudni, i stuka łomoce i pędzi,
A dokąd ? a dokąd? A dokąd? Na wprost! po torze, po torze , po torze przez most,
Przez góry, przez tunel, przez pola, przez las, i spieszy się , spieszy się , by zdążyć na czas,
Do taktu turkoce i puka i stuka to: tak to to, tak to to, tak to to, tak to to,
Gładko tak, lekko tak toczy się w dal, jak gdyby to była piłeczka nie stal,
Nie ciężka maszyna zziajana zdyszana, lecz fraszka , igraszka , zabawka blaszana.
A skądże to, jakże to , czemu tak gna? A co to to, co to to, kto to tak pcha?
Że pędzi, że wali, że bucha buch, buch? To para gorąca wprawiła to w ruch,
To para, co z kotła rurami do tłoków, a tłoki kołami ruszają z dwóch boków i gnają i pchają i pociąg się toczy, bo para te tłoki wciąż tłoczy i : tak to to, tak to to ,tak to to, tak to to!...
5. Ćwiczenia grafomotoryczne-
CEL: doskonalenie motoryki małej, rozwijanie koncentracji i uwagi,
JAK? każde dziecko otrzymuje kartkę z zaznaczonym śladem, karta nr I.-16 uzupełniają rysunek
„Przygotowanie do nauki pisania. Ćwiczenia grafomotoryczne według Hany Tymichowej. Przewodnik metodyczny dla rodziców i nauczycieli” oprac. Marta Bogdanowicz
POMOCE:
piosenki
klamerki
wiersz J. Tuwima „Lokomotywa”
napisy , bilety
karty pracy
Lokomotywa
pociąg
"Zabawy z masą solną" - scenariusz zajęć rewalidacyjno - wychowawczych
Oddział 2 – osobowy.
W zajęciach uczestniczy chłopiec, 16 lat, MPD, postać czterokończynowa spastyczna, posługuje się mową werbalną, głęboka niepełnosprawność intelektualna oraz dziewczyna, 21 lat, głuchoniewidoma, głęboka niepełnosprawność intelektualna.
Godzina: 8.00 – 11.40
Cele:
• poczucie bezpieczeństwa i zaufania,
• dostarczenie różnorodnych bodźców,
• wspomaganie rozwoju spostrzegania,
• wyćwiczenie sprawności w obrębie motoryki
małej,
• usprawnienie umiejętności jedzenia
• poznanie polisensoryczne mąki, soli,
• wyćwiczenie dni tygodnia, pór roku.
Metody: stymulacja polisensoryczna, masaż powierzchniowy dłoni, praktyczne działanie, muzykoterapia.
Środki: krem lub oliwka, mąka, woda, olej, sól, garnek, łyżka, magnetofon, kaseta.
Przebieg zajęć
1. Zajęcia wstępne.
Podaję uczniowi rękę, mówię „dzień dobry”. Uczennicy podaję rękę, sprawdza kto to jest, pokazuję na jej serdeczny palec i zakładam pierścionek (znak obecności w szkole). Pokazuję gestem (używam jej rąk), że jest poniedziałek. Zakładam jej aparaty słuchowe, przemywam przegotowaną wodą oczy.
Pogoda i lista obecności - proszę, żeby powiedział, jaki mamy dzień tygodnia, wkłada żółte kółko na znak swojej obecności (z pomocą nauczyciela), uczeń wybiera odpowiednią ilustrację pogody, którą również wkłada w odpowiednią kieszonkę.
Informuję uczniów, że będziemy bawić się dzisiaj masą solną. Potem chłopiec w związku z przygotowaniem do apelu z okazji Święta Niepodległości będzie się uczyć piosenki pt. „W domu ojczystym”.
2. Zajęcia indywidualne.
Uczennica - jej zadaniem jest tkanie na krośnie szwedzkim.
Przed przystąpieniem do robienia z masy solnej stosuję masaż dłoni ucznia, w celu ich rozluźnienia. Zabawa paluszkowa: „Sroczka”, „Rodzina paluszków”, głaskanie, rozcieranie grzbietowej i wewnętrznej części dłoni.
Staram się zapoznać uczniów z produktami potrzebnymi do robienia masy solnej – poznają ich cechy jakościowe (kolor – tylko uczeń, zapach, smak, faktura). Razem z uczniem przesypujemy mąkę z kubka do kubka, przelewamy też wodę.
Przystępujemy do tworzenia masy – wymieniamy potrzebne składniki, odmierzamy je (prowadzę ręce ucznia) (uczennica w tym czasie dopasowuje klocki do odpowiednich otworów), następnie ugniatamy rękoma masę. Po dokładnym jej wyrobieniu – bawimy się nią, w tym uczestniczą oboje uczniowie. Odrywamy kawałki masy, kulamy je, ugniatamy, wałkujemy. Po zabawie zaczynamy prace właściwą z masą, turlamy długie wałki, robimy węża, nazywamy go, opowiadam, co to jest za zwierzę, pokazuje ilustracje. Uczennica z pomocą nauczyciela robi kulki, wałki. Uczeń stara się z tych długich wałków zrobić ramkę, potem foremkami wycinamy z masy listki i przyklejamy do ramki. Tłumaczę uczniowi, że teraz należy wsadzić ją do piekarnika i upiec, żeby była twarda. Jak już będzie twarda to będzie ją mógł pomalować farbami. Uczennicę chwalę za piękną pracę, jej wyroby zostaną również wypieczone, a potem pomalowane.
3. Toaleta.
Uczennica – pokazuję gestem na ciele, że pójdzie do WC i umyje tam, ręce.
Uczeń - mycie rąk mydłem. Podaję miskę z wodą i mydłem, prowadzę ręce ucznia, by starł się je namydlić, po umyciu spłukujemy pianę i wycieramy ręce w ręcznik.
4. Śniadanie.
Robimy kanapki. Mamy chleb, masło, szynkę, ser i ketchup, każde z produktów uczniowie próbują, pomagam im prowadząc rękę w zrobieniu kanapek. Skonsumowanie śiadania.
Ponownie – jak wyżej – myjemy ręce i zęby.
5. Zajęcia grupowe.
Masaż zewnętrzny twarzy (wykonuję go uczniom na zmianę):
- masuję szyję – od okolicy barków, po przełyku do góry, tylko głaskanie,
- masaż żuchwy – od podbródka w kierunku skroni,
- masaż czoła i policzków – od środka czoła przez skronie do ucha schodząc wzdłuż policzków, od bocznych powierzchni nosa w bok do policzków, same policzki.
Doskonalę z uczniem piosenkę „W domu ojczystym”.
6. Zajęcia końcowe.
Przypominam, że następnego dnia, będziemy malować nasze wyroby z masy solnej.
Pożegnanie – pokazuję umownym gestem dotykowym uczennicy, że już koniec zajęć, ściągam pierścionek, aparaty słuchowe, komunikuję, że jutro przyjdzie do szkoły, podaję rękę na pożegnanie. Żegnam się też z uczniem, podaję rękę i mówię „do widzenia”.
10.Ręce
Mam pięć paluszków u ręki lewej
i pięć paluszków u prawej.
Pięć to niedużo, ale wystarczy
do każdej pracy i do zabawy.
Kciuk, wskazujący, potem środkowy,
po nim serdeczny, na końcu mały.
Pierwszy i drugi, trzeci i czwarty,
Na końcu piąty - trochę nieśmiały.
(Dzieci poruszają kolejno palcami lewej ręki ,prawej ręki, kręcą dłońmi w nadgarstkach, jednocześnie poruszają palcami obu rąk. Ruszają kolejnymi palcami -przy otwartej lub zamkniętej dłoni -wysuwają przy tym odpowiedni palec).
14.Tędy płynie rzeczka
Tędy płynie rzeczka, (ruch falisty od głowy do bioder),
idzie pani na szpileczkach, (stukanie palcami wskazującymi wzdłuż kręgosłupa),
Tu przebiegły konie - patataj, (stukanie piąstkami wzdłuż kręgosłupa),
tędy przeszły słonie, (klepanie dłońmi ułożonymi w kształcie łódeczki),
A tu idzie szczypaweczka, (leciutkie szczypanie od krzyża do głowy),
zaświeciły dwa słoneczka, (dłonie otwarte, palce złączone, masaż spiralny),
Spadł drobniutki deszczyk, (lekkie pukanie wszystkimi palcami),
czy przeszedł cię dreszczyk? (lekkie szczypanie szyi),
5.Każda rączka, każda rączka
Każda rączka, każda rączka,
paluszki składamy, wszystkimi klaskamy,
raz i dwa, raz i dwa,
a na koniec zabawy, wszystkich żegnamy, pa, pa".