Indochiny w polityce międzynarodowej. Interwencja amerykańska.

Dlaczego Amerykanie włączają się do wojny indochińskiej w 1964 r.?

• w 1957 r. w Południowym Wietnamie zamieszki przeciwko Ngo Dinh Diemowi (był katolikiem, nepotyzm, mniejszość katolicka zaczęła narzucać większości buddyjskiej swój styl życia),

• 11 czerwca 1963 r. mnich buddyjski w proteście przeciwko mniejszości katolickiej, która chciała dominować dokonał samospalenia,

• śmierć Ngo Dinh Diema 1 listopada 1963 r. (podczas puczu wojskowego),

• incydent tonkiński, jako punkt zapalny.

20 grudnia 1960 r. Vietcong („wietnamski komunista”) proklamował powstanie Narodowego Frontu Wyzwolenia Wietnamu Południowego, którego celem miało być obalenie Diema i przejęcie władzy na południu.

Incydent tonkiński:

2 i 4 sierpnia 1964 r. w niejasnych okolicznościach amerykańskiej statki „Maddox” i Tumer Joy” zostały zaatakowane w Zatoce Tonkińskiej przez kutry torpedowe DRW. => rezolucja tonkińska 7 sierpnia 1964 r. nowy prezydent USA Lyndon Johnson (Kennedy zastrzelony w Dallas) otrzymuje pozwolenie na interwencję militarną w Pd. Wietnamie.

Incydent tonkiński był sfingowany, o czym dowiedziano się po 1970 r.

Do wojny po stronie południa, w 1965 r. włączają się Amerykanie.

Ofensywa Tet (Tet - wietnamski nowy rok):

30 stycznia 1968 r. gen. Giap rozpoczął decydującą w mniemaniu Hanoi ofensywę, mającą zmusić USA do odwrotu, a ludność południa do obalenia reżimu (rządzącego od 1967 r. prezydenta Nguyena Van Thieu). Atak Vietcongu zakończył się klęską (zginęło 45 tys. ich żołnierzy). Dokonane przez komunistów masakry skłoniły ludność do poparcia Thieu.

Porażka Amerykanów w aspekcie psychologicznym – żołnierze nie potrafili znaleźć celu tej wojny, powstanie ruchów pacyfistycznych. (Amerykanie próbowali wdrożyć system, który nie mógł tam zaistnieć).

Masakra w wiosce My Lai (16 marca 1968 r.) – Amerykanie strzelali do cywilów, zginęło ok. 500 osób.

Do 1968 r. rosło zaangażowanie i liczba wojsk USA, po ofensywie Tet redukcja wojska.

2 września 1969 r. zmarł w wieku 79 lat Ho Chi Minh.

Richard Nixon – polityka wietnamizacji:

- spadek zaangażowania i redukcja wojsk USA,

- pomoc dla Wietnamu Pd.,

- skłonić Północ do rozmów.

13 maja 1969 r. rozpoczęły się rozmowy pokojowe w Paryżu z udziałem USA, Hanoi, rządu sajgońskiego oraz Tymczasowego Rządu Rewolucyjnego Republiki Wietnamu (powstałego 8 czerwca 1969 r.). („bombki” na Boże Narodzenie, zrzucenie bomb na Hanoję, by przyspieszyć podpisanie pokoju). Pokój podpisany zostaje dopiero 27 stycznia 1973 r. (stroną przeciągającą byli Wietnamczycy):

• Amerykanie mieli 2 miesiące na ewakuację swoich wojsk,

• wolne wybory, decyzje podejmowane pokojowo,

• respektowanie wpływów północnowietnamskich,

• obietnica pomocy Południu.

1975 r. upadek Sajgonu.

2 lipca 1976 r. zjednoczenie Wietnamu Pn. i Pd. – Socjalistyczna Republika Wietnamu, ze stolicą w Hanoi.

Nowy wymiar konfliktu:

• Amerykanie popełnili błąd Francuzów, nie znali dobrze przeciwnika,

• I wojna medialna – media zaczynają wpływać na politykę oraz społeczeństwo,

• używanie napalmu (środek ochrony roślin w dużym stężeniu) – wykurzenie partyzantów, którzy skryli się w dżungli,

• udział czarnoskórych żołnierzy, którzy zaczęli domagać się równouprawnienia.

Operacja „baby lift” – masowa ewakuacja dzieci z Południowego Wietnamu do USA oraz innych krajów (3-26 kwietnia 1975 r.)